Temat interpretacji
Obowiązki płatnika z tytułu sfinansowania kosztów związanych z kursem językowym.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili Państwo wniosek pismem z 29 sierpnia 2022 r. (data wpływu 1 września 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka Akcyjna jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność w zakresie modernizacji i remontów sprzętu wojskowego oraz opracowywania techniki obronnej na szczeblu krajowym i międzynarodowym.
Wnioskodawca zawarł z Członkami Zarządu Umowy o świadczenie usług zarządzania (dalej: „Kontrakty Menedżerskie”). Na podstawie kontraktów Menedżerskich, Członkowie Zarządu są zobowiązani do świadczenia usług z należytą starannością, sumiennością i profesjonalizmem w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, a także kreowania pozytywnego wizerunku Spółki zarówno w relacjach wewnętrznych i zewnętrznych.
Ze względu na przedmiot działalności Spółki, realizowane przez Nią cele i zadania, jak też ze względu na obowiązki Członków Zarządu wynikające z Kontraktu Menedżerskiego, w tym obowiązek działania z należytą starannością i profesjonalizmem, Członkowie Zarządu mają prawo do uczestnictwa w konferencjach, seminariach lub spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki i, o ile jest to konieczne dla realizacji tychże zobowiązań, w tym do odbywania podróży w kraju i za granicą.
Spółka będzie ponosić lub refinansować koszty indywidualnego szkolenia Członków Zarządu związanych ze świadczeniem usług i obowiązkami umownymi Członków Zarządu, o ile Rada Nadzorcza wyrazi zgodę na poniesienie lub refinansowanie kosztów takiego szkolenia.
Celem kursu będzie uzyskanie poziomu znajomości języka angielskiego lub niemieckiego, umożliwiającego swobodną komunikację w ramach swoich obowiązków służbowych oraz rozwinięcie możliwości komunikowania się w tych językach w środowisku międzynarodowym. Zapewnienie udziału członkom zarządu w kursach języków obcych ma zrealizować wyłącznie interesy gospodarcze Spółki.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazali Państwo, że:
1.Według stanu na dzień dzisiejszy nie jest wiadome, czy Rada Nadzorcza wyrazi zgodę na ponoszenie lub refinansowanie kosztów kursu Członków Zarządu, z którymi zawarto kontrakty menadżerskie. Biorąc pod uwagę znaczenie kursu dla pełnienia funkcji Członków Zarządu Spółki należy ocenić, że wyrażenie przedmiotowej zgody przez Radę Nadzorczą Spółki jest wysoce prawdopodobne.
2.Członkowie Zarządu biorą udział w szkoleniach z uwagi na pełnioną przez nich funkcję w Spółce. Udział w szkoleniach Członków Zarządu Spółki jest ukierunkowany na zagwarantowanie profesjonalizmu ich działań oraz przyczynienie się do jak najbardziej efektywnego wypełniania obowiązków związanych z pełnioną funkcją.
3.Szkolenia realizowane przez Członków Zarządu mają na celu poszerzenie ich wiedzy oraz podniesienie kwalifikacji w związku z pełnioną funkcją zarządczą w Spółce. Tytułem przykładu powyższe przełoży się na zagwarantowanie właściwej jakości reprezentacji Spółki na spotkaniach z kontrahentami zagranicznymi. Wykorzystanie nabytych kompetencji w związku z uczestnictwem w kursie będzie miało miejsce bezpośrednio przy realizacji powierzonych Członkom Zarządu Spółki zadań i obowiązków.
4.Spółka operuje w branży przemysłu zbrojeniowego. Międzynarodowa współpraca w dziedzinie przemysłu zbrojeniowego implikuje konieczność zagwarantowania jak najwyższego stopnia profesjonalizmu w zakresie komunikacji językowej. Powyższe oznacza, konieczność zagwarantowania u Członków Zarządu Spółki znajomości terminologii branżowej w językach obcych oraz umiejętności wykorzystania jej w codziennej pracy w związku z pełnioną funkcją w Spółce.
5.Wiedza i umiejętności nabywane w ramach szkoleń mają przede wszystkim na celu podnoszenie kwalifikacji Członków Zarządu Spółki związanych z realizacją obowiązków zawodowych powierzonych przez Spółkę.
6.W zawartych przez Spółkę z Członkami Zarządu kontraktach menedżerskich (umowach o świadczenie usług w zakresie zarządzania) znajduje się zapis dotyczący uczestnictwa menedżerów w szkoleniach. Szkolenia Członków Zarządu wynikające z zawartego kontraktu, za które Spółka pokrywa koszty lub je refinansuje zawsze wiążą się z przedmiotem kontraktu, ale uczestnictwo Członków Zarządu w szkoleniach nie jest obowiązkowe.
Pytanie:
Czy sfinansowanie przez Spółkę indywidualnego szkolenia dla Członków Zarządu w postaci kursu języka obcego (angielskiego i/lub niemieckiego), stanowi dla tych osób przychód z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Spółki, sfinansowanie Członkom Zarządu, zatrudnionym na Kontrakcie Menedżerskim indywidualnego kursu językowego (z języka angielskiego i/lub niemieckiego) nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez co nie będzie wywoływać po stronie Spółki jako płatnika obowiązku naliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Kurs jest związany z działalnością Spółki i kształcenie Członków Zarządu w tym zakresie ma na celu realizowanie wyłącznie jej interesów.
Szkolenia językowe Członków Zarządu służą poszerzaniu indywidualnej wiedzy i umiejętności uczestników, lecz w ścisłym powiązaniu z pełnioną przez nich funkcją zarządczą oraz w ścisłym celu wykorzystania zdobytej wiedzy i umiejętności w pełnieniu funkcji zarządczych.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku dodali Państwo w zakresie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, że ze względu na przedmiot działalności Spółki, realizowane przez Nią cele i zadania, jak też ze względu na obowiązki Członków Zarządu wynikające z kontraktów menedżerskich, w tym obowiązek działania z należytą starannością i profesjonalizmem, Członkowie Zarządu mają prawo do uczestnictwa w konferencjach, seminariach lub spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki i, o ile jest to konieczne dla realizacji tychże zobowiązań, w tym do odbywania podróży w kraju i za granicą.
Kontrakty menadżerskie zawierają również postanowienie, że Spółka będzie ponosić lub refinansować koszty indywidualnego szkolenia Członków Zarządu związanego z przedmiotem takiego kontraktu i obowiązkami związanymi z pełnieniem funkcji zarządczych w Spółce, o ile Rada Nadzorcza wyrazi zgodę na poniesienie lub refinansowanie kosztów takiego szkolenia.
Kontrakty menadżerskie dają zatem możliwość Członkom Zarządu do udziału w konferencjach, seminariach lub spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem działalności Spółki oraz do odbywania w związku z tymi wydarzeniami zagranicznych podróży służbowych. Z kolei, udział Członka Zarządu w różnego rodzaju spotkaniach biznesowych wymaga od niego biegłej znajomości języka, którym posługuje się partner biznesowy, w tym w szczególności – z uwagi na specyfikę branży w jakiej działa Spółka – słownictwa specjalistycznego. Powyższe świadczy o tym, że udział Członków Zarządu w kursach ma realizować wyłącznie interesy gospodarcze Spółki.
Znajomość języków obcych przez Członków Zarządu Spółki umożliwia im także zapoznawanie się z różnego rodzaju informacjami oraz analizami branżowymi, które zazwyczaj publikowane są w języku obcym i zawierają specjalistyczne słownictwo związane ze specyfiką działalności prowadzonej przez Spółkę.
Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, uczestnictwo Członków Zarządu w kursach językowych ma realizować wyłącznie interesy ekonomiczne Spółki. Celem szkolenia jest osiągnięcie poziomu znajomości języka obcego umożliwiającego swobodną komunikację w ramach obowiązków służbowych oraz rozwinięcie możliwości komunikowana się w tych językach w środowisku międzynarodowym, rozwijanie wiedzy językowej z zakresu terminologii stosowanej w komunikacji biznesowej (w przeważającej mierze z zagranicznymi kontrahentami) oraz branżowej, przyswojenie i utrwalenie sformułowań i wyrażeń związanych z językiem technicznym. Program kursów jest zdeterminowany przede wszystkim specyfiką branży oraz potrzebami językowymi wynikającymi z pełnionej przez Członka Zarządu funkcji, ale zawiera również elementy wiedzy ogólnej. Należy zatem założyć, że gdyby Członek Zarządu Spółki nie pełnił określonej funkcji w strukturach Wnioskodawcy nie byłby adresatem kursów językowych takiego rodzaju, gdyż nie byłoby mu to potrzebne w takim zakresie w jego codziennym życiu zawodowym.
Wskazać zatem należy, że kursy językowe przyjmą formę indywidualnych lekcji, są profilowane i związane bezpośrednio z działalnością Spółki. Uczestnictwo Członków Zarządu w ww. przedsięwzięciach nie jest zatem bezpośrednio związane z realizacją ich interesu osobistego, ale interesu pracodawcy obowiązanego do właściwego zorganizowania pracy.
Ponadto zauważyć należy, że w myśl wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., (sygn. akt: K 7/13), istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta dotyczy zwłaszcza świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w odniesieniu do których ustawodawca posłużył się jednoznacznym zwrotem „otrzymane”.
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, na podstawie analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyjąć, że za przychód pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być uznane świadczenia, które:
-zostały spełnione za jego zgodą (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
-zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie Spółki) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
-korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu podatnikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich).
Zdaniem Wnioskodawcy, o powstaniu przychodu z tytułu otrzymanych od Spółki nieodpłatnych świadczeń decyduje łączne spełnienie określonych wyżej przesłanek.
Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle wniosków jakie płyną z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., (sygn. akt: K 7/13), sfinansowane (refinansowanie) przez Spółkę Członkom Zarządu kursów językowych, nie stanowi dla tych osób przychodu z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym Spółka nie ma obowiązku jako płatnik naliczania, pobierania i wpłacania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego typu świadczeń.
Stanowisko zaprezentowane przez Państwo znalazło również potwierdzenie, według Państwa, w następujących interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
z 11 lipca 2019 r. (znak: 0113-KDIPT2-3.4011.325.2019.3.IS);
z 16 stycznia 2020 r. (znak: 0114-KDIP3-2.4011.590.2019.1.JK2;
z 13 czerwca 2022 r. (znak 0112-KDIL2-1.4011.273.2022.1.AMN).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:
1)obliczenie,
2)pobranie,
3)wpłacenie
– podatku, zaliczki lub raty.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przepis art. 11 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Przepis art. 11 ust. 2b powołanej ustawy stanowi, że:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co podatnik nie zapłacił lub zapłacił częściowo, a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne, to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.
Zatem, obok pieniędzy i wartości pieniężnych ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa. Powyższe związane jest z przyjętą zasadą kompletności opodatkowania, w myśl której opodatkowaniu powinny podlegać niemal wszelkie przysporzenia majątkowe, a nie tylko te o charakterze pieniężnym. Podstawową różnicą pomiędzy przychodami w postaci pieniędzy i wartości pieniężnych a nieodpłatnymi świadczeniami w naturze i innymi nieodpłatnymi świadczeniami jest odmienny moment powstania przychodu. W przypadku bowiem pierwszej kategorii świadczeń przychód powstaje w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, natomiast w przypadku drugiej kategorii przychód powstaje wyłącznie w chwili otrzymania. Nie ma natomiast znaczenia moment postawienia świadczenia do dyspozycji podatnika.
Przychód z nieodpłatnych świadczeń powstaje w momencie otrzymania nieodpłatnego świadczenia, tj. w dniu uzyskania przysporzenia majątkowego.
W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie terminu nieodpłatnego świadczenia w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.
W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.
Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:
-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.
Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.
Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie.
Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie. Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami zarządu (menedżerów).
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.
Zgodnie z art. 13 pkt 9 ww. ustawy:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Stosownie do treści art. 13 pkt 7 cytowanej ustawy:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.
Przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu) stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w powołanym art. 13 pkt 9 tej ustawy). W spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menedżerskiego z członkiem zarządu kreuje wtórną podstawę powiązania menedżera ze spółką, bowiem podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka zarządu tworzące stosunek członkostwa w zarządzie spółki regulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami wewnętrznymi spółki.
Konsekwencją zakwalifikowania przychodów z tytułu świadczenia usług zarządzania jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
W myśl art. 42 ust. 1 powołanej ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Z opisu zdarzenia przyszłego w przedmiotowej sprawie wynika, że zapewnienie udziału Członkom Zarządu w kursach języków obcych ma zrealizować wyłącznie interesy gospodarcze Spółki. Członkowie Zarządu biorą udział w szkoleniach z uwagi na pełnioną przez nich funkcję w Spółce. Udział w szkoleniach Członków Zarządu Spółki jest ukierunkowany na zagwarantowanie profesjonalizmu ich działań oraz przyczynienie się do jak najbardziej efektywnego wypełniania obowiązków związanych z pełnioną funkcją. Szkolenia realizowane przez Członków Zarządu mają na celu poszerzenie ich wiedzy oraz podniesienie kwalifikacji w związku z pełnioną funkcją zarządczą w Spółce. Powyższe przełoży się na zagwarantowanie właściwej jakości reprezentacji Spółki na spotkaniach z kontrahentami zagranicznymi. Wykorzystanie nabytych kompetencji w związku z uczestnictwem w kursie będzie miało miejsce bezpośrednio przy realizacji powierzonych Członkom Zarządu Spółki zadań i obowiązków. Międzynarodowa współpraca Spółki w dziedzinie przemysłu zbrojeniowego implikuje konieczność zagwarantowania jak najwyższego stopnia profesjonalizmu w zakresie komunikacji językowej. Powyższe oznacza, konieczność zagwarantowania u Członków Zarządu Spółki znajomości terminologii branżowej w językach obcych oraz umiejętności wykorzystania jej w codziennej pracy w związku z pełnioną funkcją w Spółce. Wiedza i umiejętności nabywane w ramach szkoleń mają przede wszystkim na celu podnoszenie kwalifikacji Członków Zarządu Spółki związanych z realizacją obowiązków zawodowych powierzonych przez Spółkę.
Ponieważ, jak wskazali Państwo we wniosku, kursy językowe sfinansowane przez Państwo Członkom Zarządu są związane z działalnością Spółki, uczestnictwo Członków Zarządu w ww. przedsięwzięciach nie jest zatem bezpośrednio związane z realizacją ich interesu, ale interesu pracodawcy (Państwa) obowiązanego do właściwego zorganizowania pracy.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że sfinansowanie przez Państwo opisanych w zdarzeniu przyszłym kosztów kursów językowych Członków Zarządu nie stanowi dla tych osób przychodu z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie stanowi przychodu określonego w art. 13 pkt 7 tej ustawy.
Oznacza to, że z tego tytułu nie ciążą na Państwu obowiązki pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).