Temat interpretacji
Dot. opodatkowania otrzymanej kwoty tytułem zwrotu poniesionych nakładów na budowę domu
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 3 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej kwoty tytułem zwrotu poniesionych nakładów na budowę domu jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 sierpnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, uzupełniony pismem złożonym w dniu 3 września 2019 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni od lipca 1999 r. do końca sierpnia 2007 r. prowadziła z wspólne gospodarstwo domowe pozostając w konkubinacie. W marcu 2000 r. urodził się im syn. W dniu 1 września 2007 r. zawarli związek małżeński skutkujący wspólnotą majątkową. W wyniku konfliktu rodzinnego w grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni wyprowadziła się ze wspólnie wybudowanego domu. Od lutego 2014 r. orzeczeniem sądu powstała między nimi rozdzielność majątkowa, a w 2017 r. małżeństwo to zakończyło się rozwodem. W całym okresie wspólnego pożycia dochody każdego z nich przeznaczone były na bieżące wydatki i wybudowany w tym okresie dom.
Jeszcze przed konkubinatem, .. zakupił od Urzędu Miasta nieruchomość, w tym działkę budowlaną. Starostwo Powiatowe w dniu 25 listopada 1999 r. wydało decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę domu. Budowa była prowadzona od 2000 r. do końca 2006 r. Rodzina zamieszkała w nowym domu na przełomie 2006/2007 r., a w maju 2007 r. .. uzyskał decyzję zezwalającą na użytkowanie budynku i wykonanych przyłączy.
W czasie prowadzenia budowy Wnioskodawczyni wraz z . byli zatrudnieni w tym samym zakładzie pracy. W okresie zatrudnienia zaciągnęli pożyczki mieszkaniowe z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego z przeznaczeniem na budowę domu realizowaną na nieruchomości .. .w dniu 10 sierpnia 2005 r. zaciągnął kredyt hipoteczny w Banku na wykończenie budowanego domu. Wtedy Wnioskodawczyni wraz z . założyli wspólne konto bankowe, z którego był spłacany kredyt. Na to konto wpływały również ich wynagrodzenia za pracę. Ze środków gromadzonych na tym koncie wspólnie korzystali, wydatkując na utrzymanie siebie, dzieci i budowę domu. W okresie trwania zarówno konkubinatu, jak i małżeństwa prowadzili wspólną kasę.
W 2015 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu z wnioskiem o zasądzenie zwrotu poniesionych, przez Nią nakładów na budowę domu. Sąd Apelacyjny uznał, że były mąż w wyniku rozwodu bezpodstawnie wzbogacił się kosztem Wnioskodawczyni o kwotę 119 040,00 zł. Zasądzoną kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w całości.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy otrzymana kwota tytułem zwrotu bezpodstawnego wzbogacenia się kosztem Wnioskodawczyni, nie stanowi przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłata należności z tytułu zwrotu bezpodstawnego wzbogacenia się przez .., nie stanowi przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.
Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia źródła przychodów, z których przychód (dochód) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Bezpodstawne wzbogacenie w podanym rozumieniu przyjętym w art. 405 ustawy Kodeks cywilny nie zostało wymienione jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawczyni wskazuje, że w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 164/15, bezpodstawne wzbogacenie w rozumieniu art. 405 k.c. zachodzi wtedy, gdy w rezultacie określonej sytuacji następuje wzbogacenie jednej osoby kosztem innej osoby, czyli gdy zachodzi wzajemna zależność pomiędzy uzyskaniem korzyści majątkowej przez wzbogaconego, a uszczerbkiem majątkowym doznanym przez zubożonego. Sytuacja, w której dochodzi do wzbogacenia może polegać na jednej czynności faktycznej lub prawnej, ale może się na nią składać kilka wzajemnie ze sobą powiązanych czynności dokonanych przez zubożonego, wzbogaconego lub przez osoby trzecie. Dalszą przesłanką roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacania jest wykazanie, że osoba wzbogacona uzyskała korzyść majątkową kosztem innej osoby bez podstawy prawnej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. akt II CSK 870/14; LEX nr 1929). Analiza instytucji bezpodstawnego wzbogacenia wskazuje, że jest ono szczególnym zdarzeniem prawnym, w wyniku którego bez podstawy prawnej powstaje nowa sytuacja, polegająca na wzroście majątku po stronie podmiotu wzbogaconego, kosztem jednoczesnego pogorszenia sytuacji majątkowej osoby zubożonej. Zarówno zubożenie, jak i wzbogacenie wywołane są tą samą przyczyną (Komentarz do art. 405 Kodeksu cywilnego A. Kidyba (red.), A. Olejniczak, A. Pyrzyńska, T. Sokołowski, Z. Gawlik, A. Janiak, G. Kozieł, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, LEX, 2010). Bezpodstawne wzbogacenie stanowi samoistne źródło zobowiązania.
Ustawodawca za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody pochodzące ze źródeł nieujawnionych.
W ocenie Wnioskodawczyni, ponieważ nie ma możliwości przyporządkowania danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do innych źródeł przychodu - art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to nie może go uznać za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadał ogólnej definicji przychodu zawartego w przepisach art. 11 ww. ustawy.
Ponadto, ustawa określa dochód jako nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 9 ust. 2 ww. ustawy). Przychód podatkowy warunkuje możliwość powstania dochodu podatkowego w tym znaczeniu, że dopóki nie mamy do czynienia z przychodem w sensie podatkowym, dopóty nie może powstać dochód podatkowy. Otrzymanego zwrotu Wnioskodawczyni nie może traktować w kategorii przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 tej ustawy, ponieważ w tej sytuacji nie następuje po Jej stronie żadne przysporzenie majątkowe.
Wnioskodawczyni podaje, że w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 164/15, wskazano, że () jak stanowi przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3. są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przytoczona definicja przychodu wyprowadzona na podstawie tych przepisów ma charakter ogólny, a zatem będzie ona w użyciu wówczas, gdy zastosowania nie będą znajdować regulacje szczegółowe, inaczej opisujące danego rodzaju przychód. Należy również pamiętać, że przepisy art. 11 u.p.d.o.f. trzeba interpretować w powiązaniu z przepisami art. 10 oraz art. 12-20 u.p.d.o.f., co pozwala na ustalenie, czy dana kwota lub świadczenie przynależą do któregokolwiek ze źródeł przychodów podatkowych. Jeżeli nie będzie możliwe przyporządkowanie danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do innych źródeł przychodu - art. 20 u.p.d.o.f.), to nie będzie ono mogło być uznane za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadało ogólnej definicji przychodu zawartej w przepisach art. 11 u.p.d.o.f.
Mimo, że nie wynika to wprost z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Stąd też wszystkie kwoty otrzymywane tytułem zwrotnym, takie jak pożyczki, kaucje itp., nie są zaliczane do przychodów podatkowych.
Kwotę otrzymaną Wnioskodawczyni nie traktuje jako przyrost majątkowy, lecz jako zwrot poniesionych nakładów. Wszystkie kwoty otrzymane tytułem zwrotnym zgodnie z ustawą nie są zaliczane do przychodów podatkowych .
Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, zwrot otrzymanej kwoty tytułem bezpodstawnego wzbogacenia się Jej kosztem na podstawie art. 405 ustawy Kodeks cywilny (bezpodstawne wzbogacenie) nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).
Stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użyty w zacytowanym przepisie zwrot w szczególności dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i należy do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.
Wobec tego do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwot uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot, pod warunkiem, że ów zwrot rzeczywiście odpowiada kwocie uprzednio poniesionych nakładów.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od lipca 1999 r. do końca sierpnia 2007 r. prowadziła z .. wspólne gospodarstwo domowe pozostając w konkubinacie. W dniu 1 września 2007 r. zawarli związek małżeński skutkujący wspólnotą majątkową. W wyniku konfliktu rodzinnego w grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni wyprowadziła się ze wspólnie wybudowanego domu. Od lutego 2014 r. orzeczeniem sądu powstała między nimi rozdzielność majątkowa, a w 2017 r. małżeństwo to zakończyło się rozwodem. W całym okresie wspólnego pożycia dochody każdego z nich przeznaczone były na bieżące wydatki i wybudowany w tym okresie dom. Jeszcze przed konkubinatem, .. zakupił od Urzędu Miasta nieruchomość, w tym działkę budowlaną. Starostwo Powiatowe w dniu 25 listopada 1999 r. wydało decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę domu. Budowa była prowadzona od 2000 r. do końca 2006 r. Rodzina zamieszkała w nowym domu na przełomie 2006/2007 r., a w maju 2007 r. .. uzyskał decyzję zezwalającą na użytkowanie budynku i wykonanych przyłączy. W czasie prowadzenia budowy Wnioskodawczyni wraz z .. byli zatrudnieni w tym samym zakładzie pracy. W okresie zatrudnienia zaciągnęli pożyczki mieszkaniowe z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego z przeznaczeniem na budowę domu realizowaną na nieruchomości .. .. w dniu 10 sierpnia 2005 r. zaciągnął kredyt hipoteczny w banku na wykończenie budowanego domu. Wtedy Wnioskodawczyni wraz z .. założyli wspólne konto bankowe z którego był spłacany kredyt. Na to konto wpływały również ich wynagrodzenia za pracę. Ze środków gromadzonych na tym koncie wspólnie korzystali, wydatkując na utrzymanie siebie, dzieci i budowę domu. W okresie trwania zarówno konkubinatu, jak i małżeństwa prowadzili wspólną kasę. W 2015 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu z wnioskiem o zasądzenie zwrotu poniesionych, przez Nią nakładów na budowę domu. Sąd Apelacyjny uznał, że były mąż w wyniku rozwodu bezpodstawnie wzbogacił się kosztem Wnioskodawczyni o kwotę 119 040,00 zł. Zasądzoną kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w całości.
Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 405 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.
Z zacytowanego przepisu wynikają trzy podstawowe przesłanki powstania roszczenia o zwrot wzbogacenia, a mianowicie wymaga się, aby:
- doszło do wzbogacenia majątku jednej osoby, uzyskanego kosztem majątku innej osoby,
- wzbogacenie i zubożenie pozostawały ze sobą w związku w tym rozumieniu, że wzbogacenie jest wynikiem zubożenia, a zatem by miały wspólne źródło oraz
- aby wzbogacenie nastąpiło bez podstawy prawnej.
W literaturze przyjmuje się, że brak podstawy prawnej oznacza uzyskanie korzyści kosztem zubożonego, nieusprawiedliwione przez czynność prawną, przepis ustawy, orzeczenie sądu lub decyzję administracyjną. W tym kontekście za dokonane bez podstawy prawnej uznać należy świadczenie, rozumiane jako nakazane działanie lub zaniechanie dłużnika, będące przedmiotem stosunku obligacyjnego. Świadczenie takie pojawia się więc zawsze jako element istniejącego zobowiązania. Świadczenie jest przedmiotem prawa wierzyciela, sprowadza się do zachowania zgodnego z treścią zobowiązania i polega na zadośćuczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela, odpowiadającemu korzyści, jaką ma on odnieść.
Z art. 410 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, wynika natomiast, że przepisy artykułów poprzedzających stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Definicja świadczenia nienależnego zawarta została w § 2 tego przepisu, zgodnie z którym świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że zasądzona wyrokiem Sądu na rzecz Wnioskodawczyni kwota pieniężna, stanowiąca zwrot poniesionych nakładów na budowę domu stanowiącego własność byłego męża, w części odpowiadającej kosztom faktycznie poniesionym przez Wnioskodawczynię, nie stanowi po Jej stronie przysporzenia majątkowego, a tym samym nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.
Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej