Temat interpretacji

Czy podatkowi dochodowemu od osób fizycznych podlega zbycie przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomości nabytych w drodze spadku, zniesienia współwłasności i kupna, jeżeli upłynęło 5 lat od ich nabycia?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących odrębną własność jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących odrębną własność.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z powyższym pismem z dnia 16 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.147.2019.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 17 kwietnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 kwietnia 2019 r.). W dniu 8 maja 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 2 maja 2019 r. (data nadania 2 maja 2019 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W wyniku spadku po zmarłej w dniu 7 października 1993 r. mamie, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 16 marca 2000 r., Wnioskodawczyni nabyła udział 1/3 części spadku, co stanowiło udział 48/768 części zabudowanej nieruchomości.

W wyniku umowy kupna zawartej w dniu 21 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła od B.S. udział 12/256 części ww. nieruchomości oraz od P.S. udział 9/256 części tej nieruchomości.

W wyniku umowy kupna zawartej w dniu 11 września 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem od B.S., na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, zgodnie z aktem notarialnym, udział 144/768 części w przedmiotowej nieruchomości.

W wyniku umowy darowizny zawartej w dniu 9 września 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła od ojca udział 10/768 części w ww. nieruchomości.

Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 19 maja 2016 r., w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości, uprawomocniło się w dniu 9 czerwca 2016 r. Przedmiotem postanowienia o zniesieniu współwłasności była nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym, stanowiąca działki ewidencyjne oznaczone numerami 238/52 i 299/52, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali. W przedmiotowej sprawie, z wniosku Wnioskodawczyni i męża, uczestniczyli również: Ł.M., R.S., A.S., K.S., W.S., M.S., K.Sz., K.G., Z.M. i D.R. W wyniku działu spadku Wnioskodawczyni wraz z mężem, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, nabyli: lokal nr 1 (udział 8713/93688 części wspólnej), lokal nr 2 (udział 8385/93688 części wspólnej), lokal nr 5 (udział 8566/93688 części wspólnej), lokal nr 9 (udział 5213/93688 części wspólnej). W wyniku działu spadku R.S., A.S. i K.S. nabyli w udziałach 1/3: lokal nr 3 (udział 8247/93688 części wspólnej), lokal nr 10 (udział 5404/93688 części wspólnej), lokal nr 11 (udział 5111/93688 części wspólnej). Natomiast Z.M., K.G., D.R. nabyli odpowiednio udziały 2/12, 5/12, 5/12 w: lokalu nr 4 (udział 10408/93688 części wspólnej), lokalu nr 7 (udział 8559/93688 części wspólnej), lokalu nr 12 (udział 4327/93688 części wspólnej). Ł.M. nabył lokal mieszkalny nr 6 (udział 10452/93688 części wspólnej). Ponadto, W.S., M.S. i K.Sz. nabyli udziały po 1/3 części w lokalu nr 8 (udział 10303/93688 części wspólnej).

Wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze zniesienia współwłasności nie zwiększyła się. Wartość rynkowa składników majątkowych nabytych w wyniku zniesienia współwłasności przekroczyła nieznacznie wartość rynkową udziałów przed wydaniem postanowienia w sprawie zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat na rzecz innych współwłaścicieli. Lokale stanowiły współwłasność ustawową małżeńską Wnioskodawczyni oraz męża. Zniesienie współwłasności polegało na ustanowieniu odrębnej własności poszczególnych lokali wraz z określeniem udziałów w nieruchomości.

W dniu 1 marca 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny nr 1, a w dniu 9 marca 2018 r. sprzedała lokal mieszkalny nr 2. Sprzedaż mieszkań nr 1 i nr 2 w 2018 r. nie nastąpiła w ramach wykonywania przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Kiedy w ww. przypadkach nastąpiło nabycie zbytych nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy sprzedaż nieruchomości w 2018 r. stanowić będzie przychód ze sprzedaży?
3. Czy ze względu na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, zbycie nie stanowi przychodu do opodatkowania zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy jednak ciąży na Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy obejmujący zapłatę podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, sprzedaż ww. nieruchomości w 2018 r., nie stanowi dla Niej przychodu do opodatkowania ze względu na upływ pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomość, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie będzie miała również obowiązku złożenia zeznania rocznego PIT-39.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów.
4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment nabycia tej nieruchomości. Użyty w ww. przepisie termin nabycie oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycia prawa) bez względu na fakt, czy jest to nabycie w części ułamkowej czy w całości. Poprzez nabycie należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można np. zakupując je, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku). W przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczania podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym, zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zaznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Sprzedaż ww. nieruchomości w 2018 r. nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu do opodatkowania ze względu na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie będzie miała również obowiązku złożenia zeznania rocznego PIT-39. Wnioskodawczyni spadek otrzymałam 18 lat przed sprzedażą mieszkań, a pozostałe udziały odkupiła 8 i 6 lat przed sprzedażą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

&‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy &‒ przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazano, że w wyniku spadku po zmarłej w dniu 7 października 1993 r. mamie, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 16 marca 2000 r., Wnioskodawczyni nabyła udział 1/3 części, co stanowiło udział 48/768 części zabudowanej nieruchomości.

W wyniku umowy kupna zawartej w dniu 21 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła udział 12/256 części ww. nieruchomości oraz udział 9/256 części tej nieruchomości.

W wyniku umowy kupna zawartej w dniu 11 września 2012 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, udział 144/768 części w przedmiotowej nieruchomości.

W wyniku umowy darowizny zawartej w dniu 9 września 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła od ojca udział 10/768 części w ww. nieruchomości.

Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 19 maja 2016 r. w sprawie zniesienia współwłasności nieruchomości uprawomocniło się w dniu 9 czerwca 2016 r. Przedmiotem postanowienia o zniesieniu współwłasności była nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym, stanowiąca działki ewidencyjne oznaczone numerami 238/52 i 299/52, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali. W przedmiotowej sprawie, z wniosku Wnioskodawczyni i męża, uczestniczyli również: Ł.M., R.S., A.S., K.S., W.S., M.S., K.Sz., K.G., Z.M. i D.R. W wyniku dział spadku Wnioskodawczyni wraz z mężem, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, nabyli: lokal nr 1 (udział 8713/93688 części wspólnej), lokal nr 2 (udział 8385/93688 części wspólnej), lokal nr 5 (udział 8566/93688 części wspólnej), lokal nr 9 (udział 5213/93688 części wspólnej). W wyniku działu spadku R.S., A.S. i K.S. nabyli w udziałach 1/3: lokal nr 3 (udział 8247/93688 części wspólnej), lokal nr 10 (udział 5404/93688 części wspólnej), lokal nr 11 (udział 5111/93688 części wspólnej). Natomiast Z.M., K.G., D.R. nabyli odpowiednio udziały 2/12, 5/12, 5/12 w: lokalu nr 4 (udział 10408/93688 części wspólnej), lokalu nr 7 (udział 8559/93688 części wspólnej), lokalu nr 12 (udział 4327/93688 części wspólnej). Ł.M. nabył lokal mieszkalny nr 6 (udział 10452/93688 części wspólnej). Ponadto, W.S., M.S. i K.Sz. nabyli udziały po 1/3 części w lokalu nr 8 (udział 10303/93688 części wspólnej).

Wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze zniesienia współwłasności nie zwiększyła się. Wartość rynkowa składników majątkowych nabytych w wyniku zniesienia współwłasności przekroczyła nieznacznie wartość rynkową udziałów przed wydaniem postanowienia w sprawie zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat na rzecz innych współwłaścicieli. Lokale stanowiły współwłasność ustawową małżeńską Wnioskodawczyni oraz męża. Zniesienie współwłasności polegało na ustanowieniu odrębnej własności poszczególnych lokali wraz z określeniem udziałów w nieruchomości.

W dniu 1 marca 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny nr 1, a w dniu 9 marca 2018 r. sprzedała lokal mieszkalny nr 2. Sprzedaż mieszkań nr 1 i nr 2 w 2018 r. nie nastąpiła w ramach wykonywania przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zatem, aby ustalić, czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2018 r. dwóch lokali mieszkalnych stanowiących odrębny przedmiot własności podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy określić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, że Wnioskodawczyni z chwilą śmierci matki, tj. w dniu 7 października 1993 r., nabyła udział w zabudowanej nieruchomości.

Stosownie do treści art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W myśl art. 155 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie zbycie odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2018 r. lokali mieszkalnych, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię w 1993 r. w spadku, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie. Również sprzedaż udziałów w nieruchomości nabytych w 2010 r. i 2012 r. w drodze umów kupna, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie. Zatem, sprzedaż tych udziałów w 2018 r. nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w 2014 r. w drodze darowizny, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 19 maja 2016 r. dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Wartość rynkowa składników majątkowych nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku zniesienia współwłasności przekroczyła nieznacznie wartość rynkową udziałów posiadanych przez Wnioskodawczynię przed wydaniem postanowienia w sprawie zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności polegało na ustanowieniu odrębnej własności poszczególnych lokali wraz z określeniem udziałów w nieruchomości, bez spłat i dopłat.

Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 210 ww. ustawy każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa w przypadku ich sprzedaży które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu, czy też nie, nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed zniesieniem współwłasności i po nim.

Tak więc co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku działu spadku, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w wyniku zniesienia współwłasności nabyła składniki majątkowe o wartości rynkowej wyższej niż wartość jej udziału przed zniesieniem współwłasności. W związku z tym, sprzedaż przez Wnioskodawczynię lokali mieszkalnych w 2018 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu ponad przysługujący udział w drodze zniesienia współwłasności w 2016 r., dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, będzie stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, pomniejszonym o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawione we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2018 r. lokali mieszkalnych, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię w 1993 r. w spadku, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie. Również sprzedaż udziałów w nieruchomości nabytych w 2010 r. i 2012 r. w drodze umów kupna, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie. Zatem, sprzedaż tych udziałów w 2018 r. nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż lokali mieszkalnych w 2018 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię ponad przysługujący udział w drodze zniesienia współwłasności w 2016 r., dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również sprzedaż udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w 2014 r. w drodze darowizny, dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany z tych źródeł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z postanowieniami art. 30e ww. ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, gdyż stwierdzono w nim, że sprzedaż ww. nieruchomości w 2018 r. nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu do opodatkowania ze względu na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej