Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), po rozpatrzeniu zapytania z dnia 14.09.2004 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, tj. o możliwości zaliczenia jednorazowo w koszty uzyskania przychodu niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym po rozwiązaniu umowy najmu lokalu, informuje:

Stosownie do art. 22j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przejętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Przy tak ustalonej stawce poniesione wydatki na te inwestycje podatnik ma możliwość zaliczenia poprzez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów w okresie 10 lat, a więc jedynie w wysokości ¹/₁₀ wartości inwestycji w skali roku. Jeżeli więc umowa najmu została rozwiązana przed upływem 10 lat, to wraz z jej zakończeniem podatnik musi zaprzestać odpisów amortyzacyjnych, a więc nie dojdzie do zaliczenia pełnej wartości wytworzonej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów.

Po wygaśnięciu umowy podatnik nie ma możliwości dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ponieważ nie użytkuje ww. inwestycji do celów własnej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22a ust. 2 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Tak więc poniesione koszty może podatnikowi ewentualnie zrekompensować właściciel nieruchomości, dokonując zwrotu niezamortyzowanej kwoty. Podatnik mógł się również zabezpieczyć na wypadek rozwiązania umowy lub jej wygaśnięcia co do sposobu uzyskania zwrotu poniesionych nakładów według ich wartości z chwilą zwrotu przedmiotu najmu, gdyż zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota otrzymanego zwrotu w części nieprzekraczającej wartości niezamortyzowanej części inwestycji nie stanowi przychodu podatkowego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że podatnik nie ma prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego w postaci inwestycji w obcym obiekcie. Możliwość jednorazowo zaliczenia w ciężar kosztów wydatków związanych ze środkiem trwałym zgodnie z art. 22d ww. ustawy istnieje tylko w przypadku składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. Wówczas wydatki na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu oddanym ich do użytku. Przedstawione przez podatnika w piśmie z dnia 14.09.2004 r. stanowisko należy uznać za błędne.