Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków poniesionych na zakup antyku oraz kwoty pieniężnej przekazanych muzeum w ramach tzw. sponsoringu właściwego (reklama) oraz w zakresie możliwości zastosowania odliczenia kwoty stanowiącej 50% tych kosztów jako wydatków poniesionych na działalność kulturalną w myśl art. 26ha ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe.

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący kosztów uzyskania przychodów oraz ulgi na działalność kulturalną. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych i jest czynnym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca chce zawrzeć z muzeum, będącym instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Muzeum, Sponsorowany), umowę sponsoringu, na podstawie której Wnioskodawca (Sponsor) przekaże Muzeum:

a)zakupiony przez siebie antyk w zamian za usługi reklamowe – promocyjne świadczone przez Muzeum (sponsoring rzeczowy),

b)kwotę środków pieniężnych w zamian za usługi reklamowe – promocyjne świadczone przez Muzeum (sponsoring finansowy).

Usługi reklamowe – promocyjne Muzeum będą w szczególności polegać na tym, że:

1.w gablocie, w której będą wystawiane zabytki, Sponsorowany zamieści informację o Sponsorze w ten sposób, aby informacja ta była dostępna dla każdego odwiedzającego Sponsorowanego bez ograniczenia w czasie, tak długo, jak zabytki będą wystawione dla zwiedzających,

2.Sponsorowany zawiesi w określonym przez obie strony miejscu afisz reklamowy zawierający logo Sponsora i informację o tym, że Sponsor przekazał Sponsorowanemu zabytki dzięki programowi „Polski Ład”,

3.Sponsorowany zorganizuje w określonym terminie prywatne VIP zwiedzania Sponsorowanego wraz z przewodnikiem dla VIP klientów Sponsora w ustalonym przez obie strony terminie,

4.Sponsorowany przekaże Sponsorowi określoną liczbę bezpłatnych biletów wejściowych do Sponsorowanego ważnych przez określony czas,

5.Sponsorowany udostępni Sponsorowi w określonym terminie przestrzeń celem zorganizowania wykładu, w którym będą mogli wziąć udział klienci Sponsora, na który to wykład Sponsorowany wyśle zaproszenia do określonej liczby osób z listy mailingowej Sponsorowanego,

6.Sponsorowany na swojej stronie internetowej w zakładce dotyczącej patronów Sponsorowanego zamieści informację, iż patronem Sponsorowanego jest Sponsor i taką informację będzie utrzymywać przez określony czas,

7.Sponsorowany na swojej stronie internetowej zamieści link do strony internetowej Sponsora i będzie utrzymywał link przez określony czas,

8.Sponsorowany w rozsyłanej informacji do innych patronów Sponsorowanego, przyjaciół Sponsorowanego oraz instytucji w 2022 r. w określonej przez strony liczbie zamieści informację o tym, że Sponsor przekazał Sponsorowanemu zabytki w ramach umowy sponsoringowej zawartej dzięki Programowi Polski Ład,

9.Sponsorowany w celu zwiększenia widoczności Sponsora w Muzeum w 2022 r. zawiadomi Sponsora o wszelkich wydarzeniach publicznych, zjazdach, konferencjach, etc. na terenie Muzeum i umożliwi Sponsorowi w nich udział oraz zamieści materiały reklamowe przekazane przez Sponsora w materiałach reklamowych rozdawanych uczestnikom ww. wydarzeń.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą koszty poniesione na zakup antyków, które przekaże Muzeum w zamian za usługi reklamowe świadczone przez Muzeum na podstawie zawartej z Muzeum umowy sponsoringu może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

2.Czy Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą 50% kosztów poniesionych na zakup antyków, które przekaże Muzeum w zamian za usługi reklamowe świadczone przez Muzeum na podstawie zawartej z Muzeum umowy sponsoringu może odliczyć od podstawy opodatkowania w ramach ulgi wprowadzonej programem Polski Ład na podstawie art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3.Czy Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą przekazaną Muzeum kwotę w zamian za usługi reklamowe świadczone przez Muzeum na podstawie zawartej z Muzeum umowy sponsoringu może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT?

4.Czy Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą 50% kwoty, którą przekaże Muzeum w zamian za usługi reklamowe świadczone przez Muzeum na podstawie zawartej z Muzeum umowy sponsoringu może odliczyć od podstawy opodatkowania w ramach ulgi wprowadzonej programem Polski Ład na podstawie art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1 i ad. 3

Zdaniem Pani koszty poniesione na zakup przekazanego Muzeum antyku w związku z zawarciem umowy sponsoringu z Muzeum, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pojęcie sponsoringu nie jest uregulowane przepisami podatkowymi ani przepisami kodeksu cywilnego. Istota i cechy sponsoringu zostały określone przez praktykę gospodarczą. Sponsoring jest umową regulującą wzajemne świadczenia stron, czyli sponsora, będącego najczęściej podmiotem gospodarczym i sponsorowanego (umowa dwustronnie zobowiązująca/wzajemna). Tym samym obie strony zobowiązują̨ się̨ do takich działań́, w wyniku których uzyskują̨ obustronne korzyści. W praktyce na podstawie umowy sponsoringu jedna ze stron (sponsor) zobowiązuje się̨ do przekazania na rzecz drugiej strony (sponsorowanego) określonych środków pieniężnych, towarów (antyków) w zamian za określone działania promocyjno-reklamowe ze strony sponsorowanego, które mogą̨ polegać́ np. na wskazaniu nazwy sponsora na ulotkach i plakatach, ekspozycji logo sponsora poprzez jego umieszczenie na określonych przedmiotach (banerach, gablotach muzealnych) lub stronie internetowej sponsorowanego, publikacji podziękowań́ itp. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń́, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić́ o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług promocyjnych/reklamowych.

Zatem wydatki na sponsoring są w istocie wydatkami na zakup świadczeń reklamowych. Sponsorowany – w zamian za przekazane zabytki/kwotę – świadczy na rzecz sponsora usługę reklamową, która jest związana z działalnością Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się m.in. koszty reklamy. Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego, podniesienie lub utrwalenie renomy sponsora. Takimi właśnie celami kieruje się Pani chcąc zawrzeć umowę sponsoringu z Muzeum. Zgodnie z umową sponsoringu, w której to precyzyjnie zostaną uregulowane wzajemne świadczenia stron oraz wartość tych świadczeń, Muzeum zobowiązane będzie do reklamowania nazwy Wnioskodawcy i jego logo. Działania te będą miały na celu rozpowszechnienie wiedzy o prowadzonej przez Panią działalności, kształtowanie wizerunku Pani jako podmiotu odpowiedzialnego społecznie, zaangażowanego w rozwój kultury i promującego edukację kulturalną i propagowanie sztuki.

Wskazać należy ponadto, że takie działania nie mają charakteru umowy darowizny (która uznawana jest jako koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodu). Wynika to z faktu, że umowa darowizny definiowana jest przez kodeks cywilny jako umowa bezpłatnego przekazania (przysporzenia) obdarowanego. W przypadku omawianej umowy sponsoringu (umowa nienazwana w kodeksie cywilnym) nie dochodzi do świadczenia bezpłatnego. Sponsorowany na mocy zawartej umowy zobowiązany jest do świadczenia na rzecz sponsora określonych świadczeń, które zaliczyć można do usług reklamowych (m.in. promowanie wizerunku i działalności wnioskodawcy). Tym samym umowa sponsoringu nie ma charakteru bezpłatnego świadczenia sponsora na rzecz sponsorowanego i jako umowa barterowa winna być traktowana jako umowa o świadczenie usług reklamowych, które dla wnioskodawcy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Stanowisko Pani w zakresie możliwości odliczenia od kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z zawartą umową sponsoringu znajduje częściowo potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2020 r. sygn..: 0111-KDIB2-1.4010.550.2019.1.PB, który uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym wnioskodawca ma prawo do uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sponsoring klubu sportowego. Stan faktyczny ww. interpretacji dotyczył jednak sponsoringu klubu sportowego, co jest sytuacją spotykaną w obrocie częściej niż sponsoring Muzeum.

Ponadto zdaniem Pani wydatki na usługi o charakterze promocyjno-reklamowym mogą̨ być́ zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli nie występuje obiektywna możliwość́ bezpośredniego przyporządkowania wydatków ponoszonych na nabycie tych usług do konkretnych przychodów (trudno jest bowiem stwierdzić́, w jakim stopniu promocja (reklama) przyczynia się̨ do zwiększenia przychodu ze sprzedaży podmiotu promowanego (reklamowanego), a także przez jak długi okres czasu promocja (reklama) oddziałuje na zachowania konsumentów, którzy decydują̨ się̨ na nabycie usług lub towarów tego podmiotu).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, koszty reklamy zaliczane są̨ do kategorii wydatków mających na celu osiągniecie przychodów. Z uwagi na powyższe uważa Pani, że spełnia wymogi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2 i ad. 4

Zdaniem Pani 50% kosztów poniesionych na działalność kulturalną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej w związku z zawarciem umowy sponsoringu z Muzeum, o którym mowa w stanie faktycznym [winno być: zdarzeniu przyszłym] można odliczyć w ramach tzw. ulgi na sponsoring, wprowadzonej przepisami tzw. Polskiego Ładu, czyli będzie mogła Pani odliczyć 50% ceny antyku i 50% przekazanej kwoty.

Polski Ład to „zachęta podatkowa dla przedsiębiorców, którzy angażują się w działalność społecznie pożyteczną (CSR) i wspierają działalność sportową, kulturalną, szkolnictwo wyższe oraz naukę, i w ten sposób wspierają rozwój lokalnych społeczności. Firmy mogą odliczać 100 proc. kosztów uzyskania przychodów oraz – w ramach dodatkowej ulgi sponsoringowej – zyskują możliwość odliczenia dodatkowych 50 proc. kosztów.”

Ulga na działalność kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej została wprowadzona na podstawie art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ulga dotyczy podatników PIT osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, z której dochody są opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub podatkiem liniowym. Dotychczas pewne wydatki na działalność kulturalną można było ująć jedynie jako koszt uzyskania przychodu na zasadach ogólnych (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy PIT).

Po zmianach wprowadzonych Polskim Ładem odliczenie w ramach ulgi sponsoringowej jest niejako ponownym odliczeniem tego samego wydatku, które dokonywane jest w momencie składania deklaracji rocznej za 2022 r.

Ulga sponsoringowa dotyczy wydatków poniesionych na działalność kulturalną na rzecz instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Urzędowo poświadczony odpis z rejestru instytucji kultury wydany na podstawie § 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie sposobu prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury z dnia 26 stycznia 2012 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 189) przez organizatora prowadzącego rejestr instytucji kultury poświadcza, że ulga sponsoringowa udzielona jest dla instytucji kultury wpisanej do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Z uwagi na powyższe stwierdza Pani, że na podstawie art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Pani prawo odliczenia 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej na podstawie umowy sponsoringu zawartej z Muzeum. Odliczenia dokona Pani w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty. W terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia złoży Pani również informację według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy – źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 podanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

–został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

–jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

–pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

–poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

–został właściwie udokumentowany,

–nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte w art. 22 ust. 1 wskazanej ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez Podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie Podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, Podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że pozostają w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1740 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar, czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo – skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl wyżej wskazanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych i jest czynnym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym. Chce Pani zawrzeć z muzeum, będącym instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Muzeum, Sponsorowany), umowę sponsoringu, na podstawie której Pani (Sponsor) przekaże Muzeum:

a)zakupiony przez siebie antyk w zamian za usługi reklamowe – promocyjne świadczone przez Muzeum (sponsoring rzeczowy),

b)kwotę środków pieniężnych w zamian za usługi reklamowe – promocyjne świadczone przez Muzeum (sponsoring finansowy).

Usługi reklamowe – promocyjne Muzeum będą w szczególności polegać na tym, że:

–w gablocie, w której będą wystawiane zabytki, Sponsorowany zamieści informację o Sponsorze w ten sposób, aby informacja ta była dostępna dla każdego odwiedzającego Sponsorowanego bez ograniczenia w czasie, tak długo, jak zabytki będą wystawione dla zwiedzających,

–Sponsorowany zawiesi w określonym przez obie strony miejscu afisz reklamowy zawierający logo Sponsora i informację o tym, że Sponsor przekazał Sponsorowanemu zabytki dzięki programowi „Polski Ład”,

–Sponsorowany zorganizuje w określonym terminie prywatne VIP zwiedzania Sponsorowanego wraz z przewodnikiem dla VIP klientów Sponsora w ustalonym przez obie strony terminie,

–Sponsorowany przekaże Sponsorowi określoną liczbę bezpłatnych biletów wejściowych do Sponsorowanego ważnych przez określony czas,

–Sponsorowany udostępni Sponsorowi w określonym terminie przestrzeń celem zorganizowania wykładu, w którym będą mogli wziąć udział klienci Sponsora, na który to wykład Sponsorowany wyśle zaproszenia do określonej liczby osób z listy mailingowej Sponsorowanego,

–Sponsorowany na swojej stronie internetowej w zakładce dotyczącej patronów Sponsorowanego zamieści informację, iż patronem Sponsorowanego jest Sponsor i taką informację będzie utrzymywać przez określony czas,

–Sponsorowany na swojej stronie internetowej zamieści link do strony internetowej Sponsora i będzie utrzymywał link przez określony czas, 8. Sponsorowany w rozsyłanej informacji do innych patronów Sponsorowanego, przyjaciół Sponsorowanego oraz instytucji w 2022 r. w określonej przez strony liczbie zamieści informację o tym, że Sponsor przekazał Sponsorowanemu zabytki w ramach umowy sponsoringowej zawartej dzięki Programowi Polski Ład,

–Sponsorowany w celu zwiększenia widoczności Sponsora w Muzeum w 2022 r. zawiadomi Sponsora o wszelkich wydarzeniach publicznych, zjazdach, konferencjach, etc. na terenie Muzeum i umożliwi Sponsorowi w nich udział oraz zamieści materiały reklamowe przekazane przez Sponsora w materiałach reklamowych rozdawanych uczestnikom ww. wydarzeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, zgodzić należy się z Pani stanowiskiem, w świetle którego:

–koszty poniesione na zakup przekazanego Muzeum antyku w związku z zawarciem umowy sponsoringu z Muzeum, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

–skoro Sponsorowany – w zamian za przekazane zabytki/kwotę – świadczy na rzecz Pani (sponsora) usługę reklamową, która jest związana z Pani działalnością - wydatki na sponsoring są w istocie wydatkami na zakup świadczeń reklamowych;

–umowa sponsoringu jako umowa barterowa winna być traktowana jako umowa o świadczenie usług reklamowych, które dla Pani mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zastrzec oczywiście należy, że warunkiem zaliczenia wydatków poniesionych na rzecz muzeum jest aby umowa zawarta między stronami przewidywała, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, otrzymała Pani od muzeum (podmiotu sponsorowanego) świadczenie ekwiwalentne. Tylko koszty sponsoringu właściwego stanowić mogą bowiem w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

Na mocy art. 1 pkt 45 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 26ha. Ustawa ta weszła w życie 1 stycznia 2022 r. (art. 89 wskazanej ustawy).

Jak wynika z przepisu art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1)sportową,

2)kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3)wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

–przy czym kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 26ha ust. 4 ustawy, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność kulturalną uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1)instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

2)działalności kulturalnej realizowanej przez uczelnie artystyczne i publiczne szkoły artystyczne.

Stosownie do ust. 8 ww. regulacji, koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1 (art. 26ha ust. 9).

Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu (art. 26ha ust. 10).

W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się (art. 26ha ust. 11).

Z wniosku wynika, że omówione powyżej koszty ponoszone będą na rzecz muzeum będącym instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Spełniony zostanie więc warunek wskaany w art. 26ha ust. 4 ustawy podatkowej, tj. uznać należy, że będą to koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności, ww. wydatki, które zdaniem organu mogą – co do zasady – stanowić koszty uzyskania przychodów w Pani działalności gospodarczej (przy założeniu, że będą one ekwiwalentne względem świadczeń sponsorowanego muzeum), będzie miała Pani prawo do zastosowania ulgi „sponsoringowej”, tj. będzie Pani przysługiwało prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku kwoty stanowiącej 50% opisanych we wniosku kosztów poniesionych na rzecz wskazanego muzeum.

Zastrzec jednak należy, że kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez Panią w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz że z ulgi sponsoringowej odliczeniu będą podlegały koszty, które nie zostały i nie zostaną Pani zwrócone w jakikolwiek sposób.

W Konsekwencji stanowisko Pani, w świetle którego zdaniem Pani 50% kosztów poniesionych na działalność kulturalną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej w związku z zawarciem umowy sponsoringu z Muzeum, można odliczyć w ramach tzw. ulgi na sponsoring, wprowadzonej przepisami tzw. Polskiego Ładu, czyli będzie mogła Pani odliczyć 50% ceny antyku i 50% przekazanej kwoty – jest również prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).