Możliwość skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.10.2019, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.565.2019.1.AC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Możliwość skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 1 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 23 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za koszty kwalifikowane wynagrodzeń i składek pracowników oraz kosztów amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz sposobu ewidencjonowania kosztów działalności badawczo-rozwojowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 5 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.435.2019.1.AC, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pomocą systemu e-PUAP w dniu 6 września 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 września 2019 r.), zaś w dniu 23 września 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 16 września 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: podatek PIT) jako komplementariusz w C Sp. z o.o. spółka komandytowa (dalej: Spółka). Spółka jest firmą programistyczną oraz partnerem X, która tworzy autorskie aplikacje na platformy O oraz E.

Spółka koncentruje się na dostarczaniu innowacyjnych rozwiązań dla firm zlokalizowanych nie tylko na terenie Polski, ale przede wszystkim do odbiorców na rynkach zagranicznych. Z jej rozwiązań informatycznych korzysta ponad 74 000 przedsiębiorstw i osób prywatnych w 150 krajach na całym świecie. Spółka jest rozpoznawalna i doceniana na rynku międzynarodowym.

Spółka specjalizuje się w tworzeniu od podstaw innowacyjnych rozwiązań IT (dalej jako Systemy), które pozwalają na:

zarządzanie podpisami email,

synchronizację danych,

migrację danych,

backup danych.

W przyszłości, w ramach działalności Spółki, realizowane mogą być również inne projekty IT, w zależności od wewnętrznie generowanych w Spółce pomysłów oraz zapotrzebowania rynku i wymagań klientów.

Aktualnie, kluczowe w działalności Spółki jest tworzenie i usprawnianie produktów dedykowanych do zarządzania podpisami wiadomości mailowych tj.:

systemu działającego w tzw. chmurze XA, który służy do centralnego zarządzania podpisami email (stopkami) wysyłanymi z dowolnych klientów pocztowych (adresów email) z platformy XO. System ten pozwala na wprowadzenie jednolitych rozwiązań używanych w stopkach odnoszących się do wielkości, czcionki, języka w kraju odbiorcy maila, kształtu, grafiki, możliwości wstawienia zdjęcia, miejsca umieszczenia stopki, automatycznego wypełnienia danych nadawcy, zastosowania różnych stopek w zależności od odbiorców lub słów kluczowych znajdujących się w wiadomości email itp. Specyfika działania Systemu w chmurze powoduje, że cała poczta klientów przepływa przez platformę XA (ok. 10 mln wiadomości email dziennie, łącznie 4 mld rocznie). System wymaga nieustannych ulepszeń i zmian, aby mógł spełniać kluczową funkcję maksymalnie szybkie i efektywne przetworzenie przechodzącej przez platformę korespondencji w taki sposób, aby użytkownik nie dostrzegł żadnych opóźnień czasowych wynikających z konieczności przesłania maila do Systemu i jego przetworzenia przez System. Modyfikacje służące doskonaleniu Systemu dokonywane są z uwzględnieniem konieczności zapewnienia niezawodności, ciągłości przepływu wiadomości oraz odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa danych przesyłanej poczty, nawet w warunkach, gdy sama chmura XA ma problemy z dostępnością. Specyfika działania Systemu, liczba użytkowników oraz ich potrzeby, zmiany wprowadzane przez X w chmurze A, a także nowości technologiczne implikują konieczność systematycznego i bieżącego dostosowywania jego funkcjonalności celem zapewniania prawidłowego i skutecznego działania.

stacjonarnego (tj. zakładanego na serwerach klienta) Systemu dedykowanego dla serwerów XE, który służy do centralnego zarządzania podpisami email oraz tworzenia reguł dla wiadomości elektronicznych przesyłanych przez serwery pocztowe XE. W przeciwieństwie do Systemu w tzw. chmurze, Klient ma możliwość samodzielnego pobrania, zainstalowania Systemu na własnych serwerach XE i obsługi Systemu, co sprawia, że Spółka nie jest obciążona utrzymaniem ruchu mailowego.

Spółka dzięki stworzonym rozwiązaniom IT jest liderem na rynku światowym w zakresie rozwiązań do zarządzania podpisami w poczcie elektronicznej email.

Jednocześnie, Spółka opracowuje autorskie narzędzia umożliwiające użytkownikom platform XE i O tworzenie kopii zapasowych danych (tzw. backup danych). Ponadto, w Spółce powstaje także oprogramowanie pozwalające na migrację danych pomiędzy ww. platformami.

Charakterystyka prac rozwojowych

Globalna pozycja rynkowa Spółki jest bezpośrednio uzależniona od ciągłego projektowania i wdrażania zmian i ulepszeń Systemów (dalej: Funkcje). Rozwijanie Systemów jest niezbędne, by Spółka mogła sprostać potrzebom klientów oraz wyróżniać się na tle konkurencji. Dzięki analizie rynku, wsparciu klientów Spółki oraz wewnętrznemu opracowywaniu koncepcji, Systemy są stale rozwijane przez dedykowany, wewnętrzny zespół ekspertów IT funkcjonujących w ramach działu Development (dalej: Dział Development). Deweloperzy opracowują i wdrażają całkowicie nowe lub znacznie ulepszone technologicznie Funkcje.

Należy podkreślić, że poprzez łączenie i wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi IT oraz oprogramowania, Systemy są nieustannie zmieniane i modyfikowane tak, aby sprostały wymogom rynku, klientów oraz postępowi technologicznemu, a następnie nieustannie i na bieżąco udostępniane są klientom w tzw. chmurze lub poprzez dodanie nowej funkcjonalności do wersji stacjonarnej oprogramowania.

Wynikiem prac rozwojowych nad opracowywaniem Systemów i ich Funkcji, jest, z jednej strony, innowacja pozwalająca m.in. na sprawniejsze i bardziej kompleksowe działanie Systemów, z drugiej, zwiększona zdolność konkurencyjna Spółki, w związku z udoskonaleniem sprzedawanych rozwiązań.

Prace realizowane przez Spółkę nie są projektami powtarzalnymi rozwój Systemów poprzez nowe Funkcje wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności opracowania biznesowego, technicznego i technologicznego.

Proces opracowywania Funkcji

Prace rozwojowe w Spółce realizowane są w następujących etapach:

analiza biznesowa potrzeb Klientów,

powstanie koncepcji opracowania Funkcji,

ustalenie założeń i ram funkcjonalnych,

programowanie oraz testowanie,

dostarczenie Funkcji do klienta.

Co do zasady, prace rozwojowe rozpoczynają się od przygotowania analizy funkcjonalnej, tj. opracowania wstępnej koncepcji tworzenia Funkcji. Impulsem do powstania koncepcji jest przeprowadzenie analizy biznesowej w zakresie oceny zapotrzebowania na rynku (zmiany w otoczeniu biznesowym) oraz badania potrzeb klientów Spółki i użytkowników Systemów, jak również generowanie wewnętrznych pomysłów przez pracowników Spółki.

Określone w ramach analizy funkcjonalnej prace projektowe nad tworzeniem danej Funkcji, dzielone są na mniejsze zadania i przypisywane do konkretnych pracowników Działu Development.

Kolejnym etapem jest opracowanie koncepcji technicznej, polegającej na weryfikacji możliwości implementacji Funkcji zgodnie z przygotowaną koncepcją funkcjonalną.

Następnie, podczas kluczowej fazy projektu tj. developmentu, Dział Development pracuje nad tworzeniem Funkcji, pisząc oprogramowanie.

Równolegle do prac nad programowaniem Funkcji, prowadzona jest faza testów poszczególnych zadań realizowanych w ramach projektu, polegająca na weryfikacji poprawności działania nowej Funkcji na podstawie opracowanych wcześniej koncepcji funkcjonalnych i technicznych. Pracownicy Działu Development regularnie weryfikują wyniki testów, wprowadzają ulepszenia i dostosowują Funkcję. W trakcie realizacji projektu na bieżąco tworzona jest również dokumentacja techniczna, uwzględniająca wprowadzenie nowych mechanizmów i rozwiązań. Finalnie, po pozytywnym przejściu testów, następuje faza dostarczenia nowej Funkcji do klienta opracowana Funkcja jest udostępniana użytkownikom bądź umieszczana na portalu Spółki. Przedstawiony model operacyjny procesu tworzenia Funkcji stosowany przez Spółkę jest uporządkowany i ustrukturyzowany, a w konsekwencji, pozwala utrzymać pełną kontrolę nad zarządzaniem projektami.

Jednocześnie, w związku z pracami nad nowymi Funkcjami, prowadzonymi według zasad opisanych powyżej, Spółka ponosi szereg wydatków dotyczących działalności rozwojowej.

Do kosztów tych należą m.in. wynagrodzenia pracowników biorących udział w pracach rozwojowych oraz koszty amortyzacji.

Koszty wynagrodzeń pracowników realizujących prace rozwojowe dotyczące nowych Funkcji Spółka posiada wyodrębniony w strukturze wewnętrznej Dział Development, w ramach którego pracownicy zatrudniani przez Spółkę, w zakresie swoich obowiązków, wykonują czynności z zakresu opracowywania Funkcji przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia.

Osoby zatrudnione w Spółce, w ramach prac rozwojowych, zajmują się w szczególności:

tworzeniem oprogramowania o wysokiej jakości,

implementacją wydzielonych funkcjonalności i modułów oprogramowania,

rozwijaniem procesu wytwarzania oprogramowania,

proponowaniem rozwiązań w programach od strony technicznej i architektonicznej,

proponowaniem zmian w funkcjonowaniu programów,

rozwijaniem bibliotek kodu,

wykonywaniem przeglądu kodu (code review),

tworzeniem nowych i utrzymaniem istniejących testów automatycznych,

wykonywaniem manualnych testów eksploracyjnych,

wykonywaniem testów manualnych podczas prac na nową wersją oprogramowania,

tj. szeregiem czynności wymaganych do stworzenia i prawidłowego wdrożenia nowej Funkcji.

Ponadto, w proces rozwojowy tworzenia Funkcji zaangażowane są osoby sprawujące nadzór nad pracownikami zaangażowanymi w projekty rozwojowe, które stanowią wsparcie merytoryczne, w związku z nabytą wiedzą techniczną i doświadczeniem oraz czynnie uczestniczą w opracowywaniu Funkcji.

W związku z zatrudnianiem pracowników na potrzeby prowadzonej działalności związanej z tworzeniem nowych Funkcji, Spółka ponosi koszty pracownicze obejmujące m.in.:

wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509; dalej: ustawa PIT);

składki z tytułu należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1778, z późn. zm.; dalej: ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych) finansowane przez Spółkę jako płatnika składek;

premie, bonusy i nagrody, które Spółka jako płatnik zalicza do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

W stosunku do pracowników zaangażowanych w prace rozwojowe nad tworzeniem Funkcji prowadzona jest, w formie elektronicznej, ewidencja czasu pracy poświęcanego na poszczególne zadania przypisane pracownikom w ramach projektów (dalej: Ewidencja). Ewidencja pozwala określić czasochłonność opracowywania poszczególnych elementów Funkcji (tj. ilość czasu pracy poszczególnych pracowników poświęconego nad rozwijaniem Funkcji.

Ewidencja nakłada na pracownika obowiązek bieżącego raportowania ilości czasu pracy (ilość godzin) poświęcanego w danym okresie na poszczególne zadania w ramach wykonywania swoich obowiązków, w tym w ramach tworzenia Funkcji. Istnieje możliwość przypisania poświęconego czasu pracy do konkretnie wykonanego zadania (np. stworzonego fragmentu kodu). Z Ewidencji wydzielany jest czas pracy pracownika, odpowiadający opracowanemu fragmentowi kodu, który służy stworzeniu nowej Funkcji.

Oznacza to, że na podstawie Ewidencji Spółka jest w stanie określić, ile godzin zostało poświęconych przez danego pracownika zaangażowanego w prace rozwojowe na dany projekt tworzenia Funkcji oraz jakie dokładnie czynności wykonywał pracownik.

Ponadto, w przypadku gdy pracownicy Spółki są nieobecni w pracy z powodu choroby czy urlopu, a na Spółce ciąży obowiązek wypłaty należnego wynagrodzenia, w Ewidencji nie jest wykazywany czas pracy związany z pracami rozwojowymi nad tworzeniem Funkcji.

Tym samym, Ewidencja pozwala ustalić ilość czasu pracy poświęconego przez poszczególnych pracowników Spółki na realizację prac rozwojowych nad Funkcjami, w całkowitym czasie pracy wykonywanej przez nich w trakcie danego miesiąca.

Ewidencja rachunkowa kosztów kwalifikowanych

Spółka alokuje koszty związane z prowadzoną działalnością na kontach rodzajowych, takich jak wynagrodzenia pracowników czy amortyzacja.

W ocenie Spółki, pozwala to na wyodrębnienie, w ewidencji pomocniczej, wydatków związanych z pracami rozwojowymi nad nowymi Funkcjami.

Co więcej, w celu dokładnego określenia kosztów pracowniczych, pracownicy Spółki prowadzą wspomnianą wcześniej Ewidencję. Wskazuje ona dokładną ilość godzin pracy w danym okresie każdego pracownika, poświęconą na konkretne zadania związane z tworzeniem nowych Funkcji, co pozwala na określenie wysokości kosztów pracowniczych związanych z działalnością badawczo-rozwojową.

W konsekwencji powyższego, możliwe jest dokładne przypisanie kosztów ponoszonych przez Spółkę do projektów rozwojowych związanych z pracami nad Funkcjami.

Ponadto, Spółka ponosi także koszty związane z odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych (innych niż budynki, budowle, samochody osobowe, lokale będące odrębną własnością) oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNiP) wykorzystywanych przez pracowników bezpośrednio do prac rozwojowych dotyczących opracowywania nowych Funkcji (w całości lub proporcjonalnie w zakresie w jakim były wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych). Spółka może dokonać odpowiedniego wyodrębnienia środków trwałych oraz WNiP używanych do prac badawczo-rozwojowych np. w ewidencji pomocniczej, co umożliwi określenie wysokości kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych oraz WNiP.

Spółka dodatkowo wskazuje, że:

nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, jak również nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego,

koszty prowadzenia prac rozwojowych uwzględnione przez Spółkę jako koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W piśmie z dnia 16 września 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy PIT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik Spółki komandytowej od dnia 28 września 2012 r. Z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki komandytowej, wybrał On liniową formę opodatkowania i prowadzi ewidencję w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Spółka komandytowa nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Aktywność Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, w ramach prac badawczo-rozwojowych nastawiona jest na działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe i podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz do wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prace rozwojowe, które będą wykonywane przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej będą pracami rozwojowymi w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Spółka komandytowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, jest transparentna podatkowo. Oznacza to, że podatnikiem podatku dochodowego nie jest Spółka, lecz jej wspólnicy, a skutki zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością Spółki przypisywane są odpowiednio jej wspólnikom. Tym samym, prawo do ulgi podatkowej przysługuje na podstawie przepisów ustawy PIT, wspólnikom Spółki, proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach Spółki. W konsekwencji, celem Wnioskodawcy jest skorzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową na podstawie art. 26e ustawy PIT, proporcjonalnie do swojego udziału w zysku Spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy prowadzenie przez Spółkę działalności przedstawionej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym uprawnia Wnioskodawcę (jako komandytariusza Spółki) do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową określonej w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy kosztami kwalifikowanymi, zgodnie z art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są poniesione w 2018 r.:
koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R;
koszty amortyzacji środków trwałych oraz WNiP, wykorzystywanych do działalności B+R?

Czy do wyodrębnienia kosztów działalności B+R, o którym mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wystarczy ujęcie tych kosztów, w stosunku do których Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi podatkowej, w odrębnej ewidencji pomocniczej Spółki?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy, w zakresie pytań oznaczonych nr 2 o nr 3. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami kwalifikowanymi, zgodnie z art. 26e ust. 2 i ust. 3 ustawy PIT, są poniesione w 2018 r.:

koszty wynagrodzeń oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w zakresie, w jakim pracownicy są zaangażowani w prace B+R;

koszty amortyzacji środków trwałych oraz WNiP, wykorzystywanych do działalności B+R.

Zdaniem Wnioskodawcy, do wyodrębnienia kosztów działalności B+R, o których mowa w art. 24a ust. 1b ustawy PIT, wystarczy ujęcie tych kosztów, w stosunku do których Wnioskodawca zamierza skorzystać z ulgi podatkowej, w odrębnej ewidencji pomocniczej Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na wstępie Wnioskodawca zaznaczył, że Spółka zorganizowana jest w formie spółki komandytowej, kwalifikowanej do kategorii spółek osobowych.

Powszechnie przyjmuje się, że spółki osobowe są transparentne podatkowo, co oznacza, że dochody takich spółek nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Skutki zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością spółki osobowej przypisywane są odpowiednio jej wspólnikom. Zatem, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki osobowej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy. Tym samym, w przypadku spółki komandytowej podatnikami są jej komplementariusze i komandytariusze.

Jednocześnie, sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, dochód tej osoby z udziału w zysku tej spółki (ustalony w umowie spółki komandytowej) będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powyższym, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, skutki podatkowe analizowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego powinny być oceniane przez pryzmat uregulowań ustawy PIT.

Jako wspólnik Spółki, Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 5b ust. 2 ustawy PIT, przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jednocześnie, zasadę wynikającą z powyższego uregulowania stosuje się odpowiednio do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy PIT).

Tym samym, prawo do ulgi podatkowej na podstawie przepisów ustawy PIT przysługuje wspólnikowi spółki osobowej proporcjonalnie do jego udziału w zyskach spółki.

W konsekwencji, jeżeli działalność Spółki spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej i zachowane zostaną warunki, o których mowa w art. 26e ustawy PIT, Wnioskodawca jako komplementariusz Spółki uprawniony będzie do skorzystania z ulgi na badania i rozwój.

Ad 2

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy PIT, podatnik uzyskujący przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, odlicza od podstawy obliczenia podatku koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 26e ust. 2 ustawy PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto, zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Natomiast, w art. 26e ust. 5 ustawy PIT, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 26e ust. 8 ustawy PIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 26e ust. 7 pkt 3 ustawy PIT, w brzmieniu obowiązującym od 2018 r., podatnicy są uprawnieni do odliczenia 100% kwoty kosztów uzyskania przychodów stanowiących wydatki poniesione na działalność rozwojową.

Zgodnie z art. 26f ustawy PIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 26e są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu. Co więcej, art. 24a ust. 1b ustawy PIT wskazuje na konieczność wyodrębnienia w ewidencji rachunkowej kosztów działalności B+R.

W konsekwencji, podatnikowi podatku PIT przysługuje prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym pod warunkiem, że:

poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy PIT,

koszty działalności badawczo-rozwojowej stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy PIT,

koszty działalności B+R mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2-3 ustawy PIT,

w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy PIT, wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych,

koszty kwalifikowane nie zostały mu zwrócone w jakiekolwiek formie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 26e ust. 1 ustawy PIT.

Wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w działalność B+R wraz z narzutami na ubezpieczenia społeczne.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Natomiast, art. 12 ust. 1 ustawy PIT stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższe oznacza, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczyć wydatki poniesione na pracowników wykonujących prace B+R, tj. m.in. wydatki na wynagrodzenie, godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, stanowiące przychody ze stosunku pracy, jak również sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Warunkiem jest, jednak, określenie części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Jak wskazano w przestawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, prace B+R obejmują zaangażowanie pracowników Spółki, w szczególności w ramach Działu Development, zajmujących się tworzeniem innowacyjnych Funkcji. Pracownicy Działu Development, w ramach swoich obowiązków, wykonują czynności z zakresu opracowywania Funkcji przy wykorzystaniu swojej wiedzy oraz doświadczenia.

W związku z powyższym, Spółka ponosi koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, premie/nagrody oraz składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, koszty zatrudnienia danego pracownika w wysokości odpowiadającej czasowi jego pracy poświęconemu na działalność rozwojową w zakresie opracowania Funkcji, w stosunku do pełnego wymiaru czasu pracy pracownika, będą mogły zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy PIT.

Amortyzacja środków trwałych oraz WNiP w działalności rozwojowej

Zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Na gruncie powyższego przepisu można wskazać na przesłanki, jakie muszą zostać spełnione, aby odpisy amortyzacyjne od środków trwałych/WNiP stanowiły koszty kwalifikowane.

Odpisy amortyzacyjne mogą zostać odliczone od postawy opodatkowania w ramach ulgi B+R pod warunkiem, że:

zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały dokonane w danym roku podatkowym;

nie dotyczą środków trwałych/WNiP wprost wyłączonych z zakresu ulgi, tj. samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością;

środek trwały/WNiP, którego dotyczy odpis, wykorzystywany jest w prowadzonej działalności rozwojowej.

Kosztem kwalifikowanym może być, tym samym, tylko taki odpis amortyzacyjny, który spełnia definicję kosztów uzyskania przychodów, określoną w art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

Co więcej, specyfika odpisów amortyzacyjnych powoduje obowiązek uwzględniania także postanowień art. 22 ust. 8 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Tym samym, odpisy amortyzacyjne kwalifikujące się do odliczenia w ramach ulgi B+R powinny dotyczyć tych aktywów, które spełniają definicję środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto, aktywa nie mogą zostać wymienione w negatywnym katalogu środków trwałych/WNiP niepodlegających amortyzacji, ujętym w art. 22c ustawy PIT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka ponosi koszty związane z odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych (innych niż budynki, budowle, samochody osobowe, lokale będące odrębną własnością) oraz WNiP, które wykorzystywane są przez pracowników Działu Development bezpośrednio (wyłącznie lub w części) do prac rozwojowych dotyczących opracowywania nowych Funkcji.

Spółka może dokonać odpowiedniego wyodrębnienia środków trwałych oraz WNiP używanych do prac badawczo-rozwojowych np. w ewidencji pomocniczej, co umożliwi określenie wysokości kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych oraz WNiP związanych bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową (w całości lub proporcjonalnie w zakresie w jakim były wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz WNiP w części, w jakiej te środki trwałe oraz WNiP służą działalności B+R potwierdza stanowisko organów podatkowych, w tym m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.202.2019.2.MR: Zatem, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 26e ust. 3 ustawy, w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, jeżeli służą one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów kwalifikowanych. Choć ustawodawca nie użył w treści art. 26e ust. 3 ustawy sformułowania wyłącznie, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do uznania powyżej wskazanych kosztów za koszty kwalifikowane zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy PIT, pod warunkiem i w zakresie w jakim wykorzystywane są do działalności rozwojowej w ramach prac nad Funkcjami.

Ad 3

Art. 24a ust. 1 ustawy PIT stanowi, że osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ustawa PIT nakłada, ponadto, dodatkowe wymagania na podatników, którzy chcą skorzystać z ulgi B+R, co do prowadzenia ewidencji kosztów, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi.

Zgodnie, bowiem, z art. 24a ust. 1b ustawy PIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Z powyższych przepisów wnika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej. Ustawa nie precyzuje, jednak, w jaki sposób te wyodrębnienie powinno zostać wykonane.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową w ewidencji rachunkowej jest podstawą do kalkulacji wysokości ulgi B+R za dany rok podatkowy, a w związku z tym, podatnik powinien dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka alokuje koszty związane z prowadzoną działalnością na kontach rodzajowych, takich jak wynagrodzenia pracowników czy amortyzacja.

W ocenie Wnioskodawcy, pozwoli to na wyodrębnienie wydatków związanych z pracami rozwojowymi nad nowymi Funkcjami.

Ponadto, w celu dokładnego określenia kosztów pracowniczych, pracownicy Spółki prowadzą wspomnianą wcześniej Ewidencję. Wskazuje ona dokładną ilość godzin pracy w danym okresie każdego pracownika, poświęconą na konkretne zadania, w tym opracowanie fragmentu nowego kodu. Z Ewidencji wydzielany jest czas pracy pracownika, odpowiadający opracowanemu fragmentowi kodu, który służy stworzeniu nowej Funkcji. Pozwala to na określenie wysokości kosztów pracowniczych związanych z działalnością badawczo-rozwojową.

Za pomocą Ewidencji Spółka jest w stanie:

określić, którzy pracownicy w danym okresie brali udział w realizacji danego projektu związanego z opracowywaniem i tworzeniem Funkcji;

wyznaczyć udział zaangażowania poszczególnych pracowników w działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy w danym miesiącu (ilość godzin w danym miesiącu poświęcaną na działalność rozwojową Funkcji);

po uwzględnieniu powyższego oraz kosztów zatrudnienia poszczególnych pracowników, określić wartość zaangażowania wszystkich pracowników biorących udział w danych pracach rozwojowych nad tworzeniem Funkcji w ciągu każdego miesiąca.

Biorąc pod uwagę powyższe, opracowany przez Spółkę sposób ewidencjonowania czasu pracy, pozwoli wyodrębnić czas pracy poświęcany na działalność B+R w stosunku do ogólnego czasu pracy pracownika w danym miesiącu. Konsekwencją tego wyodrębnienia będzie możliwość ustalenia dokładnej kwoty (kosztu kwalifikowanego) do odliczenia od podstawy opodatkowania (w ramach ewidencji pomocniczej rachunkowej).

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 listopada 2017 r., nr 0115-KDIT3.4011.289.2017.2.MR: Katalog kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu wskazany został przez ustawodawcę w art. 26e ust. 2-3 ustawy o p.d.o.f. Przywołana regulacja nakłada na podatnika chcącego skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej obowiązek wyodrębnienia kosztów ponoszonych w związku z działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o p.d.o.f. Ustawa nie precyzuje jednak, w jaki sposób to wyodrębnienie powinno zostać wykonane. Jednakże skoro wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojową ma być podstawą do skorzystania z ulgi, podatnik ma obowiązek dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających Wnioskodawcy prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii, proporcjonalnej do jego prawa do udziału w zysku oraz nie większej niż kwota dochodu uzyskanego ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f. Bez znaczenia w tym przypadku powinien pozostać sposób określenia prowadzonej przez podatnika działalności z perspektywy regulacji z zakresu rachunkowości tym bardziej, że zależnie od obowiązujących dany podmiot zasad rachunkowości katalog prac badawczych i rozwojowych jest różny. Pomimo faktu, iż ewidencja rachunkowa jest punktem wyjścia dla ustalania podstawy opodatkowania w ustawie o p.d.o.f., to istnieje szereg zdarzeń gospodarczych, które są zdefiniowane w odmienny sposób dla celów podatkowych i rachunkowych. Ewidencja rachunkowa ma stanowić bazę dla przeprowadzenia kalkulacji podstawy opodatkowania oraz należnego podatku, która odpowiednio zmodyfikowana w oparciu o regulacje podatkowe przedstawia wynik dla celów podatkowych.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 marca 2018 r., nr 0115-KDIT3.4011.24.2018.2.

Ponadto, jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka może dokonać odpowiedniego wyodrębnienia środków trwałych oraz WNiP używanych do prac badawczo-rozwojowych, np. w ewidencji pomocniczej, co umożliwi określenie wysokości kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych oraz WNiP.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, sposób prowadzenia przez Spółkę Ewidencji oraz ewidencji rachunkowej za rok 2018 i lata następne, opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, jest wystarczający do wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych, a tym samym dla spełnienia przesłanki z art. 24a ust. 1b ustawy PIT.

Wnioskodawca podkreślił, że analogiczne pytania były przedmiotem pozytywnych odpowiedzi Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach indywidualnych, tj. m.in.:

z dnia 25 stycznia 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.16.2018.1.APO;

z dnia 10 grudnia 2018 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.328.2018.2.MM;

z dnia 22 marca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.631.2018.1.ES;

z dnia 16 kwietnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.136.2019.1.MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie