Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia udziału w lokalu mieszkalnym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia udziału w lokalu mieszkalnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 12 grudnia 2001 r. rodzice Wnioskodawcy, E i T S, na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego (), nabyli lokal mieszkalny własnościowy o nr 8 o powierzchni użytkowej 28,3 m2 składający się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki z wc wraz z piwnicą o powierzchni 13,1 m2, strychu o powierzchni 15,5 m2 oraz udziałem w nieruchomości wspólnej. Zbywcą była Spółka z o.o., która w akcie sprzedaży ustanowiła odrębna własność ww. lokalu mieszkalnego. Państwo nabyli ww. przedmiotowe prawa podczas trwania majątkowej wspólności ustawowej ze środków z majątku wspólnego.

Rodzice Wnioskodawcy zamieszkiwali lokal do momentu śmierci. Podczas trwania małżeństwa nie zawierali umów majątkowych małżeńskich. Przez cały okres trwania małżeństwa pozostawali w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Matka Wnioskodawcy zmarła w dniu () października 2016 r., natomiast ojciec w dniu () października 2018 r. W dniu 11 stycznia 2019 r. notariusz sporządziła akty poświadczenia dziedziczenia.

Z aktu poświadczenia dziedziczenia wynika, że spadek po T S na podstawie ustawy nabyli: jej mąż E oraz jej synowie A (Wnioskodawca), T oraz M po 1/4 części każdy z nich.

Z aktu dziedziczenia nr rep. wynika, że spadek po E S na podstawie ustawy nabyli wprost jego synowie: A (Wnioskodawca), T oraz M po 1/3 każdy z nich.

Zmarli nie sporządzili testamentu, jak również nie posiadali dzieci pochodzących spoza związku małżeńskiego. Po śmierci żony ojciec Wnioskodawcy, pan E S nie wstąpił w nowy związek małżeński.

W dniu 4 lutego 2019 r. synowie zmarłych E i T małżonków S: A (Wnioskodawca), T oraz M S zbyli na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza prowadzącą kancelarię notarialną przysługujące im udziały wynoszące po 1/3 w ww. lokalu mieszkalnym wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej.

Łączna kwota sprzedaży wyniosła 45 000 zł. Kupujący każdy udział należący do spadkobierców w nieruchomości nabył za kwotę po 15 000 zł. Wyżej wymieniona cena została zapłacona sprzedającym przed podpisaniem aktu notarialnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zawarcie umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z częścią nieruchomości wspólnej przez Wnioskodawcę, o której mowa w przedmiotowym wniosku, na podstawie której Wnioskodawca zbył należący do niego udział w ww. lokalu oraz nieruchomości wspólnej stanowiło źródło przychodu oraz skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Zainteresowanego umowy sprzedaży, na podstawie której zbył udział we współwłasności lokalu własnościowego oraz udziału w nieruchomości wspólnej w wysokości 1/3 za kwotę 15 000 zł nie stanowiło źródła przychodu. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawców udziałów w przedmiotowym lokalu upłynął pięcioletni okres czasu (z dniem 31 grudnia 2006 r.), o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami ww. ustaw, które weszły w życie w 2019 r. w tej sprawie ważne jest ustalenie daty nabycia przedmiotowego lokalu, lecz nie jak to miało miejsce przed nowelizacją przez Wnioskodawcę (spadkobiercę), a zmarłych rodziców (spadkodawców). Od tego momentu należy więc liczyć pięcioletni termin, który rozpoczął swój bieg od momentu sporządzenia aktu notarialnego, na podstawie którego zawarto umowę sprzedaży pomiędzy sprzedającą spółką a rodzicami Wnioskodawcy, tj. 12 grudnia 2001 r.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2017 r. sygn. akt II FSK 3200/16 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Op 173/17, który stwierdził, że () z uwagi na wspólność majątkową istniejącą za życia męża skarżącej nie można było wyodrębnić udziałów, które skarżąca oraz odrębnie jej mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie. Skarżąca nie mogła więc ponownie nabyć udziału przedmiotowej nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu, jak też w drodze działu spadku, skoro nieruchomość ta wchodziła wcześniej do wspólnego majątku małżeńskiego, a skarżącej z tego tytułu przysługiwało już prawo własności całej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-d ww. ustawy: źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

&− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z dwoma innymi spadkobiercami odziedziczył po zmarłych rodzicach lokal mieszkalny własnościowy. Matka Wnioskodawcy zmarła w 2016 r. natomiast ojciec Wnioskodawcy zmarł w 2018 r., Rodzice Wnioskodawcy nabyli ww. nieruchomość w 2001 r. Spadkodawcy dokonali nabycia ww. lokalu podczas trwania majątkowej wspólności ustawowej ze środków z majątku wspólnego. Wnioskodawca i pozostali spadkobiercy, w 2019 r. sprzedali odziedziczony lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej za kwotę 45 000 zł.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie miało miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawców.

Mając na uwadze powyższe należy ustalić moment nabycia przedmiotowej nieruchomości przez spadkodawców tj. matkę i ojca Wnioskodawcy.

Zważywszy na fakt, że nieruchomość została nabyta przez spadkodawców w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, matka Wnioskodawcy zmarła w 2016 r. (z aktu poświadczenia dziedziczenia wynika, że spadek po niej na podstawie ustawy nabył m.in. jej mąż ojciec Wnioskodawcy), a ojciec Wnioskodawcy zmarł w 2018 r., należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W niniejszej sprawie 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od końca 2001 roku, tj. roku nabycia lokalu przez rodziców Wnioskodawcy (spadkodawców) do ich majątku wspólnego.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku, gdy nieruchomość należała do majątku wspólnego rodziców Wnioskodawcy, to w momencie śmierci matki Wnioskodawcy nie nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku przez ojca Wnioskodawcy. W przypadku spadkobrania nie dochodzi bowiem do nabycia udziału w nieruchomości przez małżonka, jeżeli nieruchomość należała do ich majątku wspólnego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę w 2019 r. udziału w odziedziczonym lokalu mieszkalnym oraz nieruchomości wspólnej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lokalu przez spadkodawców. Termin 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w tym bowiem przypadku liczony jest od końca roku 2001, tj. roku, w którym nastąpiło nabycie lokalu mieszkalnego przez rodziców Wnioskodawcy (spadkodawców). Zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej