Temat interpretacji

Mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku pomimo prawidłowej kwalifikacji uzyskanego przychodu z planowanej sprzedaży udziałów w nieruchomościach nr 4/2 i nr 5 do źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należało je uznać za nieprawidłowe, bowiem w przedmiotowej sprawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy nie znajdzie zastosowania z uwagi na to, że nie doszło do przeniesienia własności (współwłasności) składników majątku (części opisanych nieruchomości) na spółkę jawną, a nie jak wskazano we wniosku - z powodu nieujęcia przedmiotowych nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomościach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomościach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Tomasz B. wraz z żoną Marzeną B., Bernardem B. oraz małżonkami Martą i Mariuszem K. jest współwłaścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr 4/2 o obszarze 6,8881 ha, dla której sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Bernardowi B. przysługuje udział w wysokości 2/4 własności tej nieruchomości, a małżonkom B i K na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej po 1/4 udziału we współwłasności nieruchomości.

Bernard B. nabył prawo własności nieruchomości (ówcześnie oznaczonej jako działka nr 4) na podstawie umowy sprzedaży z dnia 22 sierpnia 1987 r., sporządzonej przez notariusza w Państwowym Biurze Notarialnym. Małżonkowie Marzena i Tomasz B. oraz małżonkowie Marta i Mariusz K. nabyli prawo własności działki nr 4/2 (ówcześnie jako 4) na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 28 września 2004 r., sporządzonej przez notariusza. Umowa przeniesienia własności zawarta została w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 4 sierpnia 2004 r. przez notariusza. Na mocy powyższej umowy sprzedaży Krzysztof R. sprzedał Tomaszowi i Marzenie B. udział 1 części nieruchomości o nr 4/2 oraz Marcie i Mariuszowi K. udział 1 części nieruchomości o nr 4/2.

Działka nr 4/2 zgodnie z informacjami zawartymi w wypisie i wyrysie z rejestru gruntu oznaczona jest jako nieużytki (N) - pow. 3,0202 ha, drogi (dr) - 0,1747 oraz tereny przemysłowe (Ba) 3,6932 ha. Działka 4/2 zabudowana jest budynkiem warsztatowo - socjalnym, warsztatowym oraz budynkiem biurowym.

Działka o numerze 4/2 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w K. w rejonie węzła drogi ekspresowej, uchwalonym Rady Miejskiej z dnia 23 listopada 2015 r. W powyższym planie przedmiotowa działka zawarta jest w jednostce oznaczonej symbolem KDG-1 - teren drogi publicznej klasy głównej; w jednostce oznaczonej symbolem PG/P/U-1 - teren górniczy o kierunku rekultywacji pod obiekty produkcyjne, składy i magazyny oraz zabudowę usługową, oraz w jednostce oznaczonej symbolem P/U-1 tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej.

Tomasz B. wraz z żoną Marzeną B., małżonkami Bernardem i Alicją B. oraz małżonkami Martą i Mariuszem K jest współwłaścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr 5 o obszarze 3,1621 ha w miejscowości K, dla której Sąd Rejonowy w W prowadzi księgę wieczystą. Każdemu z małżeństw przysługuje prawo 1/3 udziału we współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę nr 5 na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Bernard B. wraz z żoną Alicją B. nabyli udział w prawie własności nieruchomości stanowiącej działkę nr 5 na podstawie umowy sprzedaży z dnia 11 sierpnia 1998 r., sporządzonej przez notariusza.

Małżonkowie Marzena i Tomasz B. oraz małżonkowie Marta i Mariusz K nabyli udziały w prawie własności działki nr 5 na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 28 września 2004 r., sporządzonej przez notariusza. Umowa przeniesienia własności zawarta została w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży sporządzonej aktem notarialnym z dnia 4 sierpnia 2004 r. przez notariusza. Na mocy powyższej umowy sprzedaży małżonkowie Mirosław i Ewa R. sprzedali Marcie i Mariuszowi K. udział 1/3 części działki o nr 5, a małżonkowie Krzysztof i Kazimiera R. sprzedali Tomaszowi i Marzenie B. udział 1/3 części działki o nr 5.

Działka nr 5 zgodnie z informacjami zawartymi w wypisie i wyrysie z rejestru gruntów oznaczona jest jako grunty orne (RIVb) - powierzchnia 0,9363 ha, grunty orne (RV) powierzchnia 2,1562 ha oraz łąki trwałe (ŁIV) - powierzchnia 0,0696 ha. Działka nr 5 nie jest zabudowana. Dla działki nr 5 uchwalony zostanie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, którego postanowienia umożliwią zabudowę nieruchomości budynkiem magazynowo - produkcyjnym. Plan ten jest w trakcie uchwalania.

Działka nr 4/2 oraz działka nr 5 przylegają do siebie i stanowią jedną całość gospodarczą. Na działkach tych spółka P Sp. j. prowadzi od 2002 roku działalność gospodarczą polegającą na produkcji cegieł, dachówek i materiałów budowlanych z wypalanej gliny. Wspólnikami spółki P Sp. j. są m. in. dwaj współwłaściciele działek 4/2 i 5 - Pan Bernard B oraz Pan Tomasz B.

Poza prowadzeniem na ww. działkach cegielni, P Sp. j. gospodaruje również tymi działkami m.in. w ten sposób, że oddaje część działek, z których sam nie korzysta w najem lub dzierżawę na rzecz osób trzecich, z tytułu czego pobiera określone umowami czynsze.

Spółka P. Sp. j. dysponuje przedmiotowymi działkami na podstawie ustnej umowy użyczenia - tj. dorozumianą zgodą wszystkich współwłaścicieli. Współwłaściciele nie pobierają od P. Sp. j. żadnych opłat za korzystanie z dziatek 4/2 i 5 i sami z nich nie korzystają, w szczególności współwłaściciele nie zawierają względem działek żadnych umów najmu lub dzierżawy lub o podobnym charakterze.

Żadne ze współwłaścicieli, ani też P. Sp. j. nie zamierzali sprzedawać nieruchomości i nie poszukiwali kupców. Do współwłaścicieli działek nr 4/2 i 5 zgłosił się natomiast podmiot zainteresowanych ich zakupem. Obecnie Tomasz B. wraz z pozostałymi współwłaścicielami ustalają warunki sprzedaży tych nieruchomości i w najbliższym czasie planują zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży. Kupujący zamierza na działkach nr 4/2i 5 wybudować budynek magazynowo - produkcyjny.

Planowanym warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości jest m.in. dokonanie przez sprzedającego rozbiórki budynków posadowionych na działce nr 4/2.

Tomasz B. nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, natomiast jest wspólnikiem spółki P. Sp. j., która prowadzi działalność na działkach nr 4/2 i 5.

Działki nr 4/2 i 5 wykorzystywane były wyłącznie przez spółkę P Sp. j. na cele prowadzenia cegielni, ale nie stanowią dla tej spółki majątku trwałego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do przychodu Wnioskodawcy ze sprzedaży udziałów w działkach 4/2 i 5 zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o podatku od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy do przychodu ze sprzedaży działek nr 4/2 i 5 znajdzie zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działki nr 4/2 i 5 wykorzystywane były wyłącznie przez spółkę P Sp. j., której wspólnikiem jest Wnioskodawca Tomasz B, na cele prowadzenia cegielni, ale nie stanowią dla tej spółki majątku trwałego.

Zostały zakupione ponad 5 lat przed datą planowanej sprzedaży. Tomasz B. wraz z żoną Marzeną B nabył własność działek nr 4/2 i 5 w dniu 28 września 2004 r.

Z uwagi na powyższe, Tomasz B. powinien być traktowany przy sprzedaży działek jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o PIT: Źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Działki nr 4/2 i 5 nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych. W związku z powyższym nie znajdzie do nich zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PIT, a zatem przychody z ich sprzedaży nie będą stanowiły przychodów ze sprzedaży składników majątkowych wprowadzonych do działalności gospodarczej i uznanych w niej za środki trwałe zaliczanych przez ustawodawcę do przychodów z działalności gospodarczej. Pogląd taki został potwierdzony w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 17 lutego 2014 r.

II FPS 8/13, w której tezie wprost wskazano, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a PDoFizU (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.)., odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.

Powyższe oznacza, że w przypadku zbycia nieruchomości, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych uzyskany przychód nie może zostać zaliczony do źródła przychód z działalności gospodarczej, lecz powinien zostać zakwalifikowany do źródła przychodów z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o PIT. Za zastosowaniem art. 10 ust.1 pkt 8 Ustawy o PIT do przychodu ze sprzedaży przemawia też przede wszystkim fakt, że nieruchomość (działki nr 4/2 i 5) były wykorzystywane wyłącznie przez spółkę P B Sp. j., której wspólnikiem jest Wnioskodawca Tomasz B, na cele prowadzenia cegielni, ale nie stanowią dla tej spółki majątku trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - dokonane poza działalnością gospodarczą - przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Definicja środka trwałego zawarta została w art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zatem możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną od ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania ich amortyzacji (zwłaszcza że część środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłączona jest z amortyzacji podatkowej).

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,

• składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 8 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Zgodnie z treścią art. 28 Kodeksu spółek handlowych, majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Należy zwrócić uwagę, iż majątku spółki osobowej (jawnej) - mimo że nie posiada ona osobowości prawnej - nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników. Majątek spółki osobowej oraz majątki prywatne jej wspólników należy uznać za dwa odrębne byty prawne.

Zatem majątek spółki tworzony przez wkłady i wszelkie mienie nabyte w trakcie działalności spółki przez tą spółkę, stanowi jej majątek odrębny.

W myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednym ze współwłaścicieli nieruchomości stanowiącej działkę nr 4/2 (ówcześnie działka nr 4), którą nabył na podstawie umowy sprzedaży z dnia 4 sierpnia 2004 r. Przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana budynkiem warsztatowo-socjalnym, warsztatowym oraz budynkiem biurowym.

Ponadto Wnioskodawca wraz z żoną oraz dwoma małżeństwami nabyli nieruchomość stanowiącą działkę nr 5. Każdemu z małżeństw przysługuje prawo 1/3 udziału we współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę nr 5 na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Udział w prawie własności działki nr 5 Wnioskodawca wraz z żoną nabyli na podstawie umowy sprzedaży z dnia 28 września 2004 r. Umowa przeniesienia własności zawarta została w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży sporządzonej aktem notarialnym z dnia 4 sierpnia 2004 r.

Dla działki nr 5 uchwalony zostanie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, którego postanowienia umożliwią zabudowę nieruchomości budynkiem magazynowo - produkcyjnym. Plan ten jest w trakcie uchwalania.

Działka nr 4/2 oraz działka nr 5 przylegają do siebie i stanowią jedną całość gospodarczą. Na działkach tych spółka P. Sp. j. prowadzi od 2002 roku działalność gospodarczą polegającą na produkcji cegieł, dachówek i materiałów budowlanych z wypalanej gliny. Wspólnikami spółki P. Sp. j. (dalej Spółka jawna) są m. in. dwaj współwłaściciele działek 4/2 i 5 - Wnioskodawca oraz jeden ze współwłaścicieli ww. nieruchomości.

Poza prowadzeniem na ww. działkach cegielni, Spółka jawna gospodaruje również tymi działkami m.in. w ten sposób, że oddaje część działek, z których sam nie korzysta w najem lub dzierżawę na rzecz osób trzecich, z tytułu czego pobiera określone umowami czynsze.

Spółka jawna dysponuje przedmiotowymi działkami na podstawie ustnej umowy użyczenia - tj. dorozumianą zgodą wszystkich współwłaścicieli. Współwłaściciele nie pobierają od Spółki jawnej żadnych opłat za korzystanie z działek 4/2 i 5 i sami z nich nie korzystają, w szczególności współwłaściciele nie zawierają względem działek żadnych umów najmu lub dzierżawy lub o podobnym charakterze.

Żadne ze współwłaścicieli, ani też Spółka jawna nie zamierzali sprzedawać nieruchomości i nie poszukiwali kupców. Do współwłaścicieli działek nr 4/2 i 5 zgłosił się natomiast podmiot zainteresowany ich zakupem. Obecnie Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami ustalają warunki sprzedaży tych nieruchomości i w najbliższym czasie planują zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży. Kupujący zamierza na działkach nr 4/2 i 5 wybudować budynek magazynowo - produkcyjny.

Planowanym warunkiem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości jest m.in. dokonanie przez sprzedającego rozbiórki budynków posadowionych na działce nr 4/2.

Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, natomiast jest wspólnikiem Spółki jawnej która prowadzi działalność na działkach nr 4/2 i 5. Działki nr 4/2 i 5 wykorzystywane były wyłącznie przez Spółkę jawną na cele prowadzenia cegielni, ale nie stanowią dla tej spółki majątku trwałego.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że spółka jawna dysponuje przedmiotowymi działkami na podstawie ustnej umowy użyczenia, zatem własność ww. nieruchomości, tj. działek nr 4/2 oraz nr 5 wykorzystywanych w działalności gospodarczej spółki jawnej, nie została na spółkę przeniesiona, w związku z czym przedmiotowe składniki majątku nie stanowią środków trwałych tej spółki. Należy zauważyć, że spółka jawna jest spółką osobową i wynikają z tego określone konsekwencje polegające przede wszystkim na tym, że należy ją traktować jak odrębny od wspólników podmiot. Spółka ta ma zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych, może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, może pozywać i być pozywaną, ma więc zdolność sądową, wyodrębnienie organizacyjne i majątkowe od wspólników oraz działa pod własną firmą.

Zatem mając na uwadze treść art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a oraz art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że sformułowanie zawarte w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a odnoszące się do tego, że tylko podmiot, który jest właścicielem lub współwłaścicielem środka trwałego może dokonywać jego amortyzacji przesądza o tym, iż w warunkach niniejszej spawy należy stwierdzić, że dla zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy konieczne jest przeniesienie składników majątku na spółkę jawną - co w niniejszej sprawie nie nastąpiło. Skoro zatem nie doszło do przeniesienia własności (współwłasności) składników majątku (części opisanych nieruchomości) na spółkę jawną, to tym samym należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji przyjąć należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód ze sprzedaży udziałów w działkach 4/2 i 5 winien być zakwalifikowany do źródła przychodów opisanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy (odpłatne zbycie) i traktowany jako przychód ze sprzedaży nieruchomości (części nieruchomości).

W tym miejscu należy wskazać, że dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy istotne znaczenie ma data ich nabycia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył udziały w działce nr 4/2 i w działce nr 5 w 2004 r.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie miało to miejsca w wykonywaniu działalności gospodarczej, stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z tego tytułu.

Podkreślić jednak należy, że skoro planowana sprzedaż będzie miała miejsce po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to sprzedaż ta w świetle okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę, nie będzie stanowiła dla Niego źródła przychodu, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku pomimo prawidłowej kwalifikacji uzyskanego przychodu z planowanej sprzedaży udziałów w nieruchomościach nr 4/2 i nr 5 do źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należało je uznać za nieprawidłowe, bowiem w przedmiotowej sprawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy nie znajdzie zastosowania z uwagi na to, że nie doszło do przeniesienia własności (współwłasności) składników majątku (części opisanych nieruchomości) na spółkę jawną, a nie jak wskazano we wniosku - z powodu nieujęcia przedmiotowych nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej