Temat interpretacji

możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. Zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego prawa dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego nabytego w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług prawniczych. W maju 2018 r. zawarła ze swoją matką umowę darowizny samochodu osobowego marki Honda, model Jazz 1.2.S, rok produkcji 2007 (dalej: Samochód).

Umowa darowizny została zawarta ze skutkiem na dzień 1 czerwca 2018 r. Ponieważ Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem samochodu oraz zadecydowała, że będzie wykorzystywać go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a samochód będzie wykorzystywany przez nią dłużej niż rok.

1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni przekazała samochód do używania i wprowadziła go do majątku prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej, wyceniając go zgodnie z przepisami art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2494, z późn. zm.) (dalej: Ustawa o PIT) na kwotę 14 tys. zł.

Wnioskodawczyni dokonała wyceny między innymi na podstawie danych i informacji dostępnych na portalach i stronach internetowych służących obrotowi samochodami osobowymi.

W grudniu 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała tytułem darowizny kwotę 30 tys. zł od swojej matki, a fakt ten zgłosiła właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 644) (dalej: ustawa o podatku od spadków i darowizn).

Wnioskodawczyni do momentu złożenia niniejszego wniosku nie zgłosiła nabycia własności samochodu właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli Wnioskodawczyni nie zgłosi nabycia samochodu właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego i zmuszona będzie zapłacić od darowanego samochodu podatek od spadków i darowizn, to czy będzie mogła na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o PIT ująć w kosztach uzyskania przychodu dla podatku dochodowego odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodu jako środka trwałego?

Zdaniem Wnioskodawczyni w sytuacji, w której zadecyduje się nie skorzystać ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn od nabytego samochodu, będzie mogła ujmować w kosztach uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodu, który wprowadziła do majątku firmowego.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Stosowanie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 1-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a tiret trzecie ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej. Stosownie do ust. 4 tegoż artykułu obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1, tj. dla I grupy podatkowej 9 637 zł.

Mając na względzie powyżej wskazane przepisy należy stwierdzić, że ustawodawca co do zasady pozwala podatnikom na ujmowanie w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pod warunkiem, że podatnik jest ich właścicielem lub współwłaścicielem, środki trwałe są kompletne i zdatne do używania, a podatnik przewiduje, że będzie wykorzystywał je dłużej niż rok na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalności gospodarczą. Jednocześnie ustawodawca wykluczył możliwość ujmowania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które podatnik nabył nieodpłatnie, jeżeli nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Zwolnienia w podatku od spadków i darowizn określone są w art. 4 oraz art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy czym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znaleźć może jedynie zwolnienie z art. 4a ust. 1 pkt 1. Niemniej wskazane zwolnienie podatkowe nie jest zwolnieniem automatycznym, obejmującym nabycie w drodze darowizny rzeczy lub praw od osób najbliższych, ale ma charakter warunkowy i wymaga od podatnika dokonania stosownego zgłoszenia w terminie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, jeżeli wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty 9637 zł. Brak odpowiedniego zgłoszenia powoduje, że podatnik traci prawo do zwolnienia i zobowiązany jest do uiszczenia podatku od spadków i darowizn w stawkach przewidzianych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a samo nieodpłatne nabycie nie korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Ponieważ w przeciwieństwie do zwolnień obejmujących pewne kategorie zdarzeń lub podmiotów z mocy prawa, bez konieczności spełniania dodatkowych warunków, zwolnienie z podatku od spadków i darowizn wskazane w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wymaga od podatnika spełnienia ustawowych przesłanek o charakterze dobrowolnym.

Mając na względzie przywołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym ze względu na wartość majątku nabytego przez Wnioskodawczynię od swojej matki przed przyjęciem darowizny samochodu, jak również ze względu na wartość rynkową samego samochodu, darowizna ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn z mocy prawa bez konieczności spełnienia dodatkowych przesłanek, jednak może korzystać ze zwolnienia pod warunkiem zgłoszenia przez Wnioskodawczynię nabycia własności samochodu właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Jeżeli Wnioskodawczyni nie zdecyduje się na skorzystanie ze zwolnienia, tj. nie zgłosi nabycia samochodu właściwemu organowi podatkowemu we wskazanym terminie, co zobliguje ją do zapłacenia podatku od spadków i darowizn stosownie do art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to w związku z oddaniem samochodu do używania i wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do ujmowania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu jako środka trwałego stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, a art. 23 ust. 1 pkt 45a lit a tiret trzecie nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że składnik majątkowy może być uznany za środek trwały w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,

• musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, sprawny techniczne i zalegalizowany prawnie w formie ewentualnie wymaganych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Przy czym zgodnie z art. 22c. amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokalne mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawione albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami materialnymi i prawnymi.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Od 1 stycznia 2018 r., nastąpiły istotne zmiany w brzmieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiany wprowadzone zostały ustawą z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ( Dz. U poz. 1291).

Ustawa wprowadziła zmiany dotyczące zaliczenia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych od nabytych w drodze darowizny oraz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w przypadku gdy ich nabycie korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn ( art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a i ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nowe brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

1. nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli:
   • nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub,
   • dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
   • nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub
   • nabycie stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
     
     

Dodany ust. 9 w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zaliczenie do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny, jeżeli nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, w przypadku gdy środki te wykorzystywane przez darczyńcę były przez niego amortyzowane. Oznacza to, że obdarowany przyjmuje je w wartości określonej przez darczyńcę (kontynuacja). Kontynuując amortyzację tych składników, uwzględnia też wysokość dokonanych już przez darczyńcę odpisów oraz przyjętą metodę amortyzacji.

Ustawodawca wyłączył zatem w porównaniu do poprzedniego stanu prawnego możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w sytuacji, kiedy to nabycie korzystało ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odpisów amortyzacyjnych stosownie do treści art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz art. 22b, z wyjątkiem podatników, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej.

Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się na podstawie art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany ze względu na sposób ich nabycia. Stosownie do art. 22g ust. 1 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Jednocześnie stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej. Stosownie do ust. 4 tegoż artykułu obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1, tj. dla I grupy podatkowej 9 637 zł.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług prawniczych. W maju 2018 r. zawarła ze swoją matką umowę darowizny samochodu osobowego marki Honda, model Jazz 1.2.S, rok produkcji 2007. Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem samochodu oraz zadecydowała, że będzie wykorzystywać go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód będzie wykorzystywany przez nią dłużej niż rok.

W dniu 1 czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni przekazała samochód do używania i wprowadziła go do majątku prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej, wyceniając go zgodnie z przepisami art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych na kwotę 14 tys. zł. Wnioskodawczyni do momentu złożenia niniejszego wniosku nie zgłosiła nabycia własności samochodu właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz przytoczone przepisy prawne należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni nie zgłosi nabycia samochodu właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, to utraci Ona prawo do zwolnienia określonego w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (nie skorzystała z tego zwolnienia).

Tym samym będzie zobowiązana do zapłaty od darowanego samochodu podatku od spadków i darowizn.

Oznacza to, że zgodnie z treścią art. 23 ust.1 pkt 45a lit a ustawy Wnioskodawczyni będzie mogła na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o PIT ująć w kosztach uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodu jako środka trwałego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej