Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kraśniku zgodnie z przepisem art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w odpowiedzi na zapytanie, które wpłynęło do tut. urzędu dnia 08 września 2005 r., uzupełnione dnia 19.10.2005r. postanawia: uznać przedstawione przez podatnika stanowisko za nieprawidłowe.

Stan faktyczny: Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W roku 2002 dokonywał Pan sprzedaży towarów i usług między innymi kontrahentowi, który nie uregulował należności z tego tytułu pomimo wezwania do zapłaty. W związku z tym dokonano cesji wierzytelności w kwocie 10.574,74 zł w tym odsetki w kwocie 228,00 zł oraz wszystkimi związanymi tymi wierzytelnościami prawami na rzecz firmy windykacyjnej. Na skutek wniesionego pozwu Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 10.346,74 zł wraz z należnymi odsetkami objętej rzeczoną cesją praw oraz kwoty 872,06 zł wraz z należnymi odsetkami, która nie była objęta cesją oraz określił koszty procesu na kwotę 2.636,30 zł. W związku z brakiem uregulowania przedmiotowych zaległości nadano klauzulę wykonalności. Wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji postanowieniem komornika sądowego umorzono postępowanie egzekucyjne zaś przedmiotową wierzytelność przeniesiono na podatnika dokonując cesji zwrotnej.

Stanowisko pytającego: Podatnik stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym nieściągalne należności w kwocie 11.218,80 zł oraz koszty sądowe można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów w bieżącym roku.

Ocena stanowiska wnioskodawcy: Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, dla celów podatkowych, podatnik musi wykazać bezpośredni związek wydatku z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust 4 ustawy koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Według przepisu art. 22 ust. 6 ustawy zasada określona w ust. 5 ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Ustawodawca w art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy nie uznaje za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo 2) postanowieniem sądu o:a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lubb) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lubc) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo 3)protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Podkreślić przy tym należy, że nie każde postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego będzie stanowiło podstawę do uznania wierzytelności za nieściągalną, ale tylko postanowienie o nieściągalności tej wierzytelności. Normujący postępowanie egzekucyjne Kodeks postępowania cywilnego nie zna - jako odrębnego typu kategorii - postanowień o nieściągalności. Przyjmuje się jednak że "postanowienie o nieściągalności"w rozumieniu przepisów podatkowych, to takie postanowienie, z którego treści w sposób jednoznaczny wynika, że dłużnik nie ma majątku, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność. Stosowne postanowienie o nieściągalności musi być również uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu. Sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy wierzyciel istotnie zgadza się, że dłużnik nie ma majątku zdatnego do wyegzekwowania z niego wierzytelności i w związku z tym nie podejmuje dalszych kroków egzekucyjnych.

W ocenie tut. urzędu mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, stanowisko podatnika należy uznać za nieprawidłowe. Kwota wskazana przez podatnika nie odpowiada kwocie wynikającej z umowy cesji w związku z czym brak jest możliwości zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym w związku z dokonaniem cesji zwrotnej wierzytelności zgodnie z umową powierniczego przelewu wierzytelności po spełnieniu warunków uprawdopodobniających nieściągalność wierzytelności przysługiwałoby wnioskodawcy zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu odpisanych jako nieściagalne wierzytelności w roku, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona w kwocie wynikającej z przedłożonej umowy cesji tj. 10.346,74 zł jeżeli uprzednio została zaliczona do przychodów należnych. Koszty związane z dochodzeniem wierzytelności np. koszty sądowe mogą być w takim przypadku w warunkach określonych w art. 22 ust. 1 zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w roku, w którym zostały faktycznie poniesione.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia zgodnie z art. 239 i art. 222 Ordynacji podatkowej.