Zwolnienie przedmiotowe (spłata kredytu zaciągniętego wspólnie z mężem na zakup nieruchomości od dewelopera) - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30.05.2019, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.225.2019.1.SŻ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Zwolnienie przedmiotowe (spłata kredytu zaciągniętego wspólnie z mężem na zakup nieruchomości od dewelopera)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 17 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem otrzymała od rodziców darowiznę nieruchomości wraz z budynkiem w budowie. W dniu 4 października 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała swój udział w nieruchomości, za kwotę 625 000 zł. Sprzedaż nastąpiła w tym samym roku, co darowizna i nie minął okres 5 lat od darowizny nieruchomości.

W dniu 27 kwietnia 2007 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż zawarli przedwstępną umowę sprzedaży budynku mieszkalnego, o powierzchni użytkowej 108,09 m² wraz z działką oraz udziałem w działce drogowo-parkingowej. Z tego tytułu uiścili zaliczkę w wysokości 10 000 zł. Całkowita cena zakupu wynosiła 376 846 zł 54 gr. Na zakup budynku w maju 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągnęła kredyt mieszkaniowy (kredyt budowalno-hipoteczny przeznaczony na zakup na rynku pierwotnym nieruchomości od dewelopera) w banku , denominowany, udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 179 026,99 franków szwajcarskich, na okres 30 lat. Kredyt został przyznany w kwocie 400 000 zł. Kwotę 10 000 zł jako refinansowanie nakładów poniesionych przez Wnioskodawczynię oraz 23 153 zł 44 gr jako nakłady na prace wykończeniowe, bank wypłacił Wnioskodawczyni i Jej mężowi jako kredytobiorcom, natomiast kwotę 366 846 zł 54 gr bank wpłacał zgodnie z harmonogramem zamieszczonym w umowie z deweloperem.

W dniu 21 lutego 2008 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż wypowiedzieli przedwstępną umowę sprzedaży budynku mieszkalnego, o którym mowa powyżej, jednocześnie poprosili dewelopera o przeniesienie wszystkich wpłaconych dotąd środków pieniężnych, w związku z tą umową na poczet nowej umowy przedwstępnej zakupu budynku mieszkalnego, którą to umowę zawarli z deweloperem tego samego dnia. Nowa umowa przedwstępna zakupu dotyczyła zakupu budynku mieszkalnego, o powierzchni 145,69 m² wraz z działką oraz udziałem w działce drogowo-parkingowej, za kwotę 551 990 zł. W związku ze zmianą przedmiotu zakupu bank w dniu 21 marca 2008 r. wprowadził aneksem do umowy kredytu mieszkaniowego zmiany dotyczące m.in. rodzaju nieruchomości, tj. zakup domu jednorodzinnego od firmy deweloperskiej, o powierzchni 145,69 m², wartości nieruchomości oraz wartości udzielonego kredytu denominowanego, udzielonego w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 183 207,14 franków szwajcarskich.

W dniu 18 kwietnia 2008 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż przenieśli kredyt hipoteczny do banku . Bank ten udzielił kredytu hipotecznego do kwoty 500 000 zł, z przeznaczeniem na:

spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w , udzielonego na pokrycie części kosztów zakupu nieruchomości mieszkalnej z umowy kredytu mieszkaniowego ,
sfinansowanie części nabycia nieruchomości z umowy przedwstępnej sprzedaży zawartej z deweloperem.

Całkowity koszt inwestycji mieszkaniowej będący sumą cen nabycia nieruchomości określonych w pkt 1 i pkt 2 wyniósł 551 990 zł, przy czym kwota udziału własnego Wnioskodawczyni i Jej męża w przedmiotowej inwestycji wyniosła 9,40% tej inwestycji i stanowiła kwotę 51 990 zł. Kredyt został zaciągnięty na 30 lat.

Kredyt został wykorzystany w następujących transzach:

w kwocie nie przekraczającej wysokości 390 053 zł 82 gr, zgodnie z przeznaczeniem kredytu określonym w pkt 1 powyżej,
w pozostałej kwocie na rzecz dewelopera, zgodnie z terminami określonymi w przedwstępnej umowie sprzedaży nieruchomości.

W dniu 16 września 2008 r. został podpisany akt notarialny nabycia nieruchomości. Za kwotę 514 658 zł została zakupiona działka zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym, w zabudowie bliźniaczej, z dostępem do drogi publicznej. Z kolei za cenę brutto 37 332 zł został nabyty udział wynoszący 1/6 części w działce stanowiącej drogę i parking.

Budynek był w stanie deweloperskim, natomiast Wnioskodawczyni i Jej mąż zaczęli mieć kłopoty finansowe. Wnioskodawczyni i Jej mężowi zabrakło pieniędzy na wykończenie budynku, aby mogli się do niego wprowadzić. Poprosili bank o podwyższenie wartości kredytu. Bank wyraził zgodę na podwyższenie kredytu pod warunkiem, że dodatkowym zabezpieczeniem będzie mieszkanie Wnioskodawczyni i Jej męża, z którego to Wnioskodawczyni chciała się przenieść z rodziną do wykańczanego budynku mieszkalnego. W konsekwencji w dniu 15 grudnia 2008 r. kredyt został podwyższony oraz została zmieniona waluta kredytu na kredyt we frankach szwajcarskich, w wysokości do kwoty 261 604 CHF. Jednocześnie w celu zabezpieczenia kredytu bank dokonał obciążenia hipoteką mieszkania, w którym aktualnie mieszkali. Aneksem zmieniono również wartość hipoteki umownej kaucyjnej na rzecz banku, na budynek mieszkalny oraz hipotekę kaucyjną wpisano również na mieszkanie. W październiku 2009 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się wraz z rodziną do budynku mieszkalnego. Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawczyni mieszka w budynku mieszkalnym, stanowiącym współwłasność Jej i Jej męża, na który jest wzięty kredyt hipoteczny we CHF. Wnioskodawczyni posiada również mieszkanie, które jest współwłasnością Jej i Jej męża, które jest dodatkowym zabezpieczeniem spłaty kredytu wziętego w CHF na budynek mieszkalny. Są to własności hipoteczne.

Wnioskodawczyni i Jej mąż po wykończeniu domu próbowali wnioskować o zdjęcie hipoteki z mieszkania w , aby je sprzedać. Jednak bank w odpowiedzi na ich wniosek odpowiedział, że aby zdjąć hipotekę z mieszkania należałoby spłacić część kredytu. Na dzień złożenia wniosku, ze względu na znaczny wzrost kursu franka szwajcarskiego wartość kredytu znacznie wzrosła.

Między Wnioskodawczynią a Jej mężem istnieje wspólnota majątkowa małżeńska.

Ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości, która miała miejsce w dniu 4 października 2018 r. Wnioskodawczyni spłaci kredyt we frankach szwajcarskich wzięty na zakup nieruchomości, w której na dzień złożenia wniosku mieszka z rodziną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi mieszkaniowej, na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PDOF), spłacając kredyt na budynek mieszkalny ze środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości?

Czy od całej kwoty spłaconego kredytu będzie zastosowana ulga mieszkaniowa, na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 ustawy o PDOF, czy tylko od 50% spłaconego kredytu? Czy Wnioskodawczyni może skorzystać również z ulgi mieszkaniowej w pełnej wysokości poniesionych kwot, czy tylko do kwoty &½ wydatków, gdyż współwłaścicielem domu jest również Jej mąż w ustawowej wspólności małżeńskiej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PDOF, źródłem przychodów podatkowych jest zbycie nieruchomości oraz niektórych praw do nieruchomości (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów). Przychód powstaje, o ile nie upłynął jeszcze okres 5-letni, liczony od końca roku, w którym dana nieruchomość została przez podatnika nabyta, bądź przez podatnika wybudowana.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.), wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o PDOF do skorzystania ze zwolnienia kwalifikują się również wydatki, poniesione na:

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, na cele mieszkaniowe, o których mowa wyżej;
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a);
spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Komentowane przepisy pozwalają na zastosowanie zwolnienia do przychodów, które zostały przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego na cele mieszkaniowe lub kredytu refinansowego ostatecznie przeznaczonego na cele mieszkaniowe. Istotne jest to, aby kredyt zaciągnięty był przed uzyskaniem przychodu ze zbycia. Kredyt (pożyczka) ma być zaciągnięty u uprawnionej instytucji mającej siedzibę w Polsce, w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Częstą sytuacją w praktyce jest, że podatnik spłacający kredyt hipoteczny zaciąga nowy kredyt (refinansowy) przeznaczony na spłatę dotychczasowego kredytu. Także jeśli kredyt refinansowy jest którymś z kolei, ale ostatecznie przeznaczony jest na spłatę kredytu na cele mieszkaniowe & podatnik zachowuje prawo do zwolnienia.

Odwołując się do wykładni systemowej przepisów podatkowych należy podkreślić, że jednym z warunków skorzystania z ulgi określonej w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) ustawy o PDOF jest to, żeby kredyt (pożyczka) zostały zaciągnięte na cele następujące, a mianowicie: nabycie, budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację, finansowane bezpośrednio lub pośrednio (poprzez spłatę kredytu i pożyczki zaciągniętych na te cele oraz odsetek od nich) ze środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PDOF.

Celem ustawodawcy wprowadzającego analizowaną ulgę było zachęcenie podatników do nabywania, w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw z przeznaczeniem na zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. Z analizy całego unormowania art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ustawy o PDOF wypływa wniosek, że u podstaw omawianego zwolnienia legło założenie odstąpienia od opodatkowania środków wydanych bezpośrednio lub pośrednio na realizację nowego, szeroko pojmowanego, celu mieszkaniowego. Celem było więc racjonalne wsparcie budownictwa mieszkaniowego. Takie znaczenie analizowanych przepisów jest oczywiste w sytuacji, gdy rozwój budownictwa mieszkaniowego jest istotnym celem aktualnej polityki społecznej i gospodarczej państwa.

Wykładnia językowa analizowanego przepisu, uzupełniona wykładnią systemową i celowościową prowadzi zatem do wniosku, że podatnik, który przeznaczy środki ze sprzedaży nieruchomości (lub prawa majątkowego) na spłatę kredytu lub pożyczki (oraz odsetek od nich) zaciągniętych na nabycie innej nieruchomości lub prawa majątkowego, służących zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych, skorzysta z prawa do zwolnienia.

Skoro, zatem Wnioskodawczyni środki uzyskane (w październiku 2018 r.) ze sprzedaży nieruchomości otrzymanej od rodziców w darowiźnie, przeznaczy w całości na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na sfinansowanie zakupu nieruchomości, w której Wnioskodawczyni wraz z rodziną mieszka, zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać, że zostały spełnione przesłanki do skorzystania z omawianego zwolnienia od podatku.

Przepisy wskazują, że istotny jest cel zakupu & zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli ten warunek zostanie w omawianym przypadku spełniony, wówczas Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać z przytoczonego zwolnienia podatkowego. Potwierdzeniem tej tezy może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 140/18, z którego wynika, że: Z literalnego brzmienia art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) u.p.d.o.f. wynika, że tylko spłata kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele mieszkaniowe spełnia przesłanki zwolnienia dochodu ze sprzedaży nieruchomości od podatku dochodowego. Tym samym przepis ten nie łączy prawa do zwolnienia jedynie z przeznaczeniem pożyczki, lecz z faktem jej zaciągnięcia na cel mieszkaniowy. Zwolnienie w sposób literalny dotyczy więc spłaty pożyczek, z których wynika, że zostały zaciągnięte na cel mieszkaniowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli środki uzyskane ze sprzedaży udziału w nieruchomości, w określonym ustawowo terminie zostaną w całości wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, wówczas zostaną spełnione Jej potrzeby mieszkaniowe i zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, z tytułu przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziały w nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

&‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 17 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem otrzymała od rodziców darowiznę nieruchomości wraz z budynkiem w budowie. W dniu 4 października 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała swój udział w nieruchomości, za kwotę 625 000 zł. Sprzedaż nastąpiła w tym samym roku, co darowizna i nie minął okres 5 lat od darowizny nieruchomości.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Należy również wskazać, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak wskazuje art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dokonane w dniu 4 października 2018 r. odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości wraz z budynkiem w budowie, nabytego w dniu 17 marca 2018 r. w drodze darowizny od rodziców, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału.

Stosownie do art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub ust. 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Jak stanowi art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P, gdzie:

D dochód z odpłatnego zbycia,

W wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P przychód z odpłatnego zbycia.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

wydatki poniesione na:
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W myśl art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Zakresem omawianego zwolnienia ustawodawca nie objął natomiast innych niż ww. wydatków związanych z zawarciem umowy kredytu. W związku z tym wszelkie koszty okołokredytowe nie są wydatkami na cel mieszkaniowy, w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) ww. ustawy.

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy). W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Ww. zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty jest to wyliczenie enumeratywne.

Wyjaśnić należy, że samo poniesienie wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest więc aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego lub praw może przeznaczyć go na spłatę zaciągniętego kredytu, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże spłata ta może dotyczyć jedynie kredytu zaciągniętego przez tego podatnika na zaspokojenie jego własnych potrzeb mieszkaniowych. Poprzedzenie wyrażenia cele mieszkaniowe przymiotnikiem własne świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Jednym z tych celów, których realizacja uprawnia do zwolnienia jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie zaś do treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, który obejmuje m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Powyższe wskazuje więc, że spłacany kredyt nie może być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika.

Wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być zatem spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na spłatę kredytu (kredytów) zaciągniętego przez podatnika na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1, czyli m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ww. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Zatem własny to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika.

Z powyższych przepisów wprost wynika, że aby kredyt, który został zaciągnięty na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu mógł być uznany za kredyt na własny cel mieszkaniowy, to kredyt, na spłatę którego zaciągnięto kolejny kredyt musi być kredytem określonego rodzaju czyli zaciągniętym przez podatnika na nabycie m.in. nieruchomości (budynku mieszkalnego), stanowiącej własność lub współwłasność tego podatnika. Zatem, wskutek zaciągnięcia kredytu i jego wykorzystania zgodnie z celem udzielenia kredytu podatnik musi nabyć prawo własności lub współwłasności do tej nieruchomości (budynku mieszkalnego). Tylko wówczas uznać można, że kredyt spełnia ustawowe warunki, a więc jest kredytem zaciągniętym na nabycie własnej nieruchomości (budynku mieszkalnego).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 27 kwietnia 2007 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż zawarli przedwstępną umowę sprzedaży budynku mieszkalnego, o powierzchni użytkowej 108,09 m² wraz z działką oraz udziałem w działce drogowo-parkingowej. Z tego tytułu uiścili zaliczkę w wysokości 10 000 zł. Całkowita cena zakupu wynosiła 376 846 zł 54 gr. Na zakup budynku w maju 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągnęła kredyt mieszkaniowy (kredyt budowalno-hipoteczny przeznaczony na zakup na rynku pierwotnym nieruchomości od dewelopera) w banku , denominowany, udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 179 026,99 franków szwajcarskich, na okres 30 lat. Kredyt został przyznany w kwocie 400 000 zł. Kwotę 10 000 zł jako refinansowanie nakładów poniesionych przez Wnioskodawczynię oraz 23 153 zł 44 gr jako nakłady na prace wykończeniowe, bank wypłacił Wnioskodawczyni i Jej mężowi jako kredytobiorcom, natomiast kwotę 366 846 zł 54 gr bank wpłacał zgodnie z harmonogramem zamieszczonym w umowie z deweloperem.

W dniu 18 kwietnia 2008 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż przenieśli kredyt hipoteczny do banku . Bank ten udzielił kredytu hipotecznego do kwoty 500 000 zł, z przeznaczeniem na:

spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w , udzielonego na pokrycie części kosztów zakupu nieruchomości mieszkalnej z umowy kredytu mieszkaniowego ,
sfinansowanie części nabycia nieruchomości z umowy przedwstępnej sprzedaży zawartej z deweloperem.

Kredyt został wykorzystany w następujących transzach:

w kwocie nie przekraczającej wysokości 390 053 zł 82 gr, zgodnie z przeznaczeniem kredytu określonym w pkt 1 powyżej,
w pozostałej kwocie na rzecz dewelopera, zgodnie z terminami określonymi w przedwstępnej umowie sprzedaży nieruchomości.

Budynek był w stanie deweloperskim, natomiast Wnioskodawczyni i Jej mąż zaczęli mieć kłopoty finansowe. Wnioskodawczyni i Jej mężowi zabrakło pieniędzy na wykończenie budynku, aby mogli się do niego wprowadzić. Poprosili bank o podwyższenie wartości kredytu. Bank wyraził zgodę na podwyższenie kredytu pod warunkiem, że dodatkowym zabezpieczeniem będzie mieszkanie Wnioskodawczyni i Jej męża, z którego to Wnioskodawczyni chciała się przenieść z rodziną do wykańczanego budynku mieszkalnego. W konsekwencji w dniu 15 grudnia 2008 r. kredyt został podwyższony oraz została zmieniona waluta kredytu na kredyt we frankach szwajcarskich, w wysokości do kwoty 261 604 CHF. Jednocześnie w celu zabezpieczenia kredytu bank dokonał obciążenia hipoteką mieszkania, w którym aktualnie mieszkali. Aneksem zmieniono również wartość hipoteki umownej kaucyjnej na rzecz banku, na budynek mieszkalny oraz hipotekę kaucyjną wpisano również na mieszkanie. W październiku 2009 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się wraz z rodziną do budynku mieszkalnego. Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawczyni mieszka w budynku mieszkalnym, stanowiącym współwłasność Jej i Jej męża, na który jest wzięty kredyt hipoteczny we CHF. Między Wnioskodawczynią a Jej mężem istnieje wspólnota majątkowa małżeńska. Ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży udziału w nieruchomości, która miała miejsce w dniu 4 października 2018 r. Wnioskodawczyni spłaci kredyt we frankach szwajcarskich wzięty na zakup nieruchomości, w której na dzień złożenia wniosku mieszka z rodziną.

Zatem, skoro kredyt został zaciągnięty na nabycie przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości i do tej nieruchomości Wnioskodawczyni przysługuje tytuł współwłasności, oznacza to, że kredyt został zaciągnięty na własny cel mieszkaniowy Wnioskodawczyni, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie, wydatkowanie przychodu uzyskanego przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia w dniu 4 października 2018 r. udziału w nieruchomości wraz z budynkiem w budowie, nabytego w 2018 r. w drodze darowizny od rodziców, w okresie nie później niż dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i Jej męża m.in. na nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym od dewelopera w związku z wypowiedzeniem przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości i zawarciem kolejnej umowy dotyczącej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym o większej powierzchni użytkowej, a tym samym zmianę umów kredytowych, będzie uprawniało do zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia ww. udziału w nieruchomości wraz z budynkiem w budowie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie ma przeszkód prawnych aby dochód, jaki Wnioskodawczyni osiągnęła ze sprzedaży udziału w ww. nieruchomości, stanowiącego Jej majątek osobisty, a wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z małżonką na nabycie ww. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym od dewelopera, korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest bowiem, że kredyt zaciągnięty na nabycie ww. nieruchomości wspólnie z małżonkiem, w czasie trwania wspólności małżeńskiej, został zaciągnięty przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości wraz z budynkiem w budowie. Dodać przy tym należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej wydatkowanej kwoty, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawczyni, zostaną wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości od dewelopera, która wchodzi do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 4 października 2018 r. udziału w nieruchomości wraz z budynkiem w budowie, nabytego przez Wnioskodawczynię w dniu 17 marca 2018 r. w drodze darowizny od rodziców, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynął pięcioletni okres wskazany w przepisie.

Wydatkowanie uzyskanego z tego tytułu przychodu, w okresie nie później niż dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na spłatę kredytu refinansowego zaciągniętego w dniu 18 kwietnia 2008 r. przez Wnioskodawczynię i Jej męża na spłatę kredytu, który zaciągnięty został przez Wnioskodawczynię i Jej męża w maju 2007 r. na nabycie w dniu 16 września 2008 r. nieruchomości (budynku mieszkalnego), w którym Wnioskodawczyni mieszka i do której Wnioskodawczyni przysługuje tytuł współwłasności, będzie umożliwiało zwolnienie od podatku dochodowego całego uzyskanego dochodu z ww. odpłatnego zbycia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na spłatę kredytu, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Tym samym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Przedmiotowe zwolnienie będzie dotyczyło całej kwoty przychodu przeznaczonego na spłatę przez Wnioskodawczynię kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym od dewelopera, gdyż ww. zwolnienie znajduje zastosowanie także w sytuacji wydatkowania środków pochodzących ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawczyni na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości od dewelopera, która wchodzi do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) jest sam przepis prawa. Organ zaznacza również, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy Wnioskodawczyni zrealizowała swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Dodatkowo należy wskazać, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie