Temat interpretacji
Skutki podatkowe zniesienia współwłasności nieruchomości.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 23 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z Panią ... W małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do rejestru CEIDG pod nazwą: … (adres działalności: ul. …, …, NIP: …, REGON: …). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przeważająca działalność związana jest z działalnością w zakresie architektury, sklasyfikowana pod PKD 71.11 Z.
Zgodnie z aktem notarialnym oznaczonym jako Rep. A nr …, dnia 31 lipca 2020 r. dokonał Pan wraz z małżonką zakupu nieruchomości położonej w miejscowości …. Nieruchomość składała się z niezabudowanej działki gruntu nr … o powierzchni 0,3014 ha, dla której Sąd Rejonowy w … VII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer ….
Zakupiona nieruchomość została włączona do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.
Na podstawie decyzji z dnia 2 marca 2021 r. (oraz decyzji zmieniającej z dnia 27 sierpnia 2021 r., zastępującej słowa: „(...) budowę siedmiu budynków rekreacyjno-turystycznych wraz z wewnętrznymi liniami zasilającymi oraz z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi i kanalizacyjnymi do projektowanych zbiorników bezodpływowych, inwestycja zlokalizowana jest w miejscowości …, na działce nr …, w obrębie ewidencyjnym …, w gminie …” na „(...) budowę siedmiu budynków wypoczynkowych całorocznych (rekreacji indywidualnej) wraz z wewnętrznymi liniami zasilającymi oraz z wewnętrznymi instalacjami wodociągowymi i kanalizacyjnymi do projektowanych zbiorników bezodpływowych, inwestycja zlokalizowana jest w miejscowości …, na działce nr …, w obrębie …, w gminie …”), otrzymał Pan pozwolenie na budowę budynków na działce nr …. Budowa była realizowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na działce nr … oprócz wspomnianych budynków rekreacji całorocznej, znajduje się również budynek mieszkalny jednorodzinny.
4 maja 2021 r. zawarł Pan umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości z Panią …. Na mocy niniejszej umowy, zobowiązał się Pan dokonać geodezyjnego podziału nieruchomości, w wyniku którego powstanie działka o powierzchni 316 m2, zabudowana budynkiem rekreacyjno-turystycznym, składającym się z usytuowanych na parterze budynku: salonu z jadalnią, aneksu kuchennego, węzła sanitarnego i pomieszczenia gospodarczego oraz usytuowanych na poddaszu: dwóch sypialni, łazienki i komunikacji, łącznie o powierzchni 71,05 m2, taras o powierzchni około 18 m2 oraz udział w drodze. Na mocy umowy przedwstępnej, Kupująca zakupi od Pana wydzieloną działkę z opisanym powyżej budynkiem i udziałem w drodze, a przeniesienie własności nastąpi po zakończeniu inwestycji i wykonaniu podziału nieruchomości, nie później niż do dnia 31 lipca 2022 r.
1 grudnia 2021 r. uzyskał Pan pozwolenie na użytkowanie przed zakończeniem wszystkich robót przedmiotowej inwestycji, która była realizowana na podstawie wyżej wymienionych decyzji z dnia 2 marca 2021 r. oraz z dnia 27 sierpnia 2021 r., zezwalające na budowę siedmiu budynków wypoczynkowych całorocznych. Cztery budynki wypoczynkowe całoroczne wzniesione na działce nr … zostały przyjęte do użytkowania na podstawie kompletu dokumentów złożonych przez Pana. Do zakończenia całości inwestycji pozostały prace związane z budową trzech budynków wypoczynkowych całorocznych, które Pan realizuje na podstawie pozostających w obiegu prawnym decyzji. 4 maja 2022 r. dokonał Pan zgłoszenia zakończenia budowy wszystkich budynków na działce nr ….
14 kwietnia 2022 r. Wnioskodawca uzyskał projekt podziału nieruchomości na osiem działek o następujących powierzchniach:
a)budynki mieszkalne:
̶433 m2 (nr działki proj. …),
b)inne tereny zabudowane:
̶295 m2 (nr działki proj. …),
̶288 m2 (nr działki proj. …),
̶283 m2 (nr działki proj. …),
̶278 m2 (nr działki proj. …),
̶275 m2 (nr działki proj. …),
̶267 m2 (nr działki proj. …),
̶316 m2 (nr działki proj. …),
c)powierzchnia dróg: 579 m2 (nr działki proj. …).
Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej kupna nieruchomości z dnia 4 maja 2021 r., w dniu 16 maja 2022 r. nastąpiło zawarcie umowy sprzedaży wydzielonej działki nr …, zabudowanej budynkiem wraz z prawem współudziału w gruncie w całej nieruchomości wynoszącym 388/3014 części oraz udziałem w drodze wewnętrznej (akt notarialny oznaczony jako Rep. A nr …).
Zamierza Pan wraz z współwłaścicielem wydzielonej działki nr …, zabudowanej budynkiem wraz z prawem współudziału w gruncie w całej nieruchomości wynoszącym 388/3014 części oraz udziałem w drodze wewnętrznej dokonać zniesienia współwłasności nieruchomości, w ten sposób, że współwłaściciel wydzielonej działki nr …, zabudowanej budynkiem zostanie samodzielnym właścicielem wydzielonej działki z odrębną księgą wieczystą, a Pan wraz z żoną będą współwłaścicielami nieruchomości z pozostałymi siedmioma działkami. Zniesienie współwłasności nastąpi bez żadnych spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości będzie odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.
Pytanie
Czy zniesienie współwłasności nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nastąpi bez żadnych spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości będzie odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności?
Pana stanowisko w sprawie
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeśli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły.
Należy wyjaśnić, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie natomiast z art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.
W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego (art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego).
Na mocy art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.
Jednym ze sposobów na zniesienie współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli podzielonych rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności, poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.
Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy jeśli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Jeśli zatem zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu to mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność polegająca na tym, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, musi zostać potraktowana w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością, jak też stan jej majątku osobistego. Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.
Biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:
1)podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
2)wartość rzeczy mieści się w udziale jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
Uważa Pan zatem, że jeśli spełnione są warunki wymienione powyżej to zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. Poprzez zniesienie współwłasności działki, nie zwiększy się wartość Pana majątku w stosunku do wartości udziału we współwłasności przed jej częściowym zniesieniem i z tytułu zniesienia współwłasności u Pana nie wystąpi obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej ‒ oznacza to działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:
‒zarobkowym celu działalności,
‒wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
‒prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Przychodem z działalności gospodarczej są również:
1)przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Stosownie do art. 14 ust. 2c ww. ustawy:
Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Z powyższych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności.
Podkreślić również należy, że przez „odpłatne zbycie” należy rozumieć przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów.
Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U z 2021 r., poz. 1043):
Podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.
Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.
Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu cywilnego:
Współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).
Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.
Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego:
Zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.
Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.
W świetle powyższego, zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.
We wniosku wskazał Pan, że zniesienie współwłasności nastąpi bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości będzie odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.
Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że planowane nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości nabytej przez Pana w 2020 r., stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podlega przepisom tej ustawy. W związku z tym, nieodpłatne zniesienie współwłasności, stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie spowoduje wystąpienia skutków podatkowych w tym podatku. Zatem, nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zawarcia umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy tylko Pana sytuacji prawnopodatkowej. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli (np. Pana żony), którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną w swojej sprawie mogą indywidualnie wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie, spełniającym wymogi, o których mowa w przepisach Ordynacji podatkowej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).