Temat interpretacji

Opodatkowanie przychodu z tytułu dzierżawy gruntu rolnego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu dzierżawy gruntu rolnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 1 października 2018 r. została zawarta umowa dzierżawy nieruchomości rolnych - gruntów o powierzchni 102,9634 ha.

Stronami umowy są:

• wydzierżawiający: Wnioskodawca,

• dzierżawca: spółka z o.o.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem ww. gruntów. Drugim współwłaścicielem jest Jego żona. Działki, będące od dnia 1 października 2018 r. przedmiotem dzierżawy, zostały nabyte przez oboje małżonków, zgodnie z trzema aktami notarialnymi.

Akt notarialny 1 zwiera zapisy: Józef O. i Elżbieta O. podali, że są małżeństwem, umów majątkowych małżeńskich nie zawierali oraz, że Józef i Elżbieta O. działkę kupują za środki objęte majątkiem wspólnym i do majątku wspólnego, w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Akt notarialny 2 zawiera zapisy: Józef O. i Elżbieta O. podali, że są małżeństwem, umów majątkowych małżeńskich nie zawierali oraz, że Józef i Elżbieta O. działkę kupują za środki objęte majątkiem wspólnym i do majątku wspólnego, przy czym Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Akt notarialny 3 zawiera zapisy: Józef O. i Elżbieta O. podali, że są małżeństwem, umów majątkowych małżeńskich nie zawierali oraz, że Józef i Elżbieta O. działki kupują za środki objęte majątkiem wspólnym i do majątku wspólnego.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem liniowym) oraz jednocześnie prowadzi działalność rolniczą. Grunty, będące od dnia 1 października 2018 r. przedmiotem dzierżawy, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności rolniczej. Nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, prowadzonej dla działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarówno z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, jak i działalności rolniczej. Jego żona nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT. Przez cały czas istniała i istnieje pomiędzy małżonkami wspólność majątkowa.

Stroną umowy dzierżawy nieruchomości rolnych - gruntów o powierzchni 102,9634 ha jest Wnioskodawca, który zawarł niniejszą umowę za zgodą drugiego współwłaściciela (żony). Umowa dzierżawy zawiera oświadczenie współwłaściciela nieruchomości (żony) mówiące, że wyraża zgodę na zawarcie umowy dzierżawy na warunkach wyżej określonych. Wnioskodawca, jako wydzierżawiający, podpisał umowę dzierżawy.

Grunty, które są przedmiotem dzierżawy to grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne:

• grunty orne, oznaczone symbolem R

• grunty pod rowami, oznaczone symbolem W.

Zgodnie z umową dzierżawy: Dzierżawca oświadcza, że przyjmuje nieruchomość w dzierżawę, celem prowadzenia działalności rolniczej oraz Przedmiot umowy będzie wykorzystywany wyłącznie na cele rolnicze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przychody z dzierżawy gruntów w przedstawionym stanie faktycznym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Pytania Nr 2 i 3, dotyczące podatku od towarów i usług, będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Jednocześnie z ustawy o podatku rolnym wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1 ustawy o podatku rolnym, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej (art. 2 ust. 1). Natomiast zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zgodnie z umową dzierżawy: Dzierżawca oświadcza, że przyjmuje nieruchomość w dzierżawę, celem prowadzenia działalności rolniczej oraz Przedmiot umowy będzie wykorzystywany wyłącznie na cele rolnicze.

Powołane przepisy wskazują, że przychody uzyskane z dzierżawy gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne: grunty orne, oznaczone symbolem R oraz grunty pod rowami, oznaczone symbolem W, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Zgodnie bowiem z treścią art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1892, z późn. zm.), uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Przy czym, podkreślić należy, że nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 powołanej ustawy o podatku rolnym, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień powołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1ha lub 1 ha przeliczeniowy.

W związku z powyższym, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 października 2018 r. została zawarta umowa dzierżawy nieruchomości rolnych - gruntów o powierzchni 102,9634 ha. Wydzierżawiającym jest Wnioskodawca a dzierżawcą: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest współwłaścicielem ww. gruntów. Drugim współwłaścicielem jest Jego żona. Działki, będące od dnia 1 października 2018 r. przedmiotem dzierżawy, zostały nabyte przez oboje małżonków zgodnie z trzema aktami notarialnymi. Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem liniowym) oraz jednocześnie prowadzi działalność rolniczą. Grunty, będące od dnia 1 października 2018 r. przedmiotem dzierżawy, były wykorzystywane w prowadzonej przez Niego działalności rolniczej. Nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, prowadzonej dla działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarówno z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, jak i działalności rolniczej. Jego żona nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT. Przez cały czas istniała i istnieje pomiędzy małżonkami wspólność majątkowa.

Stroną umowy dzierżawy nieruchomości rolnych - gruntów o powierzchni 102,9634 ha jest Wnioskodawca, który zawarł niniejszą umowę za zgodą drugiego współwłaściciela (żony). Umowa dzierżawy zawiera oświadczenie współwłaściciela nieruchomości (żony) mówiące, że wyraża zgodę na zawarcie umowy dzierżawy na warunkach wyżej określonych. Wnioskodawca jako wydzierżawiający podpisał umowę dzierżawy. Grunty, które są przedmiotem dzierżawy to grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne:

• grunty orne, oznaczone symbolem R

• grunty pod rowami, oznaczone symbolem W.

Zgodnie z umową dzierżawy: Dzierżawca oświadcza, że przyjmuje nieruchomość w dzierżawę, celem prowadzenia działalności rolniczej oraz Przedmiot umowy będzie wykorzystywany wyłącznie na cele rolnicze.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie przedmiotem dzierżawy są grunty rolne, spełniające ustawowe kryteria definicji gospodarstwa rolnego, to w związku z tym, że wydzierżawiane są dzierżawcy na cele rolnicze uzyskiwana kwota z tytułu dzierżawy, nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć również należy, że niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującego z wnioskiem, natomiast nie dotyczy innych osób, tj. żony Wnioskodawcy.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej