Temat interpretacji

Wydatki związane z remontem centralnego ogrzewania, w tym zakupem i zamontowaniem kotła gazowego wraz z oprzyrządowaniem, w miejsce węglowego, oraz wymianą starych rur stalowych na plastikowe stanowią wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, która z powodu choroby narządu wzroku i związanego z nią zakazu wysiłku fizycznego miała problemy z obsługą pieca węglowego wymagającą znoszenia węgla i drewna do piwnicy, wynoszenia popiołu. Zatem powyższe wydatki Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2018 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca i 10 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 marca i 10 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną ze znacznym stopniem niepełnosprawności narządu wzroku. Orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wzroku Wnioskodawczyni otrzymała stając na komisję lekarską w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w , w dniu 8 grudnia 1999 r. Posiada również orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności przyczyna 04-O Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A. z dnia 2 grudnia 2005 r. Wnioskodawczyni posiada opodatkowane dochody z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych emeryturę oraz dochody z pracy w zakładzie pracy chronionej.

Wnioskodawczyni obecnie mieszka sama w domu jednorodzinnym, który jest jej własnością. W ubiegłym roku Wnioskodawczyni miała poważne kłopoty ze wzrokiem (dwukrotne odklejenie siatkówki trzy witrektomie) i lekarze okuliści zabronili Wnioskodawczyni wszelkich wysiłków fizycznych, które spowodowałyby nawrót choroby, a nawet ślepotę. W związku z tym Wnioskodawczyni w 2018 r. przeprowadziła mały remont centralnego ogrzewania zakup kotła gazowego kondensacyjnego wraz z oprzyrządowaniem w miejsce węglowego i wymiana starych rur stalowych na plastikowe. Wyżej wymienione wydatki są udokumentowane fakturą VAT i nie były dofinansowane w żadnej instytucji ani nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w innej formie. Bardzo to ułatwiło życie codzienne Wnioskodawczyni. Dzięki tej zmianie życie Wnioskodawczyni zmieniło się na dużo łatwiejsze, ponieważ osoba, która jej pomaga, przychodzi raz w tygodniu, a palić w piecu trzeba było codziennie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na ww. zmiany Wnioskodawczyni może odpisać w zeznaniu podatkowym za 2018 r. jako ulgę rehabilitacyjną, ułatwiającą wykonywanie czynności życiowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesione wydatki może uznać jako ulgę rehabilitacyjną i odpisać od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2018 r. W ocenie Wnioskodawczyni wyżej opisane działanie jest zdecydowanie ułatwiającym egzystencję osoby z dysfunkcją wzroku, której widzenie zależne jest w dużej mierze od przestrzegania zaleceń lekarzy, tj. nie dźwigać ciężkich rzeczy, nie schylać się, unikać stresu. Wnioskodawczyni sama może ocenić różnicę, ponieważ ma ciepło w mieszkaniu, nie musi martwić się kto zniesie węgiel i drewno do piwnicy, kto pomoże wynieść popiół.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Na podstawie art. 26 ust. 7d powołanej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną ze znacznym stopniem niepełnosprawności narządu wzroku. Orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wzroku Wnioskodawczyni otrzymała stając na komisję lekarską w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w w dniu 8 grudnia 1999 r. Posiada również orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności przyczyna 04-O Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A. z dnia 2 grudnia 2005 r. Wnioskodawczyni posiada opodatkowane dochody z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych emeryturę oraz dochody z pracy w zakładzie pracy chronionej.

Wnioskodawczyni obecnie mieszka sama w domu jednorodzinnym, który jest jej własnością. W ubiegłym roku Wnioskodawczyni miała poważne kłopoty ze wzrokiem (dwukrotne odklejenie siatkówki trzy witrektomie) i lekarze okuliści zabronili Wnioskodawczyni wszelkich wysiłków fizycznych, które spowodowałyby nawrót choroby, a nawet ślepotę. W związku z tym Wnioskodawczyni w 2018 r. przeprowadziła mały remont centralnego ogrzewania zakup kotła gazowego kondensacyjnego wraz z oprzyrządowaniem w miejsce węglowego i wymiana starych rur stalowych na plastikowe. Wyżej wymienione wydatki są udokumentowane fakturą VAT i nie były dofinansowane w żadnej instytucji ani nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w innej formie. Bardzo to ułatwiło życie codzienne Wnioskodawczyni. Dzięki tej zmianie życie Wnioskodawczyni zmieniło się na dużo łatwiejsze, ponieważ osoba, która jej pomaga, przychodzi raz w tygodniu, a palić w piecu trzeba było codziennie.

Rozpatrując czy wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w 2018 r. na zakup i instalację kotła gazowego kondensacyjnego wraz z oprzyrządowaniem, wymianą starych rur stalowych na plastikowe podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej jako wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, koniecznym jest ustalenie znaczenia użytych w przepisie pojęć adaptacja i wyposażenie. Zgodnie z językowym znaczeniem terminu adaptacja to przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast wyposażenie to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Pojęcie adaptacja rozumieć należy więc jako przystosowanie, które jednak niekoniecznie oznaczać musi ulepszenie, czy przekształcenie zaistniałego stanu rzeczy w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie rozpatrywanej sprawy uznać należy, że wydatki związane z remontem centralnego ogrzewania, w tym zakupem i zamontowaniem kotła gazowego wraz z oprzyrządowaniem, w miejsce węglowego, oraz wymianą starych rur stalowych na plastikowe stanowią wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, która z powodu choroby narządu wzroku i związanego z nią zakazu wysiłku fizycznego miała problemy z obsługą pieca węglowego wymagającą znoszenia węgla i drewna do piwnicy, wynoszenia popiołu.

Zatem powyższe wydatki Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2018 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 cytowanej ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 powołanej ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej