Temat interpretacji

Sposób opodatkowania przychodów z najmu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

T. O. (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną zajmującą stanowisko kierownicze w jednej z międzynarodowych korporacji (praca wykonywana na podstawie umowy o pracę). Wnioskodawca od kilku lat czerpie także przychody z prywatnego najmu lokalu mieszkalnego, które opodatkowuje w formie ryczałtu ewidencjonowanego (wybór sposobu opodatkowania przychodów z najmu lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca zgłosił do właściwego dla Wnioskodawcy Naczelnika Urzędu Skarbowego w ustawowym terminie).

Ponadto od lipca 2018 r., w związku z wygranym przetargiem na lokal gastronomiczny, Wnioskodawca zarejestrował pozarolniczą działalność gospodarczą w obszarze gastronomii w CEIDG (planowane rozpoczęcie działania lokalu określono na jesień 2018 r.).

Wnioskodawca dba o zdrowe odżywianie, kondycję fizyczną oraz młody wygląd. W tym zakresie Wnioskodawca regularnie korzysta z porad dietetyka, uczestniczy w intensywnych treningach sportowych z trenerem personalnym oraz regularnie odwiedza salony kosmetyczne i odnowy biologicznej. Wnioskodawca, zachęcony przez przedstawicieli handlowych z branży kosmetycznej, postanowił zainwestować w profesjonalny sprzęt kosmetyczny, aby w warunkach domowych móc korzystać z zabiegów kosmetycznych. W tym celu z prywatnych środków w maju 2018 r. nabył urządzenie służące do wyszczuplającego masażu ssąco-próżniowego oraz urządzenie do usuwania pękających naczynek (dalej: Urządzenie) z zamiarem wykorzystania na własne potrzeby. Okazało się jednak, iż samodzielne korzystanie z Urządzenia jest trudne a osiągane efekty znacznie odbiegają od tych, które uzyskać można w profesjonalnym salonie kosmetycznym. Wnioskodawca zdecydował się wiec wynająć Urządzenie osobie, która prowadzi działalność usługową m.in. w zakresie odnowy biologicznej (dalej: Najemca).

W tym celu w czerwcu 2018 r. Wnioskodawca zawarł z Najemcą pisemną umowę najmu Urządzenia (dalej: umowa najmu). Zgodnie z umową najmu, Wnioskodawca oddaje Najemcy do korzystania Urządzenie na czas nieoznaczony w zamian za comiesięczny czynsz.

Wnioskodawca nie ma zamiaru wynajmowania innych urządzeń w podobny sposób, szczególności nie ma zamiaru wynajmowania urządzeń w sposób zorganizowany lub ciągły. Wnioskodawca nie czyni sobie także z najmu urządzeń podstawowego źródła dochodów.

Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie sposobu opodatkowania najmu prywatnego Urządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychody osiągane z tytułu prywatnego najmu Urządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opinii Wnioskodawcy ma on prawo opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychody osiągane z tytułu prywatnego najmu Urządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 2 pkt 1a ZPDNP, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie zaś z art. 3 ZPDNP przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym. Ponadto jak wynika z art. 12 pkt 3 ZPDNP do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze stosuje się stawkę 8,5%.

Kwestię najmu reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. 1964, nr 16 poz. 94, dalej: KC), w którym w art. 659 wskazano, iż przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz ten może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Z kolei w art. 680 KC uregulowano odrębnie umowę najmu lokalu, z zastrzeżeniem iż co do zasady stosuję się do niej przepisy dotyczące najmu ogólnego wskazanego w art. 659 KC i artykułach następnych. Powyższe oznacza, iż przedmiotem najmu mogą być zarówno rzeczy ruchome jak i nieruchomości. W konsekwencji, nie ma wątpliwości, iż Wnioskodawca miał prawo zawrzeć umowę najmu posiadanego Urządzenia i czerpać z tego tytułu korzyści.

Z kolei w zakresie sposobu opodatkowania najmu Urządzenia, kwestią kluczową rozstrzygającą czy zastosowanie może znaleźć opodatkowanie w formie zryczałtowanej czy też zastosować należałoby zasady ogólne będzie miał charakter najmu (najem prywatny vs najem w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej).

Art. 4 ust. 1 pkt 12 ZPDNP w zakresie definicji "pozarolniczej działalności gospodarczej" odsyła do przepisów ustawy o podatku dochodowym. Z kolei art. 5a pkt 6 UPDOF "działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą" definiuje jako działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 UPDOF.

Ponadto UPDOF w art. 10 zawiera też katalog źródeł przychodów i rozróżnia przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3) od przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 UPOF).

Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku, czyli nadwyżki przychodów nad wydatkami. Sam jednak zamiar podatnika osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 tej ustawy. Wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu, stanowić może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF).

Działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego i ruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 UPDOF, tylko wówczas, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania. Takie podejście zaprezentował m.in. NSA w wyroku z dnia 21 kwietnia 2017 r. o sygn. akt II FSK 845/15.

Ponadto jak podkreślił NSA w wyroku z 2 lutego 2017 r. o sygn. akt II FSK 268/15, ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód z tego tytułu będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

Przenosząc powyższą argumentację na grunt rozpoznawanej sprawy, nie sposób uznać iż działania Wnioskodawcy, w zakresie wynajmu Urządzenia, spełniają wskazane kryteria prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 UPDOF (brak jest w tym zakresie również podstaw do podciągania wynajmu Urządzenia pod pozarolniczą działalność gospodarczą, którą Wnioskodawca zamierza prowadzić prowadząc lokal gastronomiczny).

Bowiem, pomimo osiągania dochodów z najmu Urządzenia, brak jest znamion powtarzalności i ciągłości czynności (Wnioskodawca nie zamierza nabywać i wynajmować innych urządzeń w celu osiągania dochodu). Wnioskodawca nie uczynił sobie także z tego typu działalności głównego źródła utrzymania, nie prowadzi działalności polegającej na najmie urządzeń w sposób zorganizowany i profesjonalny. W tym zakresie w opinii Wnioskodawcy podobnie jak ma to miejsce w przypadku najmu prywatnego lokalu mieszkalnego, charakter najmu Urządzenia powinien być również prywatny. Wnioskodawca wykorzystuje bowiem jedynie mienie które należy do jego majątku prywatnego. W konsekwencji Wnioskodawca powinien mieć prawo do opodatkowania przychodów z tytułu najmu Urządzenia ryczałtem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł

wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy, w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy. To podatnik mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych decyduje w jakiej formie ze względu na sposób wykonywania najmu, jego charakter, jak również podejmowane działania, będzie uzyskiwał przychody z najmu. Inaczej mówiąc, to podatnik kreując elementy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) może uzyskiwać przychody z najmu albo w sposób zorganizowany i ciągły, czyli w sposób stały, nieokazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany albo w sposób incydentalny, okazjonalny w sposób przypadkowy, nieregularny.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy, daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, działalność ta musi być wykonywana w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

• wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy - istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter; przy czym, o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej składnika majątku przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań;

• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji. Ponadto, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest dzierżawa lub najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

A zatem z przychodami uzyskiwanymi z najmu i zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, mamy do czynienia wówczas, gdy najem spełnia kryteria ciągłości i zorganizowania tej działalności wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przedmiotem umowy najmu są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Co do zasady, o kwalifikacji przychodów z najmu nie przesądza ilość wynajmowanych składników majątku, lecz sposób wykonywania najmu, w tym charakter zawartej umowy najmu, a także ewentualne powiązania funkcjonalne wynajętego/wynajętych składników majątku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem wynajęty składnik majątku jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, lub jeśli najem ze względu na sposób jego wykonywania jest prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, to przychody z takiego najmu należy kwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej.

Innymi słowy, nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane rzeczy (składniki majątku) do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem tych składników majątku spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika, jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Ponadto zauważyć należy, że warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie przez podatnika pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. poz. 647), zwanej dalej "ustawą o CEIDG". Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W myśl art. 9 ust. 4 ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł, od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę, ponadto od kilku lat czerpie przychody z prywatnego najmu lokalu mieszkalnego, które opodatkowuje w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Ponadto od lipca 2018 r., w związku z wygranym przetargiem na lokal gastronomiczny, Wnioskodawca zarejestrował pozarolniczą działalność gospodarczą w obszarze gastronomii w CEIDG (planowane rozpoczęcie działania lokalu określono na jesień 2018 r.). Wnioskodawca dba o zdrowe odżywianie, kondycję fizyczną oraz młody wygląd. Wnioskodawca, postanowił zainwestować w profesjonalny sprzęt kosmetyczny, aby w warunkach domowych móc korzystać z zabiegów kosmetycznych. W tym celu z prywatnych środków w maju 2018 r. nabył urządzenie służące do wyszczuplającego masażu ssąco-próżniowego oraz urządzenie do usuwania pękających naczynek (Urządzenie) z zamiarem wykorzystania na własne potrzeby. Okazało się jednak, iż samodzielne korzystanie z Urządzenia jest trudne a osiągane efekty znacznie odbiegają od tych, które uzyskać można w profesjonalnym salonie kosmetycznym. Wnioskodawca zdecydował się wiec wynająć Urządzenie osobie, która prowadzi działalność usługową m.in. w zakresie odnowy biologicznej (Najemca). W tym celu w czerwcu 2018 r. Wnioskodawca zawarł z Najemcą pisemną umowę najmu Urządzenia. Zgodnie z umową najmu, Wnioskodawca oddaje Najemcy do korzystania Urządzenie na czas nieoznaczony w zamian za comiesięczny czynsz. Wnioskodawca nie ma zamiaru wynajmowania innych urządzeń w podobny sposób, w szczególności nie ma zamiaru wynajmowania urządzeń w sposób zorganizowany lub ciągły. Wnioskodawca nie czyni sobie także z najmu urządzeń podstawowego źródła dochodów.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu, a najem urządzeń przyjmując za Wnioskodawcą nie jest i nie będzie wykonywany w sposób określony w definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w sposób zorganizowany i ciągły - to uzyskane przychody z tytułu najmu urządzenia mogą zostać zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem opisane przez Wnioskodawcę przychody z najmu urządzeń, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, może rozliczać zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne według stawki 8,5%.

Zaznaczyć jednakże należy, że jeżeli przychód z tytułu najmu przekroczy kwotę, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tj. 100 000 zł), to od przychodów ponad tę kwotę stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosić będzie 12,5%.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej