Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie (dalej: Stowarzyszenie, Wnioskodawca) jest organizacją zbiorowego zarządu działająca zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz. U. nr 24 poz. 83) i w oparciu o uzyskaną zgodę Ministra. Stowarzyszenie zrzesza wydawców, w szczególności wydawców prasy, a także autorów utworów prasowych, w szczególności dziennikarzy, jak również organizacje reprezentujące wydawców i autorów utworów prasowych.

Wśród statutowych celów Stowarzyszenia znajdują się m.in. zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi oraz ochrona praw autorskich, organizowanie i prowadzenie działalności kulturalnej poprzez wspieranie twórczości dziennikarskiej i wydawniczej związanej z jej upowszechnianiem i ochroną, wspieranie i propagowanie działalności wydawniczej, rozwoju czytelnictwa prasowego w Polsce, prowadzenie działań na rzecz rozwoju prasy, literatury i nauki i inna działalność kulturalna.

Osoby fizyczne, które są członkami Stowarzyszenia lub reprezentantami osób prawnych będących członkami Stowarzyszenia, mogą być członkami organów Stowarzyszenia.

Organami Stowarzyszenia są Walne Zgromadzenie Członków, Zarząd i Komisja Rewizyjna. W ocenie Wnioskodawcy Walne Zgromadzenie Członków jest organem stanowiącym, Zarząd - zarządzającym, a Komisja Rewizyjna - kontrolnym.

Członkom organów, którzy są osobami fizycznymi niereprezentującymi osób prawnych, przysługuje zwrot kosztów dojazdu na posiedzenia tych organów. Uprawnienie to wynika z wewnętrznego zarządzenia. Uprawnienie do zwrotu kosztów przysługuje osobom mającym miejsce zamieszkania w miejscowości innej niż ta, w której swoje posiedzenia mają organy, których są członkami.

Stowarzyszenie powzięło wątpliwość, czy zwrot kosztów przekazywany osobom fizycznym stanowi dla nich przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 200; dalej: ustawa o PIT), a tym samym czy na Stowarzyszeniu ciążą obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne wynikające z ustawy o PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota zwrotu kosztów dojazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia zwracana przez Stowarzyszenie ich członkom zamieszkującym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, stanowi dla nich świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym na Stowarzyszeniu ciążą obowiązki płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, do zwracanej przez Stowarzyszenie kwoty kosztów z tytułu dojazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia dla osób zamieszkujących poza miejscowością, w której odbywają się posiedzenia organów Stowarzyszenia, zastosowanie mogą znaleźć zwolnienia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 lub pkt 16 lit. b ustawy o PIT. W efekcie kwota zwrotu kosztów dojazdu nie podlega opodatkowaniu dla członków organów Stowarzyszenia, a tym samym na Stowarzyszeniu nie ciążą obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, co do zasady, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami (z pewnymi zastrzeżeniami) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę m.in. w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy o PIT, które są wyszczególnione w katalogu zawartym w treści art. 21 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2 280 zł.

Występujące w powołanym wyżej przepisie pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich nie zostało zdefiniowane w ustawie o PIT. W konsekwencji należy odwołać się do językowego znaczenia tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego pojęcie społeczny oznacza: 1. odnoszący się do społeczeństwa lub jego części, 2. wytworzony przez społeczeństwo i będący jego wspólną własnością, 3. przeznaczony do obsługiwania społeczeństwa, 4. pracujący bezinteresownie dla dobra jakiejś społeczności, 5. dotyczący postaw lub działań większości członków społeczeństwa, 6. zorganizowany przez jakąś społeczność samodzielnie, bez udziału państwa. Zatem obowiązki społeczne to obowiązki wykonywane w związku z działaniami podejmowanymi na rzecz społeczeństwa lub jego części. Z kolei obywatelski oznacza: 1. dotyczący obywateli jakiegoś państwa lub regionu, 2. właściwy dobremu obywatelowi, pożądany społecznie. Zatem obowiązki obywatelskie to obowiązki odnoszące się do obywateli państwa lub regionu państwa.

Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich mamy do czynienia wówczas, gdy realizowane w ramach tych obowiązków cele służą społeczeństwu jako całości albo jakiejś jego części, jakiejś określonej społeczności. Podobne konstatacje wynikają z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego.

Przykładowo w wyroku NSA z 13 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 64/12, podtrzymano konkluzję WSA w Krakowie zaprezentowaną w wyroku z 10 października 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 831/11, zgodnie z którą w analizowanym pojęciu chodzi o reprezentację pewnej społeczności i działanie w jej tylko interesie. Działalność społeczna bowiem to nie tylko działalność dobroczynna, charytatywna ale też i, działalność polegająca na uczestniczeniu w pracach instytucji jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. Podobne stanowisko wyrażono np. w wyrokach NSA: z 1 marca 2018 r., sygn. II FSK 462/16, z 17 maja 2016 r., sygn. II FSK 943/14, z 13 grudnia 2013 r., sygn. II FSK 64/12, z 21 lipca 2011 r., sygn. II FSK 475/10 czy w wyroku z 18 maja 2011 r, sygn. II FSK 72/10.

Z kolei w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 czerwca 2014 r., sygn. IPTPB1/415- 154/14-4/KO, wskazano: Jak wynika z powyższego, obowiązkami społecznymi i obywatelskimi w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych są obowiązki wynikające z funkcji, np. radnego, posła, czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Do pojęcia pełnienia obowiązków społecznych zaliczono zatem również prace w instytucjach reprezentujących daną społeczność zawodową.

Dla stwierdzenia, czy Stowarzyszenie realizuje cele społeczne, miarodajne jest odwołanie się do celów wskazanych w jego statucie. Analiza celów działania Wnioskodawcy wskazuje, że realizuje on cele społeczne o zasięgu szerszym niż tylko dotyczące zrzeszonych w nim osób. Dotyczą one m.in. ochrony autorskich praw majątkowych publicystów i twórców materiałów prasowych w tytułach prasowych ukazujących się w Polsce i ich wydawców, rozwoju czytelnictwa, krzewienia i wspierania kultury, a także budowy postaw obywatelskich służących ogółowi społeczeństwa. Oznacza to, że członkostwo w Stowarzyszeniu i praca na jego rzecz wiąże się z pełnieniem obowiązków społecznych zarówno na rzecz społeczności osób w nim zrzeszonych, jak i innych osób, dla których rozwój kultury ma doniosłe znaczenie i związane jest z realizacją artykułu 14 i 54 Konstytucji RP.

Zatem zwrot kosztów dojazdu zapewniany w związku z pełnieniem obowiązków w organach Stowarzyszenia jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o PIT.

Alternatywnie, zdaniem Wnioskodawcy, podstawą do zwolnienia zwrotu kosztów dojazdu z opodatkowania jest art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawodawca posłużył się terminem podróż bez określenia służbowa, dlatego też zakres tego zwolnienia zdaniem Wnioskodawcy jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale odnosi się ogólnie do podróży osób niebędących pracownikami wykonujących te podróże na rzecz podmiotów trzecich. Pojęcie podróży użyte w tym przepisie powinno być więc interpretowane z perspektywy celów, którym służy ta podróż. Należy podkreślić, że podróże odbywane przez członków organów Stowarzyszenia mają co do zasady charakter incydentalny i są związane z posiedzeniami organów, w których zasiadają, a więc są ściśle związane z realizacją zadań tych organów i celów Stowarzyszenia.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą danej osoby niebędącej pracownikiem mogły skorzystać ze zwolnienia, muszą mieć związek z określonymi celami lub rodzajami działalności, a także nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy, warunki określone w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT są spełnione w przypadku osób będących członkami organów Stowarzyszenia. Ponadto należy zwrócić uwagę, że omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej m.in. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), stosowanym odpowiednio do przypadku osób niebędących pracownikami.

Stosownie do § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, na wniosek członka organu Stowarzyszenie może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością Stowarzyszenia.

Przepis § 3 ust. 4 cytowanego rozporządzenia należy rozumieć tak, że w przypadkach, o których mowa w ust. 3, członkowi organu przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez Stowarzyszenie, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21).

Z kolei w myśl § 3 ust. 2 członkowi organu przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez niego ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.

Wobec powyższego, do zwrotu kosztów dojazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia może również znaleźć zastosowanie zwolnienie od podatku dochodowego przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. Jeżeli należności wypłacone z tytułu zwrotu kosztów byłyby wyższe od limitów określonych w tych przepisach, to nadwyżka ponad limity podlegałaby opodatkowaniu PIT.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy kwota zwracanych przez Stowarzyszenie kosztów z tytułu dojazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia dla osób zamieszkujących poza miejscowością, w której odbywają się posiedzenia organów Stowarzyszenia, nie podlega opodatkowaniu PIT, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne w tym zakresie, jako że zastosowanie znajdą zwolnienia podatkowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 17 oraz pkt 16 lit. b ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wyłączenie, o którym mowa w cytowanym przepisie, odnosi się do przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ww. ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł;

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3000 zł.

Należy podkreślić, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy, dotyczy przychodów ze źródła określonego w art. 13 pkt 5 tej ustawy. Tymczasem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 13 wyodrębnia i różnicuje przychody z działalności wykonywanej osobiście w taki sposób, że przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7) nie mogą być utożsamiane z wyodrębnionymi w punkcie 5 tego przepisu przychodami otrzymywanymi przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich. Zakresy pojęciowe obu tych przepisów (pkt 7 i 5) wzajemnie się wyłączają. A zatem przychody otrzymywane przez osoby z tytułu uczestnictwa w ww. organach osób prawnych nie mogą być zakwalifikowane do przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, do których ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że diety i kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych nie mieszczą się w zakresie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy.

Zgodnie z ukształtowanym przez doktrynę poglądem, za pełnienie obowiązków obywatelskich i społecznych uznaje się działalność posłów i senatorów, radnych i innych przedstawicieli samorządu terytorialnego, składów komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, składów inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej i inspekcji wojewódzkich komisarzy wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, Trybunału Stanu, ławników sądów powszechnych. Jak wynika z powyższego obowiązkami społecznymi i obywatelskimi w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu.

Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy do czynienia również wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracach instytucji (w szczególności samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie (tego rodzaju funkcje należy odróżnić od usług świadczonych w celach zarobkowych). Do pojęcia pełnienia obowiązków społecznych zaliczono zatem również prace w instytucjach reprezentujących daną społeczność zawodową.

Natomiast faktu pełnienia funkcji członka Zarządu, czy Komisji Rewizyjnej w Stowarzyszeniu nie należy utożsamiać z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Członkowie Stowarzyszenia nie reprezentują całej społeczności, reprezentują jedynie określoną grupę osób, działają w jej interesie, nie sprawują również funkcji publicznych - nie zawiadują sprawami państwowymi i nie uczestniczą w działaniu instytucji publicznej. Pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich odnosi się zatem do zadań publicznych i państwowych, a nie do czynności związanych z pełnieniem określonych funkcji w organach statutowych, choćby miały one charakter społeczny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Stowarzyszenie jest organizacją zbiorowego zarządu działająca zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych i w oparciu o uzyskaną zgodę Ministra. Stowarzyszenie zrzesza wydawców, w szczególności wydawców prasy, a także autorów utworów prasowych, w szczególności dziennikarzy, jak również organizacje reprezentujące wydawców i autorów utworów prasowych.

Wśród statutowych celów Stowarzyszenia znajdują się m.in. zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi oraz ochrona praw autorskich, organizowanie i prowadzenie działalności kulturalnej poprzez wspieranie twórczości dziennikarskiej i wydawniczej związanej z jej upowszechnianiem i ochroną, wspieranie i propagowanie działalności wydawniczej, rozwoju czytelnictwa prasowego w Polsce, prowadzenie działań na rzecz rozwoju prasy, literatury i nauki i inna działalność kulturalna.

Osoby fizyczne, które są członkami Stowarzyszenia lub reprezentantami osób prawnych będących członkami Stowarzyszenia, mogą być członkami organów Stowarzyszenia.

Organami Stowarzyszenia są Walne Zgromadzenie Członków, Zarząd i Komisja Rewizyjna. Członkom organów, którzy są osobami fizycznymi niereprezentującymi osób prawnych, przysługuje zwrot kosztów dojazdu na posiedzenia tych organów. Uprawnienie to wynika z wewnętrznego zarządzenia. Uprawnienie do zwrotu kosztów przysługuje osobom mającym miejsce zamieszkania w miejscowości innej niż ta, w której swoje posiedzenia mają organy, których są członkami.

Stowarzyszenie posiada osobowość prawną. Organami Stowarzyszenia są: Walne Zebranie Członków, Zarząd i Komisja Rewizyjna. Walne Zebranie Członków jest organem stanowiącym i najwyższą władzą Stowarzyszenia.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W konsekwencji zwrot kosztów dojazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia zwracany przez Stowarzyszenie ich członkom zamieszkującym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, stanowi dla nich świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania i w związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru od tej diety zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że pokrywane przez Stowarzyszenie koszty w związku z wykonywaniem przez członków Stowarzyszenia powierzonych im funkcji a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia stanowią dla członków organów Stowarzyszenia przychód. Do otrzymywanych przez członków organów Stowarzyszenia przychodów nie znajduje zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że z tego tytułu na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zauważyć bowiem należy, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużono się terminem podróż bez określenia służbowa co oznacza, że zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.), ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami. Niemniej jednak definiując pojęcie podróży należy mieć na uwadze pojęcie podróży służbowej określone w art. 775 § 1, zgodnie z którym pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Posiłkując się treścią zacytowanego przepisu przyjąć więc należy, że podróżą w sensie ogólnym będzie wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Stowarzyszenia, bądź stałe miejsce wykonywania zadań członków organów Stowarzyszenia. Podróż to zdarzenie incydentalne, tymczasowe i krótkotrwałe w stosunku do zadania powierzonego członkom organów Stowarzyszenia z tytułu pełnionej funkcji. Z uwagi na charakter wykonywanej pracy nie można zatem uznać, że członkowie organów Stowarzyszenia podróżując na posiedzenia tych organów, przebywają w podróży. Przejazdy te związane są z pełnioną przez nich funkcją w ramach powołania na członków organów Stowarzyszenia i nie mają charakteru incydentalnego, tymczasowego i krótkotrwałego.

Wobec tego pokrywane przez Stowarzyszenie koszty przejazdu na posiedzenia organów Stowarzyszenia jako przychód członków organów Stowarzyszenia nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją zakwalifikowania uzyskiwanych przychodów jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Zatem Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej