Temat interpretacji

możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego od faktur dokumentujących nabycie usług noclegowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego od faktur dokumentujących nabycie usług noclegowych (pytanie Nr 3) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 6 lipca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.303.2018.1.AP, Nr 0113-KDIPT1-3.4012.422.2018.1.JSO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 lipca 2018 r. (data doręczenia 11 lipca 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.), nadanym w dniu 13 lipca 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, zwaną dalej: samodzielną działalnością gospodarczą. Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług budowlanych w zakresie wykonywania posadzek przemysłowych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych, zwanych dalej: usługami budowlanymi. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w roku podatkowym 2018 Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy liniowy, według stawki podatkowej wysokości 19%. Wnioskodawca przewiduje, że będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych także w następnych latach podatkowych.

W 2017 r. Wnioskodawca podpisał umowę na wykonanie robót budowlanych ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność pod firmą: R Sp. z o.o., zwaną dalej w skrócie: dłużnikiem. Na dzień wysłania ww. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ww. umowa nie została przez Spółkę wypowiedziana lub też rozwiązana. Wartość usług strony określiły na kwotę 58 259 zł 29 gr (pięćdziesiąt osiem tysięcy dwieście pięćdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia dziewięć groszy). Sąd Rejonowy, VIII Wydział Gospodarczy postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2018 r., otworzył postępowanie układowe dłużnika, wyznaczył sędziego komisarza do prowadzenia postępowania, wyznaczył nadzorcę sądowego oraz jako podstawę jurysdykcji sądu polskiego wskazał w ww. postanowieniu przepis art. 343 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r., poz. 978, z późn. zm.). Usługi budowlane zostały w całości wykonane przez Wnioskodawcę i odebrane przez dłużnika oraz udokumentowane przez Niego fakturami oraz opisane należności w kwocie netto zostały uznane przez Wnioskodawcę za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 4 maja 2018 r. Wnioskodawca w trybie art. 6471 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) wysłał do nadzorcy sądowego zgłoszenie o podpisaniu umowy z dłużnikiem oraz wniósł o wpisanie na listę wierzytelności opisanych powyżej należności. Wnioskodawca rozważa, czy nie wystąpić z pozwem do Inwestora w ramach odpowiedzialności solidarnej o zapłatę ww. długu za wykonane usługi budowlane.

Wnioskodawca wykonuje usługi budowalne na terenie całego kraju i zatrudnia przy wykonywaniu ww. usług budowlanych pracowników na umowę o pracę. Ponieważ ww. usługi są wykonywane poza siedzibą firmy Wnioskodawcy, od szeregu lat pracownikom wysyłanym poza siedzibę Wnioskodawcy wynajmowane są usługi noclegowe w różnego typu miejscach, tj. hotelach, motelach lub też mieszkaniach, itp., u przedsiębiorców lub też osób nieprowadzących samodzielnej działalności gospodarczej, podatników VAT czynnych, które to usługi są nazywane różnie, np. usługi hotelarskie lub usługi noclegowe, zwane dalej: usługami noclegowymi lub też wynajem lokalu mieszkalnego. Wydatek z tego tytułu sprzedawcy ww. usług dokumentują fakturami wskazując, że ww. usługi są opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Wnioskodawca mając za podstawę art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy od podatku od towarów i usług nie odlicza podatku należnego za dany okres rozliczeniowy podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturach dokumentujących nabycie przez Niego usług noclegowych lub usług w zakresie wynajmu lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca nie obciąża zatrudnionych pracowników kosztami nabytych usług noclegowych lub usług wynajmu lokalu mieszkalnego i całości z tego tytułu wydatku, łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

W piśmie z dnia 12 lipca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że Wnioskodawca samodzielną działalność gospodarczą prowadzi od dnia 19 marca 1998 r. oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zawarł następujące umowy z dłużnikiem, z których to umów nieopłacone należności zostały zgłoszone przez podatnika w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, a mianowicie:

• umowa z dnia 17 maja 2017 r. na wykonanie usług posadzkarskich. Ww. umowa została zawarta przez Wnioskodawcę ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność pod firmą: R, zwaną dalej: dłużnikiem lub Generalnym Wykonawcą, aktualnie w restrukturyzacji. Stronami wymienionymi w ww. umowie z dnia 17 maja 2017 r. była Spółka oraz dłużnik. Wskazano w niniejszej umowie jedynie Inwestora, którym była S Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowa umowa dotyczy należności od dłużnika za rok 2017.

• Wnioskodawca zawarł z Generalnym Wykonawcą umowę w dniu 14 sierpnia 2013 r. na wykonanie posadzek. Stronami ww. umowy był Wnioskodawca oraz dłużnik. W ww. umowie wskazano jedynie, że Inwestorem była N Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowa umowa dotyczy należności za rok 2013, potrąconych przez dłużnika na poczet kaucji gwarancyjnych, które to należności zostały zgłoszone przez Wnioskodawcę w dniu 4 maja 2018 r. W trakcie postępowania restrukturyzacyjnego.

Wskazano, że do zgłoszonych w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego należności poniżej wymienione podmioty były Inwestorami, tj. do:

• należności za rok 2017 inwestorem była S Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

• należności za rok 2103 z tytułu kaucji gwarancyjnych inwestorem była N Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca zawierając ww. umowy z Generalnym Wykonawcą nie zawierał jakichkolwiek umów z powyżej wymienionymi Inwestorami w zakresie zadań inwestycyjnych określonych w umowach zawartych z Generalnym Wykonawcą.

Dane dotyczące faktur dokumentujących wykonanie przez Wnioskodawcę usług w ramach zawartych powyżej wymienionych umów zawartych przez Wnioskodawcę z Generalnym Wykonawcą:

1. faktury za rok 2017 obejmowały całość wykonanych usług przez Wnioskodawcę na rzecz Generalnego Wykonawcy na podstawie umowy z dnia 17 maja 2017 r. i były to poniżej wymienione faktury:
   • Nr ... z dnia 19 czerwca 2017 r., kwota należności w wysokości brutto 12 160 zł, sprzedaż ww. usług nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż została dokonana w ramach odwrotnego obciążenia,
   • Nr ... z dnia 31 lipca 2017 r., kwota należności w wysokości 10 776 zł, sprzedaż ww. usług nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż została dokonana w ramach odwrotnego obciążenia,
   • Nr ... z dnia 15 grudnia 2017 r., kwota należności w wysokości 250 zł, sprzedaż ww. usług nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż została dokonana w ramach odwrotnego obciążenia,
   • Nr ... z dnia 18 grudnia 2017 r., kwota należności w wysokości 1 250 zł, sprzedaż ww. usług nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż została dokonana w ramach odwrotnego obciążenia.

1. faktury za rok 2013 obejmowały całość wykonanych na podstawie umowy z dnia 14 sierpnia 2013 r. przez Wnioskodawcę usług na rzecz Generalnego Wykonawcy, z których to należności część została w roku 2013 potrącona przez Generalnego Wykonawcę na poczet kaucji gwarancyjnych, natomiast pozostałe kwoty zostały opłacone przez dłużnika, i były to poniżej wymienione faktury:
   • Nr ... z dnia 30 września 2013 r., kwota należności brutto w wysokości 122 936 zł 96 gr, w tym wartość netto 99 948 zł 75 gr, kwota potrąca na poczet kaucji gwarancyjnej 15 435 zł 45 gr,
   • Nr ... z dnia 31 października 2013 r., kwota należności brutto w wysokości 31 313 zł 03 gr, w tym wartość netto 25 457 zł 75 gr, kwota potrąca na poczet kaucji gwarancyjnej 18 387 zł 84 gr.

Należności z wystawionych i opisanych powyżej faktur za wykonane usługi Wnioskodawca zaewidencjonował w księdze rachunkowej oraz zaliczył w 2103 r. oraz w 2017 r. do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, że w obu wymienionych latach ewidencją podatkową były księgi rachunkowe. Wnioskodawca całość wydatków związanych z wykonanymi powyżej usługami zaewidencjonował w księdze rachunkowej oraz zaliczył do kosztów uzyskania przychodu odpowiednio w roku podatkowego 2013 oraz roku podatkowego 2017. Wnioskodawca do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie utworzył odpisów aktualizujących wartości należności należnych od Generalnego Wykonawcy zgłoszonych w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego i nie zaewidencjonował ww. odpisów w księdze rachunkowej. Wnioskodawca dokonuje wyłącznie w ramach prowadzonej działalności za pośrednictwem upoważnionych osób zakupu usług noclegowych dla pracowników. Nie zdarza się, aby pracownicy dokonywali zakupu ww. usług noclegowych samodzielnie, a wydatki z tego tytułu były zwracane następnie przez Wnioskodawcę pracownikom. Wnioskodawca postanowił, że koszty noclegów nie stanowią dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca postanowił, że na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie odliczał od podatku należnego podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Niego usług noclegowych i wynajem mieszkań dla celów przeznaczonych na zakwaterowanie pracowników podczas wykonywania usług budowlanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało, w przypadku nie otrzymania zapłaty od Spółki w okresie trwania postępowania układowego wobec dłużnika i po utworzeniu odpisu aktualizującego wartość należności od dłużnika oraz po zaksięgowaniu ww. odpisu aktualizującego w księdze rachunkowej, prawo zaliczenia ww. wydatku do kosztów uzyskania przychodu pod datą zaksięgowania odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest stan faktyczny zawarty w pytaniu Nr 3, dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego zawartego w pytaniu Nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, oraz w zakresie zagadnień zawartych w pytaniach Nr 2 oraz Nr 4, dotyczących podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), co do zasady wszelkie wydatki, w tym wydatki z tytułu nieodliczonego na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, od podatku należnego podatku naliczonego, wyszczególnionego w fakturach dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę usług noclegowych i wynajem mieszkań dla celów przeznaczonych na zakwaterowanie pracowników podczas wykonywania usług budowlanych na terenie kraju, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Dlatego też, należy uznać, że Wnioskodawca ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku naliczonego, który nie jest odliczony od podatku należnego przez Wnioskodawcę z faktur dokumentujących nabycie przez Niego usług noclegowych i wynajem mieszkań dla celów przeznaczonych na zakwaterowanie pracowników podczas wykonywania usług budowlanych na terenie kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis ten ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu,

• być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przytoczony przepis wskazuje, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą oraz jest podatnikiem czynnym VAT. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług budowlanych w zakresie wykonywania posadzek przemysłowych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w roku podatkowym 2018 Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy liniowy, według stawki podatkowej wysokości 19%. Wnioskodawca wykonuje usługi budowalne na terenie całego kraju i zatrudnia przy wykonywaniu ww. usług budowlanych pracowników na umowę o pracę. Ponieważ ww. usługi są wykonywane poza siedzibą firmy Wnioskodawcy, od szeregu lat pracownikom wysyłanym poza siedzibę Wnioskodawcy wynajmowane są usługi noclegowe w różnego typu miejscach, tj.: hotelach, motelach lub też mieszkaniach, itp., u przedsiębiorców lub też osób nieprowadzących samodzielnej działalności gospodarczej, podatników VAT czynnych, które to usługi są nazywane różnie, np. usługi hotelarskie lub usługi noclegowe, zwane dalej: usługami noclegowymi lub też wynajem lokalu mieszkalnego. Wydatek z tego tytułu sprzedawcy ww. usług dokumentują fakturami wskazując, że ww. usługi są opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Wnioskodawca mając za podstawę art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy od podatku od towarów i usług nie odlicza podatku należnego za dany okres rozliczeniowy podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturach dokumentujących nabycie przez Niego usług noclegowych lub usług w zakresie wynajmu lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca nie obciąża zatrudnionych pracowników kosztami nabytych usług noclegowych lub usług wynajmu lokalu mieszkalnego i całości z tego tytułu wydatku, łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - to przysługuje Mu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków na nabycie do celów tej działalności towarów i usług, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca winien mieć na uwadze, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej