Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 września 2019 r. (data wpływu 4 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 24 września 2019 r. nr 0112.KDIL3-2.4011.339.2019.1.JK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłane w dniu 24 września 2019 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 27 września 2019 r. Natomiast w dniu 4 października 2019 r. (data nadania 28 września 2019 r.) wniosek został uzupełniony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

W 2015 r. Wnioskodawca nabył w drodze spadku po matce udział we współużytkowaniu wieczystym do dnia 23 lipca 2057 r. nieruchomości położonej () o powierzchni 0,0500 m2 oraz współwłasność posadowionego na niej domu mieszkalnego o powierzchni 160 m2 i budynku gospodarczego o powierzchni 20 m2, stanowiące odrębny przedmiot własności. Majątek ten stanowił własność ojca Zainteresowanego S. S.

1. S. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości (), nabył umową użytkowania wieczystego z dnia 23 lipca 1968 r.

Pismem z dnia 28 marca 1977 r. Prezydent Miasta stwierdził, że budynek mieszkalny usytuowany na nieruchomości położonej () przekazany został do użytkowania.

Spadek po S. S. zmarłym dnia 28 września 1997 r. na podstawie ustawy nabyli: żona Z. S., dzieci (): po 1/4 każde z nich.

W skład masy spadkowej po Z. S. wchodziły następujące składniki:

1. współużytkowanie wieczyste do dnia 23 lipca 2067 r., nieruchomości przedmiotowej () o powierzchni 0,0500 m2 oraz współwłasność posadowionego na niej domu mieszkalnego o powierzchni 160 m2 i budynku gospodarczego o powierzchni 20 m2, stanowiące odrębny przedmiot własności,
2. nieruchomość składającą się z działki gruntu o powierzchni 0,5300 ha, () wraz z budynkiem mieszkalnym drewnianym o powierzchni 40m2, budynkiem gospodarczym o powierzchni 88m2, będąca nadal współwłasnością spadkobierców,
3. działka gruntu o powierzchni 0,3479 ha (), będąca nadal współwłasnością spadkobierców.

Spadek po Z. S., zmarłej 27 lutego 2015 r. na podstawie ustawy nabyły dzieci: () po 1/3 każde z nich.

W 2018 r. nieruchomość tę wraz z pozostałymi spadkobiercami (rodzeństwem) sprzedaliśmy.

Spadkobiercy nie przeprowadzali działu spadku. Sprzedaży podlegały udziały wynoszące po 1/3 we współużytkowaniu wieczystym do dnia 23 lipca 2067 r. nieruchomości () oraz we współwłasności posadowionego na niej domu mieszkalnego i gospodarczego, stanowiące odrębny przedmiot własności.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zainteresowany jest właścicielem odrębnego lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym (). Jest w tym budynku więcej lokali niż 7 i stąd została powołana tzw. duża wspólnota mieszkaniowa przewidziana w art. 20 i nast. ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r., o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 716 z późn. zm.). Z mocy samego prawa - art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości wspólnej, tj. gruntu i części budynku i urządzeń nie służących wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Na podstawie uchwał wspólnoty mieszkaniowej z 2018 r. został przez wspólnotę mieszkaniową zaciągnięty kredyt bankowy na termomodernizację budynku, która została z tego kredytu z funduszu remontowego sfinansowana. Kredyt został zaciągnięty na 10 lat i jest spłacany przez wspólnotę mieszkaniową z comiesięcznych wpłat właścicieli lokali liczonych kwotowo od 1 metra kwadratowego powierzchni lokali.

Wnioskodawca zamierza środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości spadkowej wpłacić jednorazowo na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej w celu zwolnienia się z dalszego obowiązku wpłat na fundusz remontowy przeznaczonych na spłatę kredytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowa wpłata na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej z przeznaczeniem na spłatę kredytu zaciągniętego przez wspólnotę mieszkaniową spowoduje możliwość skorzystania przez Zainteresowanego ze zwolnienia dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości spadkowej, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w proporcji tam przewidzianej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości spadkowej wydatkowany na wpłatę na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej, przeznaczony na spłatę kredytu na termomodernizację budynku podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 26 ustawy przez własny budynek rozumie się budynek stanowiący własność lub współwłasność podatnika.

Z mocy prawa Zainteresowany jest współwłaścicielem budynku. W świetle art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy za wydatki na cele mieszkaniowe uznaje się wydatki m.in. na remont budynku. Termomodernizacja (docieplenie) jest remontem budynku. Właściciel odrębnego lokalu w tzw. dużej wspólnocie mieszkaniowej ponosi koszty remontu budynku przez wpłaty na fundusz remontowy wspólnoty - art. 14 pkt 1 ustawy o własności lokali. Mimo zatem, że remont nieruchomości wspólnej został wykonany przed zbyciem nieruchomości spadkowej, to Wnioskodawca poniesie wydatek na ten cel po zbyciu tej nieruchomości.

Alternatywnie zwolnienie podatkowe może wynikać także z art. 21 ust 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatków na spłatę kredytu na remont wspólnego budynku. Wspólnota mieszkaniowa nie ma osobowości prawnej i tworzą ją z mocy prawa właściciele odrębnych lokali. Właściciel nie może inaczej niż przez wspólnotę mieszkaniową zaciągać kredytów na remonty nieruchomości wspólnej, a zatem i spłata kredytu zaciągniętego na remonty budynku za pośrednictwem wspólnoty mieszkaniowej powinna korzystać ze zwolnienia podatkowego, bo w innych przypadkach właściciele lokali w tzw. małych wspólnotach mieszkaniowych byliby dyskryminowani przez prawo podatkowe w stosunku do właścicieli lokali w tzw. małych wspólnotach mieszkaniowych, w których do zarządu nieruchomością wspólną stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności i kredyty są zaciągane i spłacane bezpośrednio na współwłaścicieli nieruchomości wspólnej - art. 19 ustawy o własności lokali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

&− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca po śmierci ojca w dniu 28 września 1997 r. stał się współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/4 części prawa użytkowania wieczystego nieruchomości () o powierzchni 0,0500 m2 oraz współwłasność posadowionego na niej domu mieszkalnego o powierzchni 160 m2 i budynku gospodarczego o powierzchni 20 m2. Następnie w związku ze śmiercią matki w dniu 27 lutego 2015 r. Zainteresowany stał się współwłaścicielem dalszej części wskazanego wyżej majątku. Jego udział całkowity wyniósł 1/3 części. W 2018 r. Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami sprzedali ww. majątek spadkowy.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że Wnioskodawca udziały w majątku spadkowym nabył w dwóch datach, w dniu śmierci ojca, tj. 28 września 1997 r. oraz w dniu śmierci matki, tj. w dniu 27 lutego 2015 r.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia nabycie, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci nabycia własności rzeczy.

Wobec powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę w 2018 r. przysługującego mu udziału we współużytkowaniu wieczystym nieruchomości () o powierzchni 0,0500 m2 oraz współwłasność posadowionego na niej domu mieszkalnego o powierzchni 160 m2 i budynku gospodarczego o powierzchni 20 m2, nabytego w drodze spadku po ojcu - z uwagi na fakt, że od momentu nabycia tj. 28 września 1997 r. sprzedaży w 2018 r. upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W odniesieniu natomiast do sprzedaży w 2018 r. udziału nabytego w dniu 27 lutego 2015 r. w spadku po matce, z uwagi na fakt, że nie upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 stwierdzić należy, że stanowi ona źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust.2 ustawy).

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

W tym miejscu wskazać należy, że ratio legis dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na przyjęcie, że ustawodawca kierował ulgę podatkową nim unormowaną do podatników, którzy pozyskali ze sprzedaży nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, określone przychody i w nieprzekraczalnym terminie dwóch lat, przychody te wydatkowali na zaspokojenie swych potrzeb mieszkaniowych, przy czym, o tym co ustawodawca uznaje za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe przesądzają przepisy ustępu 25 pkt 1 i pkt 2 art. 21. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane bezpośrednio lub także pośrednio (kredyty, pożyczki i odsetki od nich) na realizację nowego, szeroko rozumianego, celu mieszkaniowego. Ustawodawcy wprowadzającego regulacje dotyczące ulg mieszkaniowych przyświecał zasadniczy cel tj. wsparcie różnych form budownictwa mieszkaniowego, lecz realizowanego bezpośrednio przez podatnika.

Przy czym pamiętać należy, że zgodnie z jednolicie prezentowanymi w orzecznictwie poglądami, szczególny charakter ulg podatkowych, do których należy omawiany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na podmioty powołujące się na powyższe przepisy ich ścisłą wykładnię, zgodną z ich literalnym brzmieniem. Jak trafnie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt II FSK 2071/09 w prawie podatkowym wszelkie przepisy o ulgach i zwolnieniach, jako ustanawiające odstępstwa od zasady równości opodatkowania i wyjątki od konstytucyjnego obowiązku ponoszenia ciężarów publicznych określonych w ustawie (por. art. 84 Konstytucji RP), należy interpretować literalnie. Prowadzi to do uznania zasadniczej roli rezultatów wykładni językowej w rozumowaniu interpretacyjnym.

Konsekwencją takiej dyrektywy jest wykluczenie możliwości tworzenia nowych przesłanek nieprzewidzianych wyraźnie w obowiązujących przepisach prawa, bowiem naruszałoby to konstytucyjną zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa. Zasada ta stwarza nie tylko obowiązek stanowienia prawa spójnego, jasnego i zrozumiałego dla obywatela, lecz również takiej jego interpretacji, która odpowiada sformułowaniom przepisów (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25.11.2002 r., sygn. akt FPS 12/02).

W realiach rozpatrywanej sprawy Wnioskodawca środki uzyskane z majątku spadkowego zamierza wydatkować na jednorazową wpłatę na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej w celu zwolnienia się z dalszego obowiązku wpłat na fundusz remontowy przeznaczonych na spłatę kredytu zaciągniętego przez wspólnotę na termomodernizację budynku, w którym znajduje się lokal Zainteresowanego. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca uważa, że ma prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d bądź art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując analizy powyższego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego z dokonaną analizą stwierdzić należy że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany dokonując jednorazowej wpłaty na fundusz remontowy nie spłaca bowiem kredytu (pożyczki), który zaciągnął na remontowany przez siebie lokal mieszkalny. Natomiast wykładnia literalna wskazanego przepisu jednoznacznie wskazuje, że uprawnienie do skorzystania z ulgi przewidzianej w tym przepisie przysługuje jedynie podatnikowi, który zaciągnął kredyt/pożyczkę we własnym imieniu, o czym świadczy użyty w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a cyt. ustawy zwrot zaciągniętego przez podatnika.

Powyższego nie zmienia fakt, iż właściciele lokali nie mają prawnych możliwości w inny sposób, niż określony w ustawie o własności lokali, remontować i modernizować części wspólnych nieruchomości. Rezultaty wykładni językowej stoją bowiem w sprzeczności z możliwością uznania za wydatki służące celom mieszkaniowym, wydatków dokonanych na poczet wpłat na wyodrębniony fundusz remontowy wspólnoty, również jeśli wydatki te stanowiły kwoty przeznaczone na spłatę kredytu bankowego zaciągniętego przez wspólnotę. Z treści omawianego przepisu wynika jednoznacznie, że warunkiem uzyskania przez podatnika omawianej ulgi jest wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (praw majątkowych) na własne cele mieszkaniowe, zatem wpłata na fundusz remontowy wspólnoty nie spełnia tego kryterium.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do Zainteresowanego zastosowanie znaleźć może jedynie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż Wnioskodawca dokonał wydatkowania środków pieniężnych na spłatę kredytu zaciągniętego przez wspólnotę mieszkaniową, a nie na remont lokalu mieszkalnego. Co do możliwości skorzystania z powyższego zwolnienia w kontekście art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d cyt. ustawy Wnioskodawcę dyskwalifikuje, już sam fakt, że remont, o którym mowa we wniosku na co wskazał sam Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego został wykonany przed zbyciem nieruchomości spadkowej. W konsekwencji Wnioskodawca nie wydatkował środków ze sprzedaży majątku spadkowego na remont (gdyż w momencie sprzedaży był on już wykonany), a jedynie na wpłatę na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej w celu zwolnienia się z dalszego obowiązku wpłat na fundusz remontowy przeznaczonych na spłatę kredytu zaciągniętego przez wspólnotę na poczet tego remontu.

W konsekwencji dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży majątku spadkowego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2015 r. (po matce) wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego przez wspólnotę nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu temu nie podlega natomiast dochód uzyskany ze sprzedaży majątku spadkowego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1997 r. (po ojcu) z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8. W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej