Temat interpretacji

zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podstawie umowy o współpracy w zakresie działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 16 kwietnia 2019 r. (data nadania 16 kwietnia 2019 r., data wpływu 24 kwietnia 2019 r.) na wezwanie z dnia 15 kwietnia 2019 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.138.2019.1.AC (data nadania 15 kwietnia 2019 r., data doręczenia 16 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podstawie umowy o współpracy w zakresie działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podstawie umowy o współpracy w zakresie działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną jest komandytariuszem w spółce A. SP. Z O.O. SPÓŁKA KOMANDYTOWA z siedzibą w Polsce (dalej Spółka komandytowa"). Poza Wnioskodawcą wspólnikami Spółki komandytowej są jeszcze dwa podmioty tj. Y. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (komplementariusz) oraz S. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ SPÓŁKA KOMANDYTOWA SPÓŁKA KOMADYTOWA (komandytariusz). Spółkę reprezentuje komplementariusz. Spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie spedycji.

Spółka komandytowa wdrożyła politykę w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu, której zasady określono w dokumencie zatytułowanym Polityka C.... Polityka C... jest zbiorem zasad i wartości, którymi kieruje się Spółka komandytowa w swojej działalności, a które uznawane są przez wszystkich jej pracowników jako najważniejszy element świadczący o sukcesie firmy. Pokazuje on również relacje, jakie posiada przedsiębiorstwo z otoczeniem lokalnym. Społeczna Odpowiedzialność Biznesu w Spółce traktowana jest jako stały element jej funkcjonowania, w oparciu o który podejmowane są wszelkie decyzje biznesowe i społeczne. Wynika ona bowiem z osobistych doświadczeń i postaw, jakimi kierują się wspólnicy. Zasady te opierają się na założeniu, że prowadzenie działalności biznesowej niesie za sobą również obowiązek dbania o środowisko lokalne, wspierania wartościowych inicjatyw oraz reagowania na doraźne i permanentne jego potrzeby.

Z uwagi na to, że prowadzona działalność ma wpływ na środowisko lokalne (zarówno przyrodę jak i społeczność), przyjęta Polityka C... pomaga w bilansowaniu negatywnego wpływu na te dwa podmioty.

W ramach realizacji tej polityki Spółka komandytowa zawarła Umowę współpracy dnia 12.11.2018 r. ze Stowarzyszeniem F. wpisanym do Rejestru Stowarzyszeń (dalej F. lub Usługodawca), któremu przysługuje status Organizacji Pożytku Publicznego (dalej Umowa współpracy).

Zgodnie z Umową współpracy współpraca na podstawie umowy związana jest z działalnością gospodarczą Usługodawcy. Usługodawca na podstawie Umowy współpracy zobowiązał się do następujących działań, w szczególności:

1. Nadanie Spółce komandytowej w ramach Programu Partnerstwa tytułu Partner F.;
2. Komunikacja w ramach ekspozycji Spółki komandytowej jako Partnera F.:
   • umieszczanie logo Spółki komandytowej z adnotacją Partner F. na publikacjach przygotowywanych w ramach programu Partnerstwa;
   • prezentacja profilu Spółki komandytowej i dobrych praktyk na portalu odpowiedzialnybiznes.pl;
   • publikowanie informacji prasowych dotyczących tematu CSR i zrównoważonego rozwoju na portalu odpowiedzialnybiznes.pl w sekcji Wiadomości do Partnera, zamieszczanie tych informacji w newsletterze do Partnerów F. i w miarę możliwości newsletterze RESPO;
   • możliwość ekspozycji materiałów drukowanych na temat CSR/zrównoważonego rozwoju Partnera podczas wydarzeń organizowanych i wskazanych przez F.;
3. Budowanie relacji z Partnerem:
   • newsletter na adres mailowy wskazany przez Partnera;
   • dostęp do platformy z dodatkowymi materiałami: relacjami ze spotkań, badaniami, analizami etc.: partnerzy.odpowiedzianybiznes.pl;
   • możliwość indywidualnego spotkania z przedstawicielką F.;
4. edukacja i podnoszenie wiedzy pracowników:
   • dostęp do szkoleń, werbinariów, spotkań tematycznych;
   • zagwarantowany dostęp do egzemplarzy drukowanych F. wydawanych w ciągu roku;
   • w ramach współpracy międzynarodowej: dostęp do know-how, materiałów, werbinariów CSR Europę i World Business Council for Sustainable Development, Global Reporting lnitiative, EU-Diversity Charter;
   • w ramach współpracy z administracją publiczną: reprezentacja F. w Zespole Ds. Zrównoważonego Rozwoju i Społecznej Odpowiedzialności Przedsiębiorstw przy Ministerstwie Inwestycji i Rozwoju - informacje o pracach Zespołu i grup roboczych;
5. dzielnie się wiedzą i dobrymi praktykami.

Program Partnerstwa został zdefiniowany w Umowie współpracy jako program edukacyjny, organizowany przez F., mający na celu aktywizację przedsiębiorców do działań w zakresie odpowiedzialnego biznesu (ang. Corporate Social Responsibility - CSR). Partner oznacza przedsiębiorstwo biorące udział w programie współpracy, czyli w tym przypadku Spółkę komandytową.

Zgodnie z Umową współpracy Partner zobowiązał się do przestrzegania i szerzenia idei odpowiedzialnego biznesu, rozumianego jako odpowiedzialność przedsiębiorstw za ich wpływ na społeczeństwo i środowisko (zgodnie z definicją Komisji Europejskiej, zawarta w komunikacie Odnowiona strategia UE na lata 2011-2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw - KOM (2011) 681).

Program Partnerstwa to kompleksowy program współpracy F. z przedsiębiorstwami, które poprzez swoje zaangażowanie i działania przyczyniają się do szerzenia idei odpowiedzialnego biznesu w Polsce. Przedsiębiorstwa przyłączając się do programu stają się częścią społeczności, ruchu promującego odpowiedzialne prowadzenie biznesu. Przyjmując przedsiębiorcę do grona Partnerów, F. opiera się na pozytywnych przykładach praktyk biznesowych, bierze pod uwagę chęć i gotowość przedsiębiorcy do wprowadzania zasad odpowiedzialnego biznesu w jej codziennym działaniu oraz do rozwoju tego tematu w Polsce.

Zawracie Umowy współpracy nie jest jedynie jednorazowym przejawem działalności Spółki komandytowej w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu. Jest przejawem czynnego zaangażowania w przyczynianie się do zrównoważonego rozwoju, kształtowanie kultury organizacyjnej opartej na zaufaniu, odpowiedzialności i przejrzystości.

Opisane wyżej wydatki poniesione na podstawie Umowy współpracy związane są wyłącznie z przychodami zaliczanymi do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Umowa została zawarta na okres od 13.11.2018 r. do 12.11.2019 r.

W Umowie współpracy określono wynagrodzenie dla Usługodawcy. Usługa ta została udokumentowana fakturą wystawiona przez Usługodawcę wskazującą Spółkę komandytową jako nabywcę świadczenia.

Spółka komandytowa oraz Usługodawca nie są podmiotami powiązanymi. Wnioskodawca również nie jest podmiotem powiązanym z Usługodawcą.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 kwietnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.138.2019.1.AC Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku.

Ad. 1.

W ramach realizacji polityki społecznej odpowiedzialności biznesu Spółka komandytowa zawarła umowę dnia 12.11.2018 r. ze Stowarzyszeniem F. wpisanym do Rejestru Stowarzyszeń (dalej F. lub Usługodawca), któremu przysługuje status Organizacji Pożytku Publicznego (dalej Umowa współpracy). Umowa została zatytułowana: Umowa współpracy. Na fakturze posłużono się nazwą Program Partnerstwa zgodnie z umową współpracy z dnia 12-11- 2018 r..

Program Partnerstwa jak wynika z definicji zawartej we wskazanej wyżej umowie to program edukacyjny, organizowany przez F., mający na celu aktywizację przedsiębiorców do działań w zakresie odpowiedzialnego biznesu (ang. Corporate Social Responsibility - CSR).

Jak wskazano we wniosku zawarcie Umowy współpracy nie jest jedynie jednorazowym przejawem działalności Spółki komandytowej w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu. Jest przejawem czynnego zaangażowania w przyczynianie się do zrównoważonego rozwoju, kształtowanie kultury organizacyjnej opartej na zaufaniu, odpowiedzialności i przejrzystości.

Spółka komandytowa działając aktywnie w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu zawarła wskazaną wyżej umowę w szczególności w celu pozyskania wiedzy i zdobycia większego doświadczenia w tym zakresie oraz nawiązania relacji biznesowych z podmiotami, którym kierują się podobnymi wartościami jak Spółka komandytowa.

(F.) jest jedną z najstarszych w Polsce instytucji zajmujących się krzewieniem idei CSR wśród firm i ogólnie społeczeństwa. To także jedno z najbardziej opiniotwórczych stowarzyszeń w kwestiach CSR, które współpracuje z wieloma instytucjami rządowymi. Członkami F. jest wiele przedsiębiorstw z którymi Spółka współpracuje biznesowo. Jako firma rodzinna Spółka komandytowa jest pionierem współpracy z F. na gruncie stałego partnerstwa. Przynależność do F. ugruntowuje też działania Spółki w obszarze CSR i zaangażowania społecznego jako profesjonalne i oparte na najnowszych badaniach i trendach.

Dzięki spotkaniom w ramach konferencji, szkoleń, spotkań Rady Odpowiedzialnego Biznesu (w której udział biorą menadżerowie wyższego szczebla) Spółka komandytowa może nawiązywać nowe relacje biznesowe i partnerskie. Dzięki nim można informować o działaniach Spółki komandytowej oraz dowiadywać się o działaniach innych.

Dzięki partnerstwu Spółka komandytowa ma również możliwość działaniach informować w wewnętrznym newsletterze skierowanym do wszystkich członków F.. Działania Spółki komandytowej z obszarze CSR opisane są również w Raporcie Odpowiedzialnego Biznesu (wydania 2017, 2018 i 2019). Pracownicy Spółki komandytowej korzystali ze szkoleń dotyczących poznania CSR i jego działań (webinaria).

Dodatkowo w roku 2018 Spółka komandytowa udział w Targach CSR organizowanych przez F. - największego tego typu wydarzeniu w kraju, gdzie mogła zaprezentować swoją politykę CSR oraz działania społeczne. Skutkiem tego było nawiązanie współpracy z....

W ramach Partnerstwa Spółka komandytowa może korzystać z pomocy specjalistów z zakresu CSR. Z takiej pomocy korzystała również przy konsultacjach w zakresie polityki CSR Spółki komandytowej.

W ramach F. Spółka komandytowa projekt EU Talent mający na celu zwiększenie dostępności do kształcenia praktycznego zawodu. W ramach projektu wsparcia Technikum Spedycyjnego w Międzychodzie, Spółka przygotowała dedykowane praktyki zawodowe, które zostały bardzo wysoko ocenione w międzynarodowej ocenie projektu EU Talent.

W ramach F. Spółka bierze też udział w spotkaniach networking-owych mających na celu nawiązywanie lepszych relacji partnerskich i tworzeniu wspólnych projektów CSR.

Spółka komandytowa jest Partnerem stałym dlatego bierze udział w programie partnerstwa.

Na Program Partnerstwa składają się:

1. spotkania merytoryczne, z ekspertami, tematyczne, webinaria, szkolenia, na które zapraszani są przedstawiciele firm partnerskich - tych spotkań jest minimum 6 rocznie;
2. wspólne publikacje, analizy dotyczące CSR - firma może się włączyć poprzez przesłanie komentarza eksperckiego, dobrej praktyki, artykułu do publikacji tworzonej przez F.;
3. zamknięty portal dla Partnerów F. z dodatkowymi materiałami dla pracowników firmy partnerskiej;
4. cykliczny newsletter z najważniejszymi informacjami, wysyłany tylko do Partnerów F.;
5. 1 rocznie szkolenie dla pracowników firmy;
6. możliwość udziału w zagranicznych projektach, wizytach studyjnych lub konferencjach (głównie dla firm będących jednocześnie sygnatariuszami Karty Różnorodności);
7. prezentacja praktyk firmy i jej dokonań w ramach odpowiedzialności społecznej;
8. ekspozycja firmy jako Partnera F.;
9. networking i integracja Partnerów.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie czynności wskazane w punktach a-e, składające się na nabytą usługę, stanowią elementy usługi kompleksowej. Nie jest zatem zasadne, ani możliwe wydzielenie wydatków dotyczących poszczególnych elementów usługi. Wnioskodawca zamierza zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów całość wydatków poniesionych na nabycie tej usługi (w wartości netto), proporcjonalnie do udziału w zyskach.

Ad. 3.

F. wspiera przedsiębiorców w stawaniu się bardziej odpowiedzialnymi, buduje koalicje przedsiębiorców wokół rozwiązywania problemów społecznych, tworzy społeczność przedsiębiorców zaangażowanych społecznie, tworzy przestrzeń do wymiany doświadczeń pomiędzy menedżerami, administracją publiczną, przedstawicielami/kami środowisk akademickich i organizacjami społecznymi. F. aktywnie poszukuje rozwiązań z zakresu społecznej odpowiedzialności dla przedsiębiorców działających w Polsce, adekwatnych do ich potrzeb i możliwości.

Program współpracy jest kompleksowym programem współpracy F. z przedsiębiorcami - liderami odpowiedzialnego biznesu, które poprzez swoje zaangażowanie i działania przyczyniają się do szerzenia idei odpowiedzialnego biznesu w Polsce. Przedsiębiorcy przyłączając się do programu stają się częścią społeczności, ruchu promującego odpowiedzialne prowadzenie biznesu. Przyjmując przedsiębiorcę do grona Partnerów, F. opiera się na pozytywnych przykładach praktyk biznesowych, bierze pod uwagę chęć i gotowość firmy do wprowadzania zasad odpowiedzialnego biznesu w jej codziennym działaniu oraz do rozwoju tego tematu w Polsce. Na Program Partnerstwa składają się dwa poziomy współpracy w zależności od zaawansowania przedsiębiorcy w projektach związanych z odpowiedzialnym biznesem oraz od stopnia zaangażowania we współpracę z F. Partnerami Strategicznymi mogą zostać przedsiębiorcy, którzy mogą pochwalić się określonym dorobkiem w zakresie odpowiedzialności społecznej biznesu i chcą dzielić się swoimi doświadczeniami z innymi, a wraz z przystąpieniem do grona Partnerów Strategicznych F., zobowiązują się długofalowo wspierać rozwój tej idei w Polsce. Partnerzy Wspierający z kolei to firmy i instytucje, które dzieląc się z F. swoją wiedzą i narzędziami, wspierają je w profesjonalnym i sprawnym zarządzaniu stowarzyszeniem. Spółka jest Partnerem Strategicznym F.

Głównym celem udziału w Programie Partnerstwa jest zdobycie większej wiedzy i doświadczenia, która pozwoli na bardziej aktywne działanie w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu. Co z kolei przełoży się na dobry wizerunek Spółki komandytowej.

Ad. 4

Głównym celem udziału w Programie Partnerstwa jest zdobycie wiedzy i doświadczenia, która pozwoli na bardziej aktywne działanie w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu. Działania podjęte w ramach F. zostały opisane w punkcie 1.

Ad. 5

Wynagrodzenie za opisaną usługę zostało udokumentowane jedną fakturą. Cena netto na fakturze odpowiada wartości wynagrodzenia netto wskazanego w umowie. Wynagrodzenie nie zostało podzielone na części. Zgodnie ze wskazaną umową wynagrodzenie powinno zostać uregulowane w całości.

Ad. 6

Głównym celem udziału w Programie Partnerstwa jest zdobycie większej wiedzy i doświadczenia, która pozwoli na bardziej aktywne działanie w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu. Co z kolei przełoży się na dobry wizerunek Spółki. Spółka przystępując do Programu Partnerstwa jako Partner Strategiczny znalazła się w gronie przedsiębiorców cieszących się dobrą renomą i posiadających bogaty dorobek w zakresie odpowiedzialności społecznej biznesu.

Ad. 7

Opisana Umowa współpracy nie stanowi umowy darowizny. Świadczenia wykonywane przez F. na podstawie zawartej Umowy współpracy uniemożliwiają kwalifikację ww. czynności jako umowy darowizny. Świadczenia, do których zobowiązuje się F. stanowią de facto ekwiwalent za przekazywane przez Spółkę komandytową środki pieniężne.

Ad. 8

Należy zauważyć, że umowa sponsoringu jest umową nienazwaną (nie jest uregulowana w kodeksie cywilnym ani innym akcie prawnym). Charakter umów sponsoringowych określił Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Tarnowie, który w interpretacji z 11 stycznia 2006 r. (sygn. PP.005/68/2005) wskazał, że "akcje sponsoringowe mają na celu kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy wśród potencjalnych klientów. Promowanie nazwy podmiotu sponsorującego wpływa na rozpoznawanie marki produktu, co za tym idzie, na zwiększenie popularności i w konsekwencji może realnie przyczynić się do zwiększania obrotów firmy. Jest on formą wspierania działalności reklamowej poprzez utrwalenie znaku towarowego lub nazwy firmy w świadomości potencjalnych klientów. Umowa sponsoringu z założenia jest umową dwustronnie zobowiązującą, istota wzajemności zobowiązań umawiających się stron oznacza zobowiązanie sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do promowania nazwy sponsora i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy elementem zawartej Umowy współpracy jest również sponsoring rozumiany jako forma pozytywnego kształtowania wizerunku Spółki komandytowej. Przejawia się to m. in. w tym, że logo A. zostało umieszczone na stronie internetowej F. wśród Partnerów Strategicznych.

Należy jednak podkreślić, że jest to umowa kompleksowa, której głównym celem z punktu widzenia Spółki komandytowej jest możliwość aktywnego zdobywania wiedzy i doświadczenia w zakresie rozwoju społecznej odpowiedzialności biznesu w Polsce, co przełoży się na kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane we wniosku wydatki (przypadające na Wnioskodawcę proporcjonalnie zgodnie z posiadanym udziałem w Spółce komandytowej) stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem i czy w związku z tym prawidłowy jest sposób ich rozliczenia na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych zaprezentowany przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy jako komandytariusz Spółki komandytowej ma prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodu przypadającą na niego, zgodnie z posiadanym udziałem w Spółce komandytowej część wydatków poniesionych w związku z nabyciem opisanej usługi. Wydatek ten należy zakwalifikować jako koszty inny niż bezpośrednio związany z przychodami. Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy PIT, jeżeli tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i podatnik nie jest w stanie określić, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to koszty te rozlicza się proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zatem dla celów podatkowych koszt ten powinien zostać rozliczony w czasie tj. proporcjonalnie do okresu, którego dotyczy (od 13.11.2018 r. do 12.11.2019 r.).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa PIT wprowadza różne źródła przychodów oraz właściwe dla nich sposoby opodatkowania. Art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy PIT wskazuje, że źródłami przychodów są m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Klasyfikacja osiągniętych przychodów do odpowiedniego źródła przychodów ma znaczenie z punktu widzenia prawidłowości ustalenia sposobu opodatkowania dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ustawa PIT zawiera definicję działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy uznać działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Dodatkowo, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. i pkt 3 (art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). A zatem przychody wspólnika z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej winny być kwalifikowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z działalnością gospodarczą należy uznać za przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikuje określony rodzaj przychodu do innego źródła niż pozarolnicza działalność. Jednakże, w sytuacji gdy regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczają określony rodzaj przysporzenia majątkowego uzyskanego z danego zdarzenia prawnego do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, to przysporzenie takie stanowi przychód z tego innego źródła. Jednym z takich źródeł są wskazane już wcześniej przychody z kapitałów pieniężnych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego analizowane wydatki związane są wyłącznie z przychodami zaliczanymi do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo- skutkowego między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT, który wyłącza z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Spółka komandytowa nie podejmuje bowiem aktywności, dotyczących społecznej odpowiedzialności biznesu, jedynie w celu wytworzenia swojego pozytywnego wizerunku.

Dodatkowo należy mieć na względzie, opisany wydatek udokumentowany wystawioną przez Usługodawcę fakturą, ma charakter definitywny (bezzwrotny) oraz posiada związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem w sposób pośredni wpływają na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Wnioskodawca pragnie przywołać interpretacje indywidualne prawa podatkowego na poparcie swojego stanowiska z zakresie związku przedmiotowych wydatków poniesionych na podstawie Umowy współpracy w zakresie odpowiedzialnego biznesu.

W interpretacji indywidualnej z 29 marca 2018 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (znak: 0111-KDIB2-1.4010.47.2018.1.BJ) organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i potwierdził, że realizowana i planowana polityka społecznej odpowiedzialności biznesu wpływa na poprawę dialogu ze społecznością lokalną, co przekłada się na poprawę wizerunku firmy i wzrost konkurencyjności na rynku globalnym, a pośrednio wpływa na wielkość uzyskiwanych przez nią przychodów. W efekcie, wydatki związane z realizacją tej polityki spełniają warunek poniesienia wydatków w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Jak słusznie zostało stwierdzone w interpretacji indywidualnej dyrektora KIS z 16 marca 2017 r. (nr 1462-IPPB5.4510.1101.2016.1.BC): Społeczną odpowiedzialność biznesu określa się jako koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. (...) odpowiedzialność biznesu to efektywna strategia zarządzania, która poprzez prowadzenie dialogu społecznego na poziomie lokalnym przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw na poziomie globalnym i jednocześnie kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego. Odpowiedzialny biznes to podejście strategiczne, długofalowe, oparte na zasadach dialogu społecznego i poszukiwaniu rozwiązań korzystnych tak dla przedsiębiorstwa, jak i jego całego otoczenia, pracowników, wszystkich interesariuszy i społeczności, w której działa firma. Odpowiedzialność firmy oznacza zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie, ochronę środowiska i relacje z otoczeniem firmy, czyli interesariuszami. Zdaniem Komisji Europejskiej, strategia społecznej odpowiedzialności biznesu prowadzi do trwałego sukcesu przedsiębiorstwa dzięki prowadzeniu dialogu z otoczeniem, uwzględnianiu ochrony środowiska i budowę kapitału społecznego. Dlatego też CSR może przyczynić się do realizacji celów zdefiniowanych w Strategii Lizbońskiej, które są obligujące także dla nowych członków UE, w tym Polski.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 9 lutego 2012 r. (sygn. akt I SA/Po 877/11) wydanym w sprawie możliwości uznania za koszty podatkowe wydatków ponoszonych przez przedsiębiorcę z branży kosmetycznej na realizację projektu społecznego, polegającego na urządzeniu (za pieniądze wnioskodawcy) w całym kraju - na terenach będącym własnością spółdzielni mieszkaniowych lub gmin - placów zabaw dla dzieci, stwierdził, że: (...) całość wydatków związanych z planowanym projektem, tj. zarówno wydatki na budowę placów zabaw jak i wydatki poniesione w celu informowania o prowadzonym projekcie przez środki masowego przekazu będą stanowiły koszty uzyskania jego przychodów. (...) Zdaniem składu sądzącego opisaną we wniosku kompanię należy pojmować całościowo a nie z rozbiciem na konkretne czynności. (...) Zdaniem składu sądzącego nie budzi wątpliwości, iż w wyniku akcji konsument będzie zachęcany do wyboru i zakupu produktów wnioskodawcy a zatem wskazane działania mogą się realnie przyczynić do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy. Wydatki z tym związane mają zatem związek z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy, są gospodarczo i racjonalnie uzasadnione, a ich poniesienie ma na celu zwiększenie jego przychodów ze sprzedażą produktów. Uzasadnione jest zatem stanowisko, że wydatki te Wnioskodawca będzie ponosił w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tym samym, ze zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop. Stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu poparł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 kwietnia 2014 r. (sygn. II FSK 1205/12), oddalając skargę kasacyjną złożoną przez Ministra Finansów.

Warto podkreślić znaczenie dyrektywy Unii Europejskiej w sprawie ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże spółki oraz grupy, w której nakłada się obowiązek raportowania danych pozafinansowych. Świadczy ona o tym, że działalność w obszarze CSR jest obecnie już nie tylko wizytówką świadomego biznesu. Zmiany wprowadzone 26 stycznia 2017 r. do ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości implementowały regulacje dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/95/UE z 22 października 2014 r. zmieniającej dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże jednostki oraz grupy (Dz. Urz. UE z 2014 r. L 330, s. 1, ze zm.). Na podstawie tych przepisów podmioty te są zobligowane do szerszej sprawozdawczości, w szczególności mają obowiązek zamieszczania w sprawozdaniu z działalności dodatkowego oświadczenia, elementem którego będzie opis polityk stosowanych przez jednostkę w odniesieniu do zagadnień społecznych, pracowniczych, środowiska naturalnego, poszanowania praw człowieka oraz przeciwdziałania korupcji, a także opis rezultatów stosowania tych polityk.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że Spółka komandytowa, poprzez uczestnictwo w Programie, osiąga korzyści, w szczególności, prowadzi promocję własnej marki, pozyskuje zaufanie kontrahentów, w tym klientów, a także podnosi poziom wewnętrznej kultury organizacyjnej. Wydatki te związane są z całokształtem aktywności gospodarczej Spółki komandytowej i w sposób pośredni wpływają na generowane przychody. Wydatek ten należy zatem zakwalifikować jako koszty inny niż bezpośrednio związany z przychodami. Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy PIT, jeżeli tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i podatnik nie jest w stanie określić, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to koszty te rozlicza się proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zatem dla celów podatkowych koszt ten powinien zostać rozliczony w czasie tj. proporcjonalnie do okresu, którego dotyczy (od 13.11 2018 r. do 12.11 2019 r.).

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że przywołane interpretacje i orzeczenia, będące przykładem kształtującej się linii interpretacyjnej oraz orzeczniczej, zostały wydane w oparciu o konkretne stany faktyczne i jako takie nie tworzą prawa, należy jednak zaznaczyć, iż w obliczu podobieństwa zagadnień, których dotyczyły powołane interpretacje z tymi, które są objęte niniejszym wnioskiem, należy mieć je na uwadze dokonując wykładni przepisów i udzielając odpowiedzi na pytanie sformułowane w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 22 i 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).

Kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Oznacza to, że warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są racjonalne, gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Oczywiście, obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 cyt. ustawy.

Ocena prawna wydatku opisanego we wniosku wymaga uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawiera on katalog wyłączeń od kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11.

W wyżej wymienionym wyroku Sąd stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, etc., w tym wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto, NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz reprezentacja" pochodzi od łacińskiego repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że reprezentacja" w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 updof stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osób trzecich, w tym szeroko rozumianej społeczności w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Jak podkreśla Wnioskodawca, w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu Spółka komandytowa zawarła umowę ze Stowarzyszeniem F. Na fakturze posłużono się nazwą Program Partnerstwa zgodnie z umową współpracy z dnia 12.11.2018 r.. Program Partnerstwa to program edukacyjny, organizowany przez F., który ma na celu aktywizację przedsiębiorców do działań w zakresie odpowiedzialnego biznesu (CSR).

Wnioskodawca podkreślił, że wspomniana umowa nie jest jedynym działaniem Spółki komandytowej w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu. W ramach zawartej umowy współpracy Stowarzyszenie zobowiązało się do następujących działań na rzecz Spółki komandytowej:

• Nadanie Spółce komandytowej w ramach Programu Partnerstwa tytułu Partner F.;
• Nadanie Spółce komandytowej w ramach Programu Partnerstwa tytułu Partner F.;
• Komunikacja w ramach ekspozycji Spółki komandytowej jako Partnera F.:
  • umieszczanie logo Spółki komandytowej z adnotacją Partner F. na publikacjach przygotowywanych w ramach programu Partnerstwa;
  • prezentacja profilu Spółki komandytowej i dobrych praktyk na portalu odpowiedzialnybiznes.pl;
  • publikowanie informacji prasowych dotyczących tematu CSR i zrównoważonego rozwoju na portalu odpowiedzialnybiznes.pl w sekcji Wiadomości do Partnera, zamieszczanie tych informacji w newsletterze do Partnerów F. i w miarę możliwości newsletterze RESPO;
  • możliwość ekspozycji materiałów drukowanych na temat CSR/zrównoważonego rozwoju Partnera podczas wydarzeń organizowanych i wskazanych przez F.;
• Budowanie relacji z Partnerem:
  • newsletter na adres mailowy wskazany przez Partnera;
  • dostęp do platformy z dodatkowymi materiałami: relacjami ze spotkań, badaniami, analizami etc.: partnerzy.odpowiedzianybiznes.pl;
  • możliwość indywidualnego spotkania z przedstawicielką F.;
• Edukacja i podnoszenie wiedzy pracowników:
  • dostęp do szkoleń, werbinariów, spotkań tematycznych;
  • zagwarantowany dostęp do egzemplarzy drukowanych F. wydawanych w ciągu roku;
  • w ramach współpracy międzynarodowej: ...;
  • w ramach współpracy z administracją publiczną: reprezentacja F. w Zespole Ds. Zrównoważonego Rozwoju i Społecznej Odpowiedzialności Przedsiębiorstw przy Ministerstwie Inwestycji i Rozwoju informacje o pracach Zespołu i grup roboczych;
  • 1 rocznie szkolenie dla pracowników firmy;
• Dzielnie się wiedzą i dobrymi praktykami;
• Spotkania merytoryczne z ekspertami, tematyczne, webinaria, szkolenia, na które zapraszani są przedstawiciele firm partnerskich minimum 6 spotkań w roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako komandytariusza Spółki komandytowej ma on prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodu przypadającą na niego, zgodnie z posiadanym udziałem w Spółce komandytowej część wydatków poniesionych w związku z nabyciem opisanej usługi.

W odniesieniu do ww. wymienionych kilkunastu różnorodnych wydatków podnieść należy, że brak ustawowej definicji pojęcia reprezentacja nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy (czy działalności, etc.), a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Podczas oceny, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Wyraz reprezentacja" pochodzi od łacińskiego repraesentatio oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy.

Oznacza to, że reprezentacja w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takim przypadku wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, jego reputacji. Przy tak zdefiniowanym terminie reprezentacji kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności jest bez znaczenia.

Należy zauważyć, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie wynika, że celem działań jakie zostały podjęte przez Spółkę komandytową (udział w Programie Partnerstwa) co sam wyraźnie potwierdza kilkukrotnie jest zdobycie większej wiedzy i doświadczenia, która pozwoli na bardziej aktywne działanie w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu. Co z kolei przełoży się na dobry wizerunek Spółki komandytowej.

W ocenie organu działania podjęte przez Spółkę komandytową w głównej mierze miały zbudować jej pozytywny wizerunek. W przedstawionym stanie faktycznym, jak również w uzupełnieniu wniosku, brakuje argumentacji przemawiającej za tym, aby poniesione wydatki miały związek z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów lub aby mogły mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, albo mają na ww. wpływ znikomy. Działania podjęte w ramach Programu Partnerstwa mają na celu szkolenie w zakresie budowania polityki CSR, zdobywanie wiedzy oraz doświadczenia z tego obszaru i poprawę wizerunku Spółki komandytowej. Wydatki poniesione na zdobywanie wiedzy oraz doświadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu, ponieważ z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby prowadzona przez podatnika działalność gospodarcza polegała na świadczeniu usług z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu.

Biorąc pod uwagę całość przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wraz z jego uzupełnieniem oraz stanowisko Wnioskodawcy, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, że poniesiony przez Spółkę komandytową wydatek stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu. Wydatki, które w ostatecznym rozrachunku mają doprowadzić do budowania pozytywnego wizerunku Spółki komandytowej należy zatem zakwalifikować jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, które na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatku poniesionego na mocy zawartej umowy współpracy pomiędzy Spółką komandytową, a Stowarzyszeniem jest nieprawidłowe.

Jednocześnie powyższa ocena podatkowoprawna ponoszonych i planowanych wydatków w żadnym stopniu nie oznacza, że zanegowana została racjonalność działania Spółki i wyboru określonego sposobu prowadzenia działań gospodarczych, w tym o charakterze wizerunkowym, reprezentacyjnym. Niemniej jednak jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie, nie wszystkie wydatki związane z działalnością gospodarczą, nawet marketingowo, ekonomicznie uzasadnione, stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić takiego rozwiązania do ustawy podatkowej.

Powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych oraz rozstrzygnięcia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego zostały wydane w indywidualnych sprawach, przez co nie mogą mieć decydującego wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie. Wydano je w odniesieniu do odrębnych stanów faktycznych, które w swej treści znacznie różnią się od stanu faktycznego, będącego przedmiotem niniejszej interpretacji. W przytoczonych przez Wnioskodawcę interpretacjach za element społecznej odpowiedzialności biznesu podlegający uznaniu za pośredni koszt uzyskania przychodu była przyjmowana konkretna czynność, bądź ciąg czynności skierowanych do lokalnych społeczności. Miały one na celu zbudowanie dobrego wizerunku firmy w lokalnym środowisku, wśród pracowników i ich rodzin, bądź potencjalnych pracowników. W powyższym wniosku o interpretację Wnioskodawca zwrócił się do organu o dokonanie oceny czy za koszt uzyskania przychodu można uznać umowę zawartą pomiędzy Spółką komandytową, a stowarzyszeniem zajmującym się w swojej działalności w głównej mierze propagowaniem i rozwojem społecznej odpowiedzialności biznesu. Czynności, które były przedmiotem wspomnianej umowy spełniają w większości warunki pojęcia reprezentacji, ponieważ celem umowy było zdobywanie doświadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu oraz budowanie pozytywnego wizerunku Spółki komandytowej. Wnioskodawca zaznaczył, że umowa i czynności w niej zawarte musi być traktowana jako całość niepodlegająca wyłączeniom.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej