Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 22 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pan ..... (dalej zwany: Wnioskodawcą) jest polskim rezydentem podatkowym i od 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu i rozwijaniu autorskiego oprogramowania (B+R). Wnioskodawca nawiązał współpracę z australijską Spółką X z siedzibą w .... (dalej: Spółka), w ramach której Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Spółki, polegające na tworzeniu i dostosowywaniu programów komputerowych.

Zgodnie z treścią umowy zawartej dnia 15 maja 2015 r. ze Spółką, przedmiotem usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki jest rozwijanie oprogramowania ...... w projektach przeprowadzanych u klientów Spółki. Umowa przewiduje przeniesienie wszelkich praw własności intelektualnej do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania na rzecz Spółki, wskutek czego staje się ono jej wyłączną własnością.

Realizacja zadań Wnioskodawcy związana ściśle jest z projektem, w ramach którego są wykonywane zlecone prace. Wnioskodawca współpracując ze Spółką, pracuje nad różnymi projektami. Dobór projektu, w ramach którego są wykonywane prace programistyczne, jest uzależniony od kompetencji i poziomu doświadczenia Wnioskodawcy. Projekty, nad którymi pracuje Wnioskodawca, wymagają stworzenia autorskiego programu lub jego części we współpracy z innymi programistami. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działa na zasadzie pośrednika, delegując współpracujących z nią programistów do pracy nad projektem jednego ze swoich klientów. Klientami Spółki są m.in. duże, międzynarodowe przedsiębiorstwa działające w branży telewizyjnej, rozrywki elektronicznej, kryptowalut, czy mediów społecznościowych. W czasie pracy Wnioskodawca kontaktuje się bezpośrednio z klientem końcowym. Spółka upewnia się jedynie okresowo, że współpraca między oddelegowanym programistą a klientem końcowym toczy się prawidłowo, nie ingerując co do zasady w proces tworzenia oprogramowania przez Wnioskodawcę. W praktyce to klient końcowy koordynuje pracę programistów w oparciu o funkcjonujące u niego metodyki pracy - ..... oraz w oparciu o narzędzia wspierające stosowanie tychże metodyk.

Zgodnie z przyjętymi metodami pracy, projekty prowadzone są w sposób iteracyjny, przyrostowy, pozwalający na bieżące weryfikowanie wyników kolejnych etapów prac i bieżące wprowadzanie poprawek, czy usprawnień. Ma to doprowadzić do szybkiego wytworzenia wysokiej jakości oprogramowania. Zastosowanie metodyki ..... pozwala na prowadzenie prac równolegle nad kilkoma zagadnieniami, realizację przez zespoły projektowe w danym momencie kilku zadań oraz dostarczenie efektów pracy w krótkich odstępach czasu, samoorganizację zespołu projektowego oraz efektywne zarządzanie projektem, jak również unikanie przestojów prac.

Obszar działalności Spółki oraz tym samym zakres aktywności współpracujących z nią programistów powoduje, że rezultaty działań programistów są efektem ich zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania utworów, a wśród nich w szczególności m.in.: kodów źródłowych programów komputerowych i/lub aplikacji mobilnych i/lub webowych, planów i/lub prototypów systemów, baz oraz struktur danych, stron internetowych, dokumentacji technicznej. Wymienione wyżej prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością.

Wnioskodawca może zatem zajmować się w ramach realizacji projektu, zależnie od potrzeb klienta końcowego, zarówno tworzeniem i rozwijaniem projektu od podstaw, jak również dodawaniem nowych funkcjonalności do istniejącego już projektu, nad którym pracował wcześniej ktoś inny, wzbogacając go o elementy w istotny sposób poprawiające jego funkcjonalność. Ponadto realizacja projektów często obejmuje także testowanie przez programistów rozwiązań prototypowych oraz wdrażanie aktualizacji i nowości do stworzonego wcześniej oprogramowania.

Autorskie, wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83). Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, jest wytwarzane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oprogramowanie to jest ponadto elementem znacznie szerszego procesu B+R prowadzonego w ramach projektu u klienta końcowego. Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w cyklach dwutygodniowych na podstawie faktury VAT.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Całość Jego przychodów pochodzi ze świadczenia wskazanych wyżej usług. Zgodnie z zawartą ze Spółką umową Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie godzinowe - ustalane w oparciu o liczbę godzin, w czasie których świadczy usługi zgodnie z umową oraz ustaloną w umowie stawką. Umowa zakłada także przeniesienie na rzecz Spółki praw autorskich do powstałych lub zmodyfikowanych programów komputerowych. Formalnie Wnioskodawca nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia ze sprzedaży praw autorskich, jednak na mocy zawartej umowy wszystkie efekty Jego pracy objęte majątkowymi prawami autorskimi przechodzą automatycznie na Spółkę. Jednocześnie z punktu widzenia stron umowy jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są powstałe programy komputerowe chronione na podstawie przepisów o prawie autorskim, a tym samym praktycznie wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych lub zmodyfikowanych programów komputerowych, choć jest ono ustalane na podstawie liczby godzin, w czasie których Wnioskodawca świadczy określone w umowie usługi.

Wnioskodawca nie nabywał wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie. W związku z nowymi regulacjami tzw. IP BOX Wnioskodawca chciałby skorzystać z nowych przepisów, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, m.in. autorskiego prawa do programu komputerowego (zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przychody za poprzedni rok nie przekroczyły 1,2 mln euro. Nie ma więc obowiązku prowadzić ksiąg rachunkowych i ich nie prowadzi. Prowadzi księgę przychodów i rozchodów. W przypadku rozliczania podatku dochodowego od przychodów ze świadczenia wskazanych wyżej usług i w konsekwencji sprzedaży praw autorskich na zasadach przewidzianych w art. 30ca ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca będzie prowadził również odrębną ewidencję zgodnie z wymogiem art. 30cb pkt 2 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym Wnioskodawca może, zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować dla dochodu osiągniętego w związku ze świadczeniem wyżej opisanych usług i w konsekwencji ze sprzedaży praw autorskich na stworzone i rozwijane przez siebie oprogramowanie, wynoszącą 5% stawkę podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On zastosować 5% stawkę podatku do przychodów osiąganych od Zleceniodawcy z tytułu świadczenia usług wskazanych w opisie stanu faktycznego (a tym samym z przeniesienia praw autorskich do wytworzonych lub zmodyfikowanych programów komputerowych) na podstawie art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przepisy wprowadzone na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W celu określenia możliwości skorzystania z ulgi podatkowej określonej we wskazanych wyżej przepisach konieczna jest w pierwszej kolejności analiza spełnienia przesłanek wskazanych w art. 30ca ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w pierwszej kolejności należy określić, czy wskazane w stanie faktycznym przychody podatnika są osiągane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z opisu stanu faktycznego jasno wynika, że działalność Wnioskodawcy spełnia wszystkie ze wskazanych przesłanek uznania ją za pozarolniczą działalność gospodarczą. Bez wątpienia jest działalnością prowadzoną we własnym imieniu i na własny rachunek. Zgodnie z umową oraz przyjętym przez strony schematem współpracy Wnioskodawca samodzielnie organizuje swoją pracę w ramach powierzonych Mu zadań. Tym samym, Wnioskodawca przyjmuje poszczególne zlecenia od Spółki, a w ramach ich realizacji kieruje się oczekiwaniami klienta końcowego Spółki, jednak żaden z tych podmiotów nie ma możliwości wydawania Mu poleceń, faktycznego nadzorowania Jego pracy oraz jej organizowania.

Działalność Wnioskodawcy ma przy tym charakter zorganizowany - Wnioskodawca zgodnie z umową samodzielne organizuje miejsce i warunki pracy. Obowiązkiem Wnioskodawcy jest także zapewnienie niezbędnego do tego sprzętu i wyposażenia.

Jednocześnie Wnioskodawca stale świadczy usługi przewidziane w umowie - działalność ta nie ma charakteru okazjonalnego. To przemawia za ciągłością prowadzonej działalności.

W dalszej kolejności należy zbadać, czy dochody osiągane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zgodnie z przywoływanym wyżej art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu wskazać należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.; dalej: ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Ustęp pierwszy tego artykułu przyznaje natomiast programom komputerowym, co do zasady, taką ochronę, jaką mają utwory literackie.

W interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR, wskazano, że w celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. Raport OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Raport stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Organ wskazał ponadto w treści przytoczonej interpretacji, że w związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższy wywód do stanu faktycznego zaprezentowanego w niniejszym wniosku, należy wskazać, że programy wytworzone lub zmodyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług są wynikiem prowadzonych prac badawczo-rozwojowych (dokładniejsza analiza tego zagadnienia znajduje się w dalszej części wniosku).

Znaczna część wykonywanych przez Wnioskodawcę prac, polegając na tworzeniu stron internetowych i aplikacji webowych (.....), może tym samym wpisywać się nie w definicję wskazanego w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych programu komputerowego, lecz oprogramowania. Zgodnie jednak z powyższą wykładnią, przepisy o IP BOX znaleźć powinny zastosowanie nie tylko do sytuacji, w których efektem prac Wnioskodawcy będzie program komputerowy w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ale również, gdy będzie nim oprogramowanie komputerowe. Wnioskodawca w ramach współpracy z klientami końcowymi Spółki, w zależności od specyfiki konkretnego projektu, podejmuje się tworzenia lub rozwijania zarówno programów komputerowych, jak i oprogramowania. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku, wytwarza On jednak zatem kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochody, które uzyskuje z tytułu ich przeniesienia na rzecz Spółki, będąc dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, spełniają przesłankę zastosowania przepisów o IP BOX.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest również wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z definicją zawartą w treści art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei, zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prace rozwojowe są definiowane jako prace rozwojowe, czyli jako działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W świetle przywołanego przepisu, definicja prac rozwojowych obejmuje m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania stanowią prace rozwojowe. Projekty nad którymi pracuje Wnioskodawca prowadzą do powstania nowego oprogramowania dostępnego dla klientów Spółki, spełniają więc definicję prac rozwojowych.

W objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej: objaśnienia), wskazano i omówiono kryteria działalności badawczo-rozwojowej. Zaliczają się do nich:

1. twórczość;
2. systematyczność;
3. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wyjaśniając znaczenie przesłanki twórczości, wskazano, że w doktrynie prawa autorskiego podkreśla się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia.

W objaśnieniach wskazano ponadto, że na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Twórczy charakter działalności B+R prowadzonej przez Wnioskodawcę odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. W ujęciu negatywnym twórczy charakter działalności B+R wyklucza uznanie za działalność B+R czynności mających na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usług opracowanych przez inny podmiot. Jak jednak wskazano w ww. objaśnieniach, można włączyć w zakres działalności badawczo-rozwojowej także nowe metody opracowane w celu wykonywania pospolitych zadań. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego programu komputerowego od podstaw. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór. Wnioskodawca, we współpracy z innymi programistami lub samodzielnie, opracowuje kod tworzonego oprogramowania. Wszystkie opracowane (zmodyfikowane) przez Wnioskodawcę programy są efektem samodzielnej i twórczej pracy Wnioskodawcy, które każdorazowo znacząco odróżniają się od potencjalnych rezultatów innych osób realizujących taki sam projekt. Celem Wnioskodawcy jest bowiem zawsze stworzenie programów o określonych funkcjonalnościach i cechach, jednak jego osiągnięcie jest uzależnione m.in. od sposobu pracy oraz szczegółowych założeń Wnioskodawcy.

Drugim kryterium działalności B+R jest systematyczność. Systematyczność działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w ramach projektów badawczo-rozwojowych realizowanych dla poszczególnych klientów końcowych, którzy określają metodykę realizacji konkretnego projektu i planują proces jego powstawania. Działalność Wnioskodawcy nie ma charakteru jednorazowego - po zakończeniu jednego projektu, zostaje On skierowany do pracy nad kolejnym u innego klienta końcowego Spółki. Prace nad oprogramowaniem wykonywane przez Wnioskodawcę mają zatem systematyczny i zorganizowany charakter.

W objaśnieniach wskazano także, że definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Bez wątpienia praca wykonywana przez Wnioskodawcę cechuje się tymi przymiotami, o czym świadczy szczegółowy opis metodyki pracy zawarty w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku.

Odnosząc się do trzeciego kryterium, w objaśnieniach wskazano, że nie ma przeszkód, aby przyjąć, że sformułowanie zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego, czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo, czy też całe państwo, kontynent lub świat.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność, którą wykonuje, polega na tworzeniu oprogramowania, które albo jest ulepszeniem istniejącego oprogramowania, zwiększa liczbę funkcji jakie ono pełni albo też stanowi nowy, tworzony od podstaw utwór o wyjątkowym charakterze. Projekty, nad którymi pracuje, mają charakter nowatorski przynajmniej w zakresie działalności danego klienta końcowego i prowadzą do wykorzystania dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W szczególności należy zauważyć, że projekty, nad którymi pracuje Wnioskodawca, nie mają charakteru prac rutynowych, lecz każdorazowo wymagają od Niego kreatywności, podejścia twórczego i poszukiwania nowych rozwiązań w zakresie tworzonego oprogramowania. Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez Niego prace przyczyniają się zatem do wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, spełniają tym samym również trzecie kryterium działalności B+R.

Na marginesie należy również wskazać, że praca programisty nierozerwalnie wiąże się z koniecznością sprostania szybko postępującym zmianom technologicznym oraz rosnącym oczekiwaniom klientów. W związku z tym wymaga od Wnioskodawcy nie tylko ciągłego dokształcania, zgłębiania zagadnień związanych z nowymi technologiami i wykorzystywania tej wiedzy w tworzeniu cechujących się innowacyjnością projektów, ale także dużej kreatywności i nieszablonowego, twórczego podejścia do realizowanych zadań. W rezultacie uznać należy, że praca programisty z samej swej istoty bliska jest działalności B+R. W tym miejscu należy również podkreślić, że zgodnie z treścią przytoczonego już we wcześniejszej części wniosku raportu B, oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box.

W świetle powyższego, wykonywane przez Wnioskodawcę prace, polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, stanowią zatem działalność B+R i w związku z tym można zastosować do nich stawkę 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich oprogramowania.

Warto również nadmienić, że zostały wydane interpretacje indywidualne dotyczące bardzo zbliżonych stanów faktycznych do zaprezentowanego w niniejszym wniosku, w których stwierdzono, że wykonujący podobne usługi wnioskodawcy mogą zastosować preferencyjne opodatkowanie na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na przykład interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.242.2019.3.MR, dotyczyła prowadzącego działalność gospodarczą z zagraniczną spółką, która zlecała mu udział w projektach swych klientów.

Stanowisko takie przedstawiono także np. w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2019 r., gdzie (również w bardzo zbliżonym stanie faktycznym) organ wskazał, że dochód z tytułu naliczonej w cenie usługi opłaty za prawo do korzystania z programu komputerowego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% (Nr 0115 KDIT3.4011.224.2019.3.MR). Identyczne stanowisko zaprezentowano również w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.243.2019.1.BO, a podobne także w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2019 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.171.2019.2.ES, w której przedstawiono zdarzenie przyszłe dotyczące spółki zatrudniającej programistów. Także w tym przypadku organ opowiedział się za stosowaniem przepisów o IP Box do wynagrodzenia wypłacanego im za przeniesienie praw do wytwarzanego przez nich oprogramowania.

Podsumowując, wskazać zatem należy, że jedyną usługą, jaką Wnioskodawca wykonuje na rzecz Spółki, jest udział w projekcie, którego efektem jest tylko stworzenie oprogramowania komputerowego. Jest to oprogramowanie pisane na zamówienie, spełniające specyficzne wymagania klienta i nie istnieje inne podobne. W ramach świadczonych przez Wnioskodawcę usług jedynym efektem Jego pracy są zatem utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, spełniające wymogi art. 30ca ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawa te są przekazywane na rzecz australijskiej Spółki, za co Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie (jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie godzinowe za świadczenie usług, jednak z punktu widzenia stron umowy istotne staje się jedynie opracowanie określonego programu/oprogramowania, do którego prawa autorskie przechodzą na Spółkę). Następuje zatem faktyczna ich sprzedaż. Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę ma charakter działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, można stwierdzić, że dochody osiągane przez Wnioskodawcę, zgodnie z opisanym stanem faktycznym, stanowią dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi (zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku możliwości skorzystania z preferencji podatkowych, o których mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zadośćuczyni On obowiązkom stawianym przez regulacje szczegółowe, zwłaszcza będzie prowadził księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

W konsekwencji należy uznać, że projekty opisane przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, spełniają przesłanki zastosowania preferencji Innovation Box i tym samym można używać stawki 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich (świadczenia usług) na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny, bądź zdarzenie przyszłe będą różnić się od stanów/zdarzeń występujących w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny, bądź zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej