Temat interpretacji

Zgodnie z przepisem art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają (art. 22c pkt 1 i 2 updof): grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu. Oznacza to, że podatnicy decyzję o amortyzowaniu podejmują we własnym zakresie.

Wartość początkową budynków i lokali dla celów amortyzacji podatkowej ustala się zgodnie z zasadami ogólnymi, tj. w myśl przepisów art. 22g ust. 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub według zasady szczególnej (uproszczonej ) określonej w art. 22g ust. 10 tejże ustawy.

Za wartość początkową środków trwałych, oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się zgodnie z art. 22g :

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Cena nabycia to wg art. 22 g ust. 3 updof kwota należna zbywcy, powiększona o koszty, które są związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania. Kosztami, które powiększają cenę nabycia są np. koszty: opłat notarialnych, skarbowych i innych - odsetek i prowizji.

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n (podatnicy prowadzący księgi rachunkowe), to zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Od 1 stycznia 2003 r. ustawodawca zmienił stan prawny w dziedzinie wydatków ponoszonych na ulepszenie środków trwałych uzależniając zaliczenie wydatków na ulepszenie jako powiększających wartość początkową ulepszanego środka trwałego, od łącznej wysokości tychże wydatków w danym roku podatkowym. Zgodnie bowiem z nowym brzmieniem art. 22g ust. 17 updof, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Prace remontowe nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego, gdyż mają na celu przywrócenie jego pierwotnej wartości użytkowej. Skoro więc takie prace zostały wykonane w Pani budynku to nie wpływają one w żaden sposób na jego wartość początkową jako środka trwałego, gdyż podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Jeżeli zaś nieruchomość jako środek trwały była przedmiotem prac ulepszeniowych, to udokumentowane wydatki na ten cel powiększają wartość początkową wynikającą z ewidencji środków trwałych.

W przedmiotowej sprawie brakuje podstaw prawnych aby przyjąć nową wartość środka trwałego po dokonaniu ulepszenia na podstawie wyceny dokonanej przez PZU bądź biegłego.

Zasada uproszczona określona w art. 22g ust. 10 updof zezwala na ustalenie wartości początkowej budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Należy zwrócić uwagę, że przepis ten zawiera w swojej treści wyraźne ograniczenie w zakresie wielkości powierzchni, która stanowić powinna podstawę ustalenia wartości początkowej amortyzowanego budynku (lokalu) mieszkalnego i nakazuje podatnikowi uwzględniać do tego celu jedynie powierzchnię przez niego wynajmowaną, wydzierżawianą lub używaną dla celów działalności gospodarczej.

Wyliczenie to można przedstawić wg wzoru Wp = p x 988, gdzie: Wp- wartość początkowa,

P - powierzchnia użytkowa w m2 wynajmowana, wydzierżawiana lub wykorzystywana przez podatnika dla celów działalności gospodarczej. Odpisy amortyzacyjne według stawki amortyzacyjnej 1,5 % od tak ustalonej wartości początkowej dla powierzchni wynajmowanej stanowić będą koszt uzyskania przychodów uzyskanych z tytułu najmu.