Temat interpretacji

Możliwość zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za naniesienia i nasadzenia na likwidowanym ogrodzie działkowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za naniesienia budowlane i roślinne znajdujące się na terenie likwidowanego rodzinnego ogrodu działkowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za naniesienia budowlane i roślinne znajdujące się na terenie likwidowanego rodzinnego ogrodu działkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Decyzją Prezydenta Miasta , na podstawie art. 104 oraz art. 107 § 1 i § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego i art. 22 ust. 1 pkt 1, art. 25 ust. 1-2 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, orzeczono o ustaleniu i przyznaniu Wnioskodawczyni odszkodowania za naniesienia budowlane i nasadzenia roślinne znajdujące się na działce na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego w związku z likwidacją części ww. ogrodu, powstałego na nieruchomości położonej w przy ul.

Decyzją Wojewody nr z dnia 14 maja 2002 r., stwierdzona została nieważność decyzji Naczelnika Dzielnicy z 1982 r. o przyznaniu nieruchomości Polskiemu Związkowi Działkowców. Konsekwencją wydania decyzji przez Wojewodę było przywrócenie praw własności poprzedniemu właścicielowi, Pani . Wcześniej tytuł prawny stowarzyszenia ogrodowego do nieruchomości położonej w przy ul. , stanowiło prawo użytkowania, ustanowione decyzją Zastępcy Kierownika Wydziału nr z dnia 21 października 1984 r. na rzecz Przedsiębiorstwa Ogrodniczego, a następnie przekazane w jej wykonaniu Polskiemu Związkowi Działkowców, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia 27 października 1984 r., nr . Prawo użytkowania wygasło z mocy prawa z chwilą utraty przez Skarb Państwa prawa własności do przedmiotowej nieruchomości, czyli w dniu wydania decyzji przez Wojewodę.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, podmiot likwidujący jest obowiązany wypłacić działkowcom odszkodowanie za składniki majątkowe znajdujące się na działkach, a stanowiące ich własność oraz za prawa do działki w ROD, pomniejszone o wartość prawa do działki przyznanego w nowo powstałym ROD.

Obowiązek ten został spełniony poprzez wydanie decyzji o przyznaniu odszkodowania.

Po przyznaniu odszkodowania, Wnioskodawczyni została zapewniona przez Urząd Miasta, o tym, że w przedmiotowej sprawie jest zwolniona od obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym, zrzekła się także prawa do odsetek od odszkodowania, które takiemu obowiązkowi podatkowemu podlegają. Mimo zapewnień urzędników, Wnioskodawczyni otrzymała od Urzędu Miasta informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w roku 2018 (PIT-11), który nakładał na Nią obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty uzyskanego odszkodowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odszkodowanie za składniki majątkowe znajdujące się na likwidowanych rodzinnych ogrodach działkowych, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przyznane odszkodowanie powinno podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskane z Urzędu Miasta świadczenie jest niewątpliwie odszkodowaniem, czyli należy się poszkodowanym z powodu wyrządzenia szkody przez organ je wypłacający. Wyrażone jest to również expressis verbis w decyzji Prezydenta Miasta. W związku z tym, powinno być ono wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Na Urzędzie Miasta nie ciążą bowiem obowiązki płatnika związane z poborem podatku dochodowego od osób fizycznych, ani obowiązek wystawienia informacji PIT otrzymującym odszkodowanie za składniki majątkowe na likwidowanych ogródkach działkowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 20 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 79/17 (LEX nr 1499991) orzekł, że wypłata odszkodowania za składniki majątkowe znajdujące się na likwidowanych rodzinnych ogródkach działkowych, ustalonego w oparciu o odpowiednie stosowanie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f..& 

Również w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:

• z dnia 10 czerwca 2015 r., nr IBPBII/1/4511-206/15/MK,

• z dnia 15 kwietnia 2015 r., nr IBPBII/1/4511-34/15/BJ,

zawarta jest teza, że zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt 29 ma zastosowanie nie tylko do odszkodowań wypłacanych za wywłaszczenie nieruchomości, ale także do wszystkich odszkodowań, których wypłata następuje stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym, uznać należy, że w przypadku likwidacji rodzinnych ogrodów działkowych, mimo że podstawę przyznania odszkodowania stanowią przepisy ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych i odszkodowanie to dotyczy części składowych nieruchomości gruntowej (naniesienia, obiekty posadowione na gruncie), wypłata odszkodowania następuje stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, ze przedmiotowe odszkodowanie jest wolne od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że decyzją Prezydenta Miasta, na podstawie art. 104 oraz art. 107 § 1 i § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego i art. 22 ust. 1 pkt 1, art. 25 ust. 1-2 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, orzeczono o ustaleniu i przyznaniu Wnioskodawczyni odszkodowania za naniesienia budowlane i nasadzenia roślinne znajdujące się na działce na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego w związku z likwidacją części ww. ogrodu.

Decyzją Wojewody z dnia 14 maja 2002 r., stwierdzona została nieważność decyzji Naczelnika Dzielnicy z 1982 r. o przyznaniu nieruchomości Polskiemu Związkowi Działkowców. Konsekwencją wydania decyzji przez Wojewodę było przywrócenie praw własności poprzedniemu właścicielowi.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, podmiot likwidujący jest obowiązany wypłacić działkowcom odszkodowanie za składniki majątkowe znajdujące się na działkach, a stanowiące ich własność oraz za prawa do działki w ROD, pomniejszone o wartość prawa do działki przyznanego w nowo powstałym ROD.

Obowiązek ten został spełniony poprzez wydanie decyzji o przyznaniu odszkodowania.

Po przyznaniu odszkodowania, Wnioskodawczyni została zapewniona przez Urząd Miasta, o tym, że w przedmiotowej sprawie jest zwolniona od obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym, zrzekła się także prawa do odsetek od odszkodowania, które takiemu obowiązkowi podatkowemu podlegają. Wnioskodawczyni otrzymała od Urzędu Miasta informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w roku 2018 (PIT-11), który nakładał na Nią obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty uzyskanego odszkodowania.

Należy wskazać, że szczególnym trybem likwidacji przewidzianym w ustawie z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2176), jest likwidacja ogrodu działkowego lub jego części w związku z realizacją roszczenia osób trzecich. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku likwidacji ROD lub jego części w związku z realizacją roszczenia osoby trzeciej, nie stosuje się przepisu art. 21, jeżeli Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego występowały jako właściciel nieruchomości w dniu nabycia do tej nieruchomości tytułu prawnego przez stowarzyszenie ogrodowe lub w dniu, w którym ROD stał się ogrodem stałym w rozumieniu ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r., poz. 390, z późn. zm.).

W myśl art. 25 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, w przypadku likwidacji ROD, o której mowa w ust. 1, przepis art. 22 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Obowiązanym do wypłaty odszkodowań jest podmiot, który występował jako właściciel nieruchomości w dniu, o którym mowa w ust. 1. Ustalenie odszkodowań następuje w drodze decyzji.

Stosownie do art. 25 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, organem właściwym do wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, jest w przypadku gdy podmiotem obowiązanym do wypłaty odszkodowań jest Skarb Państwa - starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.

Podmiot likwidujący obowiązany jest wypłacić działkowcom odszkodowanie za składniki majątkowe znajdujące się na działkach, a stanowiące ich własność oraz za prawa do działki w ROD, pomniejszone o wartość prawa do działki przyznanego w nowo powstałym ROD (art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku likwidacji ogrodów działkowych, osobom będącym użytkownikami działek przysługiwać będzie prawo do uzyskania odszkodowania za stanowiące ich własność nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działkach.

Ponadto, zgodnie z przepisami ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, ilekroć w ustawie mowa jest o działkowcu należy przez to rozumieć pełnoletnią osobę fizyczną uprawnioną do korzystania z działki w rodzinnym ogrodzie działkowym na podstawie prawa do działki.

W przypadku likwidacji ogrodu działkowego w związku z koniecznością realizacji roszczenia osoby trzeciej, działkowcowi nie przysługuje prawo do działki zamiennej (w art. 39 powołanej ustawy brak odesłania do art. 25 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, ilekroć w ustawie o ROD jest mowa o likwidacji rodzinnego ogrodu działkowego lub jego części należy przez to rozumieć zbycie lub wygaśnięcie praw przysługujących stowarzyszeniu ogrodowemu do nieruchomości zajmowanej przez rodzinny ogród działkowy lub jego część oraz wydanie tej nieruchomości przez stowarzyszenie ogrodowe. Natomiast stosownie do art. 35 tej ustawy, prawo do działki wygasa m.in. z chwilą likwidacji ROD lub jego części, na której znajduje się działka.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania, czy zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu. Jak wynika bowiem z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt SK 62/08, jeśli określony sposób rozumienia przepisu ustawy utrwalił się już w sposób oczywisty, a zwłaszcza jeśli znalazł jednoznaczny i autorytatywny wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego bądź Naczelnego Sądu Administracyjnego to należy uznać, że przepis ten w praktyce swego stosowania nabrał takiej właśnie treści. Jednocześnie względy spójności systemu prawa uzasadniają, aby kryteria rozumienia pojęć niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych miały w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych. Konieczne staje się zatem zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Odwołując się zatem do prawa cywilnego, stwierdzić należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej, świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkoda jest to uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli, we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem krzywda. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin zadośćuczynienie, natomiast odszkodowanie wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Zawarty w tym przepisie zwrot przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami odnosi się do wszystkich przypadków, w których wypłata tego odszkodowania następuje stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednakże należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie, wypłacone odszkodowanie nie zostało ustalone na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, gdyż likwidacja Rodzinnego Ogrodu Działkowego nie nastąpiła w trybie art. 18 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, tj. na cel publiczny, lecz na podstawie art. 25 ww. ustawy, tj. w związku z realizacją roszczenia osoby trzeciej. Natomiast, wypłata odszkodowań w tym trybie nie odwołuje się do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami tak jak ma to miejsce w przypadku likwidacji ogródków działkowych na cel publiczny (tj. w trybie art. 18 ust. 1 tej ustawy, który wprost wskazuje, że do likwidacji rodzinnych ogrodów działkowych na cele publiczne stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami dotyczące wywłaszczania nieruchomości). Poza tym, w przepisie tym brak jest odesłania do art. 22 ust. 2 tej ustawy odnoszącego się do ustalenia wysokości odszkodowania w wyniku uzyskania opinii biegłego, jak również do innych przepisów prawa, które regulowały by powyższą kwestię.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 1123/16 zaaprobował stanowisko, zgodnie z którym dla spełnienia się hipotezy tego przepisu konieczne byłoby, aby odrębny przepis (odrębny względem ogólnych zasad prawa cywilnego) wskazywał konkretną wysokość odszkodowania lub sposób, w jaki należy je ustalić.

W związku z powyższym, należy uznać, że otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie z tytułu likwidacji działki położonej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego nie mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie ww. przepisów.

W konsekwencji, otrzymane odszkodowanie stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, płatnik był zobowiązany do wystawienia informacji PIT-11 Wnioskodawczyni otrzymującej odszkodowanie stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 79/17, który zdaniem Wnioskodawczyni przemawia za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował jego treść, pomimo wskazania błędnej sygnatury sprawy, zamiast I SA/Gl 79/17 powinno być I SA/Gl 79/14. Podkreślić należy, że powołane orzeczenie nie dotyczy tożsamego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, stąd nie może być zastosowane w przedmiotowej sprawie.

Z kolei, powołane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 czerwca 2015 r., nr IBPBII/1/4511-206/15/MK i z dnia 15 kwietnia 2015 r., nr IBPBII/1/4511-34/15/BJ, jakkolwiek kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym, również odmiennym od będącego przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie tutejszego Organu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej