Temat interpretacji

Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 23 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z dnia 31 marca 2015 r. Wnioskodawca, będąc wieloletnim pracownikiem Lasów Państwowych, nabył od Nadleśnictwa będący odrębną własnością lokal mieszkalny składający się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, spiżarki i łazienki, a także pomieszczeń przynależnych, tj. piwnic oznaczonych nr A i B oraz pomieszczenia gospodarczego oznaczonego nr X. Wnioskodawca posiadał wcześniej do tego lokalu mieszkalnego tytuł prawny w postaci umowy najmu zawartej z Nadleśnictwem. Cena sprzedaży całego lokalu po uwzględnieniu bonifikaty, o której mowa w art. 40a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (w tym przypadku kwota bonifikaty wyniosła 130 315 zł 30 gr, tj. 95% wartości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 137 174 zł), wynosiła 6 858 zł 70 gr. Odrębną własność ww. lokalu potwierdza również wpis do księgi wieczystej, gdzie w podrubryce dotyczącej opisu lokalu wskazano, że przedmiotowy lokal ma przeznaczenie mieszkalne.

W związku z nabyciem ww. lokalu mieszkalnego Nadleśnictwo pobrało zaliczkę na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych na podatek dochodowy od budynków niemieszkalnych, obliczoną od kwoty odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną rynkową tych budynków a ceną sprzedaży na warunkach preferencyjnych. Podstawa do wyliczenia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych: 26 439 zł 61 gr (pobrany podatek dochodowy w kwocie 4 758 zł). Wnioskodawca został poinformowany przez główną księgową Nadleśnictwa, że jest to część kwoty uzyskanej bonifikaty, którą należy opodatkować, gdyż jest to część przypadająca na pomieszczenia niemieszkalne, czyli piwnice i pomieszczenia gospodarcze oraz części gruntu. Wnioskodawcy nie został wskazany żaden przepis prawny, który nakazywałby opodatkowanie tylko części uzyskanej bonifikaty.

Analizując jednak przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności uregulowania zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 93 tej ustawy, jak również liczne dostępne interpretacje podatkowe w tym zakresie oraz ujednolicony sposób postępowania innych Nadleśnictw przy tego typu sprzedaży, Wnioskodawca uważa, że wartość całej uzyskanej bonifikaty w kwocie 130 315 zł 30 gr powinna korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego. Wnioskodawca zamierza wystąpić o zwrot pobranego podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku nabycia lokalu mieszkalnego przez wieloletniego pracownika Lasów Państwowych, który jest najemcą lokalu stanowiącego przedmiot sprzedaży, wartość uzyskanej bonifikaty w wysokości 130 315 zł 30 gr korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia lokalu mieszkalnego przez wieloletniego pracownika Lasów Państwowych, który ma co najmniej trzyletni okres zatrudnienia oraz jest najemcą lokalu stanowiącego przedmiot sprzedaży, wartość całej uzyskanej bonifikaty (w tym przypadku jest to kwota 130 315 zł 30 gr) korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Wnioskodawca podkreślił, że w tym zakresie wskazać należy przede wszystkim na przepisy regulujące sprzedaż nieruchomości przez Lasy Państwowe. Zgodnie z art. 40a ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2015 r., poz. 2100, z późn. zm.) Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi, samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej lokalami, oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym. W myśl art. 40a ust. 2 ww. ustawy ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Wraz z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne do korzystania z lokali (art. 40a ust. 3 ww. ustawy). Z treści art. 40a ust. 4 ww. ustawy wynika, że pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych z wyjątkiem osób, z którymi stosunek pracy rozwiązany został bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają, a cena sprzedaży nieruchomości w takim przypadku może ulec obniżeniu na zasadach określonych w tym przepisie, tj. podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia w Lasach Państwowych i o 3% za każdy rok najmu tego lokalu, nie więcej jednak niż 95%.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca stwierdził, że należy zgodzić się z ogólną zasadą, że dla nabywców jakakolwiek preferencyjna sprzedaż lokalu, po cenie niższej od rynkowej, stanowi przychód z innych źródeł, który podlega opodatkowaniu. Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że opodatkowaniu nie podlegają dochody wymienione w art. 21 ww. ustawy. W myśl zapisów zawartych w ust. 1 pkt 93 tego artykułu wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych przez dotychczasowych najemców w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową tych budynków lub lokali, a ceną zakupu.

Rozstrzygnięcie, czy dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, czy też zwolnieniu podatkowemu na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 93 ww. ustawy, jest uzależnione od ustalenia prawa własności lokalu przed jego sprzedażą czy należy do pracodawcy oraz podmiotu mającego prawo najmu do zbywanego lokalu. Zatem, w odniesieniu do podatników będących najemcami sprzedawanych nieruchomości zastosowanie ma zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że prawo do zwolnienia w nim zawartego dotyczy zakupu zakładowego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego przez osobę posiadającą do tego budynku lub lokalu tytuł prawny umowę najmu. Nie definiuje jednak pojęcia budynku mieszkalnego oraz lokalu mieszkalnego, ani nie określa warunków zastosowania tego zwolnienia co powoduje, że przy jego interpretacji należy posiłkować się odrębnymi przepisami.

W ocenie Wnioskodawcy, w tym miejscu należy wskazać na przepisy:

1. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, która w art. 46 § 1 wskazuje, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeśli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności;
2. ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, która w art. 2 ust. 1 stanowi, że samodzielny lokal mieszkalny może stanowić odrębną nieruchomość, przy czym w art. 2 ust. 2 definiuje pojęcie lokalu mieszkalnego jako wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. W skład lokalu wchodzą również pomieszczenia przynależne, o czym mowa w art. 2 ust. 4 ww. ustawy o własności lokali, który stanowi, że są to części składowe lokalu pomieszczenia, choćby nawet do lokalu bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z powyższych przepisów zarówno pomieszczenia pomocnicze jak i przynależne stanowią część składową lokalu i nie mogą być odrębnym przedmiotem obrotu prawnego. W przypadku gdy prawo nie dopuszcza nabycia odrębnie części składowych, zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych może być zrealizowane tylko i wyłącznie poprzez nabycie całej nieruchomości. Zatem, jeżeli preferencyjne nabycie lokalu korzysta ze zwolnienia od podatku, to zwolnienie dotyczy także nabywanych wraz z tym lokalem innych części składowych, które są integralną częścią lokalu. Potwierdzeniem jest fakt, że jednostka sprzedająca, tj. Nadleśnictwo, zastosowało obniżkę, o której mowa w art. 40a ust. 4 ustawy o lasach dla całej ceny sprzedaży lokalu, bez rozgraniczania na części mieszkalne i niemieszkalne, słusznie przyjmując, że wszystkie pomieszczenia pomocnicze i przynależne, a także grunty z przynależnościami niezbędne do korzystania z lokali (do których odnosi się również art. 40a ust. 3 ustawy o lasach) stanowią część składową sprzedanego lokalu i samodzielnie nie mogą być przedmiotem obrotu prawnego. Potwierdzeniem są zapisy w księdze wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości, która to księga w sposób jednoznaczny wskazuje na odrębną własność lokalu, opisując szczegółowo wszystkie jego części składowe (wraz z przynależnymi) oraz wskazując na mieszkalne cele tego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej