Obowiązek płatnika wystawienia informacji PIT-11 i IFT-1.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych:

·w odniesieniu do osób mających miejsce zamieszkania w Ukrainie, Białorusi, Mołdawii, Gruzji, Armenii w zakresie braku obowiązku płatnika wystawienia informacji PIT-11 i informacji IFT-1 – jest prawidłowe;

·w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili Państwo wniosek pismem z 11 września 2022 r. (data wpływu 11 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(„Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski. Sytuacja na rynku pracy wymaga zatrudniania obcokrajowców, z którymi Spółka nawiązuje współpracę w oparciu o umowę zlecenia („Współpracownicy”). Spółka zawiera umowy z obcokrajowcami m.in. z Ukrainy, Białorusi, Mołdawii, Chin, Gruzji, Armenii, Filipin, Turkmenistanu, Indii czy Indonezji. Aby zachęcić kandydatów do rekrutacji i podjęcia współpracy, Spółka rozważa pokrywanie kosztów rekrutacji, m.in.: kosztów uzyskania wizy, w tym opłaty za ubezpieczenie, kosztów transportu - biletu autobusowego/kolejowego lub w przypadku braku biletu jego równowartość na podstawie oświadczenia kandydata do pracy. Są to bowiem wysokie koszty, a kandydaci na Współpracowników nie posiadają środków na ich pokrycie. Kandydaci na Współpracowników, w momencie poniesienia przez Spółkę kosztów, nie będą posiadali miejsca zamieszkania na terenie Polski. Spółka nie będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji kandydatów na Współpracowników.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka ma siedzibę na terytorium kraju. Ponadto Wnioskodawca określił, że wniosek dotyczy kosztu biletu lotniczego i polisy ubezpieczeniowej. Osoby, którym Spółka będzie pokrywała koszty, na moment poniesienia kosztów, nie będą osobami przebywającym na terytorium Polski dłużej niż 183 dni oraz nie będą posiadały na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty będą pokrywane na podstawie faktur oraz polis ubezpieczeniowych. Spółka nie otrzyma zwrotu wydatków.

W odniesieniu do kwestii czy będą Państwo posiadali od kandydatów oświadczenie, że poniesione przez Spółkę wydatki nie są przez danego kandydata zaliczane do kosztów uzyskania przychodów – Spółka podała, że będzie posiadała oświadczenie.

Kandydaci w chwili poniesienia wskazanych wyżej wydatków nie będą pracownikami Spółki i nie będzie łączyć ich ze Spółką żaden inny stosunek cywilnoprawny. Będą to następujące kraje: Ukraina, Białoruś, Mołdawia, Chiny, Gruzja, Armenia, Filipiny, Turkmenistan, Indie, Nepal, Bangladesz oraz Indonezja.

Pytanie:

Czy poniesienie przez Spółkę kosztów procesu rekrutacji stanowi dla Współpracowników przychód opodatkowany w Polsce, a Spółka ma obowiązek poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i wystawienia PIT-11 lub IFT-11 (powinno być IFT-1)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, poniesienie przez Spółkę kosztów procesu rekrutacji nie stanowi dla Współpracowników przychodu opodatkowanego w Polsce, a Spółka nie ma obowiązku poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i wystawienia zarówno PIT-11, jak i IFT-1.

a) Źródło przychodu

Źródłami przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) są tzw. inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak podkreślono w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 sierpnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.153.2019.2.AMN, użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy mianowicie rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. (...) Przenosząc przytoczone przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wypłacony przez Wnioskodawcę pracownikom zwrot kosztów związanych z uczestnictwem w rekrutacji, dotyczących okresu sprzed zatrudnienia, stanowi dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy (...). Z powyższego wynika, że zwrot kosztów rekrutacji dla kandydatów na Współpracowników, stanowi tzw. inny przychód.

b) Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Z treści umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, wynika że tzw. inny przychód wynikający z ustawy o PIT, mieści się w kategorii „innych dochodów”. Postanowienia poszczególnych umów dotyczących tzw. innego przychodu, mają następujące brzmienie:

W art. 21 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r., postanowiono bowiem że część dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W art. 21 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Mińsku dnia 18 listopada 1992 r., wskazano że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie, nie wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

W art. 21 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r., podkreślono że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu w tym Państwie.

W art. 22 ust. 1 i 2 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r., wskazano że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy i powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie powstają, inne niż wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie.

W art. 22 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Warszawie dnia 5 listopada 1999 r., postanowiono że części dochodów osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W art. 22 ust. 1 i 3 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Armenii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 14 lipca 1999 r., części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu w tym Państwie.

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie niewymieniony w poprzednich artykułach niniejszej konwencji i powstały w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W art. 22 ust. 1 i 3 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Manili dnia 9 września 1992 r., określono że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, części dochodu nie omawiane w poprzednich artykułach niniejszej umowy, a powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane również w tym drugim Państwie.

W art. 23 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r., wskazano że z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, gdzie powstają, które nie zostały wyraźnie wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Indonezji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 6 października 1992 r., części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały wymienione w wyżej wymienionych artykułach, będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym Państwie, lecz jeżeli dochody są uzyskiwane ze źródeł w drugim Umawiającym się Państwie, mogą one być również opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z powyższego, wynika zatem, iż tzw. inny przychód ma miejsce opodatkowania w kraju zamieszkania podatnika.

Warto podkreślić, iż organy podatkowe, w interpretacjach na gruncie wynagrodzenia z art. 176 ksh, zajmują podobne stanowisko. Przykładowo w interpretacji z dnia 26 sierpnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-1.4011.547.2021.2.MG, wskazano że Spółka wypłacająca na rzecz wspólników nieposiadających w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego wynagrodzenie za świadczenie na Jej rzecz powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie jest zobowiązana do pobierania i odprowadzania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku, gdy Udziałowcy podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na Ukrainie. Spółka nie wystąpi w opisanej sytuacji w charakterze płatnika. Wynagrodzenie wypłacane wspólnikom Spółki na ww. podstawie jest bowiem opodatkowane wyłącznie w kraju, w którym wspólnicy ci posiadają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, tj. posiadają na Ukrainie nieograniczony obowiązek podatkowy, jako dotyczące innych źródeł przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ww. Konwencji.

c) Pobór podatku

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak podkreślono w interpretacji z 26 sierpnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-1.4011.547.2021.2.MG, zatem, skoro wypłata Udziałowcom (z miejscem zamieszkania dla celów podatkowych na Ukrainie) wynagrodzenia za powtarzające się świadczenia niepieniężne (traktowanego jako przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu w Polsce, to na Spółce nie będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-11, a także obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, bez względu na to, czy Udziałowcy przedłożą ukraiński certyfikat rezydencji. Uwzględniając powyższe, skoro przychód kandydatów na Współpracowników nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, to Spółka nie będzie miała obowiązku poboru podatku dochodowego od osób fizycznych oraz wystawienia PIT-11 czy IFT-1.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania dochodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Przytoczony przepis nakłada ograniczony obowiązek podatkowy na osoby fizyczne, które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania.

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka rozważa pokrywanie kosztów rekrutacji, tj. kosztu biletu lotniczego i polisy ubezpieczeniowej. Osoby, którym Spółka będzie pokrywała koszty, na moment poniesienia kosztów, nie będą osobami przebywającymi na terytorium Polski dłużej niż 183 dni oraz nie będą posiadały na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty będą pokrywane na podstawie faktur oraz polis ubezpieczeniowych. Spółka nie otrzyma zwrotu wydatków. Będą to następujące kraje: Ukraina, Białoruś, Mołdawia, Chiny, Gruzja, Armenia, Filipiny, Turkmenistan, Indie, Nepal, Bangladesz oraz Indonezja. Są to bowiem wysokie koszty, a kandydaci na Współpracowników nie posiadają środków na ich pokrycie. Spółka nie będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji kandydatów na Współpracowników. Kandydaci w chwili poniesienia wskazanych wyżej wydatków nie będą pracownikami Spółki i nie będzie łączyć ich ze Spółką żaden inny stosunek cywilnoprawny.

Zatem, w przypadku kandydatów, których dotyczy rekrutacja mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski w pierwszej kolejności należy ustalić w oparciu o właściwe umowy/Konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania (jeśli z danym państwem Polska zawarła taką umowę/konwencję), czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu w Polsce. Jeśli z danym państwem Polska nie zawarła umowy/konwencji, wówczas stosujemy tylko polskie przepisy wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W treści umów oraz konwencji nie ma szczególnego przepisu regulującego opodatkowanie świadczeń z tytułu pokrycia przez Spółkę wydatków związanych z rekrutacją Współpracowników – w postaci kosztu biletu lotniczego i polisy ubezpieczeniowej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie należy zastosować przepisy z umów/konwencji, które dotyczą innych dochodów.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą następujące umowy/konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania:

-Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. 1994 r. Nr 63 poz. 269 ze zm.).

Stosownie do art. 21 ust. 1 ww. Konwencji:

-Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Mińsku dnia 18 listopada 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 120 poz. 534).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Umowy:

-Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Mołdowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 16 listopada 1994 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 38 poz. 166).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji:

-Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów z dnia 7 czerwca 1988 r. (Dz.U. 1989 Nr 13 poz. 65).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Umowy:

-Umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Gruzji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Warszawie dnia 5 listopada 1999 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 248 poz. 1820),

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Umowy:

-Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Armenii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 14 lipca 1999 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 66, poz. 576),

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Konwencji:

-Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Filipin w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Manili dnia 9 września 1992 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 127 poz. 817).

Zgodnie z art. 22 ust. 1-3 ww. Umowy:

-Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8 poz. 46).

Zgodnie z art. 23 ust. 1-3 ww. Umowy:

-Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ludowej Republiki Bangladeszu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 8 lipca 1997 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 106 poz. 1121).

Zgodnie z art. 22 ust. 1-2 ww. Konwencji:

-Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Indonezji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 6 października 1992 r.

Zgodnie z art. 21 ww. Umowy:

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z treści Konwencji zawartych przez Polskę z Ukrainą, Białorusią, Mołdawią, Armenią oraz umów zawartych z Białorusią i Gruzją wynika, że przypadku osób mających miejsce zamieszkania na terytorium tych krajów świadczenia dotyczące pokrywania kosztów rekrutacji jako inne dochody podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania tych osób. Zatem nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru podatku i obowiązków informacyjnych w odniesieniu do tych osób z tytułu tych świadczeń.

Natomiast z treści umowy zawartej przez Polskę z Chinami, Filipinami, Indiami, Indonezją i Konwencji zawartej z Bangladeszem wynika, że w przypadku osób mających miejsce zamieszkania na terytorium tych krajów przedmiotowe świadczenia jako inny dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, w którym dochód jest uzyskiwany. Zatem, dochód ten podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w państwie zamieszkania tych osób.

Z kolei, z Turkmenistanem i Nepalem Polska nie ma podpisanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem, w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Polsce z tytułu opisanych we wniosku świadczeń należy stosować wyłącznie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przepisów Umów/Konwencji wynika, że w przypadku Umów/Konwencji dotyczących świadczeń polegających na pokrywaniu kosztów rekrutacji należy te świadczenia traktować jako inne dochody.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednocześnie zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Powyższe przepisy określają obowiązek płatnika w zakresie pobierania zaliczek na podatek dochodowy. Jednak żaden z powyższych przepisów nie zobowiązuje płatnika do pobrania podatku w przypadku, gdy świadczenia stanowią przychody określone w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Spółka nie będzie zobligowana do pełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego, tj. poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu kwot stanowiących przychód określony w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, nawet w sytuacji, gdy osoba, której Spółka będzie pokrywała koszty rekrutacji nie przedstawiła certyfikatu rezydencji w odniesieniu do osób zamieszkałych w krajach wymienionych we wniosku.

Oznacza to, że z tego tytułu nie ciążą na Państwu obowiązki poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do osób, których krajem zamieszkania są Chiny, Filipiny, Indie, Indonezja, Bangladesz oraz Turkmenistan i Nepal na Wnioskodawcy będą ciążyły z tytułu pokrywania kosztów biletów lotniczych i polis ubezpieczeniowych obowiązki informacyjne, tj. obowiązek sporządzenia informacji IFT-1 oraz IFT-R stosownie do treści art. 42a ust. 1 i art. 42g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei w myśl art. 42g ust. 1 powołanej ustawy:

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku wystawienia informacji związanych z opisanymi we wniosku świadczeniami osobom, których krajem zamieszkania są Chiny, Filipiny, Indie, Indonezja, Bangladesz oraz Turkmenistan i Nepal jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. 

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko kwestii objętej pytaniem. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte tym pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Końcowo należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”). 

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).