Temat interpretacji

wybór obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą wspólnikiem w Y Spółka jawna. Spółka ta prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. transportu drogowego towarów oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej pozostałych pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli).

Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, jest z tego tytułu podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej jako: PIT). Jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Na przestrzeni ostatnich lat (m.in. w 2017 r. i w 2018 r.) Spółka jawna dokonywała transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 23m ust. 1 i 4 ustawy o PIT. Z uwagi na fakt, że wartość transakcji przekraczała progi transakcyjne wskazane przez ustawodawcę w ustawie o PIT (w brzmieniu obowiązującym w 2017 r. i 2018 r.), podmiot sporządził dokumentacje podatkowe dla przedmiotowych transakcji.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: ustawa zmieniająca). Powołana wyżej ustawa wprowadza istotne zmiany w zakresie obowiązków dokumentacyjnych.

Ponadto, Wnioskodawca zaznacza, że występuje z wnioskiem we własnym imieniu (tj. jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu bycia wspólnikiem Spółki jawnej), ze względu na brzmienie art. 44 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej z dnia 23 października 2018 r. W przepisie tym jest bowiem mowa o uprawnieniu podatnika, a nie uprawnieniu spółki osobowej (jawnej), w której podatnik jest wspólnikiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, wybór stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym, w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r., do transakcji realizowanych w 2018 r. - należy do Wnioskodawcy, co oznaczałoby, że podmiot opisany w stanie faktycznym wniosku (Y Spółka jawna) jest zobowiązany do stosowania jednakowego stanu prawnego (zgodnego z wyborem Wnioskodawcy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, wybór stosowania przepisów ustawy o PIT, w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r., do transakcji realizowanych w 2018 r. - należy do podatnika (Wnioskodawcy), co oznacza, że podmiot opisany w stanie faktycznym wniosku (Y Spółka jawna) jest zobowiązany do stosowania jednakowego stanu prawnego (zgodnego z wyborem Wnioskodawcy).

Na wstępie zaznaczyć należy, że podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wspólnicy spółek jawnych, a nie same spółki jawne.

Jedyną spółką osobową opodatkowaną podatkiem dochodowym (w tym przypadku podatkiem dochodowym od osób prawnych) jest spółka komandytowo-akcyjna, co wynika z brzmienia przepisu art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przypomnieć należy, że od 1 stycznia 2019 r. nastąpiła zmiana przepisów w zakresie dokumentacji cen transferowych.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, przepisy art. 23m i art. 23w-23zd ustawy zmienianej w art. 1 (ustawa o PIT) - podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Powyższy przepis wskazuje, że podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą stosować nowe przepisy dotyczące transakcji kontrolowanych do transakcji realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. Jednocześnie wybranie nowych przepisów, jako właściwych do stosowania w odniesieniu do transakcji realizowanych po dniu 31 grudnia 2017 r., pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Skoro więc zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, wybór stosowania przepisów ustawy o PIT, w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r., należy do podatnika, oznacza to, że wyłącznie Wnioskodawca (a nie Spółka jawna, w której jest wspólnikiem) może takiego wyboru dokonać. Pociąga to za sobą konsekwencje, że jeżeli Wnioskodawca wybierze reżim prawny obowiązujący od 1 stycznia 2019 r., to wszystkie podmioty, w których jest wspólnikiem lub za pomocą których prowadzi działalność gospodarczą (tj. Y Spółka jawna) - są zobowiązane do stosowania jednakowego reżimu prawnego (wybranego przez Wnioskodawcę).

Jeżeli więc Wnioskodawca (wspólnik ww. Spółki) wybierze jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych odpowiedni reżim, reżim ten dotyczy w całości ww. Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 25a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., podatnicy:

1. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej, którzy w roku podatkowym oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzą i prowadzili księgi rachunkowe:
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) - których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro, lub
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości - przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
   - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej dokumentacją podatkową.
   
   

W świetle art. 25a ust. 2g ww. ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2018 r., dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia rocznego zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h.

Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 4b Oddziale 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23w ust. 1 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Z definicji legalnej zawartej w art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podmioty powiązane to:

1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
   • ten sam inny podmiot lub
   • małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
4. podatnika i jego zagraniczny zakład;

Natomiast powiazania to relacje, o których mowa w pkt 4, występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi (art. 23m ust. 1 pkt 5 ww. ustawy).

W myśl art. 23w ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1. 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;
2. 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;
3. 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;
4. 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Stosownie do postanowień art. 23w ust. 3 cyt. ustawy, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1. każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;
2. strony kosztowej i przychodowej.

Zgodnie z art. 23y ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, składają urzędom skarbowym oświadczenie o jej sporządzeniu, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego.

Wskazać należy również, że zobowiązanym do podpisania i złożenia w urzędzie skarbowym oświadczenia o posiadaniu dokumentacji cen transferowych jest podatnik. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie Spółki jawnej, ww. oświadczenie podpisują wszyscy wspólnicy Spółki.

W myśl art. 23z ust. 1 ww. ustawy, obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a i 63b,
2. nie poniósł straty podatkowej.

Ważnym celem powyższych regulacji, obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. i wprowadzonych ustawą nowelizującą, jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Ustawą nowelizującą zostały podniesione progi dokumentacyjne, po przekroczeniu których powstaje obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych. W efekcie, skutkuje to znaczącym zmniejszeniem obowiązków dla większości podatników, a w szczególności dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. W art. 23z ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano natomiast szereg zwolnień z obowiązków dokumentacyjnych dla transakcji kontrolowanych spełniających warunki przewidziane w ww. przepisie.

Zaznaczyć należy również, że każdy podatnik, u którego w rezultacie realizowanych transakcji z podmiotami powiązanymi powstały obowiązki w zakresie cen transferowych (dokumentacja, analiza danych porównawczych, uproszczone sprawozdanie PIT/TP) jest zobowiązany do realizacji tych obowiązków w 2019 r. na podstawie regulacji obowiązujących w roku 2018 (jeśli w zakresie dokumentacji cen transferowych nie wybrał regulacji nowych).

Jednocześnie wskazać należy, że brak realizacji obowiązków w zakresie cen transferowych przez podmiot zobowiązany do ich realizacji, skutkować może sankcjami, w tym karno-skarbowymi.

Stosownie do postanowień art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), przepisy art. 23m i art. 23w-23zd ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 11a i art. 11k-11r ustawy zmienianej w art. 2 podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Powyższy przepis wskazuje, że podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą stosować nowe przepisy dotyczące transakcji kontrolowanych do transakcji realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. Jednocześnie wybranie nowych przepisów, jako właściwych do stosowania w odniesieniu do transakcji realizowanych po dniu 31 grudnia 2017 r., pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą wspólnikiem w Spółce jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. transportu drogowego towarów oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej pozostałych pojazdów samochodowych (z wyłączeniem motocykli). Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, jest z tego tytułu podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Na przestrzeni ostatnich lat (m.in. w 2017 r. i w 2018 r.) Spółka jawna dokonywała transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 23m ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na fakt, że wartość transakcji przekraczała progi transakcyjne wskazane przez ustawodawcę w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2017 r. i 2018 r.), podmioty sporządziły dokumentacje podatkowe dla przedmiotowych transakcji.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Jak stanowi art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zatem, skoro to wspólnik spółki osobowej podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tylko do tego wspólnika odnoszą się przepisy ww. ustawy.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że w myśl art. 44 ust. 2 przepisu przejściowego ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r., Wnioskodawca może stosować zmienione przepisy dotyczące sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych również do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika (Wnioskodawcy) realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Z opisu sprawy wynika, że w 2017 r. oraz w 2018 r. dokonano transakcji przekraczających ustawowe progi wynikające z art. 23w ust. 2 ustawy, w związku z czym w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wybierając stosowanie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. ma obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych.

Zgodnie z przepisem przejściowym art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnik ma możliwość zastosowania przepisów art. 23m i art. 23w-23zd ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., do obowiązku sporządzenia dokumentacji transakcji kontrolowanych za 2018 r. Podatnik dokonując takiego wyboru jest zwolniony z obowiązku sporządzania dokumentacji na dotychczasowych zasadach.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, wybór stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r., należy do podatnika, to wyłącznie Wnioskodawca jako osoba fizyczna (podatnik) będąca wspólnikiem w spółce osobowej (Spółce jawnej), w przypadku, gdy zdecyduje się na stosowanie nowych przepisów w zakresie dokumentacji cen transferowych (wprowadzonych w ustawie zmieniającej), a nie Spółka jawna, w której jest wspólnikiem, może takiego wyboru dokonać. Zatem, jeżeli Wnioskodawca wybierze reżim prawny obowiązujący od 1 stycznia 2019 r., to wszystkie podmioty, w których jest wspólnikiem lub za pomocą których prowadzi działalność gospodarczą (tj. Y Spółka jawna) są zobowiązane do stosowania jednakowego reżimu prawnego (wybranego przez Wnioskodawcę).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe z tego względu, że w wydanej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Organ odnosi się wyłącznie do sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy jako podatnika, a nie do sytuacji spółki osobowej jako całości.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywiera skutki ochronne jedynie dla Wnioskodawcy. Niniejsza interpretacja nie wywołuje zatem skutków prawnopodatkowych dla wspólników bądź podmiotów, z którymi Wnioskodawca dokonuje transakcji.

Interpretacja dotyczy stanu faktyczny przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej