Temat interpretacji

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatu słuchowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatu słuchowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatu słuchowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 01.09.1995 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod następującymi kodami PKD: 90.04.Z, 79.90.C, 85.52.Z, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.03.Z, 93.29.Z, 96.09.Z. Jest to jedyne źródło utrzymania Wnioskodawcy. Ponad 90% przychodów osiąganych z prowadzonej działalności wynika z:

• obsługi muzycznej liturgii - długoletnia stała współpraca z parafią (od początku prowadzenia działalności gospodarczej),
• obsługi muzycznej uroczystości kościelnych (m.in. ślubne, okolicznościowe, pogrzebowe),
• prowadzenia indywidualnych zajęć edukacyjnych z gry na instrumentach klawiszowych,
• prowadzenia zajęć wokalnych i wokalno-instrumentalnych.

W codziennej pracy Wnioskodawca wykorzystuje nabytą wiedzę, doświadczenie i umiejętności, ale również słuch, który musi być dobry i niezawodny. U Wnioskodawcy stwierdzono niedosłuch częstotliwości od 4000 Hz wzwyż. Lekarz zalecił zakup zestawu aparatu słuchowego (obecnie Wnioskodawca testuje). Będzie go stosował nie tylko w pracy zawodowej, ale również w życiu prywatnym. Dbając o wysoką jakość świadczonych przez siebie usług w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, chcąc zachować i zabezpieczyć źródło przychodów, jest zmuszony zakupić zestaw aparatu słuchowego. Bez niego może funkcjonować w życiu codziennym, jednak nie jest w stanie wykonywać pracy zarobkowej na poziomie satysfakcjonującym swoich klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym, koszt zakupu zestawu aparatu słuchowego stanowi koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji, wydatek na zakup zestawu aparatu słuchowego stanowi koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełnia łącznie warunki wymienione w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

• koszt zostanie poniesiony, na dowód czego Wnioskodawca otrzyma fakturę,
• celem zakupu (poniesienia kosztu) jest zachowanie i zabezpieczenie przychodów.

Ponadto koszt zakupu zestawu aparatu słuchowego nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zakup zestawu aparatu słuchowego można traktować jako wydatek osobisty podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, którego poniesienie spowodowane jest wyłącznie stanem jego zdrowia. Jednak w sytuacji Wnioskodawcy, rezygnacja z zakupu aparatu lub wybór prostego modelu nie wpłynie na jakość życia prywatnego, ale będzie z pewnością skutkować znacznym zmniejszeniem przychodów z prowadzonej działalności, a w skrajnym przypadku - koniecznością jej zakończenia. Trudno wyobrazić sobie niedosłyszącego muzyka świadczącego usługi/obsługi muzyczne lub prowadzącego zajęcia wokalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik, kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów, powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, ponieważ to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Ustawodawca, posługując się zwrotem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia koszty poniesione w celu osiągniecia przychodu oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

W świetle powyższego należy więc stwierdzić, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie z punktu widzenia podatnika posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą, podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów bądź jego zabezpieczeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie obsługi muzycznej liturgii i uroczystości kościelnych oraz prowadzenia indywidualnych zajęć edukacyjnych z gry na instrumentach klawiszowych, wokalnych i wokalno-instrumentalnych. W codziennej pracy Wnioskodawca wykorzystuje nabytą wiedzę, doświadczenie, umiejętności, ale również słuch. U Wnioskodawcy stwierdzono niedosłuch. Stąd lekarz zalecił zakup zestawu aparatu słuchowego.

Odnosząc powyższe regulacje prawa podatkowego do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że wydatek na zakup aparatu słuchowego ma na celu ochronę zdrowia i poprawę jakości życia Wnioskodawcy. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji istnienia wady słuchu osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu aparatu słuchowego niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzi.

Zakup aparatu słuchowego stanowi zatem spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb osoby z uszkodzeniem słuchu, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą. Nie sposób również twierdzić, że aparaty słuchowe są niezbędne wyłącznie dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ponieważ doświadczenie życiowe wskazuje, że urządzenia te są wykorzystywane nie tylko w pracy zawodowej, ale także w życiu osobistym.

Reasumując do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków osobistych podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. m.in. takich, których poniesienie spowodowane jest wyłącznie stanem jego zdrowia. Podstawowym celem poniesienia takich wydatków jest bowiem poprawa stanu zdrowia bądź jakości życia podatnika, a nie osiągnięcie przychodu. Zatem zakup zestawu aparatu słuchowego przez Wnioskodawcę nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej