Temat interpretacji

Ustalenie źródła przychodu najem prywatny.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest właścicielem 7 lokali mieszkalnych. Wspominane lokale mieszkalne nabyte zostały ze środków pieniężnych uprzednio przez Nią zgromadzonych (oszczędności). Lokale mieszkalne nabyte zostały celem lokaty kapitału oraz zabezpieczenia przyszłości potomstwa.

Posiadane przez Wnioskodawczynię lokale mieszkalne stanowią obecnie przedmiot najmu. Dwa lokale mieszkalne zostały oddane w najem z możliwością ich dalszego podnajmu. Zawierane przez Zainteresowaną umowy najmu mają charakter długoterminowy. Zainteresowana nie posiada biura, w którym w sposób profesjonalny i zorganizowany przebywałaby i prowadziła działalność gospodarczą w zakresie najmu. Nie zatrudnia i nie zamierza zatrudniać pracowników w celu zarządzania posiadanymi lokalami mieszkalnymi. Czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w związku z wynajmem lokali ograniczają się w istocie do wyszukania najemców i zawierania umów najmu. Wyszukiwaniu najemców nie towarzyszą działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Przychody z tego tytułu uzyskiwane przez Wnioskodawczynię opodatkowane są w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (najem prywatny).

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przeważający przedmiot stanowi sprzedaż i wynajem alkomatów. Żaden z ww. lokali mieszkalnych nie stanowi składnika majątku związanego z prowadzoną przez Zainteresowaną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej w zakresie (i) obrotu nieruchomościami, (ii) zarządzania nieruchomościami oraz (iii) wynajmu nieruchomości, nie posiada w tej materii jakichkolwiek uprawnień. Aktywność gospodarcza Zaineresowanej ukierunkowana jest na prowadzoną przez Nią działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i wynajmu alkomatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym przychody uzyskiwane z tytułu najmu można zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować je zryczałtowanym podatkiem, zgodnie z treścią art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskiwane przez Nią z tytułu najmu lokali mieszkalnych należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF i można opodatkować je zryczałtowanym podatkiem, zgodnie z treścią art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCZYNI

W myśl art. 9 ust. 1 UPDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 UPDOF zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są (i) pozarolnicza działalność gospodarcza oraz (ii) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało w art. 5a pkt 6 UPDOF. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu. rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Stosownie do treści art. 5b ust. 1 ustawy u podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności.
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Ze wskazanych regulacji wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy warunki:

1. zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
2. nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz
3. wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 UPDOF).

Wobec tego w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 UPDOF, wynajmowanie składników majątku traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza. Przywołany powyżej przepis koresponduje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

W świetle powołanych przepisów uznać należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF), przy czym może występować także najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF). W przypadku gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 UPDOF wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 UPDOF, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Ponadto, w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Mając na względzie przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny uznać należy, iż przychody uzyskiwane przez Zainteresowaną z tytułu najmu lokali mieszkalnych należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawczyni jest właścicielem 7 lokali mieszkalnych. Wspomniane lokale mieszkalne nabyte zostały ze środków pieniężnych uprzednio przez Nią zgromadzonych (oszczędności). Lokale mieszkalne zostały nabyte celem lokaty kapitału oraz zabezpieczenia przyszłości i potomstwa.

Posiadane przez Wnioskodawczynię lokale mieszkalne objęte są obecnie umowami najmu. Zawierane przez Zainteresowaną umowy najmu mają charakter długoterminowy. Zainteresowana nie posiada biura, w którym w sposób profesjonalny i zorganizowany przebywałaby i prowadziła działalność gospodarczą w zakresie najmu. Nie zatrudnia i nie zamierza zatrudniać pracowników w celu zarządzania posiadanymi lokalami mieszkalnymi. Czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w związku z wynajmem lokali ograniczają się w istocie do wyszukania najemców i zawierania umów najmu. Wyszukiwaniu najemców nie towarzyszą działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przeważający przedmiot stanowi sprzedaż i wynajem alkomatów. Żaden z ww. lokali mieszkalnych nie stanowi składnika majątku związanego z prowadzoną przez Zainteresowaną działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności gospodarczej w zakresie (i) obrotu nieruchomościami, (ii) zarządzania nieruchomościami uraz (iii) wynajmu nieruchomości, nie posiada w tej materii jakichkolwiek uprawnień. Aktywność gospodarcza Zainteresowanej ukierunkowana jest na prowadzoną przez Nią działalność gospodarczą w sprzedaży i wynajmu alkomatów.

W ocenie Wnioskodawczyni, mając na względzie zaprezentowane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony w treści wniosku stan faktyczny uznać należy, że w niniejszym przypadku wynajem mieszkań nie jest realizowany w sposób wskazujący na spełnienie (a w szczególności przesłanki jaką jest zorganizowanie) prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 w związku z art. 5b ust. 1 UPDOF. Uzyskiwane z tego tytułu przychody należy zatem zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF jako tzw. najem prywatny. W konsekwencji, przychody uzyskiwane z tegoż najmu mogą podlegać opodatkowaniu zgodnie z wolą Wnioskodawczyni - na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Prezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (vide: m.in. interpretacja indywidualna DKIS z dnia 19 grudnia 2018 r. nr 0115-KDIT3.4011.497.2018.2.PSZ, interpretacja indywidualna DKIS z dnia 14 grudnia 2018 r. nr 0115-KDIT3.4011.507.2018.2.MPŁ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy jednak zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji oraz w pismach doprecyzowujących tenże opis przed wydaniem interpretacji; nie prowadzi postępowania dowodowego, w tym nie analizuje dokumentów załączonych do wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. W niniejszej interpretacji również oparto się na przedstawionym przez Wnioskodawczynię we wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdyby tak przedstawiony opis stanu faktycznego różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanej w zakresie dotyczącym stanu rzeczywiście zaistniałego, gdyż tut. organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej