Temat interpretacji

określenie źródła przychodów z dzierżawy gruntu i możliwości ich opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu 7 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie określenia źródła przychodów z dzierżawy gruntu i możliwości ich opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów z dzierżawy gruntu i możliwości ich opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.81.2019.1.RR, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 12 marca 2019 r. (skutecznie doręczono w dniu 15 marca 2019 r.), zaś w dniu 21 marca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca jest właścicielem działki, której szerokość przy drodze wynosi około 25 m. Nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Zamiarem Wnioskodawcy jest podpisanie umowy z firmą zewnętrzną zezwalającej tej firmie na ustawienie na Jego działce bilbordu i pobieranie z tego tytułu opłat. Umowa z tą firmą będzie dotyczyła wynajmu określonej ilości terenu, na którym będzie zamontowany bilbord oraz pobierania opłat z tytułu umieszczania na ogrodzeniu działki reklam (banery przymocowane do ogrodzenia) przez inne instytucje i firmy. Umowa z tymi firmami będzie dotyczyła wynajmu określonej ilości terenu, na którym będzie znajdował się rozwieszony baner na ogrodzeniu, np. 10 m². Wielkość wynajętego terenu ma gwarantować swobodny dostęp do baneru dla firmy. Umowa ta będzie podpisana w formie umowy dzierżawy gruntu pod umieszczenie banera reklamowego. W chwili obecnej Wnioskodawca nie może stwierdzić ile banerów będzie znajdowało się na ogrodzeniu, gdyż to będzie uzależnione od długości banerów. Może to być jeden duży baner lub kilka mniejszych, np. osiem.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, zamieszkałym w Polsce. Wszelkie podatki płaci tylko w Polsce, jest polskim rezydentem podatkowym.

Zamierza On wybrać opodatkowanie przychodów z dzierżawy gruntu pod umieszczenie bilbordu oraz banerów reklamowych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako najem prywatny. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego jako najem prywatny Wnioskodawca złoży przed podpisaniem pierwszej umowy z tytułu dzierżawy gruntu. Przychody z tytułu dzierżawy w roku podatkowym nie przekroczą 100 000 zł.

Wnioskodawca nie zamierza wykonywać dzierżawy gruntu w sposób zorganizowany, nie wyklucza, że na ogrodzeniu może znajdować się baner bez okresów, gdy go nie ma. Odnośnie bilbordu, ustawienie go będzie uzależnione od wysokości opłat, które może uzyskać. W przypadku niskich opłat od firmy z tytułu dzierżawy, zrezygnuje z niej.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku bilbordu wykona telefon do firmy ogólnopolskiej, która posiada prawdopodobnie tysiące bilbordów i poszukuje miejsc pod ich ustawienie. W odniesieniu do banerów reklamowych na ogrodzeniu umieści On na nim baner z informacją o możliwości wynajęcia miejsca pod reklamę banerową. W zależności od posiadanych środków finansowych może też dać ogłoszenie w internecie. Wnioskodawca dodał, że w przypadku, gdy ogłoszenie w internecie może sugerować działalność gospodarczą, może z ogłoszenia w internecie zrezygnować.

Na pytanie na jakie okresy czasu będą podpisywane umowy dzierżawy gruntu pod umieszczenie bilbordu oraz banerów reklamowych, Wnioskodawca odpowiedział, że w przypadku bilbordu na pewno nie mniej, jak na rok, w przypadku banerów reklamowych chciałby też na minimum rok, ale wyrazi niechętnie zgodę, gdyby miał być to okres pół roku lub jednego miesiąca. Krótsze okresy niż miesiąc nie będą brane pod uwagę. Ponadto Wnioskodawca dodał, że jeżeli okresy pół roku czy jednego miesiąca są za krótkie to gotów jest z nich zrezygnować, w przypadku sugerowania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Czy przedstawione zdarzenie przyszłe jest działalnością gospodarczą? Czy z tytułu zezwolenia na umieszczenie bilbordu na działce i udostępnienia miejsc pod umieszczenie banerów na ogrodzeniu od uzyskanego przychodu Wnioskodawca może zapłacić podatek w wysokości 8,5% w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako najem prywatny i dany rok rozliczyć na druku PIT-28?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku), przedstawione zdarzenie przyszłe nie jest działalnością gospodarczą i z tytułu zezwolenia na umieszczenie bilbordu na działce i udostępnienia miejsc pod umieszczenie banerów na ogrodzeniu może zapłacić podatek w wysokości 8,5% w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako najem prywatny i dany rok rozliczyć na druku PIT-28.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten wyraża zatem podstawową zasadę podatku dochodowego powszechność opodatkowania, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych bądź dochodów, od których Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, zaniechał poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy, w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. To podatnik mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych decyduje w jakiej formie ze względu na sposób wykonywania najmu, jego charakter, jak również podejmowane działania, będzie uzyskiwał przychody z najmu. Inaczej mówiąc, to podatnik kreując elementy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) może uzyskiwać przychody z najmu albo w sposób zorganizowany i ciągły, czyli w sposób stały, nieokazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany albo w sposób incydentalny, okazjonalny w sposób przypadkowy, nieregularny.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy, daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, działalność ta musi być wykonywana w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

• wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter; przy czym, o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań;

• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Ponadto, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest dzierżawa lub najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

A zatem, z przychodami uzyskiwanymi z dzierżawy i zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, mamy do czynienia wówczas, gdy dzierżawa spełnia kryteria ciągłości i zorganizowania tej działalności wynikające z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przedmiotem umowy dzierżawy są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Co do zasady, o kwalifikacji przychodów z dzierżawy przesądza sposób wykonywania dzierżawy, w tym charakter zawartej umowy dzierżawy, a także ewentualne powiązania funkcjonalne dzierżawionej nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem wydzierżawiona nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, lub jeśli dzierżawa ze względu na sposób jej wykonywania jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, to przychody z takiej dzierżawy należy kwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej, nawet jeżeli przychody (dochody) z tego tytułu, nie są uzyskiwane przez cały rok podatkowy. Innymi słowy, nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wydzierżawione nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku dzierżawa nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winna zostać rozliczona na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika, jako tzw. dzierżawa prywatna, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast zgodnie z treścią art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Przy czym, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków. (art. 693 § 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi, że od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w terminie od dnia 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym, tj. Zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok PIT-28.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki. Nie prowadzi działalności gospodarczej i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Zamiarem Wnioskodawcy jest podpisanie umowy z firmą zewnętrzną zezwalającej tej firmie na ustawienie na Jego działce bilbordu i pobieranie z tego tytułu opłat. Umowa z tą firmą będzie dotyczyła wynajmu określonej ilości terenu, na którym będzie zamontowany bilbord oraz pobierania opłat z tytułu umieszczania na ogrodzeniu działki reklam (banery przymocowane do ogrodzenia) przez inne instytucje i firmy. Umowa z tymi firmami będzie dotyczyła wynajmu określone ilości terenu, na którym będzie znajdował się rozwieszony baner na ogrodzeniu. Umowa ta będzie podpisana w formie umowy dzierżawy gruntu pod umieszczenie banera reklamowego. W chwili obecnej Wnioskodawca nie może stwierdzić, ile banerów będzie znajdowało się na ogrodzeniu, gdyż to będzie uzależnione od długości banerów. Może to być jeden duży baner lub kilka mniejszych np. osiem. Zamierza On wybrać opodatkowanie przychodów z dzierżawy gruntu pod umieszczenie bilbordu oraz banerów reklamowych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako najem prywatny. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego jako najem prywatny Wnioskodawca złoży przed podpisaniem pierwszej umowy z tytułu dzierżawy gruntu. Przychody z tytułu dzierżawy w roku podatkowym nie przekroczą 100 000 zł. Wnioskodawca nie zamierza wykonywać dzierżawy gruntu w sposób zorganizowany.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy gruntu, a dzierżawa nie będzie wykonywana w sposób określony w definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to uzyskane przychody z tytułu tej dzierżawy nie będą stanowić przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, przychody Wnioskodawcy z tytułu tzw. prywatnej dzierżawy gruntu pod umieszczenie bilbordu oraz banerów reklamowych mogą zostać zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, przychody z ww. dzierżawy gruntu, niezwiązanej z działalnością gospodarczą, Wnioskodawca będzie mógł rozliczać zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, według stawki 8,5% i wykazać w zeznaniu rocznym PIT-28.

Zaznaczyć jednakże należy, że jeżeli przychód z tytułu ww. dzierżawy przekroczy kwotę, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tj. 100 000 zł), to od przychodów ponad tę kwotę stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosić będzie 12,5 %.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (opis zdarzenia przyszłego) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej