Temat interpretacji

Stan faktyczny wynikający z wniosku:Podatniczka, jako osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu. Do czerwca 2004 roku działalność gospodarczą prowadzono w miejscu zamieszkania, natomiast od czerwca podatniczka przeprowadziła się do innej miejscowości, wobec czego zaistniała potrzeba dojazdu do miejsca pracy. Samochód, którym podatniczka dojeżdża do miejsca prowadzenia działalności, jest jej własnością prywatną. Podatniczka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu. Podatniczka oświadcza, iż wniosek dotyczy sprawy indywidualnej oraz, że w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed Sądem Administracyjnym.

Stanowisko podatnika:Uważam, że koszty te, rozliczane za pomocą prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, stanowią mój koszt uzyskania przychodu, gdyż są niezbędne do jego uzyskania. (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa:Stanowisko podatnika jest prawidłowe.Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.W ogólnym określeniu kosztów uzyskania przychodów mamy do czynienia z dwiema przesłankami: jedną pozytywną, a drugą negatywną. Przesłanką pozytywną jest stwierdzenie, iż spełniony został warunek okolicznika celu (w celu uzyskania przychodów), natomiast przesłanką negatywną jest ujęcie kosztu w taksatywnie wyliczonych przypadkach zamieszczonych w katalogu tzw. kosztów niepotrącalnych. Koszty objęte tym katalogiem pomimo, iż w danym stanie faktycznym spełniają przesłankę pozytywną określoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie są uznawane za koszty uzyskania przychodu, bądź też stanowią te koszty, ale w ograniczonej wskazanej przepisem wysokości. Zwrot "w celu" użyty w tym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną firmą podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. W związku z powyższym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.Tym samym wydatki poniesione w związku z dojazdem osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą - z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności - z zastrzeżeniem cytowanego art. 23 ust. 1 pkt 46, stanowią koszty uzyskania przychodu.