Temat interpretacji

Możliwość zwolnienia odszkodowania za naniesienia i nasadzenia na likwidowanym ogrodzie działkowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2019 r. (data wpływu 20 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie otrzymania odszkodowania w związku z likwidacją rodzinnego ogrodu działkowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie otrzymania odszkodowania w związku z likwidacją rodzinnego ogrodu działkowego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.198.2019.1.SŻ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 kwietnia 2019 r. (data doręczenia 6 maja 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 17 maja 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 13 maja 2019 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Urząd Miasta & Wydział , decyzją w sprawie odszkodowawczej przyznał i wypłacił Wnioskodawczyni odszkodowanie w kwocie 36 849 zł z tytułu naniesień budowlanych i roślinnych na działce znajdującej się na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego w . Powyższa kwota zgłoszona została do Pierwszego Urzędu Skarbowego jako uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Doręczono Wnioskodawczyni także PIT-11.

Działka, na której znajdowały się naniesienia budowlane i roślinne była w nieodpłatnym użytkowaniu Rodzinnego Ogrodu Działkowego w . Wnioskodawczyni posiadała prawo do korzystania z działki, bowiem przyjęta została w poczet członków Polskiego Związku Działkowców, na mocy uchwały Zarządu Pracowniczego Ogrodu Działkowego i została przydzielona Jej działka na podstawie umowy dzierżawy działkowej.

Podmiotem będącym właścicielem gruntu stanowiącego teren rodzinnych ogródków działkowych był Skarb Państwa.

Odszkodowanie zostało przyznane Wnioskodawczyni w związku z likwidacją Rodzinnego Ogrodu Działkowego w . Wojewoda decyzją nr , po rozpatrzeniu wniosku poprzedniego właściciela nieruchomości, którym była , stwierdził nieważność uprzedniej decyzji Naczelnika Dzielnicy z dnia 30 marca 1982 r., nr , mocą której wywłaszczono na rzecz państwa nieruchomość należącą uprzednio do , co skutkowało przywróceniem prawa własności poprzedniemu właścicielowi. Odszkodowanie wypłacono na mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia 28 lutego 2018 r. Jako podstawę prawną wypłaty odszkodowania wskazano art. 104 i art. 107 § 1 i 3 k.p.a. oraz art. 22 ust. l pkt l i art. 25 ust. 1, 2, 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych.

Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie za naniesienia budowlane i roślinne. Wydatki poniesione na nabycie poszczególnych składników majątkowych znajdujących się na działce i ich nabycie następowało sukcesywnie. Od ich poniesienia do dnia wygaśnięcia praw do działki przysługujących ROD i likwidacji ROD upłynął okres ponad 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym nastąpiło poniesienie wydatków na nabycie naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych. Wysokość odszkodowania ustalono w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego (uprawnienia zawodowe nr wydane przez Ministra Transportu i Budownictwa) w formie operatu szacunkowego określającego wartość rynkową prawa własności naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych z dnia 2 listopada 2017 r.

Odszkodowanie dotyczy wyłącznie poniesionych strat. Odszkodowanie zostało wypłacone w dniu 25 kwietnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota uzyskana z tytułu odszkodowania za naniesienia budowlane i roślinne, dokonane na działce na terenie rodzinnego ogrodu działkowego, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota z tytułu odszkodowania za naniesienia budowlane i roślinne, dokonane na działce na terenie rodzinnego ogrodu działkowego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 80/14, Sąd orzekł, że zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie nie tylko do odszkodowań, których wypłata następuje stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, lecz do wszystkich odszkodowań, których wypłata następuje stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Urząd Miasta decyzją w sprawie przyznał i wypłacił Wnioskodawczyni odszkodowanie w kwocie 36 849 zł, z tytułu naniesień budowlanych i roślinnych na działce znajdującej się na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego w . Działka, na której znajdowały się naniesienia budowlane i roślinne była w nieodpłatnym użytkowaniu Rodzinnego Ogrodu Działkowego w . Wnioskodawczyni posiadała prawo do korzystania z działki, bowiem przyjęta została w poczet członków Polskiego Związku Działkowców, na mocy uchwały Zarządu Pracowniczego Ogrodu Działkowego i została przydzielona Jej działka na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Podmiotem będącym właścicielem gruntu stanowiącego teren rodzinnych ogródków działkowych był Skarb Państwa.

Odszkodowanie zostało przyznane Wnioskodawczyni w związku z likwidacją Rodzinnego Ogrodu Działkowego w . Wojewoda po rozpatrzeniu wniosku poprzedniego właściciela nieruchomości, stwierdził nieważność uprzedniej decyzji Naczelnika Dzielnicy z dnia 30 marca 1982 r., mocą której wywłaszczono na rzecz państwa nieruchomość należącą uprzednio do , co skutkowało przywróceniem prawa własności poprzedniemu właścicielowi. Odszkodowanie wypłacono na mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia 28 lutego 2018 r. Jako podstawę prawną wypłaty odszkodowania wskazano art. 104 i art. 107 § 1 i 3 k.p.a. oraz art. 22 ust. l pkt l i art. 25 ust. 1, 2, 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych.

Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie za naniesienia budowlane i roślinne. Wydatki poniesione na nabycie poszczególnych składników majątkowych znajdujących się na działce i ich nabycie następowało sukcesywnie. Od ich poniesienia do dnia wygaśnięcia praw do działki przysługujących ROD i likwidacji ROD upłynął okres ponad 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym nastąpiło poniesienie wydatków na nabycie naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych. Wysokość odszkodowania ustalono w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego w formie operatu szacunkowego, określającego wartość rynkową prawa własności naniesień budowlanych i nasadzeń roślinnych z dnia 2 listopada 2017 r.

Odszkodowanie dotyczy wyłącznie poniesionych strat. Odszkodowanie zostało wypłacone w dniu 25 kwietnia 2018 r.

Należy wskazać, że szczególnym trybem likwidacji przewidzianym w ustawie z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2176), jest likwidacja ogrodu działkowego lub jego części w związku z realizacją roszczenia osób trzecich. Zgodnie z art. 25 ust. 1 powołanej ustawy, w przypadku likwidacji ROD lub jego części w związku z realizacją roszczenia osoby trzeciej, nie stosuje się przepisu art. 21, jeżeli Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego występowały jako właściciel nieruchomości w dniu nabycia do tej nieruchomości tytułu prawnego przez stowarzyszenie ogrodowe lub w dniu, w którym ROD stał się ogrodem stałym w rozumieniu ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r., poz. 390, z późn. zm.).

W myśl art. 25 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku likwidacji ROD, o której mowa w ust. 1, przepis art. 22 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Obowiązanym do wypłaty odszkodowań jest podmiot, który występował jako właściciel nieruchomości w dniu, o którym mowa w ust. 1. Ustalenie odszkodowań następuje w drodze decyzji.

Stosownie do art. 25 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, organem właściwym do wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, jest w przypadku gdy podmiotem obowiązanym do wypłaty odszkodowań jest Skarb Państwa & starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.

Podmiot likwidujący obowiązany jest wypłacić działkowcom & odszkodowanie za składniki majątkowe znajdujące się na działkach, a stanowiące ich własność oraz za prawa do działki w ROD, pomniejszone o wartość prawa do działki przyznanego w nowo powstałym ROD (art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku likwidacji ogrodów działkowych, osobom będącym użytkownikami działek przysługiwać będzie prawo do uzyskania odszkodowania za stanowiące ich własność nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działkach.

Ponadto, zgodnie z przepisami ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, ilekroć w ustawie mowa jest o działkowcu należy przez to rozumieć pełnoletnią osobę fizyczną uprawnioną do korzystania z działki w rodzinnym ogrodzie działkowym na podstawie prawa do działki.

W przypadku likwidacji ogrodu działkowego w związku z koniecznością realizacji roszczenia osoby trzeciej, działkowcowi nie przysługuje prawo do działki zamiennej (w art. 39 powołanej ustawy brak odesłania do art. 25 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, ilekroć w ustawie o ROD jest mowa o likwidacji rodzinnego ogrodu działkowego lub jego części należy przez to rozumieć zbycie lub wygaśnięcie praw przysługujących stowarzyszeniu ogrodowemu do nieruchomości zajmowanej przez rodzinny ogród działkowy lub jego część oraz wydanie tej nieruchomości przez stowarzyszenie ogrodowe. Natomiast stosownie do art. 35 tej ustawy, prawo do działki wygasa m.in. z chwilą likwidacji ROD lub jego części, na której znajduje się działka.

Odszkodowanie stanowi & co do zasady & przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania, czy zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu. Jak wynika bowiem z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt SK 62/08, jeśli określony sposób rozumienia przepisu ustawy utrwalił się już w sposób oczywisty, a zwłaszcza jeśli znalazł jednoznaczny i autorytatywny wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego bądź Naczelnego Sądu Administracyjnego to należy uznać, że przepis ten w praktyce swego stosowania nabrał takiej właśnie treści. Jednocześnie względy spójności systemu prawa uzasadniają, aby kryteria rozumienia pojęć niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych miały w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych. Konieczne staje się zatem zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Odwołując się zatem do prawa cywilnego, stwierdzić należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej, świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkoda jest to uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli, we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem krzywda. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin zadośćuczynienie, natomiast odszkodowanie wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Zawarty w tym przepisie zwrot przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłaconego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami odnosi się do wszystkich przypadków, w których wypłata tego odszkodowania następuje stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednakże należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie, wypłacone odszkodowanie nie zostało ustalone na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, gdyż likwidacja części ROD nie nastąpiła w trybie art. 18 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, tj. na cel publiczny, lecz na podstawie art. 25 ww. ustawy, tj. w związku z realizacją roszczenia osoby trzeciej. Natomiast, wypłata odszkodowań w tym trybie nie odwołuje się do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami tak jak ma to miejsce w przypadku likwidacji ogródków działkowych na cel publiczny (tj. w trybie art. 18 ust. 1 tej ustawy, który wprost wskazuje, że do likwidacji rodzinnych ogrodach działkowych na cele publiczne stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami dotyczące wywłaszczania nieruchomości). Poza tym, w przepisie tym brak jest odesłania do art. 22 ust. 2 tej ustawy odnoszącego się do ustalenia wysokości odszkodowania w wyniku uzyskania opinii biegłego, jak również do innych przepisów prawa, które regulowały by powyższą kwestię.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 1123/16 zaaprobował stanowisko zgodnie, z którym dla spełnienia się hipotezy tego przepisu konieczne byłoby, aby odrębny przepis (odrębny względem ogólnych zasad prawa cywilnego) wskazywał konkretną wysokość odszkodowania lub sposób, w jaki należy je ustalić.

W związku z powyższym, należy uznać, że otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie z tytułu likwidacji Rodzinnego Ogrodu Działkowego nie mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie tego przepisu.

W konsekwencji, otrzymane odszkodowanie stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej