Temat interpretacji

Sposób opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży środka trwałego (nieruchomości) wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania:

. ., zam. przy ul. ..., , ;-

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

. ., zam. przy ul. , , ;

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotowa nieruchomość została kupiona w roku 1996 przez małżonków, pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej. Równocześnie małżonkowie są wspólnikami Spółki Cywilnej i są zarejestrowani jako przedsiębiorcy na podstawie odrębnych wpisów do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzonej przez Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej RP. Nieruchomość została kupiona od likwidatora przedsiębiorstwa, który dokumentując transakcję wystawił dla kupujących fakturę VAT. Podatek VAT został naliczony tylko dla budynku, posadowionego na nieruchomości. Budynek nie zaliczał się do kategorii budynków mieszkalnych w momencie zakupu ani po modernizacji.

Na przełomie lat 1996/1997 budynek został zmodernizowany, przy czym poniesione na modernizację nakłady przewyższały 30 procent jego początkowej wartości. W roku 1997 została dokonana ponowna wycena wartości nieruchomości, w tym budynku, i w takiej wartości, wyższej zarówno dla samego gruntu jak i budynku (w porównaniu do ceny zakupu), w tym roku budynek został wpisany do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Spółki Cywilnej obojga małżonków. Nieruchomość stanowi działka zabudowana o pow. 2000m2 z budynkiem o pow. 280m2. Podatek od nieruchomości był kosztem uzyskania przychodu Spółki, ponieważ cała powierzchnia gruntu i cały budynek zostały zaliczone do związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Budynek był amortyzowany i w ciągu lat korzystania z niego przez Spółkę, amortyzacja osiągnęła 100 procent wartości początkowej środka trwałego.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, z tytułu dochodów osiąganych z działalności gospodarczej w ramach Spółki, rocznie rozliczają się podatkiem liniowym. Są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość zabudowaną w roku 2019.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z przychodu ze sprzedaży nieruchomości należy rozliczyć się stawką podatku liniowego, czy podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych?

Wnioskodawczyni wskazuje, że przypadek sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej reguluje art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z powołanym przepisem, przychodem z działalności gospodarczej są także (obok zysku z właściwej działalności firmy) przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, będącymi środkami trwałymi ujętymi w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wynika z tego, że jeśli wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, sprzedaż jej nie będzie traktowana jako przychód z tej działalności. Przy określaniu wysokości przychodu odpowiednio stosuje się zasady ustalania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a dochód uzyskany ze sprzedaży podlega opodatkowaniu łącznie z innymi dochodami uzyskanymi z działalności.

W przedmiotowej sprawie budynek ujęty był w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą Wnioskodawca stosuje podatek liniowy regulowany przepisem art. 30c ej ustawy. Sprzedaż nieruchomości będącej składnikiem majątku przedsiębiorstwa stanowi przychód z działalności gospodarczej. Opodatkowanie transakcji zbycia nieruchomości firmowej dokonuje się w ramach pozostałych przychodów osiąganych z działalności gospodarczej. Pod uwagę należy wziąć przychód ze sprzedaży nieruchomości, a następnie odjąć od niego wartość początkową nieruchomości pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne. Wyliczona wartość dochodu będzie opodatkowana stawką podatku liniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2).

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Zainteresowani zakupili nieruchomość gruntową wraz z budynkiem w 1996 roku w ramach majątkowej wspólności małżeńskiej. Równocześnie Zainteresowani są wspólnikami spółki cywilnej. Budynek nie zalicza się do kategorii budynków mieszkalnych. Na przełomie lat 1996/1997 budynek został zmodernizowany, a w roku 1997 został wpisany do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Spółki Cywilnej obojga małżonków. Nieruchomość stanowi działka zabudowana o pow. 2000m2 z budynkiem o pow. 280m2. Cała powierzchnia gruntu i cały budynek zostały zaliczone do związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Budynek był amortyzowany i w ciągu lat korzystania z niego przez Spółkę, amortyzacja osiągnęła 100% wartości początkowej środka trwałego.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, z tytułu dochodów osiąganych z działalności gospodarczej w ramach Spółki, rocznie rozliczają się podatkiem liniowym. Zainteresowani zamierzają zbyć przedmiotową nieruchomość zabudowaną w roku 2019.

Odnosząc się do skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości stanowiącej środek trwały w prowadzonej przez Zainteresowanych działalności gospodarczej wskazać należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

• pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Innymi słowy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie natomiast do art. 30c ust. 2 tej ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 23o. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a, wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b oraz o darowiznę, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. d, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Skoro zatem Zainteresowani z tytułu dochodów osiąganych z działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej rozliczają się podatkiem liniowym stosownie do art. 30c ww. ustawy, to sprzedaż nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej spółki należy również opodatkować stawką podatku liniowego.

Odpowiadając zatem na sformułowane pytanie wskazać należy, że przychód ze sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku, należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, a dochód uzyskany z tej sprzedaży podlegać powinien opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ww. ustawy.

Reasumując, o ile zgodzić można się z twierdzeniem Wnioskodawczyni, że opodatkowanie transakcji zbycia przedmiotowej nieruchomości dokonuje się w ramach pozostałych przychodów osiąganych z działalności gospodarczej, to nie można zgodzić się z tezą, że jeśli wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, sprzedaż jej nie będzie traktowana jako przychód z tej działalności. Regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został bowiem przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych.

Odnośnie tej części stanowiska Wnioskodawczyni, w świetle którego pod uwagę należy wziąć przychód ze sprzedaży nieruchomości, a następnie odjąć od niego wartość początkową nieruchomości pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne, a wyliczona wartość dochodu będzie opodatkowana stawką podatku liniowego, wyjaśnić należy również, że stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem jest osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania. Ponadto stosownie do treści art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno przychód jak i koszty uzyskania przychodów z tytułu zbycia niniejszej nieruchomości w ramach spółki cywilnej u każdego wspólnika należy określić proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału)

W konsekwencji stanowiska Wnioskodawczyni nie sposób uznać w pełni za prawidłowe, bowiem:

• skutki podatkowe związane ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie są uzależnione od okoliczności związanej z wprowadzeniem środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości materialnych i prawnych;
• przychód ze sprzedaży tej nieruchomości należy doliczyć do pozostałych przychodów z tego źródła, a dochodem jest osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania.

Zastrzec trzeba również, że tutejszy organ nie dokonał oceny tej części stanowiska, która wykracza poza treść sformułowanego pytania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej