Temat interpretacji

skutki podatkowe zapłaty w Niemczech podatku od wartości dodanej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty w Niemczech podatku od wartości dodanej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą, zarejestrowaną w CEiDG pod nazwą: .................. Przedmiotem działalności jest handel detaliczny sprzętem i akcesoriami fotograficznymi w sprzedaży wysyłkowej towarów zarówno na terytorium Polski, jak i do innych krajów Unii Europejskiej, w tym do Niemiec. Wnioskodawca korzysta przy tym z internetowej platformy sprzedaży .... Jest podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). Ewidencją księgowo - podatkową prowadzoną na potrzeby firmy są księgi rachunkowe. Klientami za granicą są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci). Nabywcami są między innymi osoby zamieszkałe na terytorium Niemiec. Przewidując przekroczenie rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, o którym mowa w art. 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w październiku 2016 r. Wnioskodawca złożył wniosek do niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamt) o zarejestrowanie Jego osoby jako podatnika niemieckiego podatku od wartości dodanej. W Niemczech podatek ten określany jest zamiennie jako Mehrwersteuer lub Umsatzsteuer, w skrócie: USt. Jest to niemiecki odpowiednik polskiego podatku od towarów i usług (VAT). Wnioskodawca otrzymał w tej sprawie pierwotnie decyzję z Finanzamtu w X. Został zarejestrowany jako podatnik niemieckiego podatku od wartości dodanej USt, pod numerem identyfikacji podatkowej (Steuernummer): ......... W wyniku reorganizacji niemieckich organów podatkowych, od dnia 1 czerwca 2018 r., właściwym dla Wnioskodawcy niemieckim urzędem podatkowym jest Finanzamt w Y. Jest On zarejestrowanym w tym urzędzie podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej USt pod numerem identyfikacji podatkowej (Steuernummer): ...........

Po przekroczeniu w grudniu 2016 r. rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, a właściwie po przekroczeniu limitu przeliczonego na złote, zgodnie z art. 23 ust. 10 polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem opodatkowania podatkiem od wartości dodanej sprzedaży wysyłkowej towarów Wnioskodawcy do Niemiec jest terytorium Niemiec. Zatem, Wnioskodawca ma obowiązek stosowania się do niemieckich przepisów o podatku od wartości dodanej. W związku z tym, do cen netto towarów wysyłanych do klientów niemieckich dolicza niemiecki podatek od wartości dodanej Ust, w stawce podstawowej 19%. Regularnie wysyła do niemieckiego urzędu podatkowego (aktualnie: Finanzamt w Y) miesięczne deklaracje tego podatku (Umsatzsteuer-Voranmeldung), a także przelewa na rachunek bankowy tego urzędu należny podatek od wartości dodanej USt. Termin na wykonanie tych czynności jest określony w niemieckiej ustawie o podatku od wartości dodanej (Umsatzsteuergesetz), za dany okres rozliczeniowy - do 10 dnia następnego miesiąca po zakończeniu okresu rozliczeniowego. W przypadku Wnioskodawcy okresem rozliczeniowym niemieckiego podatku od wartości dodanej USt jest miesiąc.

W ramach sprzedaży wysyłkowej do Niemiec Wnioskodawca sprzedaje sprzęt fotograficzny oraz akcesoria fotograficzne. Od grudnia 2016 r. Jego sprzedaż wysyłkowa towarów do Niemiec podlega przepisom niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej, natomiast nie podlega już opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług. Dochody uzyskane ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec nadal podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każda sprzedaż towarów do Niemiec jest fakturowana. Faktury wystawiane są na podstawie polskich oraz niemieckich przepisów podatkowych. W fakturach wykazywany jest należny niemiecki podatek od wartości dodanej USt we właściwej stawce. Na sprzęt i akcesoria fotograficzne obowiązuje w Niemczech stawka podstawowa podatku USt 19%. Prowadzona jest ewidencja księgowo - podatkowa dla celów rozliczenia niemieckiego podatku od wartości dodanej USt.

Dotychczas Wnioskodawca nie ponosił kosztów związanych ze sprzedażą wysyłkową towarów do Niemiec opodatkowanych niemieckim podatkiem od wartości dodanej. W związku z tym, dotąd nie występował naliczony do odliczenia niemiecki podatek od wartości dodanej USt. Jako zarejestrowany podatnik tego podatku Wnioskodawca ma prawo do obniżenia należnego podatku USt o podatek naliczony USt z faktur zakupu towarów lub usług. Jeżeli w przyszłości wystąpi podatek USt naliczony do odliczenia, to Wnioskodawca będzie go odliczał. Aktualnie całkowity niemiecki podatek od wartości dodanej USt wynikający z faktur sprzedaży jest jednocześnie podatkiem USt należnym do odprowadzenia do niemieckiego urzędu podatkowego. Wnioskodawca tak go wykazuje w deklaracji i tak też przelewa na rachunek bankowy Finanzamtu w terminie do 10-go dnia następnego miesiąca.

Jako przychód podlegający opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podatkiem liniowym) Wnioskodawca traktuje przychód brutto z faktur sprzedaży (wraz z niemieckim podatkiem od wartości dodanej USt).

Natomiast wykazany w niemieckiej deklaracji podatkowej i zapłacony (przelany) na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego: niemiecki podatek od wartości dodanej Ust traktuje jako koszt pośredni uzyskania przychodu i ujmuje (wykazuje w ewidencji księgowo-podatkowej) w miesiącu wykonania przelewu - zapłaty tego podatku. Ze względu na wynikającą z niemieckich przepisów specyfikę rozliczania tego podatku z organem podatkowym, wpłaty z tytułu tego podatku na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego traktowane są jako zaliczki na podatek Umsatzsteuer, a ostateczne rozliczenie tego podatku następuje na podstawie deklaracji rocznej tego podatku zwanej Umsatzsteuererklarung. Zgodnie z tymi przepisami, jeżeli za dany miesiąc zostanie złożona deklaracja okresowa Umsatzsteuer-Voranmeldung i zostanie zapłacony do Finanzamtu wynikający z niej należny podatek Umsatzsteuer, a następnie z jakichś powodów zostanie złożona deklaracja korygująca in minus, wykazująca mniejszą wartość tego podatku za dany miesiąc, to Finanzamt zwraca przelewem na rachunek bankowy związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy nadwyżkę tego podatku. Analogicznie Finanzamt zwraca przelewem bankowym na rachunek firmy ewentualną różnicę: nadwyżkę podatku Umsatzsteuer wynikającą z deklaracji rocznej Umsatzsteuererklarung, a sumą wpłaconych w ciągu roku miesięcznych zaliczek tego podatku, z uwzględnieniem ewentualnych zwrotów zrealizowanych wcześniej przez Finanzamt w trakcie danego roku.

Niniejszy wniosek oraz opisany stan faktyczny nie dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) realizowanej czasem na rzecz zidentyfikowanych unijnych podatników podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, z zachowaniem wymogów wynikających w tej sprawie z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec jest przychód brutto, to znaczy przychód netto powiększony o należny niemiecki podatek od wartości dodanej Umsatzsteuer (w skrócie USt)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem podlegającym opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest przychód brutto wraz z niemieckim podatkiem od wartości dodanej wykazanym w fakturach sprzedaży wysyłkowej na rzecz nabywców na terytorium Niemiec.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Według oceny Wnioskodawcy, ustawodawca celowo użył w treści tego przepisu sformułowania przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Nie użył natomiast sformułowania przychód pomniejszony o należny podatek od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez pojęcie podatku od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem, ustawa o podatku od towarów i usług (konstytuująca ten podatek) rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej obowiązującego w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej i pojęcie podatku od towarów i usług obowiązującego w Polsce. Pojęcia te nie są tożsame. Podatek od towarów i usług jest podatkiem obowiązującym wyłącznie na terytorium Polski. Nie obowiązuje on w żadnym innym kraju Unii Europejskiej. Niemiecki podatek od wartości dodanej Umsatzsteuer nie jest, w myśl powyższych przepisów, tożsamy z polskim podatkiem od towarów i usług. Zatem, przychód podlegający opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym nie może być pomniejszany o wartość tego podatku.

W świetle przedstawionych przepisów brak jest podstaw prawnych, aby podlegający opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód pomniejszać o wartość podatku Umsatzsteuer. Podatek ten nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W efekcie podlegającym opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest przychód brutto zawierający niemiecki podatek od wartości dodanej Umsatzsteuer.

Takie stanowisko potwierdzają opublikowane interpretacje prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, m.in.: interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 maja 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.145.2016.2.MM, interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2016 r., Nr ILPB1/4511-1-352/16-3/KS. Takie też stanowisko zawierają interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z dnia 8 lutego 2019 r., Nr 0111-KDIB1-1.4010.519.2018.2.SG, z dnia 29 listopada 2018 r., Nr 0114-KDIP2-3.4010.239.2018.4.MS oraz z dnia 26 października 2018 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.497.2018.1.

Z kolei, zadeklarowany i przelany na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamtu) nałożony niemiecki podatek od wartości dodanej, należy zdaniem Wnioskodawcy, traktować jako pośredni koszt uzyskania przychodów.

Według Jego oceny, należy wykazywać go w dacie przelewu na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego.

Wydatek ten spełnia definicję kosztu uzyskania przychodów zapisaną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie niemiecki podatek od wartości dodanej Umsatzsteuer ma związek z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę przychodów z działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży wysyłkowej towarów na terytorium Niemiec. Bez wykazywania i rozliczania tego podatku sprzedaż ta byłaby nielegalna.

Natomiast art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza z kosztów uzyskania przychodów podatek od towarów i usług (z wyjątkiem sytuacji, które w opisywanym stanie faktycznym nie występują i nie mają zastosowania). Żaden punkt przepisu art. 23 nie wyklucza natomiast z kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej obowiązującego na terytorium innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, w tym na terytorium Niemiec.

W konsekwencji, do opisanego powyżej braku tożsamości pomiędzy polskim podatkiem od towarów i usług, a niemieckim podatkiem od wartości dodanej Umsatzsteuer - można zdaniem Wnioskodawcy uznać, że ten ostatni nie jest kosztem wyłączonym na mocy art. 23 z kręgu kosztów uzyskania przychodów.

Według oceny Wnioskodawcy, istnieje prawo zaliczenia tego wydatku w koszty uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi łącznie spełniać następujące warunki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. musi być należycie udokumentowany.

Ostatni z powyższych warunków może być spełniony po zakończeniu danego miesiąca, w miesiącu następnym - w momencie sporządzenia deklaracji niemieckiego podatku od wartości dodanej Umsatzsteuer. Wcześniej nie jest znana, ani nie jest należycie udokumentowana wartość należnego podatku Umsatzsteuer podlegającego obowiązkowi zapłaty (przelewu) do niemieckiego urzędu podatkowego. Na podstawie tego dokumentu (deklaracji Umsatzsteuer-Voranmeldung) jest on przelewany w terminie do 10-go dnia następnego miesiąca.

Ewentualne zwroty podatku Umsatzsteuer z Finanzamtu należy, zdaniem Wnioskodawcy, traktować z kolei jako przychody podlegające opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym w dacie wpływu środków na rachunek bankowy. Termin rocznego rozliczenia niemieckiego podatku Umsatzsteuer za dany rok niemieckie przepisy podatkowe wyznaczają do dnia 31 maja następnego roku, a w przypadku podatników, którzy nie posiadają doradcy podatkowego na terytorium Niemiec (jak w przypadku Wnioskodawcy) - termin ten jest wydłużony do 31 lipca następnego roku. Jest to termin na złożenie niemieckiej deklaracji rocznej Umsatzsteuerekiarung i rozliczenia podatku USt za dany (poprzedni) rok kalendarzowy. Zatem, ewentualny zwrot podatku wynikający z tej deklaracji przypadałby już po terminie złożenia polskiej rocznej deklaracji PIT-36L. Z tego powodu niemożliwe byłoby wykazanie tego zwrotu jako przychodu jeszcze w deklaracji podatkowej PIT za rok poprzedni.

Opisane powyżej stanowisko w zakresie kosztów uzyskania przychodów potwierdzają, m.in. indywidualne interpretacje przepisów podatkowych, wydane przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2016 r., Nr ILPB1/4511-1-352/16-3/KS, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 listopada 2016 r., Nr 2461-IBPB-1-3 4510.878.2016.2.APO, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 października 2016 r., Nr ITPB174511-697/16/PSZ oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2016 r., Nr IPPB6/4510-349/16-2/AZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 5a pkt 17 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Powyższa definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania podatek od wartości dodanej.

Dokonując wykładni art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że brak jest argumentów, by możliwość pomniejszenia przychodu należnego, przewidzianą tymi przepisami, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozróżnienia dwóch pojęć.

Ponadto należy stwierdzić, że podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym, w okresie poakcesyjnym. Wynika z tego konieczność stosowania w zakresie podatku od towarów i usług prawa unijnego oraz uwzględniania wykładni tego prawa.

Zatem, pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje zarówno podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski, jak i podatek od wartości dodanej, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. podatek nakładany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Z uwagi na brak rozróżnienia między podatkiem od wartości dodanej, a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług, należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
2. jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
3. w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
4. podatek należny:
5. w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
6. w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
7. od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego określonej ilości lub wartości,
8. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel detaliczny sprzętem i akcesoriami fotograficznymi w sprzedaży wysyłkowej towarów zarówno na terytorium Polski, jak i do innych krajów Unii Europejskiej, w tym do Niemiec. Wnioskodawca korzysta przy tym z internetowej platformy sprzedaży. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). Ewidencją księgowo-podatkową prowadzoną na potrzeby firmy są księgi rachunkowe. Klientami za granicą są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci). Nabywcami są m.in. osoby zamieszkałe na terytorium Niemiec. Przewidując przekroczenie rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, o którym mowa w art. 23 ustawy o podatku od towarów i usług, w październiku 2016 r. Wnioskodawca złożył wniosek do niemieckiego urzędu podatkowego o zarejestrowanie Jego osoby jako podatnika niemieckiego podatku od wartości dodanej. W Niemczech podatek ten określany jest zamiennie jako Mehrwersteuer lub Umsatzsteuer, w skrócie: USt. Jest to niemiecki odpowiednik polskiego podatku od towarów i usług (VAT). Został zarejestrowany jako podatnik niemieckiego podatku od wartości dodanej Ust. Po przekroczeniu w grudniu 2016 r. rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, a właściwie po przekroczeniu limitu przeliczonego na złote, zgodnie z art. 23 ust 10 polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem opodatkowania podatkiem od wartości dodanej sprzedaży wysyłkowej towarów Wnioskodawcy do Niemiec jest terytorium Niemiec. W związku z tym, do cen netto towarów wysyłanych do klientów niemieckich dolicza niemiecki podatek od wartości dodanej Ust, w stawce podstawowej 19%. Regularnie wysyła do niemieckiego urzędu podatkowego miesięczne deklaracje tego podatku, a także przelewa na rachunek bankowy tego urzędu należny podatek od wartości dodanej USt. W ramach sprzedaży wysyłkowej do Niemiec Wnioskodawca sprzedaje sprzęt fotograficzny oraz akcesoria fotograficzne. Od grudnia 2016 r. Jego sprzedaż wysyłkowa towarów do Niemiec podlega przepisom niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej, natomiast nie podlega już opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług. Dochody uzyskane ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec nadal podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każda sprzedaż towarów do Niemiec jest fakturowana. Faktury wystawiane są na podstawie polskich oraz niemieckich przepisów podatkowych. W fakturach wykazywany jest należny niemiecki podatek od wartości dodanej USt we właściwej stawce. Na sprzęt i akcesoria fotograficzne obowiązuje w Niemczech stawka podstawowa podatku USt 19%. Prowadzona jest ewidencja księgowo - podatkowa dla celów rozliczenia niemieckiego podatku od wartości dodanej USt. Dotychczas Wnioskodawca nie ponosił kosztów związanych ze sprzedażą wysyłkową towarów do Niemiec, opodatkowanych niemieckim podatkiem od wartości dodanej. W związku z tym, dotąd nie występował naliczony do odliczenia niemiecki podatek od wartości dodanej USt. Jako zarejestrowany podatnik tego podatku Wnioskodawca ma prawo do obniżenia należnego podatku USt o podatek naliczony USt z faktur zakupu towarów lub usług. Jeżeli w przyszłości wystąpi podatek USt naliczony do odliczenia, to Wnioskodawca będzie go odliczał. Aktualnie całkowity niemiecki podatek od wartości dodanej USt wynikający z faktur sprzedaży jest jednocześnie podatkiem USt należnym do odprowadzenia do niemieckiego urzędu podatkowego. Wnioskodawca tak go wykazuje w deklaracji i tak też przelewa na rachunek bankowy Finanzamtu w terminie do 10-go dnia następnego miesiąca. Jako przychód podlegający opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podatkiem liniowym) Wnioskodawca traktuje przychód brutto z faktur sprzedaży (wraz z niemieckim podatkiem od wartości dodanej USt). Natomiast wykazany w niemieckiej deklaracji podatkowej i zapłacony (przelany) na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego: niemiecki podatek od wartości dodanej Ust traktuje jako koszt pośredni uzyskania przychodu i ujmuje (wykazuje w ewidencji księgowo-podatkowej) w miesiącu wykonania przelewu - zapłaty tego podatku.

Mając na uwadze powyższy opis oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży towarów na terenie Niemiec za przychód z działalności gospodarczej powinien uznać przychód pomniejszony o należny podatek od wartości dodanej. Zatem, przychodem Wnioskodawcy ze sprzedaży wysyłkowej na terytorium Niemiec, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jest przychód netto (tj. zapłata za dany produkt bez uwzględnienia niemieckiego należnego podatku od wartości dodanej).

Natomiast biorąc pod uwagę, że sformułowanie podatek od towarów i usług jest określeniem obejmującym również podatek od wartości dodanej obwiązujący w Niemczech, brak jest możliwości uznania podatku od wartości dodanej zapłaconego w Niemczech jako kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z zasadami określonymi w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc, zadeklarowany i zapłacony do niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamt) niemiecki podatek od wartości dodanej Umsatzsteuer (w skrócie USt) nie może być uznany jako pośredni koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i wykazywany w dacie jego zapłaty - przelewu na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego.

Natomiast zwrot podatku z niemieckiego urzędu podatkowego będzie dla Wnioskodawcy obojętny podatkowo.

Ponadto należy wskazać, że tutejszy Organ przeanalizował powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje indywidualne. Przy czym wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące. Zatem, powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej