Temat interpretacji
Obowiązki płatnika związane z naliczaniem zaliczki na podatek przy dwóch umowach o pracę.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązku składania przez pracownika oświadczenia PIT-2 i prawidłowe w pozostałym zakresie.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z naliczaniem zaliczki na podatek przy dwóch umowach o pracę. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Pracownik Szkoły X zatrudniony jest na dwóch odrębnych umowach o pracę. Każda z umów określa inne warunki pracy i płacy (każda wskazuje wymiar etatu, stanowisko, zakres czynności, wynagrodzenie), czyli dwa stosunki pracy.
Pierwsza umowa o pracę zawarta w dniu 1 maja 2017 r., druga umowa o pracę zawarta 1 października 2021 r. Pracownik ma złożone jedno oświadczenie PIT -2, przy umowie z dnia 1 maja 2017 r.
Płatnik Szkoły, w imieniu którego rozliczenie zaliczek na podatek dochodowy dokonywane jest przez Y posługuje się zapisami ustawy, które traktują o stosunku pracy (nie stosunkach pracy). W przypadku dwóch umów o pracę (określających odrębne warunki pracy i płacy) zawartych z tym samym pracodawcą zastosowano, dla każdego stosunku pracy odrębne rozliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracownik miał złożone oświadczenie PIT-2 do pierwszej umowy, która zawarta była 1 maja 2017 r. i przy tej umowie stosowano tzw. ulgę podatkową. Kolejną umowę o pracę w Szkole podpisał od 1 października 2021 r.
Pracownik Szkoły kwestionuje poprawność rozliczania zaliczek na podatek dochodowy oddzielnie do dwóch umów o pracę, powołując się na art. 32 pkt 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2. Uważa, że jeżeli jest ten sam płatnik, tj. Szkoła, to nieważne, że ma dwie umowy, jego dochody powinny być zsumowane, tak aby w pełni mógł co miesiąc wykorzystać 1/12 kwoty wolnej od podatku. Pracownikowi wyjaśniono, że zapis art. 32 pkt 2 ustawy nie odnosi się do różnych stosunków pracy, co występuje u pracownika, tj. jest to zapis odnoszący się do standardowej sytuacji, tj. jedna umowa z tym samym pracodawcą. Przepisy wprost nie wskazują jak stosować prawo w wyjątkowych sytuacjach, tj. dwie umowy z tym samym pracodawcą, nie byłoby wątpliwości, gdyby były to dwie umowy z różnymi zakładami. Pracownik uważa, że nie mają znaczenia tu dwie odrębne umowy o pracę, jest jeden płatnik. Nie przyjmuje argumentu, że każda umowa o pracę, to odrębny stosunek pracy. Każda umowa określa odrębne stanowisko pracy i inne składniki wynagrodzenia.
Szkoła X (Płatnik) obsługiwana jest przez Y na podstawie delegacji wynikającej z Ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, art. 10b oraz Uchwały Rady Miasta w sprawie utworzenia jednostki budżetowej. W ramach wskazanej delegacji, zgodnie ze statutem - Y wykonuje czynności w imieniu płatnika składek realizując wszystkie procesy płacowe związane z naliczeniem i rozliczeniem wynagrodzeń pracowników, tj. nalicza wynagrodzenia, potrąca i rozlicza składki na podatek dochodowy zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Y jest jednostką organizacyjną Gminy Miasta, która zgodnie ze statutem - odpowiedzialna jest za naliczanie płac oraz rozliczenie z Urzędem Skarbowym i jest jednostką do której wpłynęła skarga na nieprawidłowe ustalanie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Pracownik miał złożone oświadczenie PIT-2 do pierwszej umowy, która zwarta była 1 maja 2017 r. i przy tej umowie stosowano tzw. ulgę podatkową. Kolejną umowę o pracę w Szkole podpisał od 1 października 2021 r. W związku z tym, że od 1 stycznia 2022 r. weszły przepisy Polskiego Ładu, a tym samym kwota zmniejszająca zaliczki na podatek wzrosła z 43 zł 76 gr miesięcznie do 425 zł (1/12 z 5100 zł) pracownik zauważył, że nie ma zastosowanej pełnej kwoty zmniejszającej podatek, ponieważ ma za mały przychód, dlatego też zawnioskował o sumowanie przychodów z dwóch odrębnych stosunków pracy. W imieniu Płatnika – Szkoły, Y prosił o dostarczenie przez pracownika PIT-2 wraz z oświadczeniem, której umowy ma dotyczyć zwolnienie. Pracownik neguje taki sposób załatwienia sprawy i twierdzi, że nie macie Państwo prawa żądać od niego takiej deklaracji, ponieważ żaden przepis na to nie wskazuje.
Pytania
1.Czy dla zastosowania kwoty wolnej od podatku – właściwie dokonywane jest rozliczenie podatku dochodowego stosując odrębne rozliczenie dla każdego zawartego stosunku pracy?
2.Czy zgodnie art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowo obliczane są zaliczki na podatek dochodowy, odrębnie dla każdego stosunku pracy?
3.Czy pracownik winien na PIT-2, wskazać, z którego stosunku pracy Płatnik ma stosować kwotę wolną od podatku?
Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie, sposób rozliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowy.
Przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwalają na dobrowolne interpretowanie zapisów - jasno traktują o stosunku pracy i tym samym wskazują zasady do rozliczenia podatkowego - literalnie wskazując stosunek pracy (liczba pojedyncza) - wyjaśnienie od Y, że metodologia zastosowania ulgi dla każdej umowy o pracę odrębnie jest poprawna.
Pracownik występując z żądaniem sumowania przychodów z dwóch odrębnych umów zawartych z tym samym pracodawcą, z której każda określa odrębne warunki pracy i płacy, interpretuje przepisy art. 32 na swoją korzyść, jednak nie może taka interpretacja stanowić wykładni prawnej.
Ustalając zaliczkę na podatek dochodowy z dwóch umów o pracę z tym samym pracodawcą, nie ma obowiązku sumować przychodów, dwie umowy o pracę z tym samym pracodawcą kwalifikuje jako, dwa odrębne stosunki pracy (każda umowa określa odrębne warunki pracy i płacy).
Płatnik – Szkoła X prawidłowo skierował prośbę do pracownika, aby do PIT-2 złożył oświadczenie, do której umowy zastosować kwotę zmniejszającą zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Stosowany obecnie mechanizm poboru zaliczek, z odrębnych umów o pracę jest prawidłowy.
W przypadku dwóch umów o pracę (określających odrębne warunki pracy i płacy) zawartych z tym samym pracodawcą zastosowano odrębne rozliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwagi na dwa odrębne stosunki pracy. Nie ma znaczenia, że występuje jeden płatnik. Z uwagi na brak jednolitej interpretacji przepisów prawa w wyjątkowych sytuacjach, np. dwie umowy z jednym pracodawcą ciężko posługiwać się jakąkolwiek wykładnią prawa. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w tej sytuacji nie ma znaczenia ten sam pracodawca, a najistotniejszym elementem są dwie podpisane umowy, które stanowią dwa odrębne stosunki pracy, a pracownik powołując się na art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych błędnie go interpretuje.
Czytając przepis literalnie ustawodawca użył sformułowania „stosunek pracy”, nie ma wzmianki o odstępstwach. Zdaniem Wnioskodawcy przepis należy interpretować:
·1 umowa = 1 stosunek pracy,
·2 umowa = kolejny stosunek pracy, traktujemy na równi jakby to był inny pracodawca, nie ma znaczenia ten sam płatnik.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy zgodnie art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawidłowo obliczane są zaliczki na podatek dochodowy pracownikowi mającemu dwie umowy o pracę oraz czy dla zastosowania kwoty wolnej od podatku należy zastosować odrębne rozliczenie dla każdego zawartego stosunku pracy i czy pracownik winien na oświadczeniu PIT-2, wskazać, z którego stosunku pracy płatnik ma stosować kwotę wolne od podatku.
W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. ustawy:
Zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:
1) za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali - 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2) za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;
3) za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
W myśl art. 32 ust. 1a ww. ustawy:
Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:
1) dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, a małżonek nie uzyskuje żadnych dochodów - zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej;
2) dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, a małżonek nie uzyskuje żadnych dochodów lub dochody małżonka mieszczą się w niższym przedziale skali podatkowej, zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 2 cytowanej ustawy:
Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.
Zgodnie z opisem stanu faktycznego pracownik Szkoły ma zawarte w tej samej szkole dwie odrębne umowy o pracę. Każda z umów określa inne warunki pracy. Pierwsza umowa o pracę zawarta w dniu 1 maja 2017 r., druga umowa o pracę zawarta 1 października 2021 r. Pracownik ma złożone jedno oświadczenie PIT-2, przy umowie z dnia 1 maja 2017 r. Przy rozliczaniu podatku dochodowego posługuje się zapisami ustawy, które traktują o stosunku pracy (nie stosunkach pracy). W przypadku dwóch umów o pracę (określających odrębne warunki pracy i płacy) zawartych z tym samym pracodawcą zastosowano, dla każdego stosunku pracy odrębne rozliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracownik miał złożone oświadczenie PIT-2 do pierwszej umowy i przy tej umowie stosowano tzw. ulgę podatkową. Pracownik kwestionuje poprawność rozliczania zaliczek na podatek dochodowy oddzielnie do dwóch umów o pracę, powołując się na art. 32 pkt 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa, że jeżeli jest ten sam płatnik, to nieważne, że ma dwie umowy, jego dochody powinny być zsumowane, tak aby w pełni mógł co miesiąc wykorzystać 1/12 kwoty wolnej od podatku.
Ustosunkowując się do kwestii będącej przedmiotem sformułowanych we wniosku pytań, należy wskazać, że w celu uwzględnienia kwoty zmniejszającej podatek, pracownik może złożyć odpowiednie oświadczenie (PIT-2) u pracodawcy. W przypadku zawarcia dwóch umów o pracę z tym samym pracodawcą, o kwotę zmniejszającą podatek powinna być pomniejszana zaliczka wyłącznie z jednej umowy o pracę. Kwota zmniejszająca podatek może być uwzględniana wyłącznie przy jednym wynagrodzeniu, od jednej umowy, bez względu na liczbę zawartych umów o pracę z tym samym pracodawcą. Pracownik zatrudniony u danego pracodawcy w oparciu o dwie umowy o pracę oświadczenie PIT-2 składa tylko raz. Może jednocześnie wskazać, której umowy oświadczenie dotyczy, przy czym nie ma takiego obowiązku. W interesie podatnika jest jednak wskazanie, do której umowy płatnik ma zastosować dyspozycję wynikającą z PIT-2. Kwota zmniejszająca podatek może być uwzględniana wyłącznie przy jednym wynagrodzeniu, od jednej umowy, bez względu na liczbę zawartych umów o pracę z tym samym pracodawcą.
Należy przy tym wyjaśnić, że zawarcie każdej umowy o pracę należy traktować na równi z umowami podpisanymi z różnymi zakładami pracy, bez względu na to, czy w roli pracodawcy występuje ten sam, czy inny podmiot.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że dla zastosowania kwoty wolnej od podatku – właściwie dokonujecie Państwo rozliczenia podatku dochodowego stosując odrębne rozliczenie dla każdego zawartego stosunku pracy oraz prawidłowo obliczacie Państwo zaliczki na podatek dochodowy, odrębnie dla każdego stosunku pracy.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 1 i nr 2 należy uznać za prawidłowe.
Natomiast odnosząc się do Państwa stanowiska odnośnie pytania nr 3, stwierdzić należy, że pracownik może wskazać, z którego stosunku pracy płatnik ma stosować kwotę wolną od podatku, nie jest to jednak jego obowiązkiem. W związku z tym, jeśli pracownik ma złożone jedno oświadczenie PIT-2, przy umowie z dnia 1 maja 2017 r., niepotrzebnie skierowano prośbę do pracownika, aby do PIT-2 złożył oświadczenie, do której umowy zastosować kwotę zmniejszającą zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wobec tego Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.
Ponadto wskazać należy, że od 1 stycznia 2023 r. podatnik będzie mógł swobodnie decydować o zastosowaniu kwoty wolnej przez płatnika.
Ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 1265) wprowadzono zmiany m.in. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązywać będą od 1 stycznia 2023 r.
Zgodnie z art. 31b ust. 1 ww. ustawy, w ww. brzmieniu:
W przypadkach, o których mowa w art. 32, art. 34 ust. 3, art. 35 ust. 1 pkt 1–4 i 7–9 oraz art. 41 ust. 1, płatnik pomniejsza zaliczki o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, jeżeli podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia.
Stosownie do art. 31b ust. 2 ww. ustawy:
Oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia podatnik może złożyć nie więcej niż trzem płatnikom.
W myśl art. 31b ust. 3 ww. ustawy:
W oświadczeniu o stosowaniu pomniejszenia podatnik wskazuje, że płatnik jest uprawniony do pomniejszenia zaliczki o kwotę stanowiącą:
1) 1/12 kwoty zmniejszającej podatek albo
2) 1/24 kwoty zmniejszającej podatek, albo
3) 1/36 kwoty zmniejszającej podatek.
W świetle art. 31b ust. 4 ww. ustawy:
W przypadkach, o których mowa w art. 33, art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1 pkt 5 i 6 oraz art. 42e, płatnik pomniejsza zaliczkę o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, chyba że podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, albo wniosek o rezygnację ze stosowania pomniejszenia.
Przepis art. 31b ust. 5 ww. ustawy, stanowi, że:
W przypadku uzyskiwania w danym miesiącu przychodów od więcej niż jednego płatnika podatnik może zło-żyć oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia, jeżeli:
1) łączna kwota pomniejszenia stosowana przez wszystkich płatników w tym miesiącu nie przekracza kwoty stanowiącej 1/12 kwoty zmniejszającej podatek oraz
2) w roku podatkowym podatnik za pośrednictwem płatnika nie skorzystał w pełnej wysokości z pomniejszenia kwoty zmniejszającej podatek, w tym również gdy złożył wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym, o którym mowa w art. 31c.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).