Temat interpretacji

skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2019 r. (data wpływu 11 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości (Domu II) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 10 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.114.2019.1.KU, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 10 kwietnia 2019 r. (data doręczenia 15 kwietnia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), nadanym w dniu 23 kwietnia 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 2 października 2007 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Przeważającym rodzajem prowadzonej działalności gospodarczej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca płaci kwartalnie podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki 19% (podatek liniowy).

W dniu 23 października 2007 r. Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R o rezygnacji ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem ww. podatku (w dniu 23 maja 2013 r. dokonał zgłoszenia kwartalnego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług).

Do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawcy zostały wpisane dwa budynki: Dom I oraz Dom II. Domy służą prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu. Pierwotny cel budowy i najmu domów zakładał najem na cele gospodarcze i sprzedaż usług z podatkiem od towarów i usług.

Dom I

Zakup działki nastąpił na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym w dniu 30 marca 2007 r. Budowę Domu I zakończono na początku 2009 r. Dom I był wynajmowany od 12 lutego 2009 r. do września 2009 r. przez Kancelarię Prawną spółka cywilna na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z tytułu umowy najmu wystawiane były faktury z podatkiem od towarów i usług. We wrześniu 2009 r. nastąpiła zmiana przeznaczenia Domu I. Został wynajęty na cele mieszkaniowe, zwolnione z podatku od towarów i usług (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług). Dom I do dziś wynajmowany jest na cele mieszkaniowe.

Dom II

Zakup działki nastąpił na podstawie umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym w dniu 28 lipca 2005 r. Budowę Domu II zakończono we wrześniu 2010 r. Dom II po raz pierwszy został wynajęty w październik 2010 r. na cele mieszkaniowe. Do chwili obecnej jest wynajmowany na ww. cele.

Korekta podatku od towarów i usług po zmianie przeznaczenia (zmiana sprzedaży opodatkowanej na zwolnioną z podatku od towarów i usług). Korekta dotycząca domu do rozliczenia w ciągu 10 lat (odliczony podatek od towarów i usług):

• za 2007 r. 18 166,43 zł;

• za 2008 r. 136 048,71 zł;

• za 2009 r. 50 971,15 zł;

Razem 205 186,29 zł.

Roczna kwota korekty do zwrotu do urzędu skarbowego w związku ze zmianą przeznaczenia domu: 205 186,29 zł : 10 = 20 518,63 zł = w zaokrągleniu 20 519 zł. 1/10 korekty w wysokości 20 519 zł została ujęta w latach: 2010 2018. Ostatnia korekta zostanie ujęta w deklaracji VAT-7K za I kwartał 2019 r.

Wnioskodawca zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wynajmem nieruchomości i zarządzaniem nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi, a następnie kontynuować wynajem Domu I oraz Domu II na cele mieszkaniowe, ale prywatnie.

Podatek dochodowy od osób fizycznych będzie opłacał w formie zryczałtowanej. Wnioskodawca w przyszłości zamierza sprzedać Dom II.

W piśmie z dnia 23 kwietnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w dniu 30 marca 2019 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wynajem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Od dnia 1 kwietnia 2019 r. kontynuuje wynajem Domu I oraz Domu II na cele mieszkaniowe na podstawie zgłoszenia najmu prywatnego. Płaci z tego tytułu zryczałtowany podatek dochodowy. Wynajmowane domy, zgodnie z PKOB, zostały sklasyfikowane pod symbolem 1110 jako budynki mieszkalne. Domy (I oraz II) nie zostały wycofane z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej przed jej zakończeniem. Powierzchnia Domu I wynosi 433 m², natomiast Domu II wynosi 488 m². Powierzchnia użytkowa części mieszkalnej Domu I wynosi 391 m², natomiast Domu II wynosi 446 m².

Ponadto Wnioskodawca dodał, że zamierza sprzedać Dom II w 2019 r. Przychód uzyskany ze sprzedaży tego domu zamierza zaliczyć do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy od sprzedaży Domu II (budynku mieszkalnego) przed upływem 6-ciu lat od daty likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym dom wybudowano?
2. Czy przychód ze sprzedaży Domu II będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym dom wybudowano (zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 8 lit. a) ww. ustawy)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), w związku ze sprzedażą Domu II (budynku mieszkalnego) przed upływem 6 lat od daty likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż nastąpi po upływie 5-ciu lat, licząc od końca roku, w którym dom wybudowano.

Przychód uzyskany ze sprzedaży Domu II nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż nastąpi po upływie 5-ciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dom II wybudowano (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 tej ustawy mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c tej ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy, do przychodów o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powołanych wyżej przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy wynika, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia stanowią przychód z tej działalności.

Zatem, przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych, stanowiących środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, istotny jest okres jaki upłynął pomiędzy datą likwidacji tej działalności, a datą sprzedaży tych środków trwałych. Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży środków trwałych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast gdy okres ten przekracza sześcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych środków trwałych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przeważającym rodzajem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej był wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca płacił kwartalnie podatek dochodowy od osób fizycznych według stawki 19% (podatek liniowy). Do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawcy zostały wpisane dwa budynki: Dom I oraz Dom II. Domy służą prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu. Dom I był wynajmowany od 12 lutego 2009 r. do września 2009 r. We wrześniu 2009 r. nastąpiła zmiana przeznaczenia Domu I. Został wynajęty prywatnie na cele mieszkaniowe. Dom II po raz pierwszy został wynajęty w październik 2010 r. na cele mieszkaniowe. Do chwili obecnej jest wynajmowany na ww. cele. W dniu 30 marca 2019 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wynajem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Od dnia 1 kwietnia 2019 r. kontynuuje wynajem Domu I oraz Domu II na cele mieszkaniowe na podstawie zgłoszenia najmu prywatnego. Płaci z tego tytułu zryczałtowany podatek dochodowy. Domy (I oraz II) nie zostały wycofane z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej przed jej zakończeniem.

Ponadto Wnioskodawca dodał, że zamierza sprzedać Dom II w 2019 r. Przychód uzyskany ze sprzedaży tego domu zamierza zaliczyć do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie Domu II, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej z uwagi na mieszkalny charakter tej nieruchomości. Wobec powyższego ewentualną sprzedaż ww. Domu II należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia Domu II nie powstanie, gdyż do ewentualnej sprzedaży ww. Domu dojdzie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Reasumując, z tytułu sprzedaży przedmiotowego Domu II Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku odprowadzić podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto, odnosząc się do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu, prawidłowość takiego rozliczenia podlega, bowiem weryfikacji przez inny organ podatkowy naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Zgodnie, bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. W związku z powyższym tutejszy Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej