Temat interpretacji

Opodatkowania renty po zmarłym mężu - Holandia art. 21 ust. 1 pkt 8 updof.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data nadania 23 maja 2019 r., data wpływu 29 maja 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 17 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.145.2019.1.JK2 (data nadania 23 maja 2019 r., data doręczenia 22 maja 2019 r.) oraz uzupełnionym pismem (data nadania 6 czerwca 2019 r., data wpływu 12 czerwca 2019 r.) na wezwanie z dnia 3 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.145.2019.2.JK2 (data nadania 3 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty po zmarłym mężu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty po zmarłym mężu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.145.2019.1.JK2 (data nadania 17 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.145.2019.2.JK2 (data nadania 3 czerwca 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data nadania 23 maja 2019 r., data wpływu 29 maja 2019 r.) oraz pismem (data nadania 6 czerwca 2019 r., data wpływu 12 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniała powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z konta bankowego Wnioskodawczyni zostały odliczone pieniądze w wysokości 180 euro, księgowa tego banku przekazała zaliczkę na podatek dochodowy w tym miesiącu z renty rodzinnej Wnioskodawczyni w wysokości 690 euro, z której już jest odprowadzany podatek około 100 euro miesięcznie do Urzędu skarbowego w Holandii i składka na ubezpieczenie społeczne w wysokości 9 % świadczenia renty. Po czym wychodzi, że połowa renty jest opodatkowana podatkiem od mieszkania razem wspólnie z osobami mającymi powyżej 21 lat, wedle przepisów holenderskich o opodatkowaniu. Do Wnioskodawczyni zadzwoniła księgowa z Banku. W tej sprawie Wnioskodawczyni udała się do Banku w celu wyjaśnienia sytuacji, lecz pracownicy banku oczekują od Wnioskodawczyni certyfikatu od tej Konwencji. Według Wnioskodawczyni od renty rodzinnej nie można pobierać żadnych podatków, tym bardziej takiego w niemalże 30% netto świadczenia z Holandii. Wnioskodawczyni nie otrzymała od banku żadnego listu, PIT-11. Wnioskodawczyni próbowała wyjaśnić treść polsko-holenderskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawczyni przekazała do banku specyfikację i tłumaczenie z niderlandzkiego dokumentów dotyczące renty rodzinnej. Zdaniem Wnioskodawczyni świadczenie nie może być pod przepisami obu krajów, nie może być na dwa sposoby rozporządzana. Gdyby Wnioskodawczyni stosowała przepisy i zgadzała się na ustawy obu krajów, to wyszłoby 80% z netto renty na podatek, a zostałoby Jej tylko 20% na utrzymanie siebie.

W uzupełnieniach Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenie z tytułu Anw jest wypłacane na podstawie systemu ubezpieczeń społecznych Holandii. Zapytanie dotyczy roku 2019. Otrzymywane świadczenie jest świadczeniem rodzinnym renta po zmarłym mężu na dziecko i Wnioskodawczynię. System ubezpieczeń społecznych Holandii odpowiada przepisom o świadczeniach rodzinnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy renta rodzinna, tj. świadczenie z tytułu Anw podlega opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie po zmarłym mężu nie powinno być opodatkowane, gdyż jest Jej przyznane na utrzymanie siebie i dziecka, tj. zapewnienie mu normalnych warunków do życia i rozwoju. Wnioskodawczyni odprowadza już podatek w Holandii z tego świadczenia, nie chce być podwójnie obciążana podatkiem. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że z niewysokiego świadczenia w wysokości 590 euro, nie powinien być pobierany, aż taki wysoki podatek 150 euro z urzędu skarbowego w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni otrzymuje rentę rodzinną z Holandii. Świadczenie z tytułu Anw jest wypłacane na podstawie systemu ubezpieczeń społecznych Holandii. Otrzymywane świadczenie jest świadczeniem rodzinnym renta po zmarłym mężu na dziecko i Wnioskodawczynię. System ubezpieczeń społecznych Holandii odpowiada przepisom o świadczeniach rodzinnych.

Zatem zastosowanie w niniejszej sprawie ma Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Konwencji polsko-holenderskiej, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana (z Holandii), zgodnie z prawem tego Państwa:

1. jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i
2. jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i
3. jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 2 0.000 euro.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 5 ww. Konwencji polsko-holenderskiej, wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa (Holandii) osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie (w Holandii).

W świetle powyższego, co do zasady wynikającej z treści art. 18 ust. 1 tejże Konwencji, emerytury i inne podobne świadczenia jak również renty podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania (w Polsce). Jednakże w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 18 ust. 2 lit. a)-c) Konwencji dochody uzyskane ze świadczeń, o których mowa w tychże przepisach, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Tak samo, jednakże bez spełnienia dodatkowych warunków, dochody uzyskane z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii (art. 18 ust. 5 ww. Konwencji polsko-holenderskiej).

Postanowienie zawarte w Konwencji, że danego rodzaju dochód może podlegać opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) należy bowiem rozumieć tak, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji zamieszkania). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji polsko-holenderskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, przedmiotowy zasiłek pielęgnacyjny podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii. Jednakże w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować wyżej wskazaną metodę unikania podwójnego opodatkowania, czyli tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia.

Stosownie natomiast do generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wolne od podatku są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Reasumując, na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego renta rodzinna otrzymywana przez Wnioskodawczynię z Holandii co do zasady podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii, jednakże w Polsce przyjmując za Wnioskodawczynią, że renta rodzinna jest świadczeniem rodzinnym i system ubezpieczeń społecznych Holandii odpowiada przepisom o świadczeniach rodzinnych, to korzysta ona ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Polsce nie występuje zatem obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od ww. świadczenia oraz uwzględnienia go w zeznaniu podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej