Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 lipca 2022 r. (data wpływu) oraz pismem z dnia 12 sierpnia 2022 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca od 2 listopada 2021 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą X z następującymi kodami PKD: 62.01Z, 62.02.Z, 62.09.Z. Przedmiotowa działalność związana jest z wytwarzaniem oprogramowania.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca rozlicza przychody z działalności gospodarczej 19% podatkiem liniowym.

Wnioskodawca świadczy usługi w całości i wyłącznie na terytorium Polski.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności nie prowadził i nie prowadzi badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne polegające na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu programów komputerowych, które zgodnie z art. 1 ust. 1 w związku z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1062 t.j.; dalej również „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”) stanowią utwór podlegający ochronie prawnej. Wnioskodawca posiada pełnię praw autorskich do tworzonych programów komputerowych (dalej zwanych także: „oprogramowaniem”, „oprogramowaniem komputerowym”, „programem”).

Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku, Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz jednego podmiotu (dalej: „Spółka”), przy czym w przyszłości istnieje możliwość rozpoczęcia współpracy w ww. zakresie również z innymi kontrahentami (klientami).

Prace związane z tworzeniem oprogramowania komputerowego prowadzone przez Wnioskodawcę obejmują szeroki zakres czynności i zazwyczaj koncentrują się wokół:

1)planowania, analizy i projektowania oprogramowania – na tym etapie Wnioskodawca szczegółowo analizuje indywidualne potrzeby danego kontrahenta (m.in. weryfikuje cel jakiemu ma służyć dane oprogramowanie lub problemy jakie ma rozwiązywać, identyfikuje funkcjonalności oczekiwane przez kontrahenta), zapoznaje się ze specyfiką jego branży oraz bada i ewentualnie projektuje możliwe rozwiązania (np. w formie dokumentacji projektowej danego oprogramowania) oraz dokonuje wyboru odpowiednich narzędzi m.in. technologii do wytworzenia oprogramowania i metod jego implementacji. Na tym etapie Wnioskodawca decyduje również, czy konieczne jest nabycie nowej wiedzy niezbędnej w celu stworzenia danego programu komputerowego;

2)wytwarzania oprogramowania i jego implementacji – Wnioskodawca na tym etapie tworzy, ulepsza lub rozwija dane oprogramowanie zgodnie z ustaleniami poczynionymi w ramach pierwszego kroku. W każdym z wymienionych przypadków integralną częścią procesu jest tworzenie/rozwijanie dokumentacji technicznej (w tym tzw. winiet i testów jednostkowych). Na zamówienie kontrahenta, Wnioskodawca zapewnia wsparcie podczas wdrażania oprogramowania oraz świadczy pomoc techniczną w trakcie użytkowania oprogramowania związaną z analizą potencjalnych błędów na etapie produkcyjnego działania oprogramowania oraz poprawą tychże błędów, co nie stanowi jednak działania polegającego na wprowadzeniu rutynowych lub okresowych zmian;

3)prezentacji programu i analizie wdrożenia - Wnioskodawca weryfikuje zgodność wytworzonego programu z założeniami przed prezentacją programu kontrahentowi oraz sprawdza czy spełnia zamierzone kryteria.

W ramach wykonywanej działalności, Wnioskodawca może pracować samodzielnie lub współpracować z zespołami Spółki (w zależności od zapotrzebowania), wówczas ma on z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy. Efektem prac prowadzonych przez Wnioskodawcę w ramach zespołu Spółki jest każdorazowo stworzenie odrębnego programu komputerowego przez Wnioskodawcę, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i do którego Wnioskodawca posiada pełnię praw autorskich jako ich wyłączny twórca.

Szczegółowy zakres, przedmiot i sposób świadczenia usług reguluje umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze Spółką (dalej: „Umowa”). W ramach Umowy, Wnioskodawca odpłatnie przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tej ustawy.

Wnioskodawca ponosi ryzyko wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej, tj. ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego jej wykonania. Wnioskodawca nie pracuje pod kierownictwem Spółki. Spółka posiada prawo do udzielania sugestii co do kształtu prac czy wnoszenia uwag do finalnego efektu świadczonych usług.

Jak wskazano powyżej, w ramach współpracy ze Spółką oraz z innymi kontrahentami, Wnioskodawca może tworzyć, rozwijać lub ulepszać programy komputerowe w zależności od treści danego zlecenia.

Na podstawie Umowy zawartej ze Spółką, Wnioskodawca wykonuje usługi programistyczne polegające na tworzeniu, rozwijaniu lub ulepszaniu oprogramowania komputerowego, tj. tworzy utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności poprzez tworzenie kodu źródłowego w różnych językach programowania. Konkretny przedmiot usług oraz ich zakres są ustalane na bieżąco w ramach współpracy Wnioskodawcy ze Spółką.

Wnioskodawca może otrzymywać ogólne wytyczne dotyczące przeznaczenia czy też oczekiwanej specyfikacji technicznej oprogramowania. Należy jednak podkreślić, że szczegółowa koncepcja co do samego sposobu zaprojektowania i wykonania takiego oprogramowania, każdorazowo bazuje na autorskich pomysłach i kreatywności Wnioskodawcy, będąc przejawem jego inwencji twórczej. Napisanie kodu źródłowego każdorazowo poprzedza szczegółowe zaprojektowanie programu komputerowego w jego technicznym aspekcie.

Wnioskodawca zajmuje się obecnie tworzeniem na zlecenie Spółki oprogramowania w szczególności dotyczącego systemów CRM (Customer Relationship Management - zarządzanie relacjami z klientem). Wnioskodawca stworzył, tworzy lub planuje stworzyć następujące programy komputerowe:

(...)

Z uwagi na różne zapotrzebowanie Spółki w zakresie poszczególnych projektów, możliwości technicznych oraz przepisów prawnych, niezbędne jest indywidualne podejście do każdego z nich. Dzięki takiemu podejściu możliwe jest aby zamówienie spełniało nie tylko szczegółowe wymogi Spółki, ale także wymogi techniczne.

Innowacyjność oprogramowania, które Wnioskodawca stworzył, planuje stworzyć dla Spółki na podstawie Umowy bądź jest w trakcie jego tworzenia przejawia się w tym, że:

(...)

Przedmiot kolejnych umów dot. działalności programistycznej Wnioskodawcy zawieranych w przyszłości z nowymi kontrahentami będzie tożsamy z powyższym zakresem, tj. będzie obejmować tworzenie, rozwijanie lub ulepszanie oprogramowania. Zasady prawne i organizacyjne dotyczące świadczenia usług przez Wnioskodawcę mogą być uregulowane w podobny lub odmienny sposób, przy czym w każdym przypadku będą zakładać pełną samodzielność i niezależność Wnioskodawcy, brak kierownictwa ze strony kontrahenta, ponoszenie ryzyka gospodarczego prowadzonej działalności oraz przenoszenie całości majątkowych praw autorskich do programu komputerowego stworzonego w ramach wykonywania takich umów na kontrahentów za odpowiednim wynagrodzeniem określonym w tych umowach.

Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

Zważając na szerokie definiowanie „programu komputerowego”, Wnioskodawca w ramach powyższych prac wytwarza oprogramowanie, które Wnioskodawca oferuje lub będzie oferował w swojej działalności gospodarczej, i które w stosunku do innych oferowanych produktów, procesów lub usług odpowiednio mają lub będą miały nowy, innowacyjny charakter. Każdorazowy efekt prac wykonywanych przez Wnioskodawcę stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy zawsze przysługują majątkowe prawa autorskie do tworzonego przez niego oprogramowania komputerowego.

Celem prac podejmowanych przez Wnioskodawcę jest zatem każdorazowo wytworzenie programu komputerowego na zlecenie Spółki lub innych kontrahentów (efektem prac polegających na ulepszaniu lub rozwijaniu programu komputerowego jest również powstanie nowego programu komputerowego).

Wytwarzanie, rozwijanie lub ulepszanie omawianego oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonych samodzielnie i bezpośrednio przez Wnioskodawcę prac rozwojowych, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Działalność ta ma charakter twórczy i podejmowana jest w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca, korzystając ze zdobytej wiedzy (m.in. w obszarze informatyki, matematyki, logiki funkcjonowania oprogramowania), umiejętności posługiwania się określonymi narzędziami (m.in. języki programowania, środowiska programistyczne) a także doświadczenia, samodzielnie poszukuje sposobów na zaprojektowanie kodu źródłowego i pozostałych elementów tworzonego oprogramowania. Rozwiązania problemów zidentyfikowanych podczas procesu jego wytwarzania, dla których co do zasady nie ma jednego, modelowego sposobu postępowania (np. zaprojektowania struktury kodu źródłowego, czy też optymalizacji jego działania tak, aby oprogramowanie w pełni realizowało swoje przeznaczenie), również są rezultatem jego autorskiej myśli.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę za każdym razem kończy się pozytywnym wynikiem, którym jest powstanie oprogramowania komputerowego, stanowiącego odrębny utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wynik tych prac tj. oprogramowanie komputerowe ma ustaloną formę w postaci kodu źródłowego i dokumentacji projektowej udostępnianych danemu kontrahentowi. Prawa autorskie do wyniku tych prac są następnie przenoszone na kontrahenta za wynagrodzeniem ustalonym w umowie. W konsekwencji Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe w celu jego dalszej odsprzedaży na rzecz kontrahenta. Po przeniesieniu praw autorskich do tego oprogramowania na kontrahenta, Wnioskodawca nie wykorzystuje wyników tych prac w dalszej działalności. Natomiast wiedza i umiejętności, które nabył w związku z prowadzoną w ten sposób działalnością są przez niego wykorzystywane w dalszej działalności na potrzeby realizacji kolejnych projektów obejmujących tworzenie oprogramowania komputerowego.

Wnioskodawca wskazuje, że przeniesienie praw autorskich do oprogramowania komputerowego będącego wynikiem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę uniemożliwia mu dalsze wykorzystywanie tego oprogramowania w jakikolwiek sposób (Wnioskodawca de facto wyzbywa się jego własności).

Stworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są zawsze efektem ww. prac rozwojowych podejmowanych przez Wnioskodawcę w toku jego działalności. Dodatkowo prace te są podejmowane odrębnie dla każdego poszczególnego programu komputerowego i poprzedzają wytworzenie każdego programu komputerowego. Wnioskodawca wskazuje, że każde zamówienie złożone przez Spółkę lub innego kontrahenta obejmujące wytworzenie, ulepszenie lub rozwinięcie programu komputerowego jest inne. Stąd Wnioskodawca za każdym razem projektuje rozwiązania techniczne odrębnie dla każdego poszczególnego programu komputerowego.

Wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie omawianego oprogramowania me ma zatem charakteru działań rutynowych, ani okresowych zmian. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów – programów komputerowych), niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wnioskodawca wskazuje, że jego twórczą działalność odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej Wnioskodawcy. W tym kontekście należy wskazać, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, opracowuje na rzecz kontrahentów nowe, rozwija lub ulepsza istniejące już funkcjonalności, z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności. W wyniku prac prowadzonych przez Wnioskodawcę powstaje unikatowy produkt będący efektem działalności Wnioskodawcy o twórczym charakterze, tj. oprogramowanie dla potrzeb konkretnego odbiorcy, zgodnie z jego indywidualnie zdefiniowanymi potrzebami.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani kwalifikowanych praw własności intelektualnej innych podmiotów. Oprogramowanie (rozumiane również jako nowsze wersje już istniejącego oprogramowania, które zawierają dodatkowe funkcjonalności lub pozbawione są zidentyfikowanych błędów) wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej są rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowią utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie stworzone przez inne osoby, czyni to na podstawie łączącej go z kontrahentami umowy, w ramach praw przysługujących tym kontrahentom do tego oprogramowania. Wnioskodawcy nie przysługuje wówczas licencja wyłączna do korzystania z danego prawa kwalifikowanego, lecz jest on jego użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej niewyłącznej. Wnioskodawca zaznacza jednak, że w wyniku prac mających na celu ww. ulepszenie lub rozwinięcie, powstają nowe prawa własności intelektualnej (oprogramowanie), do których Wnioskodawca posiada autorskie prawa majątkowe i na mocy umowy sprzedaje te prawa swojemu kontrahentowi. W konsekwencji, oprogramowanie rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę również stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W tym miejscu należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego, jednak w razie wystąpienia błędów lub usterek w powstałym na podstawie umowy z danym kontrahentem oprogramowaniu lub jego części, Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i przekazanie kontrahentowi produktów odpowiadających pierwotnym wymaganiom.

Wnioskodawca wskazuje, że poprawa błędów na etapie produkcyjnego działania oprogramowania jest standardowym elementem usługi jaką jest tworzenie programu komputerowego na zamówienie kontrahenta. Po napisaniu kodu źródłowego danego programu komputerowego należy go przenieść i zaimplementować do środowiska informatycznego lub systemu informatycznego danego kontrahenta, aby zweryfikować np. ich kompatybilność, czy wszystkie zamówione przez kontrahenta funkcjonalności zostały wykonane itp. W przypadku gdy przedmiotem zlecenia jest wykonanie np. strony internetowej lub aplikacji, przed jej oficjalnym dopuszczeniem do użytkowania, konieczna jest uprzednia weryfikacja polegająca m.in. na analizie potencjalnych błędów i ich naprawie. Czynności te nie mają jednak charakteru rutynowych lub okresowych zmian.

Wszelkie programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę powstają w ramach prac rozwojowych tj. działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania.

W swojej pracy programistycznej Wnioskodawca wykorzystuje zaawansowane języki programistyczne, jest to działalność o charakterze twórczym prowadzona w sposób zorganizowany i systematyczny, a jej celem jest zwiększenie funkcjonalności oprogramowania komputerowego.

Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę programistyczną i stosuje ją do projektowania i wytwarzania nowych oraz rozwoju istniejących programów komputerowych.

Wnioskodawca prowadzi ww. działalność od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. od dnia 2 listopada 2021 r.

W ramach współpracy ze Spółką, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za wykonywanie obowiązków wynikających z Umowy tj. za świadczenie usług programistycznych, w ramach czego powstają programy komputerowe, do których jak wskazano powyżej – autorskie prawa majątkowe Wnioskodawca przenosi na rzecz Spółki. Z momentem wskazanym w Umowie, prawa te stają się własnością Spółki. Własność ta jest pełna, nieodwołana oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na polach eksploatacji wskazanych w Umowie. Wynagrodzenie za świadczenie usług oraz za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych jest ujęte w formie zryczałtowanej stawki godzinowej. Wynagrodzenie to jest rozliczane na podstawie wystawianej przez Wnioskodawcę faktury VAT.

Podsumowując, realizacja usług na podstawie Umowy polega wyłącznie na tworzeniu programów komputerowych. Wnioskodawca nie świadczy na rzecz Spółki żadnych innych usług.

Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania za umówionym wynagrodzeniem (płatnym na podstawie faktur VAT wystawianych przez Wnioskodawcę).

Analogicznie w przypadku umów zawieranych z nowymi kontrahentami w przyszłości, autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych wytwarzanych, ulepszanych lub rozwijanych w ramach i w związku z ich wykonywaniem, będą przenoszone przez Wnioskodawcę na kontrahentów za ustalonym wynagrodzeniem.

Wnioskodawca w ramach współpracy ze Spółką lub innymi kontrahentami osiąga lub będzie osiągać dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a konkretnie z ich sprzedaży lub odpowiednio z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

W wyniku prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, rozwijania lub ulepszania oprogramowania, Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił m.in. następujące koszty:

1)Wyposażenie do biura – tego typu wydatki są niezbędne Wnioskodawcy, gdyż bezpośrednio umożliwiają mu należyte prowadzenie działalności i wykonywanie swoich obowiązków, jak i przyczyniają się do zwiększenia efektywności Wnioskodawcy, podniesienia poziomu innowacyjności świadczonych usług itp. Pod pojęciem kosztów wyposażenia, Wnioskodawca rozumie m.in. zakup biurka czy krzeseł, artykułów biurowych np. tuszu do drukarki i papieru, niezbędnych do drukowania materiałów do pracy (wszelkiego rodzaju harmonogramy, specyfikacja oprogramowania itp.);

2)Zakup usług programistycznych i licencji na oprogramowanie komputerowe, jak również kursów i szkoleń – specjalistyczne oprogramowanie jest niezbędne w wykonywanej przez Wnioskodawcę pracy, gdyż jest ono wykorzystywane w trakcie pisania kodu, późniejszego testowania zastosowanych implementacji, a także umożliwia bądź ułatwia tworzenie oprogramowania;

3)Usługi księgowe - związane z całokształtem działalności Wnioskodawcy, w tym związane również z prowadzeniem oddzielnej ewidencji dla celów ulgi IP Box;

4)Dokształcanie zawodowe (np. zakup literatury branżowej, udział w konferencjach branżowych) – oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Tym samym ciągle dokształcanie i zdobywanie nowej wiedzy jest dla niego warunkiem kluczowym do zapewnienia konkurencyjności wykonywanych przez niego prac;

5)Podróże służbowe i przewóz osób (np. transport, noclegi) – wydatki tego typu związane są z całokształtem działalności Wnioskodawcy i ponoszone są np. w celu zapewnienia zakwaterowania (przewozu) związanego z dokształcaniem i zdobywaniem nowej wiedzy, czy podczas wyjazdów i kontaktów ze Spółką czy potencjalnymi klientami;

6)Koszt zakupu sprzętu komputerowego (np. laptopy, komponenty komputerowe, urządzenia peryferyjne, materiały użytkowe) i elektronicznego (np. telefony) – tego typu wydatki będą niezbędne Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera oraz jest zapisywane w jego pamięci. Bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby jego odtworzenie. Jednocześnie sprzęt niebędący okresowo aktualizowany/modernizowany, nie jest wystarczający dla sprawnego tworzenia (wraz z testowaniem) programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca ma zamiar konsekwentnie usprawniać posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego, sprzętu komputerowego oraz akcesoriów komputerowych. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy;

7)Koszt usług telekomunikacyjnych (np. doładowanie konta w telefonie / abonament, opłaty z tytułu użytkowania sieci Internet) – telefon komórkowy oraz doładowanie pozwolą Wnioskodawcy sprawdzać kompatybilność oprogramowania (testowanie responsywności serwisów internetowych), logować się do niezbędnych serwisów sieciowych (takich jak bazy danych w chmurze, repozytoria kodu) przy pomocy dwuczynnikowej autoryzacji (Two-Factor Authorization) oraz konsultować się z kontrahentami. Możliwość zaspokojenia wyżej wymienionych potrzeb jest warunkiem podstawowym do realizacji powierzonych projektów. Z tego samego powodu niewątpliwie do wytwarzania oprogramowania przyczyniają się wydatki na użytkowanie sieci Internet;

8)Koszt usług doradczych – wydatki tego typu związane będą z całokształtem działalności Wnioskodawcy i zapewnią mu zgodność prowadzonej działalność z przepisami prawa (doradztwo prawne), poprawność rozliczeń podatkowych (doradztwo podatkowe), czy też będą miały na celu zwiększenie potencjału rozwojowego (doradztwo gospodarcze).

W przypadku, gdy Wnioskodawca poniósł dany wydatek na potrzeby wytworzenia konkretnego programu komputerowego, wydatek ten będzie przypisany do dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z praw autorskich do tego programu.

W przypadku, gdy Wnioskodawca wytworzył kilka programów komputerowych, a poniesionego wydatku nie da się funkcjonalnie przypisać do jednego z nich (np. laptop służy do stworzenia wielu programów komputerowych, jednak np. dane szkolenie specjalistyczne może przysłużyć się do stworzenia jednego konkretnego programu), wówczas Wnioskodawca stosuje odpowiednią proporcję, odnoszącą się do czasu poświęconego na wytworzenie danego programu komputerowego. W ten sposób możliwe jest procentowe i kwotowe określenie jaka część wydatku ma związek z każdym konkretnym wytwarzanym programem komputerowym.

Wnioskodawca zalicza do wskaźnika nexus wyłącznie te wydatki, które są bezpośrednio związane z działalnością badawczo-rozwojową.

W przypadku, gdyby w przyszłości jakikolwiek wydatek wymieniony powyżej nie został przez Wnioskodawcę poniesiony, nie będzie on zaliczany do kosztów uzyskania przychodu, jak również nie będzie brany pod uwagę przy kalkulowaniu wysokości ulgi IP Box.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami w Ustawie PIT, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb Ustawy PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT). W konsekwencji. Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2021 (w odpowiedniej części) oraz za lata przyszłe rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (dalej: IP Box).

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w celu skorzystania z IP Box prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb Ustawy PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco i będzie prowadzona również w latach przyszłych, w których Wnioskodawca będzie wykazywał dochód z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego.

Dodatkowo w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, od 2 listopada 2021 r.

Pana pytania:

1)Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanego, ulepszanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 Ustawy PIT?

2)Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, ulepszeniu lub rozwijaniu programów komputerowych (oprogramowania) szczegółowo przedstawiona w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3)Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego, ulepszanego lub rozwijanego w ramach umów zawartych z kontrahentami, w tym ze Spółką? (przy czym z treści opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej stawki podatku za rok 2021 w odpowiedniej części)

4)W odniesieniu do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, które ze wskazanych w opisie wydatków ponoszonych lub planowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 Ustawy PIT, powinny zostać uznane za koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 Ustawy PIT, podlegające uwzględnieniu we wskaźniku nexus?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanego, ulepszanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 Ustawy PIT.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy działalność podejmowana przez Wnioskodawcę spełnia ustawową definicję działalności badawczo-rozwojowej.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej są przez niego spełnione. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego w 2021 roku i w latach przyszłych z autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego, ulepszanego lub rozwijanego w ramach umów zawartych z kontrahentami, w tym ze Spółką.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wydatki bezpośrednio dotyczą prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej i wobec tego powinny zostać uznane za koszty, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 Ustawy PIT, podlegające uwzględnieniu we wskaźniku nexus.

Uzasadnienie stanowiska

Ad 1.

Art. 30ca ust. 2 Ustawy PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty tzw. ulgą IP Box. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT.

Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

‒prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, oraz

‒przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Artykuł 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Jednocześnie, zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego*. Wśród przedstawicieli doktryny przyjmuje się, że programem komputerowym jest uporządkowany zestaw instrukcji (poleceń) skierowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonego rezultatu (por.: G. Jyż, Autorskoprawna ochrona programów komputerowych w Polsce. R.Pr. 1995. Nr 4, s. 39). Podobnie, zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382- 1:1996 — 1.05.01, program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (por.: M. Szmit, Wybrane zagadnienia sądowo-informatycznego. Warszawa 2014, s. 178).

Podobne, szerokie rozumienie programu komputerowego zaprezentował Minister Finansów w Objaśnieniach z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box (dalej: Objaśnienia) wskazując, że: „program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario. żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji. Przy czym pojęcie „komputer" nie powinno ograniczać się do PC. lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów czy też tabletów lub innych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność”.

Na tle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz przy uwzględnieniu powyższych definicji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotem jego usług świadczonych na rzecz Spółki w ramach Umowy oraz na rzecz przyszłych kontrahentów, jest tworzenie oprogramowania komputerowego (tj. wszelkich modułów i algorytmów będących zestawem instrukcji (poleceń) skierowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonego rezultatu), które podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza już istniejące oprogramowanie, efekt świadczonych przez niego usług w postaci dodatkowego kodu (przekładającego się np. na nowe funkcjonalności, moduły danej aplikacji) stanowi odrębny program komputerowy, a jednocześnie odrębny przedmiot praw autorskich, podlegający analogicznej ochronie prawnej.

Prawa autorskie do tych programów komputerowych każdorazowo przysługują Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie przedmiot ochrony tj. oprogramowanie komputerowe jest wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej (szczegółowe uzasadnienie uwzględniono w uzasadnieniu pytania nr 2 poniżej).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy wytwarzane przez niego prawo autorskie do oprogramowania komputerowego (również w efekcie rozwinięcia lub ulepszenia już istniejącego oprogramowania) stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT, jako że podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a przedmiot jego ochrony jest wytwarzany, rozwijany lub ulepszany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo - rozwojowej

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach współpracy ze Spółką oraz przyszłej współpracy z innymi kontrahentami spełniają ustawową definicję działalności badawczo- rozwojowej.

Mając na uwadze brzmienie ww. przepisów należy stwierdzić, że warunkiem skorzystania z preferencji IP Box jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej, której efektem będzie wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie przez niego kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do treści art. 5a ust. 38 ustawy o PIT przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawodawca definiując w art. 5a ust. 39 i art. 5a ust. 40 ustawy o PIT termin badania naukowe oraz pojęcie prace rozwojowe odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: UPSWN).

Tym samym, przez badania naukowe zgodnie z art. 5a ust. 39 w zw. z art. 4 ust. 2 UPSWN, rozumie się:

‒badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

‒badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 5a ust. 40 w zw. z art. 4 ust. 3 UPSWN, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Istotnych wskazówek interpretacyjnych odnośnie możliwości uznania działalności prowadzonej przez podatnika za działalność badawczo-rozwojową (czy też szerzej w zakresie możliwości skorzystania z preferencji IP Box) dostarczają Objaśnienia opublikowane przez Ministerstwo Finansów (zdefiniowane powyżej).

Zgodnie z treścią Objaśnień przesłanki, którymi należy kierować się dokonując oceny czy działalność podatnika ma badawczo-rozwojowy charakter, to:

1)twórczość,

2)systematyczność,

3)zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś).

W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca jest dostawcą usług programistycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne zlecane przez kontrahentów, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Efektem prac podejmowanych przez Wnioskodawcę jest każdorazowo stworzenie nowego oprogramowania, które stanowi wytwór intelektu Wnioskodawcy i jest przejawem jego kreatywności (nowe oprogramowanie powstaje również w efekcie prac polegających na ulepszeniu lub rozwinięciu istniejącego oprogramowania).

Każde oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest „szyte na miarę”, czyli tworzone dla potrzeb konkretnego odbiorcy, zgodnie z jego indywidualnie zdefiniowanymi potrzebami. Rezultatem prac Wnioskodawcy jest wobec tego zawsze stworzenie produktu o unikatowym i oryginalnym charakterze tj. nowych rozwiązań dotychczas nie występujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub w znaczącym stopniu odróżniających się od tych dotychczas stosowanych. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę ma zatem twórczy charakter.

Wnioskodawca wskazuje, że jego twórczą działalność odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej Wnioskodawcy, jak wskazano w Objaśnieniach.

W ocenie Wnioskodawcy tworzone przez niego autorskie oprogramowanie wpisuje się w powyższą definicję, a zatem stanowi przejaw działalności twórczej.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany (systematyczny). Zgodnie z przywołanym już słownikiem języka polskiego PWN, słowo „systematyczny" oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo „systematycznie" odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W odniesieniu do podejmowanych prac opisanych we wniosku Wnioskodawca każdorazowo podejmuje działania nakierowane na ustalenie niezbędnych zasobów i czasu, jak również określeniu konkretnych celów czy harmonogramu. Taka analiza przeprowadzana jest przed rozpoczęciem prac przed Wnioskodawcę, jednak nie zawsze jest utrwalana. Następnie – na podstawie opracowanego planu - Wnioskodawca wykonuje konkretny program komputerowy (opracowuje dokumentację techniczną i pisze kod źródłowy). W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac, tworzone są nowe programy komputerowe tj. kody, algorytmy w określonych językach programowania. W ocenie Wnioskodawcy, stanowią one prawo własności intelektualnej, które to prawa Wnioskodawca przenosi na danego kontrahenta w ramach łączącej ich umowy. W przypadku gdy Wnioskodawca ulepsza lub rozwija oprogramowanie komputerowe lub jego część czyni to na podstawie łączącej go z danym kontrahentem umowy, w ramach praw przysługujących temu kontrahentowi do danego oprogramowania. Zatem Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem oprogramowania.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność ma systematyczny charakter, ponieważ odbywa się w uporządkowany i metodyczny sposób, w ramach codziennie wykonywanej przez niego pracy.

Zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań

W celu należytej interpretacji trzeciej z przesłanek uznania działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę za badawczo-rozwojową, należy w pierwszej kolejności odnieść się do punktu 25 oraz 40 Objaśnień, które wskazują, że:

„Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (odpowiednio art. 5a pkt 38 ustawy o PIT) działalność badawczo- rozwojowa oznacza „działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”. Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub" wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe. Jednocześnie może prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z tych trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej."

„W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii)”.

Z przytoczonych wyżej fragmentów Objaśnień wynika zatem, że dla uznania, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PIT, wystarczające jest prowadzenie przez Wnioskodawcę prac rozwojowych. Co więcej, zgodnie z treścią Objaśnień, prowadzenie przez podatnika prac rozwojowych spełnia przesłankę „wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Z kolei dla uznania, że Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe bez znaczenia pozostaje skala prowadzonej działalności gospodarczej, czy też jej forma organizacyjno-prawna, generowane obroty, bądź zakres wykorzystywanych w tym celu środków. Istotne znaczenie mają jedynie obiektywne cechy tej działalności wskazane w przywołanej wyżej definicji prac rozwojowych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że przedstawiona przez niego w stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego działalność związana z tworzeniem, rozwijaniem lub ulepszaniem oprogramowania w ramach współpracy ze Spółką oraz przyszłymi kontrahentami spełnia definicję prac rozwojowych.

Wnioskodawca bowiem nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę (m.in. w obszarze informatyki, matematyki, logiki funkcjonowania oprogramowania), umiejętności posługiwania się określonymi narzędziami (języki programowania, biblioteki programistyczne) oraz doświadczenie zdobyte przy realizacji dotychczasowych projektów, celem projektowania i tworzenia nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów tj. oprogramowania spełniającego indywidualnie zdefiniowane potrzeby konkretnego kontrahenta.

Wnioskodawca przy tym podkreśla, iż wskazane w stanie faktycznym i w opisie zdarzenia przyszłego prace podejmowane przez Wnioskodawcę w celu stworzenia oprogramowania, nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy, przed którymi stawiany jest Wnioskodawca wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności.

Wnioskodawca zaznacza, że w przypadku gdy dane zlecenie dotyczyłoby stricte naprawy błędów konkretnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie będzie stosował ulgi IP Box względem dochodów uzyskanych z tego tytułu, chyba że prace te doprowadzą do powstania nowego programu komputerowego, do którego Wnioskodawcy będą przysługiwały prawa autorskie, i które to prawa Wnioskodawca odpłatnie przeniesie na klienta.

Ad 3.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach współpracy ze Spółką oraz z przyszłymi kontrahentami.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przypadku wytwarzania autorskiego prawa do programu komputerowego, warunkami determinującymi możliwość skorzystania z omawianej w niniejszym wniosku preferencyjnej stawki opodatkowania, są w szczególności:

a)wymóg prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

b)wymóg objęcia ochroną prawną autorskich praw do wytworzonego programu komputerowego.

c)wymóg prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego,

d)wymóg przeniesienia praw autorskich do wytworzonego oprogramowania na podmiot trzeci,

e)wymóg prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, o której mowa w art. 30cb Ustawy PIT.

Ad a)

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, posiadający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy, prowadził i nadal prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Ad b)

Na tle przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz przy uwzględnieniu uzasadnienia do pytania nr 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotem jego usług świadczonych na rzecz Spółki oraz innych kontrahentów jest tworzenie oprogramowania komputerowego, które podlega ochronie prawnej w oparciu o przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ad c)

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową bezpośrednio związaną z wytworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego (szczegółowe uzasadnienie uwzględniono w części dot. pytania nr 2 powyżej).

Ad d)

Wnioskodawca odpłatnie przenosi całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania komputerowego, a tym samym Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ad e)

Wnioskodawca, zgodnie z art. 30cb Ustawy PIT, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 na wyżej wymienione prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Ad 4.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 Ustawy PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b)*1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zważając na to, że działania Wnioskodawcy są zorientowane na działalność badawczo-rozwojową, której efektem jest wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie programu komputerowego, Wnioskodawca ponosi oraz będzie ponosił wydatki wskazane w treści wniosku, które jego zdaniem są bezpośrednio związane z ww. działalnością i pozostają z nią w funkcjonalnym związku.

Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 Ustawy PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki w zakresie w jakim są przeznaczane na wytworzenie oprogramowania, należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej, tj. koszty, które wymienione są pod literą „a” wskazanego powyżej wzoru.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych  (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2021 r., poz. 478 i 619),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2022 r., poz. 574 z późn. zm.):

badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

‒podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskazany przepis do dnia 31 grudnia 2021 r. brzmiał następująco:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że we wniosku podano następujące informacje:

‒posiada Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”),

‒świadczy Pan usługi programistyczne polegające na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu programów komputerowych,

‒wytwarzanie, rozwijanie lub ulepszanie omawianego oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonych samodzielnie i bezpośrednio przez Wnioskodawcę prac rozwojowych, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce; działalność ta ma charakter twórczy i podejmowana jest w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

‒nie świadczy Pan usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego.

Z przedstawionego przez Pana opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika zatem, że działania podejmowane przez niego w ramach działalności gospodarczej polegającej na tworzeniu i modyfikowaniu/rozwoju oprogramowania wypełniają definicję prac rozwojowych wskazaną w art. 4 ust. 3 ww. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

W związku z powyższym, prowadzona przez Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Ponadto wskazał Pan, że:

‒wytwarzane, rozwijane lub ulepszane programy komputerowe stanowią utwór podlegający ochronie prawnej, a Pan posiada pełnię praw autorskich do tworzonych programów komputerowych,

‒szczegółowy zakres, przedmiot i sposób świadczenia usług reguluje umowa zawarta przez Pana ze Spółką, w ramach której odpłatnie przenosi Pan na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego; przy czym przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tej ustawy.

Z wniosku wynika, że umowa między Panem a Spółką stanowi, że prawa własności intelektualnej jakie wytworzy w ramach zleconej usługi należą po ich przeniesieniu przez Pana na Spółkę. Całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego Oprogramowania przekazywana jest odpłatnie na rzecz Spółki na podstawie umowy łączącej Strony.

Mając powyższe na uwadze, skoro prowadzona działalność obejmująca tworzenie i rozwijanie programu komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Oprogramowanie (program komputerowy), które Pan tworzy i rozwija w ramach takiej działalności podlegające ww. ochronie prawnej, stanowić może kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. autorskie prawo do programu komputerowego.

Ponadto prowadzi Pan na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego Oprogramowania przekazywana jest odpłatnie na rzecz Kontrahenta na podstawie umowy łączącej Strony. Określa Pan wynagrodzenie za przeniesienie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych na podstawie obliczenia czasu przeznaczonego przez Pana na wytwarzanie Oprogramowania. W tym stanie rzeczy, otrzymane przez Pana wynagrodzenie jest przychodem z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uzyskane przez Pana dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego i rozwijanego (ulepszanego,) oprogramowania mieszczącego się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stanowiącego utwór prawnie chroniony wytworzony lub rozwinięty w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ww. ustawy (ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej). Jest Pan zatem uprawniony do zastosowania do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% w zeznaniu rocznym za rok 2021 i lata następne, jeżeli rzeczywisty stan faktyczny nie ulegnie zmianie.

Zastrzeżenia wymaga, że sposób ustalenia wartości wynagrodzenia za przeniesienie praw własności intelektualnej, nie podlega ocenie przez tutejszy organ. Ponadto, niniejsza interpretacja nie dotyczy uzyskiwanych przez Pana dochodów niestanowiących dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej.

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nexus wylicza się w oparciu o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać, aby istniał związek pomiędzy:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie na potrzeby kalkulacji tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym należy również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem. Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem  w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca  ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez Pana – wskazane w opisie sprawy – mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służyły prowadzeniu prac rozwojowych, których efektem było powstanie IP.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).