POSTANOWIENIE - Interpretacja - P3/415-33/07

Shutterstock
Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.08.2007, sygn. P3/415-33/07, Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590) w związku z wnioskiem Pana z dnia 10.05.2007 r. (data nadania w placówce pocztowej 18.05.2007 r., data wpływu do urzędu 22.05.2007 r.) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i postanawia uznać Pana stanowisko zawarte we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.05.2007 r. wpłynął Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w który przedstawił Pan następujący stan faktyczny:

Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej. Własnością spółki jest budynek, w którym prowadzona jest działalność. Budynek jest stary, powstał w latach 1978 1980 i wymaga natychmiastowego remontu: dach pokryty eternitem przecieka, ze ścian zewnętrznych odpada tynk. W ramach remontu eternit będzie wymieniony na blachę trapezową i budynek będzie od nowa otynkowany przy zastosowaniu tynku akrylowego. Planowany koszt remontu wynosi ok. 50.000 zł.

W związku z powyższym zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem czy może Pan koszty remontu zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W Pana ocenie wydatki poniesione na remont mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, gdyż remont nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej budynku, a tym samym nie spowoduje jego ulepszenia. Pozwoli jedynie na użytkowanie go zgodnie z jego dotychczasowym przeznaczeniem, a tym samym pozwoli dalej wykonywać działalność gospodarczą w tym samym zakresie.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następujący sposób:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c cyt. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 tejże ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z przepisem art. 22 g ust. 17 jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków poniesionych na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uznaje się za ulepszone, jeżeli suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza kwotę 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W cyt. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma definicji remontu. Remont obiektów budowlanych jest zdefiniowany w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.). Stosownie do jego treści, remont oznacza wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, niezmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji.

Zatem zgodnie z w/w przepisami wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji-wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony przez Pana stan faktyczny, wydatki poniesione na wymianę pokrycia dachowego na blachę trapezową oraz otynkowanie budynku przy zastosowaniu tynku akrylowego, stanowią remont i można je zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym, co jednak nie ma wpływu na kwalifikację wykonanych robót.

Biorąc powyższe pod uwagę, Pana stanowisko zaprezentowane we wniosku jest prawidłowe.

Ww. interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli podatkowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.

Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie