Temat interpretacji
DECYZJA
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpoznaniu sprawy zakończonej postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim z dnia 11 marca 2005r. Nr PB-415-1/05 wszczętej na wniosek Pana ... i Pana ... - wspólników s.j. Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "...", z dnia 3 stycznia 2005r. odnośnie udzielenia interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego
zmieniam postanowienie organu pierwszej instancji w ten sposób, że uznaję stanowisko podatników za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 11 marca 2005r. Nr PB-415-1/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sępólnie Krajeńskim uznał za prawidłowe stanowisko Panów zawarte we wniosku z dnia 3 stycznia 2005 r.
Stan faktyczny zawarty w ww. wniosku przedstawia się następująco:
Prowadząc działalność gospodarczą w ramach Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "..." sp. Jawna ..., ... w ... przy ul. ..., w dniu 26 października 2004r. podczas wydawania przez kierowcę i konwojenta towaru do sklepu dokonano kradzieży znajdującej się w samochodzie saszetki z pieniędzmi stanowiącymi należności z wystawionych faktur w kwocie 2.800,00zł. Sprawę zgłoszono na policję, lecz z powodu nie wykrycia sprawcy przestępstwa dochodzenie umorzono. Do wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dołączono postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pieniędzy w dniu 26 października 20004r. W ... przy ul. ... z samochodu dostawczego marki Mercedes o nr rej. ... w kwocie 2.800,00zł na szkodę firmy ... w .... i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw.
W przedmiotowym wniosku zaprezentowano stanowisko, zgodnie z którym wartość skradzionej gotówki w kwocie 2.800,00zł należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, tj. na konto strat nadzwyczajnych jako zdarzenie losowe trudne do przewidzenia.
Ocena prawna stanowiska wyrażonego w w/w wniosku jest następująca:
Co do zasady, na podstawie przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 cyt. ustawy zawiera zamknięty katalog wydatków nie stanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów. Wśród wymienionych w tym artykule wydatków nie ma strat w środkach obrotowych. Stosownie do treści przepisu art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawodawca nie uznał za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych.
Z treści ogólnej definicji kosztu podatkowego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod tym jednakże warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Każdy wydatek, bądź poniesiona strata, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego, bądź pośredniego, związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia konkretnego przychodu.
W odniesieniu do strat w majątku obrotowym, jakimi są m.in. pieniądze, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Stanowią one jednak element kosztowy w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Warunkiem zaliczenia strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest ocena zdarzenia, w aspekcie:
- całokształtu prowadzonej działalności,
- sytuacji, w której straty te powstały (ubytki naturalne, zdarzenia losowe, klęski żywiołowe),
- formy udokumentowania strat, np. protokół opisujący zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, uzupełniony o protokół policji w przypadku kradzieży bądź zgłoszenie szkody instytucji ubezpieczeniowej.
Przyjmuje się, że dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Nie można uznać za zdarzenie losowe kradzieży środków obrotowych nienależycie zabezpieczonych.
Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeżeli przedsiębiorca w celu ich ochrony przed kradzieżą przestrzegał wymagań określonych m.in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 ze zm.).
Z zapytania nie wynika, iż dochowano należytej staranności w celu zabezpieczenia pieniędzy. Przykładem zachowania, które niestety uznawane jest za brak staranności ze strony podatnika jest właśnie sytuacja, w której podatnik zostawi w samochodzie teczkę z pieniędzmi. Kradzież w takiej sytuacji nie może być uznana za zdarzenie losowe. Zdaniem tut. organu podatkowego, do zdarzenia takiego przyczynił się sam poszkodowany wskutek sprzecznego z prawem postępowania, tj. pozostawienia gotówki bez nadzoru na czas wyładunku towaru.
Zatem poprzez brak starannego zabezpieczenia przewożonej w samochodzie gotówki uznać należy, że lekkomyślnie narazili się Panowie na ryzyko zdarzenia, którego nie można uznać za mające charakter losowy. Tym samym, strata powstała w niniejszym przypadku nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
Z powyższych zatem względów orzeczono jak w sentencji.
Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, za pośrednictwem tut. organu, w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania.