W zakresie ustalenia rezydencji podatkowej i opodatkowania przychodów z Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 22 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów osiągniętych na terenie Wielkiej Brytanii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 sierpnia 2022 r. (wpływ 31 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną, która od 2005 roku mieszka na terenie Wielkiej Brytanii. W tym państwie prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie Limited Liability Partnership (dalej zwane LLP) i uiszcza wszelkie zobowiązania podatkowe związane z przedmiotową działalnością. Miejscem Pana stałego pobytu jest Wielka Brytania, gdzie przebywa Pan w ciągu roku podatkowego powyżej 300 dni.

Pozostaje Pan w związku małżeńskim z obywatelką Polski. Z tego związku ma Pan dwoje małoletnich dzieci, które od września 2021 roku zamieszkują w Polsce i znajdują się pod opieką dziadków. Żona mieszka wraz z Panem na terenie Wielkiej Brytanii, jednakże bardzo często podróżuje do Polski, aby mieć dobry kontakt z dziećmi i aktywnie uczestniczyć w ich wychowaniu. Pan również stara się jak najczęściej odwiedzać dzieci w Polsce, ale z uwagi na obowiązki związane z prowadzeniem działalności poza jej granicami pobyty te są krótsze i cechują się mniejszą częstotliwością. W związku z powyższym, przebywa Pan na terenie Rzeczpospolitej Polskiej około 30 dni w trakcie roku podatkowego (najważniejsze święta, wakacje).

Utrzymuje Pan bliskie więzy towarzyskie z mieszkańcami Wielkiej Brytanii, realizuje w tym kraju swoje cele zawodowe i osobiste. Wraz z małżonką aktywnie uczestniczy Pan w życiu religijnym w Wielkiej Brytanii, są Państwo członkami lokalnej parafii. W Wielkiej Brytanii realizuje Pan swoje zainteresowania, jakimi są jazda motocyklem oraz zwiedzanie lokalnych zabytków. W Wielkiej Brytanii zarejestrował Pan większość pojazdów mechanicznych (jedynie jedno auto zarejestrowane jest w Polsce, pochodzi z darowizny i nie jest praktycznie eksploatowane), posiada Pan angielskie konta bankowe oraz korzysta z usług brytyjskich spółek telekomunikacyjnych.

Należy zaznaczyć, że nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Osiąga Pan jedynie przychód z tytułu wynajmu nieruchomości, których jest właścicielem (rozlicza PIT 28).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Przedmiotem Pana zapytania jest 2021 rok.

Jest Pan obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe. co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Nieruchomość, w której mieszka Pan w Wielkiej Brytanii jest używana przez Pana w sposób ciągły. Przebywa Pan w nieruchomości przez zdecydowaną większość roku i jest ona dla Pana miejscem, które traktuje Pan jako swój dom. Należy wskazać, że w Wielkiej Brytanii jest Pan również członkiem parafii katolickiej, co wzmacnia Pana więź z miejscem, w którym Pan mieszka.

W Wielkiej Brytami prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie spółki wspólnie z żoną. Przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie pielęgnacji ogrodów, działalność jest świadczona jedynie na terenie Wielkiej Brytanii, spółka jest zarejestrowana w odpowiednim rejestrze w Wielkiej Brytanii. W celu prawidłowego wykonywania usług w działalności gospodarczej spółka posiada w swoim majątku pojazdy, maszyny oraz inne urządzenia, które stanową jej własność.

Posiada Pan majątek prywatny w postaci trzech samochodów i trzech motocykli, które są zarejestrowane i ubezpieczone w Wielkiej Brytami. W Polsce posiada Pan dwa mieszkania, które są wynajmowane osobom prywatnym. Na terenie Rzeczypospolitej Polskiej jest Pan również właścicielem jednego samochodu, które służy Panu jako środek transportu podczas krótkich, sporadycznych pobytów w Polsce.

W Wielkiej Brytanii ubezpieczone są wszystkie pojazdy, których jest Pan właścicielem i zostały tam zarejestrowane. W Wielkiej Brytanii posiada Pan również ubezpieczenie biznesowe i ubezpieczenie społeczne (odpowiednik polskiego ZUS). Nieruchomości stanowiące Pana własność, które położone są w Polsce zostały ubezpieczone w tym kraju od ewentualnych zniszczeń dokonanych przez najemców. W Polsce ubezpieczone zostało również auto zarejestrowane w tym państwie, które jest Pan własnością.

W odpowiedzi na pytania, czy w Wielka Brytania w okresie będącym przedmiotem zapytania traktowała Pana jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa brytyjskiego podlegał Pan tam opodatkowaniu z uwagi na swoje miejsca zamieszkania, wskazał Pan, że płaci podatki w Wielkiej Brytami od 2005 roku od wszystkich dochodów uzyskanych na terenie tego państwa. Niniejszy fakt może Pan potwierdzić stosownymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie płatności podatków w odpowiednich brytyjskich organach skarbowych.

Przebywa Pan w Wielkiej Brytana przez zdecydowaną większość roku podatkowego oraz prowadzi Pan na terenie tego państwa stałą działalność gospodarczą, która jest jego głównym źródłem przychodu.

Zdaje Pan sobie sprawę z ograniczonego obowiązku podatkowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu dochodów osiąganych z najmu nieruchomości, natomiast w Pana opinii dochód osiągany z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Do Wielkiej Brytanii udał się Pan w celach zarobkowych i biznesowych. Ponadto wyjazd był spowodowany chęcią poznania obcego państwa, jego kultury i nauki języka angielskiego.

W tej chwili nie zamierza Pan wracać do Polski.

Dzieci są utrzymywane przez Pana oraz małżonkę, natomiast przy wychowaniu korzysta Pan z fizycznej pomocy teściów. Utrzymuje Pan stały kontakt z dziećmi, natomiast ma on głównie charakter telefoniczny i online, ponieważ z racji obowiązków związanych z prowadzoną działalnością rzadko przebywa Pan w Polsce (ważniejsze święta i ewentualnie pobyt wakacyjny).

Pytanie

Jakim obowiązkiem podatkowym w Polsce będzie Pan objęty w przedstawionym stanie faktycznym, tj. nieograniczony czy ograniczony w rozumieniu art. 3 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaje Pan sobie sprawę z ograniczonego obowiązku podatkowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu dochodów osiąganych z najmu nieruchomości, natomiast w Pana opinii dochód osiągany z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytami nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Ewentualna wątpliwość co do Pana obowiązków podatkowych wynika z faktu, iż we wrześniu 2021 roku Pana dzieci przeprowadziły się do Polski celem rozpoczęcia edukacji szkolnej w polskiej szkole (zmiana stanu faktycznego względem lat ubiegłych, tj. 2005-2021).

Niemniej Pana zdaniem fakt ten nie powinien odgrywać decydującej roli przy rozpatrzeniu niniejszej sprawy.

Pana zdaniem, podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.) określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Powyżej wskazany przepis Konwencji reguluje sytuację, gdy osoba ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tj. dochodzi do kolizji ustawodawstw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania podatnika.

Nie pozostawia wątpliwości, iż w analizowanym przypadku Pana centrum interesów życiowych znajduje się zarówno w Wielkiej Brytanii (miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, realizowanie własnych zainteresowań oraz rozwijanie kontaktów towarzyskich), jak i w Rzeczpospolitej Polskiej (państwo, w którym przebywają Pana małoletnie dzieci).

W związku z faktem, iż nie można na podstawie art. 4 ust. 2 pkt a) Konwencji ustalić, z którym Państwem ma Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, nieograniczony obowiązek podatkowy powinien zostać określony na podstawie kryterium przebywania, który jest wyznaczony liczbą dni rezydowania w danym państwie.

Z uwagi na fakt, iż zdecydowaną większość czasu w trakcie roku podatkowego przebywa Pan w Wielkiej Brytanii, będzie Pan rezydentem brytyjskim.

W przedmiotowym wniosku pragnie Pan powołać się na interpretację podatkową wydaną przez Dyrektora KIS w dniu 23 lipca 2021 r. (sygnatura 0115-KDIT2.4011.346.2021.2.KC), w której to stan faktyczny był zbieżny do przedstawionego w niniejszym piśmie - Wnioskodawca mieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował zawodowo, miał więzi osobiste w postaci kontaktów towarzyskich oraz przebywał na terenie tego kraju ponad 200 dni w roku podatkowym. Pomimo tego, w Polsce miał on żonę oraz dwoje małoletnich dzieci, z którymi utrzymywał kontakt i często ich odwiedzał. Organ rozstrzygając przedmiotową sprawę stwierdził, iż Wnioskodawca jest rezydentem brytyjskim, bowiem w przypadku, gdy ustawodawstwa wewnętrzne obu Państw będą wskazywać na miejsce zamieszkania w każdym z tych Państw, to właściwą rezydencją będzie trzeba ustalić na podstawie art. 4 ust. 2 pkt b) Konwencji (na co powołano się również powyżej).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei w myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1.pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2.działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3.działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4.położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5.papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6.tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7.tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8.niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podstawie art. 4a omawianej ustawy:

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wskazał Pan we wniosku, od 2005 r. mieszka Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii, a zatem w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840) zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego.

Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że:

1.od 2005 r. mieszka Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii;

2.jest Pan żonaty, żona mieszka wraz z Panem w Wielkiej Brytanii, natomiast dzieci przeprowadziły się w 2021 r. do Polski i znajdują się pod opieką dziadków;

3.dzieci są na utrzymaniu Pana i Pana małżonki;

4.przebywa Pan na terenie Polski około 30 dni w roku podatkowym, zaś około 300 dni na terenie Wielkiej Brytanii;

5.w Wielkiej Brytanii posiada Pan majątek w postaci trzech samochodów i trzech motocykli, posiada Pan również ubezpieczenie biznesowe i społeczne;

6.w Polsce posiada Pana samochód i dwa lokale mieszkalne, które są wynajmowane osobom prywatnym;

7.w Wielkiej Brytanii posiada Pan konta bankowe i korzysta z usług brytyjskich spółek telekomunikacyjnych;

8.w Wielkiej Brytanii prowadzi Pan działalność gospodarczą, która jest głównym źródłem dochodu;

9.od 2005 r. płaci Pan podatki w Wielkiej Brytanii od wszystkich dochodów uzyskanych na terenie tego Państwa;

10.do Wielkiej Brytanii wyjechał Pan w celach zarobkowych, poznania państwa, kultury i języka i na dzień dzisiejszy nie zamierza Pani wracać do Polski.

Powziął Pan w wątpliwość, czy za 2021 rok powinien się Pan rozliczyć w Polsce z dochodów uzyskiwanych na terytorium Wielkiej Brytanii.

Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w 2021 r. posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste z Polską. Przebywa Pan wraz z żoną w Wielkiej Brytanii, jednakże w Polsce zamieszkują Pana dzieci będące pod opieką dziadków.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan więc w Wielkiej Brytanii. Mieszka tam Pan i pracuje. Posiada Pan tam główne źródło dochodów, jakim jest prowadzona przez Pana działalność gospodarcza. W Wielkiej Brytanii posiada Pan również ubezpieczenie biznesowe i społeczne. Prowadzi Pan tam również życie towarzyskie, realizuje swoje pasje i aktywnie uczestniczy w życiu religijnym, będąc członkiem lokalnej parafii.

Zatem nie można określić państwa, w którym w 2021 r. znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Zastosowanie znajdzie więc art. 4 ust. 2 pkt b) polsko – brytyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:

Jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Jak Pan wskazał we wniosku, Pański pobyt w Wielkiej Brytanii w ciągu roku podatkowego przekracza 183 dni.

Tym samym, w 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W konsekwencji dochód osiągnięty w 2021 r. w Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej, tut. organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).