Temat interpretacji

Czy zawarcie umowy darowizny nieruchomości/użytkowania wieczystego z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków mieści się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Mąż Wnioskodawczyni W.G., przed zawarciem ślubu z Wnioskodawczynią, będąc kawalerem, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 10 lipca 2001 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego nabył na własność lokal mieszkalny nr w budynku nr przy ul. G. w S. (Rep.). W tym samym dniu W.G. zawarł umowę sprzedaży warunkowej udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości wskazanych enumeratywnie w akcie notarialnym (Rep ..), a na skutek nieskorzystania z prawa pierwokupu przez Gminę S. z dnia 27 listopada 2011 r. zawarł przed tym samym notariuszem umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości (Rep. .).

Wnioskodawczyni w dniu 12 czerwca 2004 r. w ... zawarła związek małżeński z W.G. Strony nie zawarły żadnej umowy majątkowej małżeńskiej, a w ich małżeństwie od dnia ślubu istniał ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Ustrój ten nie ustał także na żadnej innej podstawie. Wnioskodawczyni zamieszkała wraz z mężem w ww. mieszkaniu, stanowiącym majątek odrębny jej męża, nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego.

W dniu 27 lipca 2017 r. mąż Wnioskodawczyni W.G. zawarł z Wnioskodawczynią A.G. umowę darowizny zawartej w formie aktu notarialnego (Rep. .), na mocy której darował ze swojego majątku odrębnego do majątku wspólnego swojego i jego małżonki A.G., lokal mieszkalny nr w budynku nr przy ul. G. w S.... oraz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, które nabył zgodnie z powyższym w roku 2001. Małżonkowie zgodnie oświadczyli, iż darowiznę tę przyjmują, a nabycia dokonują na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem planuje zbyć przedmiotową nieruchomość oraz prawo użytkowania wieczystego, które to zbycie nastąpi przed upływem 5 lat od chwili przeniesienia prawa własności na rzecz małżonków w formie umowy darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego, ale po upływie 14 lat od dnia zawarcia przez nich związku małżeńskiego i po upływie 17 lat od dnia ich nabycia przez obecnego męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie podlegała sprzedaż przedmiotowej nieruchomości i użytkowania wieczystego wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków, do której to transakcji sprzedaży/przeniesienia użytkowania wieczystego dojdzie przed upływem 5 lat od dnia przeniesienia prawa własności/użytkowania wieczystego z majątku odrębnego jednego z małżonków do ich majątku wspólnego, a po upływie ponad 14 lat od dnia ślubu i po upływie 17 lat od dnia nabycia nieruchomości/prawa użytkowania wieczystego przez małżonka?
2. Czy zawarcie umowy darowizny nieruchomości/użytkowania wieczystego z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków mieści się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie będą podlegały środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości/przeniesienia użytkowania wieczystego, gdyż zawarcie umowy darowizny prawa własności/użytkowania wieczystego z majątku odrębnego jednego z małżonków do ich majątku wspólnego, noszącej faktycznie znamiona umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską o nieruchomość nie skutkuje uznaniem, iż doszło do nabycia własności nieruchomości w tej dacie dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wskazanego w wyroku z dnia 29 października 2014 r. sygn. I SA/Gd 964/14 () wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną, cechuje bezudziałowy charakter. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość, a nie udziały w tej nieruchomości, a cały przychód ze sprzedaży wchodzi niepodzielnie do majątku wspólnego (uchwała SA z 15.1.1993 r., III CZP 142/91, OSP 1993/3, poz. 54). Z powyższego również wynika, że z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu ze współwłaścicieli nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy. Każdy ze współwłaścicieli jest właścicielem całej rzeczy. Nie można również powiedzieć, że z chwilą zawarcia umowy darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego strona takiej umowy wyzbyła się prawa, a na skutek wyłączenia z tej współwłasności ponownie nabyła. Objęcie przedmiotów wspólnością ustawową i założenie, że wobec braku odmiennych postanowień każdy z małżonków posiada 1/2 udziału, jest czynnością prawną organizacyjną, której przedmiotem jest regulacja majątkowo-prawnych stosunków małżonków. Nie oznacza to, że od momentu zawarcia umowy darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego małżonek, który dotychczas władał całą nieruchomością, będzie miał prawo władania tylko połową i tylko w tej części będzie mógł nią rozporządzić, zaś drugą połową rozporządzał będzie drugi małżonek. Takie rozumowanie pozostawałoby w sprzeczności z zasadą wspólności ustawowej. Udział we współwłasności ustawowej nie może być przedmiotem obrotu. W orzecznictwie nie ma wątpliwości co do tego, że w przypadku objęcia wspólnością ustawową nieruchomości, stanowiącej odrębną własność, małżonek, który stałby się w ten sposób współwłaścicielem, w przypadku sprzedaży tej nieruchomości, korzystałby ze zwolnienia przysługującego drugiemu małżonkowi, na skutek upływu terminu 5 lat, liczonego od momentu nabycia nieruchomości przez pierwszego małżonka ().

To stanowisko podzielił również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, gdzie w wyroku z dnia 26 lutego 2015 r. sygn. III SA/Wa 1984/14 przyjął, że () powiększenie majątku wspólnego małżonków umową zawartą na podstawie art. 47 § 1 k.r.o. o zabudowaną nieruchomość, stanowiącą dotąd przedmiot majątku odrębnego jednego z małżonków, nie stanowi dla drugiego małżonka nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w tym podatku. ().

Takie samo zdanie wskazuje także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27 listopada 2015 r. sygn. I SA/Po 759/15, gdzie w uzasadnieniu wskazano, iż () Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela wyrażony w piśmiennictwie prawniczym pogląd, według którego włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek osobisty jednego małżonka nie jest odpłatnym nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u p.d.o f (...).

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 kwietnia 2015 r. sygn. I SA/Ol 40/15 również prezentuje jasne stanowisko w tym zakresie: zatem nie można przychylić się do stanowiska organu odwoławczego, że dokonane w niniejszej sprawie rozszerzenie wspólności majątkowej na mocy umowy zawartej pomiędzy skarżącym i jego żoną w dniu (...) mieściło się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. Czynność ta, wbrew uznaniu organów podatkowych, nie wywierała skutku w postaci powstania obowiązku podatkowego w związku ze zbyciem prawa własności lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od dnia zawarcia ww. umowy przez małżonków. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., należy bowiem w analizowanym przypadku liczyć od daty nabycia prawa przez małżonka, któremu przysługiwało to prawo przed jego objęciem wspólnością majątkową ().

Naczelny Sąd Administracyjny w tezie wyroku z dnia 7 marca 2017 r. sygn. II FSK 410/15 jednoznacznie wskazał, iż () włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361) przez drugiego małżonka ().

Niewątpliwie umowa darowizny zawarta z jednej strony pomiędzy małżonkiem jako darującym, a z drugiej strony pomiędzy tym samym małżonkiem i jego małżonką, na podstawie której następuje przeniesienie własności nieruchomości z majątku odrębnego małżonków do ich majątku wspólnego stanowi w swej istocie umowę rozszerzającą ustawową wspólność majątkową, a tym samym nie mieści się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, iż:

1. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie będzie podlegała sprzedaż przedmiotowej nieruchomości i użytkowania wieczystego wchodzących w skład majątku wspólnego małżonków, do której to transakcji sprzedaży/przeniesienia użytkowania wieczystego dojdzie przed upływem 5 lat od dnia przeniesienia prawa własności/użytkowania wieczystego z majątku odrębnego jednego z małżonków do ich majątku wspólnego, a po upływie ponad 14 lat od dnia ślubu i po upływie 17 lat od dnia nabycia nieruchomości/prawa użytkowania wieczystego przez małżonka,
2. zawarcie umowy darowizny nieruchomości/użytkowania wieczystego z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków nie mieści się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)&c) wyżej wskazanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
style="text-align:justify;fon

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stwierdzić należy, że ustalenie daty nabycia nieruchomości (jej części/udziału) i praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Rozstrzygając kwestię odnoszącą się do daty nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia nabycia. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości (jej części/udziału) lub praw majątkowych. Z powyższego względu pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości (lub tych praw), bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08 doprecyzował ponadto, że aby ustalić jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. W związku z tym, w ocenie Sądu, przez pojęcie nabycie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 ze zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak stanowi art. 43 § 1 wskazanej ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa (art. 47 § 1 cytowanej ustawy). Jest to zatem umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta reguluje stosunki majątkowe małżonków przez czas trwania ich związku małżeńskiego.

Ponadto, w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takimi jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

Umowa rozszerzająca wspólność ustawową małżeńską ma zatem na celu ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków podczas trwania ich związku małżeńskiego.

W tym miejscu należy wskazać za jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą że włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyżej zaprezentowany pogląd wyraził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, podkreślając, że: () Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2015 r., I CA 185/15, LEX nr 1808658). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, dla przykładu: w wyroku z dnia 29 czerwca 2018 r, sygn. akt II FSK 1903/16, w wyroku z dnia 31 maja 2017 r. sygn. akt II FSK 1236/15, w wyroku z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, w wyroku z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje tożsame skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)&c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych & włączenie do majątku wspólnego nieruchomości, wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka, nie stanowi nabycia tej nieruchomości. Innymi słowy datą nabycia nieruchomości w zakreślonych powyżej okolicznościach & przez każdego z małżonków & jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który tę nieruchomość włączył do majątku wspólnego.

Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni rozważa sprzedaż lokalu mieszkalnego oraz udziałów w użytkowaniu wieczystym nieruchomości, a więc po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (przez Jej małżonka) prawa własności do rzeczonej nieruchomości oraz udziałów w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości (2001), transakcja ta nie będzie powodować po stronie Wnioskodawczyni obowiązku rozpoznania przychodu do opodatkowania na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym umowa darowizny nieruchomości i udziałów w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości z majątku odrębnego małżonka Wnioskodawczyni do majątku wspólnego małżonków nie mieści się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej