Temat interpretacji
Obowiązki płatnika z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka wchodzi również w skład .... Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu, w ramach których Spółka występuje w roli finansującego (leasingodawcy). Na podstawie zawieranych ze swoimi klientami umów leasingu Spółka nabywa i oddaje do odpłatnego korzystania klientom (korzystającym) środki trwałe obejmujące m.in. samochody osobowe, dostawcze i ciężarowe, maszyny, urządzenia.
Spółka do celów prowadzenia działalności gospodarczej nabędzie w niedalekiej przyszłości pojazdy elektryczne (w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy elektromobilności i paliwach alternatywnych), które zostaną następnie udostępnione pracownikom jako samochody służbowe. Samochody będą w głównej mierze użytkowane przez pracowników na potrzeby działalności Spółki, niemniej, pracownik będzie mógł również wykorzystywać samochód w pewnym zakresie do celów prywatnych.
Z tego tytułu, zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt. 1 lit. b ustawy o PIT, pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy zostanie doliczona wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych w wysokości 250 zł miesięcznie.
W związku z wykorzystywaniem aut, konieczne będzie zapewnienie do nich dostawy energii elektrycznej. Sposób ładowania energii będzie uzależniony od dostępnych możliwości, tj. dostępnej infrastruktury, obowiązującej technologii, indywidualnej sytuacji pracownika. Wg stanu wiedzy na dzień dzisiejszy, samochody elektryczne będą mogły być ładowane w następujący sposób:
1)w siedzibie Spółki (rozwiązanie o ograniczonej dostępności);
2)w domu pracownika - niewątpliwie jest to rozwiązanie najwygodniejsze dla pracowników, jednak nie dla każdego z nich będzie dostępne (np. mieszkańców bloków);
3)przy wykorzystaniu infrastruktury podmiotów trzecich, np. stacji benzynowych.
Spółka rozważa przyjęcie rozwiązania, w którym to zewnętrzna firma zajmowałaby się odczytem, a następnie przygotowaniem raportu, który przedstawiałby:
a)identyfikację ładowanego samochodu,
b)ilość pobranej energii (kWh),
c)stawkę za kWh,
d)kwotę do zwrotu dla pracownika.
W oparciu o kwoty przedstawione w raporcie Spółka dokonywałaby zwrotu kosztów pracownikom.
Wdrożony przez Spółkę model rozliczania (niezależnie od tego, jaka formuła zostanie ostatecznie przyjęta) zapewni zwrócenie pracownikowi realnego kosztu ładowania samochodu. Zwrot kosztów nie będzie odbywał się na podstawie ustalonej przez Spółkę z góry kwoty ryczałtu.
Pytanie
Czy w opisanych okolicznościach kwota stanowiąca zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego, wykorzystywanego również do celów prywatnych, mieści się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w związku z tym Spółka nie powinna doliczać pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy wskazanego zwrotu kosztów, a w konsekwencji pobierać i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, kwota stanowiąca zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego wykorzystywanego również do celów prywatnych we własnym zakresie, mieści się w ryczałcie, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt. 1 lit. b ustawy o PIT. W konsekwencji, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu elektrycznego wykorzystywanego również do celów prywatnych nie powinien zostać doliczony do przychodu pracownika ze stosunku pracy. W konsekwencji Spółka nie powinna pobierać zaliczki na podatek z tego tytułu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W art. 12 ust. 2a pkt. 1 lit. b ustawy o PIT wskazana została konkretna kwota, która powinna zostać doliczona do przychodu ze stosunku pracy pracownikowi wykorzystującemu elektryczny samochód służbowy również do celów prywatnych. Wynosi ona 250 zł miesięcznie.
Przez pojazdy elektryczny rozumie się pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych, tj. pojazd samochodowy w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, wykorzystujący do napędu wyłącznie energię elektryczną akumulowaną przez podłączenie do zewnętrznego źródła zasilania.
Natomiast art. 12 ust. 3 ustawy o PIT stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Na przestrzeni lat pojawiła się wątpliwość czy kwota ryczałtu wskazana w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT obejmuje koszty paliwa zużytego przez pracownika do celów prywatnych. Organy interpretacyjne początkowo stawały na stanowisku, że ryczałt obejmuje wszelkie koszty użytkowania samochodu takie jak ubezpieczenie czy bieżące naprawy, z wyjątkiem kosztów paliwa, którego zwrot powinien stanowić dla pracownika dodatkowy przychód ze stosunku pracy. Jednak sądy administracyjne zgodnie przyznawały w tych sporach rację podatnikom, stając na stanowisku, że w kwocie ryczałtu ustalonego zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o PIT mieszczą się również koszty paliwa zakupionego przez pracodawcę,
Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku:
·z 19 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2050/17 – wskazał, że: podstawowym kosztem, który wiąże się z użyciem pojazdu, jest jednakże zakup paliwa, bez którego korzystanie z niego do celów prywatnych w ramach podstawowej funkcji nie będzie możliwe. Jeżeli zatem ustawodawca określa przychód z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ryczałtowo, bez rozbicia na poszczególne koszty, które przy zwykłym użyciu pojazdu musiałby ponieść pracownik i nie wyłącza z tej kwoty wydatków na paliwo, to należy przyjąć, że określona ryczałtowo wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie wydatki związane z normalną eksploatacją samochodu, w tym także na paliwo;
·z 28 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2654/16 – stwierdził, że w ocenie sądu należy natomiast opowiedzieć się za trafnością wniosku, że ryczałtowo określana wartość analizowanych nieodpłatnych świadczeń obejmuje wszelkie koszty eksploatacji samochodu, w tym paliwo, ale także - tytułem przykładu - płyn do spryskiwaczy. Nie wydaje się natomiast, by można nią było objąć również koszty poza eksploatacyjne, które nie warunkują samego korzystania z samochodu, jak opłaty autostradowe czy parkingowe.
Biorąc pod uwagę powyższe, Minister Finansów 11 września 2020 r. wydał Interpretację Ogólną (sygn. DD3.8201.1.2020) w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych (dalej: Interpretacja Ogólna).
Minister przytoczył wspomniane wyżej wyroki sądów administracyjnych, jednoznacznie się z nimi zgadzając. W podsumowaniu Interpretacji Ogólnej Minister stanął na stanowisku, że przyjmując zatem argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy PIT, należy stwierdzić, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy - jako właściciel samochodu - musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.
Jak przedstawiono w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka udostępni pracownikom samochody elektryczne, które będą mogły być wykorzystywane przez pracowników również do celów prywatnych. W związku z tym, zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt. 1 lit. b ustawy o PIT, pracownikowi zostanie doliczony do przychodu ze stosunku pracy ryczałt w wysokości 250 zł miesięcznie. Samochody będą stanowiły pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych.
Spółka wskazała jednoznacznie, że zastosowany przez Nią model rozliczania pozwoli na ustalenie realnej wartości załadowanej do akumulatora pojazdu energii.
Wydawać by się mogło, że Interpretacja Ogólna odnosi się samochodów posiadających napęd konwencjonalny (diesel lub benzyna). Jej szczegółowa analiza wskazuje jednak, że obejmuje ona swoim zakresem również samochody elektryczne.
Po pierwsze, Interpretacja Ogólna dotyczy całego art. 12 ust. 2a ustawy o PIT. W momencie wydawania Interpretacji Ogólnej przepis ten nie zawierał jeszcze regulacji dotyczących samochodów elektrycznych, począwszy jednak od 1 stycznia 2022 r. przepis dotyczy również tych samochodów. W efekcie zakres obowiązywania Interpretacji Ogólnej rozstał rozszerzony również na te samochody.
Po drugie, Interpretacja Ogólna nie odnosi się wyłącznie do kwestii paliwa - wręcz przeciwnie, obejmuje ona kwestie wszelkich wydatków „samochodowych”. Wskazano w niej bowiem, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy - jako właściciel samochodu - musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.
Niewątpliwie koszt ładowania energii elektrycznej do samochodu jest jednym z elementów kosztowych użytkowania samochodu, identycznym w swej naturze i przeznaczeniu do paliwa. Z całą pewnością więc mieści się powyższym katalogu. W tej sytuacji Interpretacja Ogólna powinna mieć zastosowanie do sytuacji Spółki i to nie przez analogię, ale wprost.
Skoro więc Minister Finansów określił, że koszty związane z użytkowaniem samochodu podlegają po stronie pracownika opodatkowaniu w granicach ryczałtu określonego w art. 12 ust. 2a ustawy o CIT, należy to stanowisko powielić, zgodnie z wnioskiem Spółki wyrażonym w niniejszym piśmie.
Warto zauważyć, że zasadę przypisania przychodu pracownikowi użytkującemu samochód elektryczny wprowadzono do ustawy o PIT od 1 stycznia 2022 r., a więc kilka lat po wydaniu Interpretacji Ogólnej. Gdyby ustawodawca miał na celu wprowadzenie odrębnych zasad dla pojazdów elektrycznych, to zostałyby one wprowadzone wraz z regulacją prywatnego użytku samochodu elektrycznego. Tak się jednak nie stało. Pojazdy elektryczne zostały dodane do przepisu art. 12 ust. 2a ustawy o PIT obok pojazdów posiadających napęd konwencjonalny, bez jednoczesnej zmiany art. 12 ust. 2a w innych obszarach. To jednoznacznie potwierdza, że wolą ustawodawcy było stosowanie w tym przypadku identycznych zasad jak w przypadku paliw i stosowanie do pojazdów elektrycznych Interpretacji Ogólnej.
Podsumowując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy kwota zwrotu będzie mieściła się w ryczałcie opisanym w art. 12 ust. 2a pkt. 1 lit. b ustawy o PIT i w rezultacie nie powinna zostać doliczona pracownikowi do przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
·interpretacji indywidualnej z 17 sierpnia 2022 r., nr 0115-KDIT2.4011.233.2022.2.RS – organ uznał, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie, poza godzinami pracy, nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 3 ww. Ustawy,
·zmienionej interpretacji indywidualnej z 28 września 2022 r., nr DOP3.8222.34.2021.HTCE - w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sytuacji gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym korzystając z przydomowej stacji ładowania, to zwrot przez Wnioskodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.
Stosownie do art. 12 ust. 2a ww. ustawy:
Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów:
a) o mocy silnika do 60 kW,
b) stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;
2) 400 zł miesięcznie – dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.
W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.
Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
Stosownie do art. 12 ust. 3 powołanej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Natomiast, obowiązek poboru podatku przez zakład pracy został wskazany w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2023 r. Zgodnie z tym przepisem:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika że, nabędziecie Państwo do celów prowadzenia działalności gospodarczej pojazdy elektryczne (w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy elektromobilności i paliwach alternatywnych), które zostaną następnie udostępnione pracownikom jako samochody służbowe. Samochody będą w głównej mierze użytkowane przez pracowników na potrzeby działalności Spółki, niemniej, pracownik będzie mógł również wykorzystywać samochód w pewnym zakresie do celów prywatnych.
Wątpliwość Państwa budzi kwestia, czy zwrot pracownikowi kosztów energii w związku z ładowaniem samochodu służbowego elektrycznego, będzie stanowił dodatkowy opodatkowany przychód pracownika, w konsekwencji czy na Państwu będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Celem wyjaśnienia powyższych wątpliwości zauważyć należy, że rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta.
Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.
W interpretacji tej, przyjmując argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy – jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.
Pomimo, że interpretacja ta nie odnosi się do samochodów elektrycznych, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika. Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przypadku wykorzystywania przez pracownika do celów prywatnych samochodu elektrycznego wartość tego przychodu, niezależnie od mocy silnika, wynosi 250 zł miesięcznie. Stąd też w sytuacji, gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania, stacji benzynowej to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, zwrot wydatku na ładowanie samochodu służbowego w wartościach faktycznie poniesionych przez pracownika, nie stanowi dla niego ww. przychodu.
Jeśli jednak pracodawca będzie wypłacał ryczałtową kwotę na poczet wydatków na ładowanie tego samochodu, to powinna ona zostać rozliczona i ewentualna nadwyżka ponad poniesiony przez pracownika wydatek na ładowanie powinna albo zostać zwrócona pracodawcy, albo zostać zaliczona do przychodu pracownika ze stosunku pracy.
Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że zwrot faktycznie poniesionych przez pracownika kosztów energii na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie, wykorzystywanego również do celów prywatnych nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ww. ustawy. Tym samym, nie będziecie Państwo pełnili roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania tej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.