Temat interpretacji

Za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy datę śmierci spadkodawcy (partnerki), tj. rok 2009, bez względu na to, w jakiej dacie Sąd dokonał działu spadku. Zatem odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie i nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2008 r. zostało przez Wnioskodawcę i jego partnerkę kupione mieszkanie na kredyt w CHF. Zgodnie z aktem notarialnym zostało ono nabyte przez nich w udziale po 50%. W 2009 r. zmarła partnerka Wnioskodawcy zostawiając ręcznie sporządzony testament, w którym przekazała swój udział we wspólnie przez nich kupionej nieruchomości Wnioskodawcy, a udział w rodzinnej nieruchomości przekazała swojej matce.

W dniu 11 maja 2010 r. na podstawie odczytanego testamentu, Sąd wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku przyznając 7/10 części dla Wnioskodawcy i 3/10 części dla matki partnerki. Postanowienie uprawomocniło się 2 czerwca 2010 r. W 2010 r. został zapłacony przez Wnioskodawcę podatek od spadków i darowizn, wynikający z wartości spadku pomniejszonego o oddziedziczone przez niego długi hipoteczne związane z nabyciem przez nich mieszkania.

W dniu 4 listopada 2015 r. zostało wydane postanowienie o dziale spadku po partnerce Wnioskodawcy.

W skład spadku wchodziły (jak wcześniej):

1. 1/2 nieruchomości zakupionej przez nich w 2008 r. oraz udziały w gruncie, o wartości 122.250 PLN
2. udział w drugiej nieruchomości o wartości 52.500 PLN.

Sąd w punkcie 2 postanowił:

() Dokonać działu spadku w ten sposób, że składnik majątku opisany w punkcie a postanowienia przyznać na wyłączną własność Wnioskodawcy, natomiast składnik majątku opisany w punkcie b postanowienia przyznać na wyłączną własność matce partnerki. W punkcie 3 Sąd zdecydował nie obciążać stron wzajemnymi spłatami ().

Postanowienie uprawomocniło się 26 listopada 2015 r.

Na podstawie działu spadku Wnioskodawca został wpisany w księdze wieczystej jako jedyny właściciel nieruchomości.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość. W momencie sprzedaży nieruchomości zostanie spłacony kredyt hipoteczny, który w tej chwili wynosi 90% kwoty sprzedaży nieruchomości. (Kredyt zaciągnięty we CHF po niskim kursie, po spłacie 30% kredytu jest on prawie równy wartości rynkowej mieszkania).

Od śmierci partnerki cały czas Wnioskodawca spłaca kredyt hipoteczny zgodnie z harmonogramem spłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji wystąpi podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma obowiązku naliczania tego podatku. Wnioskodawca uważa, że za datę nabycia 1/2 udziałów w nieruchomości należy uznać datę śmierci jego partnerki - 2009 r. Dział spadku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty. Wartość otrzymanego przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości i wartość udziału w drugiej nieruchomości, które otrzymała matka partnerki w wyniku działu spadku równoważyły udziały nabyte w wyniku spadku i odpowiadały sporządzonemu przez Jego partnerkę testamentowi. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w ocenie Wnioskodawcy zostanie więc dokonana po upływie 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie stanowi źródła przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) cytowanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2008 r. zostało przez Wnioskodawcę i jego partnerkę kupione mieszkanie na kredyt w CHF. Zgodnie z aktem notarialnym zostało ono nabyte przez nich w udziale po 50%. W 2009 r. zmarła partnerka Wnioskodawcy zostawiając ręcznie sporządzony testament, w którym przekazała swój udział we wspólnie przez nich kupionej nieruchomości Wnioskodawcy, a udział w rodzinnej nieruchomości przekazała swojej matce.

W dniu 11 maja 2010 r. na podstawie odczytanego testamentu Sąd wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku przyznając 7/10 części dla Wnioskodawcy i 3/10 części dla matki partnerki. Postanowienie uprawomocniło się 2 czerwca 2010 r. W 2010 r. został zapłacony przez Wnioskodawcę podatek od spadków i darowizn, wynikający z wartości spadku pomniejszonego o oddziedziczone przez niego długi hipoteczne związane z nabyciem przez nich mieszkania.

W dniu 4 listopada 2015 r. zostało wydane postanowienie o dziale spadku po partnerce Wnioskodawcy.

W skład spadku wchodziły (jak wcześniej):

1. 1/2 nieruchomości zakupionej przez nich w 2008 r. oraz udziały w gruncie, o wartości 122.250 PLN
2. udział w drugiej nieruchomości o wartości 52.500 PLN.

Sąd w punkcie 2 postanowił:

() Dokonać działu spadku w ten sposób, że składnik majątku opisany w punkcie a postanowienia przyznać na wyłączną własność Wnioskodawcy, natomiast składnik majątku opisany w punkcie b postanowienia przyznać na wyłączną własność matce partnerki. W punkcie 3 Sąd zdecydował nie obciążać stron wzajemnymi spłatami ().

Postanowienie uprawomocniło się 26 listopada 2015 r.

Na podstawie działu spadku Wnioskodawca został wpisany w księdze wieczystej jako jedyny właściciel nieruchomości.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość. W momencie sprzedaży nieruchomości zostanie spłacony kredyt hipoteczny, który w tej chwili wynosi 90% kwoty sprzedaży nieruchomości. (Kredyt zaciągnięty we CHF po niskim kursie, po spłacie 30% kredytu jest on prawie równy wartości rynkowej mieszkania).

Od śmierci partnerki cały czas Wnioskodawca spłaca kredyt hipoteczny zgodnie z harmonogramem spłat.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotna dla podatku dochodowego z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będących przedmiotem spadku jest więc data śmierci spadkodawcy.

Stosownie zaś do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 ustawy).

Powyższe oznacza, że do momentu dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc, na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał spadkobiercom w całej masie spadkowej.

Jeżeli zatem wskutek działu spadku nastąpią takie przesunięcia w ramach masy spadkowej, że każdy ze spadkobierców uzyska składniki majątkowe odpowiadające wartości jego udziału w całym majątku spadkowym (np. nieruchomość), a żaden z nich nie zostanie wzbogacony kosztem innego spadkobiercy, to zasadny jest wniosek, iż nie nastąpiło przysporzenie majątkowe, w stosunku do udziału w masie spadkowej.

Ocena, czy do takiego przysporzenia doszło wymaga odniesienia wartości uzyskanego przez spadkobiercę majątku na skutek działu spadku, do otrzymanego przez niego w chwili nabycia spadku udziału w całej masie spadkowej, a nie w poszczególnych jej składnikach.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, skoro w wyniku przeprowadzonego w 2015 r. działu spadku nie doszło do przyrostu mienia Wnioskodawcy w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, to stwierdzić należy, że czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziałów w nieruchomości ponad udział w spadku) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy datę śmierci spadkodawcy (partnerki), tj. rok 2009, bez względu na to, w jakiej dacie Sąd dokonał działu spadku.

Oznacza to, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie i nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej