Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2021 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko – angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dochody uzyskane w 2021 r. na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 9 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego oraz opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W Polsce pracowała Pani do czerwca 2017 roku. Następnie wyjechała Pani do pracy w Anglii, gdzie pracowała do grudnia 2017 roku. Wróciła Pani wtedy do Polski i ponownie wyjechała Pani w marcu 2018 roku. Od tamtego czasu mieszka Pani na stałe w Anglii. Posiada Pani tutaj umowę o pracę, płaci podatki, wynajmuje mieszkanie. Tutaj znajduje się Pani centrum interesów osobistych i życiowych, są to powiązania towarzyskie, społeczne, czy kulturalne. Tutaj mieszka Pani nieprzerwanie, tutaj Pani żyje na co dzień. Jest Pani osobą samotną, bezdzietną. Do Polski jeździ Pani tylko, aby odwiedzić rodziców. W zeszłym roku na urlopie w Polsce była Pani tylko raz na okres 2 tygodni, drugi raz na pogrzeb osoby z rodziny. W związku z pandemią COVID-19 nawet odwiedziny rodziców nie odbywały się tak często jakby Pani chciała w związku z ograniczeniami w podróżowaniu. W 2020 roku dostała Pani informacje od Urzędu Skarbowego (…) o nieuwzględnieniu w zeznaniu podatkowym za 2017 rok dochodów z Anglii. Wynikało to z Pani niewiedzy, dlatego też była Pani w stałym kontakcie z ww. urzędem w celu poprawy złożonej wcześniej deklaracji. Była Pani otwarta na współpracę, co zakończyło się w pełni uzasadnioną zapłatą odsetek. Pracownikom urzędu już wielokrotnie wtedy przedstawiała Pani i opisywała swoją sytuację życiową, a mianowicie, że od marca 2018 roku mieszka Pani na stałe w Anglii. Powinna Pani zatem zostać poinformowana, aby wpisać w korekcie deklaracji podatkowej w rubryce "adres zamieszkania" – adres angielski. Błędnie sądziła Pani, że musi tam widnieć polski adres zameldowania. W tej kwestii również nie została Pani należycie poinformowana. Dlatego też konsekwentnie, a zarazem błędnie i niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego od tamtej pory co roku rozliczała się Pani z polskim urzędem skarbowym, będąc angielskim rezydentem podatkowym. Była Pani przekonana, że takie są przepisy prawa podatkowego, skoro po przedstawieniu pracownikom urzędu informacji na temat swojego miejsca zamieszkania, była Pani kierowana i informowana, że powinna rozliczać się z polskim urzędem skarbowym. W związku z zaufaniem do praworządności urzędów państwowych, nie kwestionowała Pani tego faktu. Do 2021 roku obowiązywała ulga abolicyjna, tak że należny podatek w Pani sytuacji wynosił 0, co tym bardziej powodowało z Pani strony zgodę na coroczne rozliczenia podatkowe. W kwietniu br. przyjechała Pani do Polski na Święta Wielkanocne odwiedzić rodziców. W tym czasie mijał też termin składania deklaracji podatkowych PIT. Z mylnym przekonaniem, ponownie przedstawiła Pani osiągnięte dochody z pracy w Anglii za rok 2021. Jakież było Pani zdziwienie, kiedy okazało się, że tym razem ma Pani do zapłaty 8.251 zł. A było to spowodowane tym, że od roku 2021 ulga jest limitowana i nie może przekroczyć kwoty 1.360 zł. W celu wyjaśnień natychmiast udała się Pani do Urzędu Skarbowego (…). Ponownie przedstawiła Pani swoją sytuację, gdyż nie rozumiała Pani dlaczego w tej sytuacji ma Pani płacić jakikolwiek podatek w Polsce. Dopiero wtedy dowiedziała się Pani, że istnieje taki dokument jak ZAP-3 jako zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej będącej podatnikiem, z pomocą którego można zmienić dane adresu zamieszkania na właściwe, czyli na Pani adres zamieszkania w Anglii od marca 2018 roku. Tak też Pani chciała uczynić, a wtedy okazało się, że liczy się data wpłynięcia takiego zgłoszenia, czyli był to stan na 26 kwietnia br. Nadmienia Pani, że ww. dokument nie posiada żadnej rubryki gdzie można wpisać datę od kiedy adres zamieszkania uległ zmianie. Zgodnie z informacjami jakie wtedy Pani uzyskała, nadal miała Pani obowiązek rozliczyć się za rok 2021. W tamtym momencie była Pani bezsilna, nie wiedziała już co robi, jak wyjść z tej całej absurdalnej sytuacji, w której się Pani znalazła. Spędziła Pani dwa dni na rozmowach i wyjaśnieniach z wieloma różnymi pracownikami Urzędu Skarbowego (…), aby ponownie usłyszeć, że ma Pani obowiązek rozliczyć się i zapłacić należny podatek w Polsce. Ze strachu przed konsekwencjami, aby nie ponosić jeszcze dodatkowych kosztów jakimi są odsetki za zwłokę, rodzice pożyczyli Pani swoje pieniądze na uregulowanie podatku (jako że nie posiadała Pani takiej sumy). Ponieważ Pani urlop w Polsce dobiegał końca i 29 kwietnia br. musiała Pani już wrócić do pracy w Anglii, rodzice dosłownie w parę dni musieli zorganizować całą kwotę i dokończyć za Panią wszelkie formalności. Naraziło to ich również na dodatkowy i niepotrzebny stres. Wtedy też zaczęła Pani sama sprawdzać i czytać odpowiednie przepisy prawne odnośnie Pani rezydentury podatkowej, ponieważ została Pani wciągnięta w urzędniczą machinę, z której nie było wyjścia. Dowiedziała się Pani, że godnie z art. 5 ust. 2a ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętym rejestrem PESEL. Ustawodawca nie nałożył na osoby fizyczne posługujące się numerem PESEL bezwzględnego i terminowego obowiązku dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego adresu zamieszkania. Taki podatnik nie musi informować urzędu o tym fakcie na bieżąco. Niezłożenie informacji ZAP-3 nie może wiązać się z sankcjami podatkowymi, czy też karami wynikającymi z Kodeksu karnego skarbowego, ponieważ ustawa nie wyznacza w tym przypadku żadnego terminu na dokonanie takiego zgłoszenia. W konsekwencji nie jest także możliwe przekroczenie ustawowego terminu z czym mogłaby się jakakolwiek sankcja wiązać. Nadmienia Pani, że ostatecznie dokument ZAP-3 z Pani właściwym adresem zamieszkania został złożony w maju br. Znalazła Pani również informację, zgodnie z którą według art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnicy mają prawo złożyć deklarację korygującą w ciągu pięciu lat po przekazaniu urzędowi skarbowemu błędnie wypełnionej deklaracji podatkowej, dotyczącą miedzy innymi danych formalnych takich jak adres zamieszkania.

W Anglii prowadzi Pani samodzielne gospodarstwo domowe i w tym państwie uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym. W Anglii ma Pani ścisłe powiązania ekonomiczne. Tu wykonuje Pani pracę zarobkową, która jest Pani głównym źródłem dochodów, tu ma Pani odprowadzane składki ubezpieczeniowe, tu opłaca Pani rachunki za prąd, telefon itp., posiada Pani majątek ruchomy, konta bankowe, tu jest miejsce, z którego zarządza Pani swoim mieniem. Z powyższego wynika, że w Anglii posiada Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) czyli miejsce zamieszkania. W Polsce w 2021 r. nie osiągnęła Pani żadnych dochodów.

Pytania

1)Czy była Pani zobowiązana do rozliczenia się w Polsce z dochodów uzyskanych w 2021 r. w Anglii, a jeśli nie, to czy złożone zeznanie podatkowe PIT-36 do Urzędu Skarbowego (…) powinna Pani anulować i złożyć wniosek o zwrot zapłaconego podatku?

2)Czy zmiany adresu zamieszkania ostatecznie może Pani dokonać dokumentem ZAP-3 czy za pomocą korekty PIT-36? Jeżeli w świetle prawa nie może Pani skorzystać z żadnego z tych dwóch rozwiązań, to prosi Pani o zwrot niesłusznie zapłaconego podatku polskiemu urzędowi skarbowemu, będąc od 2018 roku angielskim rezydentem skarbowym. Przypomina Pani, że dokument ZAP-3 został już złożony i machina ostatecznie została zatrzymana. Pozostaje jedynie kwestia nienależnie zapłaconego za zeszły rok podatku, który chciałaby Pani, aby został zwrócony.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w 2021 r. w Anglii. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Prosi Pani o pomoc w tej sprawie, gdyż niesłuszny okazał się dla Pani obowiązek deklarowania osiąganych dochodów w Anglii polskiemu urzędowi skarbowemu, będąc angielskim rezydentem podatkowym. Pomimo Pani stałej współpracy z Urzędem Skarbowym (…), nie została Pani profesjonalnie i rzeczowo poinformowana. Cała sytuacja okazała się dla Pani bardzo krzywdząca, nie tylko z powodu poniesionych kosztów finansowych ale i strat psychicznych. Dodatkowo, całkowicie straciła Pani zaufanie do polskiego urzędu skarbowego. W Anglii prowadzi Pani samodzielne gospodarstwo domowe i w tym państwie uczestniczy Pani w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym. W Anglii ma Pani ścisłe powiązania ekonomiczne. Tu wykonuje Pani pracę zarobkową, która jest Pani głównym źródłem dochodów, tu ma Pani odprowadzane składki ubezpieczeniowe, tu opłaca Pani rachunki za prąd, telefon itp., posiada Pani majątek ruchomy, konta bankowe, tu jest miejsce, z którego zarządza Pani swoim mieniem. Z powyższego wynika, że w Anglii posiada Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Dlatego też uważa Pani, że skoro w 2021 r. Anglia była Pani ośrodkiem interesów życiowych, miejscem zamieszkania to w Polsce posiadała Pani ograniczony obowiązek podatkowy, nie przebywała Pani w Polsce 183 dni, nie osiągnęła Pani w Polsce żadnych dochodów. W związku z tym, nie była Pani zobowiązana do rozliczenia się w Polsce z dochodów uzyskanych w 2021 r. w Anglii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazała Pani we wniosku, od marca 2018 r. mieszka Pani na stałe i pracuje w Wielkiej Brytanii, a zatem w Pani przypadku będą miały zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840) zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko – brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI,

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a.w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b.w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI,

postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko – brytyjskiej przez Polskę:

‒w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

‒w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.

W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI, przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Konwencji polsko – brytyjskiej nie uległ zmianie.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

We wniosku wskazała Pani, że:

1)W Polsce pracowała Pani do czerwca 2017 roku. Następnie wyjechała Pani do pracy w Anglii, gdzie pracowała do grudnia 2017 roku. Wróciła Pani wtedy do Polski i ponownie wyjechała Pani w marcu 2018 roku. Od tamtego czasu mieszka Pani na stałe w Anglii.

2)W Wielkiej Brytanii pracuje Pani i osiąga dochody na podstawie umowy o prace, płaci podatki, wynajmuje mieszkanie.

3)W Wielkiej Brytanii znajduje się Pani centrum interesów osobistych i życiowych, są to powiązania towarzyskie, społeczne, czy kulturalne. Tam mieszka Pani nieprzerwanie, tam Pani żyje na co dzień. Jest Pani osobą samotną, bezdzietną. Do Polski przyjeżdża Pani tylko aby odwiedzić rodziców. W zeszłym roku na urlopie w Polsce była Pani tylko raz na okres 2 tygodni, drugi raz na pogrzeb osoby z rodziny.

4)Co roku rozliczała się Pani z polskim urzędem skarbowym, będąc angielskim rezydentem podatkowym.

5)W Anglii prowadzi Pani samodzielne gospodarstwo domowe i w tym państwie uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym. W Anglii ma Pani ścisłe powiązania ekonomiczne. Tu wykonuje Pani pracę zarobkową, która jest Pani głównym źródłem dochodów, tu ma Pani odprowadzane składki ubezpieczeniowe, tu opłaca Pani rachunki za prąd, telefon itp., posiada Pani majątek ruchomy, konta bankowe, tu jest miejsce, z którego zarządza Pani swoim mieniem. Z powyższego wynika, że w Anglii posiada Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) czyli miejsce zamieszkania. W Polsce w 2021 r. nie osiągnęła Pani żadnych dochodów.

Po analizie przedstawionych przez Panią informacji, stwierdzam, że w 2021 r. posiadała Pani ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią. Mieszka na stałe i pracuje tam Pani od marca 2018 r. Jest Pani osobą samotną, bezdzietną. W Wielkiej Brytanii znajduje się Pani centrum interesów osobistych i życiowych, są to powiązania towarzyskie, społeczne, czy kulturalne.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Zatem, ośrodek interesów gospodarczych w 2021 r. posiada Pani również w Wielkiej Brytanii. W Anglii prowadzi Pani samodzielne gospodarstwo domowe i w tym państwie uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym i politycznym. W Anglii ma Pani ścisłe powiązania ekonomiczne. Tam wykonuje Pani pracę zarobkową (umowa o pracę), która jest Pani głównym źródłem dochodów, tam ma Pani odprowadzane składki ubezpieczeniowe, tam opłaca Pani rachunki za prąd, telefon itp., posiada Pani majątek ruchomy, konta bankowe, tam jest miejsce, z którego zarządza Pani swoim mieniem. Z powyższego wynika, że w Anglii posiada Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) czyli miejsce zamieszkania. W Polsce w 2021 r. nie osiągnęła Pani żadnych dochodów.

Dodatkowo, do Polski przyjeżdża Pani tylko, aby odwiedzić rodziców. W zeszłym roku na urlopie w Polsce była Pani tylko raz na okres 2 tygodni, drugi raz na pogrzeb osoby z rodziny.

Tym samym, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2021 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko – angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dochody uzyskane w 2021 r. na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, 655 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).