Temat interpretacji
Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości przez Małżonka w działalności gospodarczej oraz obowiązek zapłaty daniny solidarnościowej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 maja 2022 r. złożyła Pani wniosek z 6 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości oraz obowiązku zapłaty daniny solidarnościowej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 29 lipca 2022 r. (data wpływu 4 sierpnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Zamierza Pani razem z mężem F. Ś. sprzedać nieruchomość położoną w (…) przy ul. (…). Pani mąż nabył tę nieruchomość do majątku odrębnego w dniu 23.06.1994 r. (23 aktu notarialnego).
W dniu 28.05.2012 razem z mężem F. zawarła Pani umowę majątkową małżeńską. Na mocy tejże umowy rozszerzyli Państwo wspólność majątkową także na nieruchomość położoną w (…) przy ul. (…).
Pani mąż prowadzi od 01.03.1992 r. działalność gospodarczą wykorzystując do jej prowadzenia całą nieruchomość. Płaci podatek 19% liniowy.
Jest Pani emerytką. Nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie uzyskuje przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Nieruchomość ma być sprzedana za 8 500 000 zł.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
Nieruchomość położona w (…) przy ul. (…) jest nieruchomością gruntową, na której znajdują się budynki, w których mieszczą się tylko lokale użytkowe.
W skład nieruchomości gruntowej wchodziło prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 19064 m kw. wraz z budynkami produkcyjnymi i biurowymi wraz z budynkami magazynów, wiat, budynkiem administracyjnym, drogami i placami.
Jest Pani współwłaścicielką łączną przedmiotowej nieruchomości. Pani mąż jest także współwłaścicielem łącznym.
Pani mąż nabył przedmiotową nieruchomość 23.06.1994 r. w drodze umowy kupna w formie aktu notarialnego.
Pani mąż nabył powyższą nieruchomość w czasie gdy byli Państwo małżeństwem. Nabył ją do majątku odrębnego.
Nabycie przedmiotowej nieruchomości miało miejsce w ramach prowadzonej przez Pani męża działalności gospodarczej.
Przedmiotowa nieruchomość stanowiła środek trwały i została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
Pani mąż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i wydzierżawiania budynków , lokali użytkowych znajdujących się w budynkach a także prawa własności gruntu.
Przedmiotowa nieruchomość była i jest przedmiotem najmu i dzierżawy. Z tego tytułu Pani mąż czerpie pożytki w postaci czynszu, z których to pieniędzy razem z mężem żyje Pani i to jest Pani pożytkiem.
Przedmiotowa nieruchomość nie była nabyta przez Pani męża na realizację własnych celów mieszkaniowych. Pani mąż nabył ją na cele prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.
Pani mąż ani Pani nie zamieszkujecie aktualnie na przedmiotowej nieruchomości. Pani mąż prowadzi na niej tylko działalność gospodarczą.
Przedmiotowa nieruchomość była i jest wynajmowana i wydzierżawiana.
Wcześniej dokonywała Pani z mężem sprzedaży następujących nieruchomości:
- Dom jednorodzinny położony w (…) przy ulicy (…) w 2002 r.
- Dom jednorodzinny położony w (…) przy ulicy (…) w 2012 r.
- Dom jednorodzinny położony w (…) przy ulicy (…) w 2017 r.
Sprzedaż wyżej wymienionych nieruchomości nie była dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zwrot sprzedając swój udział w nieruchomości należy rozumieć w ten sposób, iż jest Pani współwłaścicielem łącznym nieruchomości i nie może sprzedać jej całości, może uczynić to Pani tylko z mężem. Z punktu widzenia prawnego nie ma Pani ułamkowego udziału we współwłasności łącznej. Nieruchomość w momencie sprzedaży będzie objęta małżeńską wspólnością majątkową.
Nieruchomość ma zostać sprzedana w całości na rzecz osoby trzeciej.
Z punktu widzenia prawa nie ma Pani z mężem ułamkowych udziałów w przedmiotowej nieruchomości jest ona objęta współwłasnością łączną.
Uzyskuje Pani dochody jedynie z emerytury. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej oraz nie uzyskuje Pani innych dochodów wymienionych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy PIT. Nie uzyskuje Pani dochodów ze źródeł wymienionych w art. 30b ustawy PIT. Nie uzyskuje Pani dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z działów specjalnych produkcji rolnej art.30c ustawy PIT. Nie uzyskuje Pani dochodów z zagranicznej jednostki kontrolowanej art. 30f ustawy PIT.
Pytania
1.Czy sprzedając swój udział w nieruchomości zapłaci Pani podatek dochodowy od osób fizycznych, pomimo, iż udział ten nabyła Pani 28.05.2012 r. i nie prowadzi działalności gospodarczej a jest na emeryturze?
2.Czy sprzedając swój udział w nieruchomości zapłaci Pani podatek dochodowy od osób fizycznych tzw. daninę solidarnościową art. 30h ustawy o podatek dochodowy od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 1.
Pani zdaniem, nie zapłaci Pani podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży swojego udziału w nieruchomości, gdyż udział ten nabyła Pani 10 lat temu, a wykładnia rozszerzająca nie jest dopuszczalna w prawie podatkowym.
Ad. 2.
Pani zdaniem, nie zapłaci Pani tzw. daniny solidarnościowej na podstawie art. 30h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskuje dochody z emerytury a nie uzyskuje dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 8 tego przepisu:
3) pozarolnicza działalność gospodarcza;
8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy
‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również:
przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Na podstawie art. 14 ust. 2c ww. ustawy:
do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.
Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych. Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Definicja środka trwałego zawarta została w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 22c. ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:
1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności
– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
- składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
- składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Jednocześnie, z powołanych przepisów nie wynika, aby sposób opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej był uzależniony od tego, czy składnik majątku jest we współwłasności małżeńskiej, czy też nie.
Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).
Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
W myśl art. 34 ww. ustawy:
Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.
Zgodnie z art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy
oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 § 2 ww. Kodeksu).
Natomiast stosownie do treści art. 37 § 1 tego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania:
1)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków;
2)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal;
3)czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa;
4)darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.
Na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1787 ze zm.),
przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art. 21, wykazywane w:
1)rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21,
2)zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21,
− których termin złożenia upływa w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 kwietnia 2020 r.
W myśl art. 30h ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny.
Na podstawie art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o:
1)kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a,
2)kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5
− odliczone od tych dochodów.
Stosownie do treści art. 30h ust. 3 ww. ustawy:
przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w:
1)rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym,
2)zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa
− których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.
Na podstawie art. 30h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1, są obowiązane składać urzędom skarbowym deklarację o wysokości daniny solidarnościowej, według udostępnionego wzoru, w terminie do 30 kwietnia roku kalendarzowego i w tym terminie wpłacić daninę solidarnościową. Przepisy art. 45 ust. 1b i 1c stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 30h ust. 5 ww. ustawy:
deklaracja o wysokości daniny solidarnościowej zawiera dane umożliwiające prawidłową identyfikację osoby fizycznej i urzędu skarbowego, do którego kierowana jest deklaracja, oraz poprawne rozliczenie daniny solidarnościowej.
Stosownie do treści art. 30h ust. 6 cytowanej ustawy:
minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w formie dokumentu elektronicznego, wzór deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej.
W myśl art. 30i ust. 1 powołanej ustawy, do daniny solidarnościowej stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej.
Zgodnie zaś z art. 30i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
uprawnienia organu podatkowego przysługują naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, a w przypadku:
1)gdy jest to uzasadnione ochroną informacji niejawnych i wymogami bezpieczeństwa państwa – organowi wymienionemu w art. 13a Ordynacji podatkowej;
2)spraw, o których mowa w art. 119g § 1 Ordynacji podatkowej – Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.
Do zapłaty daniny solidarnościowej obowiązane są osoby fizyczne, których dochód przekroczył 1 000 000 zł. Osoby te, oprócz podatku dochodowego są obowiązane zapłacić dodatkowo daninę solidarnościową w wysokości 4% podstawy obliczenia oraz złożyć we właściwym urzędzie skarbowym deklarację o wysokości tej daniny solidarnościowej w terminie do 30 kwietnia roku kalendarzowego. W tym samym terminie upływa termin zapłaty daniny.
Podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w:
1)art. 27 ust. 1, 9, 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody opodatkowane według skali podatkowej, m.in. ze stosunku pracy, działalności gospodarczej, rent i emerytur, umów o dzieło i umów zlecenia, itd.),
2)art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zyski kapitałowe opodatkowane według stałej stawki 19%),
3)art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowane podatkiem liniowym według stawki 19%) oraz
4)art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody zagranicznej spółki kontrolowanej opodatkowane według stałej stawki 19%)
‒pomniejszonych o możliwe do odliczenia od tych dochodów składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z tytułu uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej spółki kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania).
Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z 28 sierpnia 2019 r. dotyczącymi przepisów o daninie solidarnościowej zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych każdy z małżonków, niezależnie od sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w PIT-36 albo w PIT-37, przy ustaleniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej uwzględnia wyłącznie swoje dochody (nie łączy ich z dochodami małżonka, ani nie dzieli na pół).
Z wniosku wynika, że:
1.jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej,
2.pozostaje Pani w związku małżeńskim,
3.Pani mąż prowadzi działalność gospodarczą,
4.23 czerwca 1994 r. Pani mąż nabył nieruchomość gruntową wraz z mieszczącymi się na niej lokalami użytkowymi. Nabycie nieruchomości miało miejsce w ramach prowadzonej przez Pani męża działalności gospodarczej,
5.od 28 maja 2012 r. w Pani małżeństwie panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej na podstawie zawartej umowy majątkowej małżeńskiej,
6.nieruchomość stanowi środek trwały w działalności gospodarczej Pani męża i została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawne należy wskazać że planowana sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości nie spowoduje u Pani powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wynika z wniosku, nieruchomość gruntowa wraz z mieszczącymi się na niej lokalami użytkowymi wykorzystywana jest w prowadzonej przez Pani męża działalności gospodarczej i została ujęta w ewidencji środków trwałych prowadzonej dla tej działalności. Oznacza to, że planowana sprzedaż tych środków trwałych – na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w całości stanowi źródło przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża. Zatem nie zapłaci Pani podatku dochodowego od osób fizycznych od planowanej sprzedaży nieruchomości.
W związku z tym, że planowana sprzedaż nie spowoduje powstania u Pani przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie Pani zobowiązana również do zapłaty tzw. daniny solidarnościowej od tej transakcji.
Zatem Pani stanowisko odnośnie pytania nr 1 oraz nr 2 należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zaznaczyć, że dokonana przez organ ocena stanowiska przedstawionego przez Panią dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Pani stronie w związku ze sprzedażą nieruchomości, o której mowa we wniosku. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków podatkowych innych podmiotów, w tym Pani męża.
Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).