Temat interpretacji
obowiązki płatnika w związku z wypłatą odszkodowania z tytułu powstrzymania się od działalności konkurencyjnej
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika w związku z wypłatą odszkodowania z tytułu powstrzymania się od działalności konkurencyjnej jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika w związku z wypłatą odszkodowania z tytułu powstrzymania się od działalności konkurencyjnej.
Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.65.2019.1.RR, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłano w dniu 4 marca 2019 r. (skutecznie doręczono w dniu 8 marca 2019 r.), zaś w dniu 15 marca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 12 marca 2019 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
W związku z zawartą umową o pracę zawierającą zapis o zakazie konkurencji, Spółka wypłaca byłemu prezesowi odszkodowanie przekraczające równowartość sześciomiesięcznego ostatnio wypłacanego wynagrodzenia z umowy o pracę. Od powyższej czynności odprowadza Ona podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 70% części należnego odszkodowania, gdyż w opinii Spółki, jest Ona Spółką, w której Skarb Państwa oraz państwowe osoby prawne dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników. Udziałowcami Spółki są bowiem: () S.A. (posiadająca 71,82% udziałów), () Sp. z o.o. (posiadający 20,38% udziałów) oraz pozostali wspólnicy (posiadający 7,80% udziałów).
Podatnik zakwestionował jednak stanowisko Spółki w przedmiocie zastosowania przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując, że w jego ocenie Skarb Państwa nie dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy spółki, w związku z czym na Spółce nie ciąży obowiązek stosowania od wypłacanych świadczeń zasad opodatkowania, określonych w powyższym przepisie.
W piśmie z dnia 11 marca 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że umowa o pracę pomiędzy Wnioskodawcą a prezesem () obowiązywała w okresie od dnia 10 maja 2016 r. do dnia 31 stycznia 2018 r.
Na dzień rozwiązania umowy o pracę z prezesem (31 stycznia 2018 r.) Skarb Państwa oraz państwowe osoby prawne dysponowały w Spółce bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników, to jest:
- () S.A. posiadająca 71,82% głosów,
- () Sp. z o.o. posiadający 20,38% głosów,
- pozostali wspólnicy posiadający 7,80% głosów.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w opisanym, zaistniałym stanie faktycznym Spółka prawidłowo zastosowała zasady opodatkowania określone w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym Spółka prawidłowo zastosowała zasady opodatkowania określone w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle zaistniałego stanu faktycznego, do wypłacanych świadczeń stosować należy zasady opodatkowania określone w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W opinii Wnioskodawcy, Skarb Państwa oraz państwowe osoby prawne dysponują w Spółce bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników. Udziałowcami Spółki są bowiem:
- () S.A. (posiadająca 71,82% udziałów),
- () Sp. z o.o. (posiadający 20,38% udziałów),
- pozostali wspólnicy (posiadający 7,80% udziałów).
Gdy chodzi o udziałowców () S.A., są nimi: () (posiadające 40,10% udziałów), () S.A. (posiadająca 28,92% udziałów) oraz () Sp. z o.o. (posiadający 30,98 % udziałów). Należy wskazać, że () S.A. jest spółką, w której jedynym udziałowcem jest Skarb Państwa. Z kolei (), jest spółką, w której Skarb Państwa posiada 84,09% udziałów.
W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Skarb Państwa pośrednio oraz państwowe osoby prawne bezpośrednio dysponują w Spółce większością głosów na zgromadzeniu wspólników. Zgodnie bowiem ze strukturą własnościową, każdy z udziałowców Spółki jest podmiotem o dominującym udziale Skarbu Państwa.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Przepis ten wyraża zatem podstawową zasadę podatku dochodowego powszechność opodatkowania, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych bądź dochodów, od których Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, zaniechał poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest stosunek pracy.
W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Ustawą z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1992 i 2299) wprowadzone zostały zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polegające na rozszerzeniu katalogu przychodów (dochodów) opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o nowe tytuły (pkt 15 i 16).
Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. i mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od tego dnia.
Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania;
W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).
Jak wynika z postanowień art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają odszkodowania otrzymane z tytułu powstrzymania się od działalności konkurencyjnej otrzymane od określonej w przepisie spółki, w części w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.
Zatem do ustalenia czy powyższa regulacja ma zastosowanie w konkretnym przypadku niezbędne jest m.in. ustalenie czy w danym przypadku mamy do czynienia ze spółką, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.
Zauważyć należy, że zastosowane w art. 30 ust. 1 pkt 15 cyt. ustawy sformułowanie wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2019, poz. 505, dalej jako: KSH) dla określenia pojęcia spółki dominującej w art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH (a także w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości Dz. U. z 2019 r., poz. 351, dla zdefiniowania pojęcia jednostki dominującej). Zgodnie z tym przepisem, spółkę uznaje się za dominującą m.in. wówczas, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami.
W piśmiennictwie wskazuje się, że ww. przepis KSH nie wiąże stosunku dominacji z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc o faktyczną władzę nad spółką.
Nie budzi wątpliwości, że na potrzeby ustalenia czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu omawianego przepisu KSH, bierze się pod uwagę zarówno własne głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość bezpośrednia), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość pośrednia).
Należy jednak zauważyć, że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki (por. M. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80).
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z zawartą umową o pracę zawierającą zapis o zakazie konkurencji wypłaca byłemu prezesowi odszkodowanie przekraczające równowartość sześciomiesięcznego ostatnio wypłacanego wynagrodzenia z umowy o pracę. Od powyższej czynności odprowadza Ona podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 70% części należnego odszkodowania, gdyż w opinii Wnioskodawcy jest Ona Spółką, w której Skarb Państwa oraz państwowe osoby prawne dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników. Udziałowcami Spółki są bowiem: () S.A. (posiadająca 71,82% udziałów), () Sp. z o.o. (posiadający 20,38% udziałów) oraz pozostali wspólnicy (posiadający 7,80% udziałów). Podatnik zakwestionował jednak stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie zastosowania przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując, że w jego ocenie Skarb Państwa nie dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy Spółki, w związku z czym nie ciąży na niej obowiązek stosowania od wypłacanych świadczeń zasad opodatkowania, określonych w powyższym przepisie. Umowa o pracę pomiędzy Wnioskodawcą a prezesem obowiązywała w okresie od dnia 10 maja 2016 r. do dnia 31 stycznia 2018 r. Na dzień rozwiązania umowy o pracę z prezesem (31 stycznia 2018 r.) Skarb Państwa oraz państwowe osoby prawne dysponowały w Spółce bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników, to jest: () S.A. posiadająca 71,82% głosów, () Sp. z o.o. posiadający 20,38% głosów, pozostali wspólnicy posiadający 7,80% głosów.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że skoro Skarb Państwa i państwowe osoby prawne dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników Spółki, to odszkodowanie przyznane byłemu pracownikowi Wnioskodawcy na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, w części przekraczającej wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez niego z tytułu umowy o pracę wiążącej go z Wnioskodawcą w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania podlega opodatkowaniu 70% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, wypłacając przedmiotowe odszkodowanie, Wnioskodawca prawidłowo zastosował zasady jego opodatkowania określone w ww. przepisie.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej