Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Podatnik jest producentem podnośników hydraulicznych, prowadzącym zarazem ich sprzedaż. W ramach rozszerzenia działalności o usługi motoryzacyjne podatnik zamierza zakupić m.in. urządzenia do montażu, demontażu, wulkanizacji i wyważania kół w samochodach. Jednym z elementów tworzonej linii montażowej będzie produkowany przez podatnika podnośnik hydrauliczny. Podnośnik ten podatnik zamierza ująć w ewidencji środków trwałych i amortyzować.

Ocena prawna stanu faktycznego:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2004r. - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Za koszt uzyskania przychodów uznaje się - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a -22o, z uwzględnieniem art. 23.

Podatkową definicję środków trwałych zawiera art. 22a ust. 1 ustawy z 26.07.1991 r. Zgodnie z treścią tego artykułu amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Z kolei zgodnie z art. 22g ust.4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające zaliczyć się do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jednakże w sytuacji, gdy ustalenie przez podatnika kosztu wytworzenia we własnym zakresie czy nabycia środka trwałego lub jego części, a tym samym wartości początkowej środka trwałego jest niemożliwe ustawodawca przewidział możliwość ustalenia wartości początkowej w oparciu o wycenę biegłego lub wycenę podatnika dokonaną z uwzględnieniem cen rynkowych - co wynika z art. 22g ust. 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

W opisanym stanie faktycznym, w związku z tym, iż podatnik jest zarówno producentem, jak też sprzedawcą wytwarzanych podnośników hydraulicznych nie zachodzi konieczność ustalania wartości środka trwałego (podnośnika hydraulicznego) w oparciu o wycenę biegłego powołanego przez podatnika.

Tym samym, w tym konkretnym przypadku przy ustaleniu wartości początkowej środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie zastosowanie będzie miał przepis art. 22g ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Reasumując, wartość początkowa środka trwałego, jaką podatnik powinien ująć w ewidencji środków trwałych (w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych) nie może wynikać z wyceny biegłego, lecz powinna z udokumentowanych nakładów poniesionych na jego wytworzenie.