Temat interpretacji
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z wynajmem mieszkania
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu 12 kwietnia 2019 r. identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z wynajmem mieszkania jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 kwietnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności są prace w zakresie specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z). Pozostałe kody PKD określające zakres wykonywanej działalności to: 59.12.Z i 85.59.B. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i jest opodatkowana podatkiem liniowym. Stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest adres zamieszkania Wnioskodawczyni , ul. . Wnioskodawczyni posiada również dodatkowe miejsce wykonywania działalności gospodarczej , ul. . W kwietniu i maju 2019 r. Wnioskodawczyni ma zamiar podpisać umowy na okres kilku miesięcy z firmami i mającymi siedziby w na świadczenie usług z zakresu specjalistycznego projektowania i usług postprodukcyjnych związanych z filmami. Z uwagi na odległość między miejscem świadczenia usług, a miejscem zamieszkania (380 km) oraz koniecznością bycia dyspozycyjnym na miejscu przez 5 dni w tygodniu Wnioskodawczyni ma zamiar, jako osoba fizyczna, wynająć mieszkanie w , które będzie służyć wyłącznie jako miejsce zakwaterowania, niezwiązane z aspektami osobistymi. Decyzję o wynajęciu mieszkania podejmuje z uwagi na niższy koszt w porównaniu z opłacaniem pokoi hotelowych, czy kosztami dojazdu oraz przeglądów i napraw samochodu wynikających z jego intensywnej eksploatacji.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawczyni postąpi słusznie zaliczając do kosztów uzyskania przychodu (podatkowa księga przychodów i rozchodów) wydatek na wynajem mieszkania w , który będzie udokumentowany dowodem wewnętrznym wraz z załącznikiem w postaci potwierdzenia zapłaty czynszu i opłat z tytułu najmu, zgodnie z zawartą umową najmu?
Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki, które poniesie na wynajem mieszkania w , gdzie będą znajdować się siedziby Jej głównych kontrahentów, mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Przedmiotowy koszt będzie spełniać wszystkie powyższe warunki - będzie bezpośrednio związany z prowadzoną działalnością, będzie udokumentowany umową najmu i comiesięcznym potwierdzeniem opłat oraz będzie ściśle związany z osiągnięciem przychodu. Wnioskodawczyni wskazała interpretacje, wydane w podobnej sprawie, potwierdzające stanowisko w tej sprawie:
- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0115-KDIT3.4011.552.2018.1.WM,
- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0115-KDIT3.4011.454.2018.1.AK,
- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL3-1.4011.347.2018.1.KS,
- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0114-KDIP3-1.4011.357.2018.1.AM.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
- musi być należycie udokumentowany.
Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa także obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.).
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności są prace w zakresie specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z). Pozostałe kody PKD określające zakres wykonywanej działalności to: 59.12.Z i 85.59.B. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i jest opodatkowana podatkiem liniowym. Stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest adres zamieszkania Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni posiada również dodatkowe miejsce wykonywania działalności gospodarczej w . W kwietniu i maju 2019 r. Wnioskodawczyni ma zamiar podpisać umowy na okres kilku miesięcy z firmami mającymi siedziby w na świadczenie usług z zakresu specjalistycznego projektowania i usług postprodukcyjnych związanych z filmami. Z uwagi na odległość między miejscem świadczenia usług, a miejscem zamieszkania (380 km) oraz koniecznością bycia dyspozycyjnym na miejscu przez 5 dni w tygodniu Wnioskodawczyni ma zamiar, jako osoba fizyczna, wynająć mieszkanie w , które będzie służyć wyłącznie jako miejsce zakwaterowania, niezwiązane z aspektami osobistymi. Decyzję o wynajęciu mieszkania podejmuje z uwagi na niższy koszt w porównaniu z opłacaniem pokoi hotelowych, czy kosztami dojazdu oraz przeglądów i napraw samochodu wynikających z jego intensywnej eksploatacji.
Odnosząc się do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdą zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem, wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym niezbędnym jest wykazanie okoliczności, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w mieście, w którym wynajmowane jest mieszkanie, potwierdzających w sposób bezsporny istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków. Jeżeli więc poniesione wydatki z tytułu wynajmu mieszkania będą spełniały wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, Wnioskodawczyni ma możliwość zaliczenia wydatków związanych z wynajęciem mieszkania do kosztów uzyskania przychodów, o ile wydatki te będą udokumentowane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zatem w sytuacji Wnioskodawczyni - w celu zaliczenia wydatków za najem mieszkania do kosztów uzyskania przychodów - możliwe jest udokumentowanie tych wydatków na podstawie rachunków wystawionych przez wynajmującego, jak również, o ile takich rachunków wynajmujący nie wystawia, możliwe jest sporządzenie przez Wnioskodawczynię dowodu wewnętrznego zawierającego dane wynajmującego i najemcy, adres wynajmowanego mieszkania oraz informacje dotyczące wysokości dokonanych opłat z tytułu czynszu i zużytych mediów oraz informacji określających którego miesiąca opłaty dotyczą, sporządzonego na podstawie umowy najmu mieszkania i potwierdzenia przelewu.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej