Temat interpretacji

Obowiązki płatnika z tytułu udzielenia Uczestnikowi projektu dofinansowania w formie refundacji wydatków na szkolenie oraz sfinansowania kosztów szkolenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 25 stycznia 2019 r., uzupełnionym pismami złożonymi w dniach 30 stycznia 2019 r., 13 lutego 2019 r. i 5 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu udzielenia Uczestnikowi projektu dofinansowania w formie refundacji wydatków na szkolenie oraz sfinansowania kosztów szkolenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Następnie Wnioskodawca pismami złożonymi w dniach 30 stycznia 2019 r., 13 lutego 2019 r. i 5 marca 2019 r. uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2017 r., zostały zawarte umowy na realizację projektu zintegrowanego:

1. Umowa o dofinansowanie Projektu Zintegrowany () współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Osi Priorytetowej;
2. Umowa o dofinansowanie Projektu Zintegrowany () współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Osi Priorytetowej...

Całkowita łączna wartość projektów wynosi 55 728 992 zł 33 gr, w tym środki pozyskane 50 156 092 zł 80 gr.

Projekty realizowane będą przez Powiat S. jako Lidera Projektu w partnerstwie z Miastem B. (zwanym dalej: Wnioskodawcą), Powiatem B oraz P. O. Sp. z o.o. (projekt partnerski). Celem jest podniesienie kompetencji i kwalifikacji 4 721 osób dorosłych zamieszkałych na terenie powiatów: s. i b. oraz Miasta B. Projekt realizowany jest w formule podejścia popytowego, która oznacza, że każdy uczestnik ma możliwość dokonania samodzielnego wyboru szkolenia odpowiadającego na jego indywidualne potrzeby rozwojowe. Dofinansowanie jakie uczestnik może otrzymać, na podstawie umowy, na wybrane przez siebie szkolenie wpisujące się w założenia projektu, nazwane jest bonem na szkolenie lub bonem szkoleniowym. Dofinansowanie w postaci bonu na szkolenie przekazywane jest Uczestnikowi Projektu ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (94,4%) oraz z budżetu państwa (5,56%) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020, zgodnie z wytycznymi opracowanymi na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2016 r., poz. 277, z późn. zm.). Jest to program realizowany w ramach polityki spójności w perspektywie finansowej 2014-2020, jako jednej z trzech strategii (zgodnie z Wytycznymi Ministra Rozwoju w zakresie realizacji przedsięwzięć z udziałem środków Europejskiego Funduszu Społecznego w obszarze edukacji na lata 2014-2020), określonych w Umowie Partnerstwa (dokumencie: Programowanie Perspektywy Finansowej 2014-2020) stanowiącej modyfikację dokumentu przyjętego decyzją Komisji Europejskiej w 2014 r., wynikającej z aktualizacji średniookresowej strategii rozwoju kraju.

Umowa Partnerstwa (UP) jest dokumentem określającym strategię interwencji funduszy europejskich w ramach trzech polityk unijnych: polityki spójności, wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki rybołówstwa w Polsce w latach 2014-2020. Instrumentami realizacji UP są krajowe programy operacyjne (KPO) i regionalne programy operacyjne (RPO). Dokumenty te wraz z UP tworzą spójny system dokumentów strategicznych i programowych na perspektywę finansową obejmującą lata 2014-2020. UP określa z jednej strony kontekst strategiczny w wymiarze tematycznym i terytorialnym, z drugiej zaś wskazuje oczekiwane rezultaty oraz obowiązujące ramy finansowe i wdrożeniowe. UP stanowi punkt odniesienia do określania szczegółowej zawartości programów operacyjnych. Programy operacyjne precyzują specyficzne obszary wsparcia i instrumenty realizacji, z poszanowaniem zapisów UP. Wynegocjowana z Komisją Europejską (KE) UP oraz programy operacyjne stanowią podstawę do realizacji nowej perspektywy finansowej w Polsce. Na etapie programowania perspektywy finansowej 2014-2020 fundusze europejskie dla Polski zostały uznane za główne, choć nie jedyne, źródło finansowania inwestycji zapewniających dynamiczny, trwały i zrównoważony rozwój. Logikę programowania oparto więc na powiązaniu oczekiwań europejskich odnośnie koncentracji na celach Strategii na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającemu włączeniu społecznemu Europa 2020 (dalej Strategia Europa 2020) z celami krajowymi wskazanymi w średniookresowej strategii rozwoju kraju, tj. Strategii Rozwoju Kraju 2020 - Aktywne społeczeństwo, konkurencyjna gospodarka, sprawne państwo (SRK 2020), przyjętej przez Radę Ministrów w dniu 25 września 2012 r. oraz zoperacjonalizowanymi w strategiach zintegrowanych. W UP, z uwagi na pozytywne doświadczenie wynikające z decentralizacji EFRR i stopniowego włączenia regionów w proces programowania i wdrażania EFS (jako instytucje pośredniczące), we wcześniejszych latach (2007-2013) podjęto decyzję o zwiększeniu stopnia decentralizacji i odpowiedzialności regionów za programowanie i wdrażanie interwencji polityki spójności w okresie 2014-2020, przy tym wzmocnieniu koordynacji działań z poziomu centralnego, mając w szczególności na względzie ścisłe powiązanie realizacji UP ze Strategią Europa 2020. Za szczególnie istotne uznano zapewnienie ram strategicznych i programowych wyznaczających kierunek interwencji i zapewniających komplementarność i koncentrację podejmowanych działań, które pozwolą z jednej strony na zapewnienie niezbędnej koordynacji, jednocześnie pozostawiając władzom regionalnym możliwość dostosowania zakresu i intensywność interwencji do realizacji celów rozwojowych regionów. Zgodnie z założeniami systemu instytucjonalnego polityki spójności określonymi w UP Instytucja Zarządzająca (IZ) odpowiedzialna jest za całokształt zagadnień związanych z zarządzaniem programem, w zakresie określonym przepisami art. 125 rozporządzenia ramowego (Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1302/2013 ustanawiające wspólne przepisy dotyczące EFRR, EFS, FS, EFRROW i EFMiR) - w przypadku Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020 jest nią Zarząd Województwa . W celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań związanych z wdrażaniem programu IZ przygotowuje i wydaje między innymi dokumenty - szczegółowy opis priorytetów programu operacyjnego i opis systemu zarządzania i kontroli. Regulują one szczegółowo zasady wdrażania programu, a także określają kompetencje instytucji zaangażowanych w realizację programu oraz wzajemne relacje między nimi. IZ może też wydawać wytyczne programowe regulujące kwestie szczegółowe dla danego krajowego albo regionalnego programu operacyjnego oraz inne dokumenty. Treść dokumentów przygotowywanych przez IZ nie może stać w sprzeczności z zapisami dokumentów o charakterze horyzontalnym, takich jak wytyczne horyzontalne (które regulują kwestie dotyczące różnych aspektów wdrażania obowiązujące w całym systemie realizacji programów polityki spójności) wydawane przez Ministra właściwego ds. rozwoju regionalnego. Wytyczne dotyczące wsparcia kształcenia ustawicznego, zgodnie z założeniami systemu instytucjonalnego polityki spójności, wydane zostały przez Zarząd Województwa - IZ Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Określają one szczegółowe zasady wdrażania programu oraz kompetencje instytucji zaangażowanych w jego realizację, w szczególności Instytucji Pośredniczącej Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 - Wojewódzkiego Urzędu Pracy w B... Należy przy tym podkreślić, że za koordynację działań realizowanych w ramach wszystkich funduszy i programów polityki spójności oraz zapewnienie ich komplementarności i spójności (w tym Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020) odpowiedzialny jest Minister właściwy ds. rozwoju regionalnego. Wsparcie finansowe w postaci bonu na szkolenie, współfinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego oraz budżetu państwa w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, skierowane jest do osób pracujących, biernych zawodowo, bezrobotnych, uczących się lub studiujących, które z własnej inicjatywy są zainteresowane podjęciem kształcenia na: kwalifikacyjnych kursach zawodowych, kursach umiejętności zawodowych, studiach podyplomowych, szkoleniach w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych, kursach kompetencji ogólnych oraz języków obcych.

Poziom dofinansowania udzielony jednemu Uczestnikowi, w trakcie trwania całego okresu realizacji projektu, nie może przekroczyć:

1. 9 000 zł w przypadku poddziałania 3.2.1,
2. 15 000 zł w przypadku poddziałania 3.2.2.

Wartość bonu na szkolenie (kwota dofinansowania pojedynczej zamkniętej formy wsparcia dla Uczestnika projektu) nie może być niższa, niż 85% ceny zakupu danej usługi szkoleniowej (niniejsze nie dotyczy sytuacji, w której Uczestnik projektu uzyskuje maksymalną wartość dofinansowania przewidzianą dla pojedynczej formy wsparcia lub korzysta z drugiej lub kolejnej formy wsparcia). Uczestnik zobowiązany jest do wniesienia wkładu własnego w wysokości 12% łącznej wartości udzielonego wsparcia na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Po spełnieniu warunków określonych w regulaminie i zakwalifikowaniu się do projektu pomiędzy Uczestnikiem Projektu a Wnioskodawcą - operatorem bonu, zawierana jest umowa o przyznanie bonu szkoleniowego. W niniejszej umowie wskazywane jest między innymi: konkretne szkolenie (nr usługi zgodnie z Bazą Usług Rozwojowych www.uslugirozwojowe.parp.gov.pl - portal prowadzony przez PARP na zlecenie Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju w 2013 r.). wybrane przez Uczestnika oraz kwota wkładu własnego i wartość dofinansowania jaką otrzymuje Uczestnik na wybrane szkolenie. Następnie, po wniesieniu przez Uczestnika Projektu wkładu własnego, pomiędzy nim, Wnioskodawcą i Instytucją szkoleniową zawierana jest umowa trójstronna o realizację usługi szkoleniowej, która określa między innymi sposób dokumentowania, jak też przepływ środków finansowych. Rozliczenie w ramach przyznanego bonu szkoleniowego odbywa się w tzw. systemie zaliczkowo-refundacyjnym. Zgodnie z założeniami (regulaminem) Projektu, Uczestnik znajduje interesujący go kurs lub szkolenie, które w części sam finansuje, przekazując 12% wkładu własnego na rachunek Wnioskodawcy. W pozostałej części kurs lub szkolenie opłacone jest za pośrednictwem Wnioskodawcy z programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, na podstawie zawartej umowy trójstronnej. Przy czym zgodnie z ww. umową Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazania w imieniu Uczestnika projektu części środków finansowych (12% wkładu Uczestnika oraz 50% wartości bonu szkoleniowego) na rachunek bankowy wskazanej przez niego Instytucji szkoleniowej (tzw. zaliczkowanie na szkolenie). Zaliczka wpłacana jest bezpośrednio na konto Instytucji szkoleniowej na podstawie faktury wystawionej na Uczestnika (nabywcę), w której Wnioskodawca wskazany jest jako odbiorca (płatnik). W pozostałej części (w kwocie odpowiadającej 50% wartości bonu szkoleniowego) usługa szkoleniowa opłacana jest przez Uczestnika projektu. Po zakończeniu usługi szkoleniowej, dostarczeniu oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie wpłaty, kopii certyfikatów, zaświadczeń, dyplomów oraz dokonaniu przez Uczestnika projektu oceny usługi w Bazie Usług Rozwojowych, Wnioskodawca przekazuje pozostałą części dofinansowania - w wysokości 50% wartości bonu szkoleniowego na rachunek bankowy Uczestnika Projektu jako refundację poniesionych przez niego wydatków.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 13 lutego 2019 r., wskazał, że projekt jest realizowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (RPO). Wysokość, sposób i warunki dofinansowania tego programu (RPO) określa Kontrakt Terytorialny dla Województwa , który podpisany został przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju, jako przedstawiciela strony rządowej oraz przez Zarząd Województwa .... Zakres i warunki dofinansowania RPO zawarte są w aneksie nr 1 do Kontraktu Terytorialnego Województwa dla Województwa (aneks został zatwierdzony uchwałą Nr A Rady Ministrów z dnia r., M. P. poz. ). W treści aneksu Minister, jako przedstawiciel strony rządowej, zobowiązał się m.in. do przekazania na realizację RPO środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz środków budżetu państwa na finansowanie wkładu krajowego, w ramach współfinansowania projektów realizowanych z tego programu. Projekt jest realizowany w ramach RPO. Zdaniem Wnioskodawcy jest to działanie w ramach programu rządowego. Rząd uchwałą nr B Rady Ministrów z dnia r., zatwierdził wynegocjowany Kontrakt (M.P. poz. ), a następnie podpisał kontrakt terytorialny z Województwem ... Na podstawie niniejszego dokumentu realizowane jest RPO, a w konsekwencji również projekt Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, że jest to działanie w ramach programu rządowego, co do którego mają zastosowanie przepisy art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nie sporządza się i nie przekazuje deklaracji podatkowej PIT uczestnikom projektu z tytułu dofinansowania szkoleń w ramach projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy świadczenie jakie otrzymuje Uczestnik Projektu w postaci dofinansowania wybranego szkolenia wpłacanego bezpośrednio na konto Instytucji szkoleniowej na podstawie faktury, w której Wnioskodawca wskazany jest jako odbiorca (płatnik) jest świadczeniem zwolnionym od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwaną dalej: ustawą o p.d.o f.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców:
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 2b, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub ust. 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast art. 42a ust. 1 ustawy o p.d.o.f. stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o p.d.o.f., wolna od podatku jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego, dofinansowanie w postaci tzw. bonu na szkolenie przekazywane jest Uczestnikowi ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (94,4%) oraz z budżetu państwa (5,56%) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, zgodnie z wytycznymi opracowanymi na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2016 r., poz. 277, z późn. zm.).

Jest więc to program realizowany w ramach polityki spójności w perspektywie finansowej 2014-2020, jako jednej z trzech strategii (zgodnie z Wytycznymi Ministra Rozwoju w zakresie realizacji przedsięwzięć z udziałem środków Europejskiego Funduszu Społecznego w obszarze edukacji na lata 2014-2020), określonych w Umowie Partnerstwa (dokumencie: Programowanie Perspektywy Finansowej 2014-2020) stanowiącej modyfikację dokumentu przyjętego decyzją Komisji Europejskiej w 2014 r., wynikającej z aktualizacji średniookresowej strategii rozwoju kraju.

Umowa Partnerstwa (UP) jest dokumentem określającym strategię interwencji funduszy europejskich w ramach trzech polityk unijnych: polityki spójności, wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki rybołówstwa w Polsce w latach 2014-2020. Instrumentami realizacji UP są krajowe programy operacyjne (KPO) i regionalne programy operacyjne (RPO). Dokumenty te wraz z UP tworzą spójny system dokumentów strategicznych i programowych na nową perspektywę finansową. UP określa z jednej strony kontekst strategiczny w wymiarze tematycznym i terytorialnym, z drugiej zaś wskazuje oczekiwane rezultaty oraz obowiązujące ramy finansowe i wdrożeniowe. UP stanowi punkt odniesienia do określania szczegółowej zawartości programów operacyjnych. Programy operacyjne precyzują specyficzne obszary wsparcia i instrumenty realizacji, z poszanowaniem zapisów UP. Wynegocjowana z Komisją Europejską (KE) UP oraz programy operacyjne stanowią podstawę do realizacji nowej perspektywy finansowej w Polsce.

Na etapie programowania perspektywy finansowej 2014-2020 fundusze europejskie dla Polski zostały uznane za główne, choć nie jedyne, źródło finansowania inwestycji zapewniających dynamiczny, trwały i zrównoważony rozwój. Logikę programowania oparto więc na powiązaniu oczekiwań europejskich odnośnie koncentracji na celach Strategii na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającemu włączeniu społecznemu - Europa 2020 (dalej: Strategia Europa 2020) z celami krajowymi wskazanymi w średniookresowej strategii rozwoju kraju, tj. Strategii Rozwoju Kraju 2020 - Aktywne społeczeństwo, konkurencyjna gospodarka, sprawne państwo (SRK 2020), przyjętej przez Radę Ministrów w dniu 25 września 2012 r. oraz zoperacjonalizowanymi w strategiach zintegrowanych. W UP, z uwagi na pozytywne doświadczenie wynikające z decentralizacji EFRR i stopniowego włączenia regionów w proces programowania i wdrażania EFS (jako instytucje pośredniczące), we wcześniejszych latach (2007- 2013) podjęto decyzję o zwiększeniu stopnia decentralizacji i odpowiedzialności regionów za programowanie i wdrażanie interwencji polityki spójności w okresie 2014-2020, przy tym wzmocnieniu koordynacji działań z poziomu centralnego, mając w szczególności na względzie ścisłe powiązanie realizacji UP ze Strategią Europa 2020. Za szczególnie istotne uznano zapewnienie ram strategicznych i programowych wyznaczających kierunek interwencji i zapewniających komplementarność i koncentrację podejmowanych działań, które pozwolą z jednej strony na zapewnienie niezbędnej koordynacji, jednocześnie pozostawiając władzom regionalnym możliwość dostosowania zakresu i intensywność interwencji do realizacji celów rozwojowych regionów. Zgodnie z założeniami systemu instytucjonalnego polityki spójności określonymi w UP Instytucja Zarządzająca (IZ) odpowiedzialna jest za całokształt zagadnień związanych z zarządzaniem programem, w zakresie określonym przepisami art. 125 rozporządzenia ramowego (Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1302/2013 ustanawiające wspólne przepisy dotyczące EFRR, EFS, FS, EFRROW i EFMiR) - w przypadku Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 jest nią Zarząd Województwa . W celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań związanych z wdrażaniem programu IZ przygotowuje i wydaje między innymi dokumenty - szczegółowy opis priorytetów programu operacyjnego i opis systemu zarządzania i kontroli. Regulują one szczegółowo zasady wdrażania programu, a także określają kompetencje instytucji zaangażowanych w realizację programu oraz wzajemne relacje między nimi. IZ może też wydawać wytyczne programowe regulujące kwestie szczegółowe dla danego krajowego albo regionalnego programu operacyjnego oraz inne dokumenty. Treść dokumentów przygotowywanych przez instytucję zarządzającą nie może stać w sprzeczności z zapisami dokumentów o charakterze horyzontalnym, takich jak wytyczne horyzontalne (które regulują kwestie dotyczące różnych aspektów wdrażania obowiązujące w całym systemie realizacji programów polityki spójności) wydawane przez Ministra właściwego ds. rozwoju regionalnego.

Należy podkreślić, że za koordynację działań realizowanych w ramach wszystkich funduszy i programów polityki spójności oraz zapewnienie ich komplementarności i spójności odpowiedzialny jest Minister właściwy ds. rozwoju regionalnego.

Z uwagi na powyższe w ocenie Wnioskodawcy dofinansowanie przekazane ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, stanowiącego na poziomie regionalnym - w ramach polityki spójności - instrument realizacji jednej z trzech strategii określonych w Umowie Partnerstwa, współfinansowane z EFS oraz budżetu państwa należy kwalifikować jako świadczenie przekazane w ramach programów rządowych. W zaistniałym stanie faktycznym Uczestnik Projektu zobowiązany zostanie do wniesienia wkładu własnego w wysokości 12% wartości usługi szkoleniowej na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Pozostała wartość usługi szkoleniowej zostaje pokryta (sfinansowana) w ramach przyznanego Uczestnikowi Projektu tzw. bonu szkoleniowego.

Rozliczenie w ramach przyznanego bonu na szkolenie odbywa się w tzw. systemie zaliczkowo-refundacyjnym i przebiega ono w następujący sposób:

1. zaliczka w wysokości 50% dofinansowania do szkolenia wpłacana jest bezpośrednio na konto Instytucji szkoleniowej na podstawie faktury, w której Wnioskodawca wskazany jest jako odbiorca (płatnik),
2. pozostała kwota dofinansowania (tzw. refundacja) przekazywana jest już bezpośrednio na konto wskazane przez Uczestnika Projektu po zakończeniu usługi szkoleniowej, na podstawie oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie przez niego wpłaty, dostarczeniu kopii certyfikatów, zaświadczeń, dyplomów i dokonaniu przez Uczestnika Projektu oceny usługi w Bazie Usług Rozwojowych.

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczność wpłacania zaliczki (w wysokości 50% przyznanego dofinansowania do szkolenia) bezpośrednio na konto Instytucji szkoleniowej na podstawie faktury, w której Wnioskodawca wskazany jest jako odbiorca (płatnik), powoduje po stronie Uczestnika Projektu powstanie przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. Za powyższym przemawia fakt, że Uczestnik Projektu de facto sam ponosi tylko część odpłatności za wybrane szkolenie. Pojęcie nieodpłatnych świadczeń nie jest zdefiniowane w ustawie podatkowej, jednakże mając na uwadze definicję ukształtowaną przez orzecznictwo należy przyjmować, że określenie nieodpłatne świadczenia należy rozumieć jako zjawiska gospodarcze oraz zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (m.in. uchwały NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 oraz wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt II FSK 1417/08).

Jednakże analiza art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o p.d.o.f. wskazuje, że dofinansowanie szkolenia, przekazane przez Wnioskodawcę bezpośrednio na konto Instytucji szkoleniowej korzysta ze zwolnienia przewidzianego w tym przepisie z uwagi na to, że łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1. Uczestnik szkolenia uzyskuje nieodpłatne świadczenie, świadczenie częściowo odpłatne, bądź świadczenie rzeczowe;
2. świadczenie to jest finansowane lub współfinansowane ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych;
3. świadczenie zostaje przekazane w ramach rządowych programów.

Co prawda przepisy prawa nie definiują pojęcia programu rządowego, mając jednak na względzie, że Regionalny Program Operacyjny Województwa na lata 2014-2020:

1. stanowi na poziomie regionalnym - w ramach polityki spójności - instrument realizacji jednej z trzech strategii określonych w Umowie Partnerstwa i współfinansowany jest z EFS oraz budżetu państwa,
2. podlega kontroli instytucji rządowych za jego koordynację oraz zapewnienie komplementarności i spójności działań odpowiedzialny jest Minister właściwy ds. rozwoju regionalnego,
3. administratorem danych osobowych uczestników projektu jest Ministerstwo Rozwoju, otrzymane w jego ramach dofinansowanie należy kwalifikować jako świadczenie przekazane w ramach programów rządowych.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, w ocenie Wnioskodawcy świadczenie jakie otrzymuje Uczestnik Projektu w postaci dofinansowania wybranego szkolenia, wpłacanego bezpośrednio na konto Instytucji szkoleniowej na podstawie faktury, w której Wnioskodawca wskazany jest jako odbiorca (płatnik) jest świadczeniem zwolnionym od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o p.d.o.f.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 źródłami przychodów są inne źródła. Zgodnie z art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast art. 42a ust. 1 ustawy o p.d.o.f. stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W omawianym przepisie ustawodawca wskazał, że wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu. Z ww. sformułowania wynika zatem, że przedmiotowym zwolnieniem nie są objęte wszystkie świadczenia jakie otrzymuje uczestnik projektu (np. świadczenia nieodpłatne, świadczenia częściowo odpłatne oraz świadczenia rzeczowe), a wyłącznie świadczenia finansowe, czyli pieniężne.

Ponadto z treści art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o p.d.o.f. wynika, że aby zwolnienie przedmiotowe mogło być zastosowane środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu muszą stanowić pomoc udzieloną w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077) przez środki europejskie rozumie się środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl art. 5 ust. 3 tej ustawy do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych. Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego;
2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
3. środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe;
4. środki na realizację wspólnej polityki rolnej;
5. środki przeznaczone na realizację:
   1. programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna;
   2. programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1) oraz programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa;
   3. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009;
   4. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004-2009;

5a) środki przeznaczone na realizację Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;

5b) środki Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;

5c) środki pochodzące z instrumentu Łącząc Europę, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym instrument Łącząc Europę, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylającym rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz. Urz. UE L 348 z 20.12.2013, str. 129, z późn. zm.);

1. inne środki.

Uwzględniając powyższe, do środków europejskich zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych (w tym Europejskiego Funduszu Społecznego) - wymienione w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

Użyte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o p.d.o.f. pojęcie z udziałem środków europejskich należy rozumieć jako współfinansowanie pomocy z tych środków. Natomiast przez Uczestników Projektu, o których mowa w przywołanym wyżej przepisie należy rozumieć osoby, dla których faktycznie przeznaczona jest pomoc udzielona w ramach Projektu.

W zaistniałym stanie faktycznym rozliczenie w ramach przyznanego bonu na szkolenie odbywa się w tzw. systemie zaliczkowo-refundacyjnym i przebiega ono w następujący sposób:

1. zaliczka w wysokości 50% dofinansowania do szkolenia wpłacana jest bezpośrednio na konto instytucji szkoleniowej na podstawie faktury, w której Wnioskodawca wskazany jest jako odbiorca (płatnik);
2. pozostała kwota dofinansowania (tzw. refundacja) przekazywana jest po zakończeniu usługi szkoleniowej, już bezpośrednio na konto wskazane przez Uczestnika Projektu na podstawie oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie przez niego wpłaty, dostarczeniu kopii certyfikatów, zaświadczeń, dyplomów i dokonaniu przez Uczestnika projektu oceny usługi w Bazie Usług Rozwojowych.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy, świadczenie jakie po zakończeniu szkolenia otrzymuje Uczestnik Projektu w postaci refundacji kosztów szkolenia przekazywanej na wskazany przez niego rachunek bankowy, na podstawie oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie przez niego wpłaty, jest świadczeniem zwolnionym od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej