Dotyczy opodatkowania przychodów z Norwegii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 24 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów z Norwegii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 maja 2022 r. (wpływ 22 maja 2022 r.) oraz pismem z 27 czerwca 2022 r. (wpływ 27 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od 2012 r. mieszka Pan i pracuje w Norwegii. Posiada Pan tam stałą pracę oraz miejsce stałego zameldowania. Posiada Pan stały numer personalny (norweski PESEL), który jest wydawany tylko stałym mieszkańcom Norwegii. Ma Pan również kredyt w tym państwie. W 2021 roku przebywał Pan tam około 320 dni.

W Polsce posiada Pan mieszkanie, które kupił Pan za pomocą kredytu hipotecznego. W mieszkaniu tym mieszka Pana żona z ośmioletnim synem. Wraz z żoną ma Pan podpisaną umowę o rozdzielności majątkowej.

Dnia (...) 2022 r. norweski urząd skarbowy wystawił Panu certyfikat rezydencji podatkowej. Rozliczył Pan już należny podatek w Norwegii za rok 2021. Tak samo jak każdego roku.

Pana sytuacja na pewno nie zmieni się w najbliższej przyszłości. Nadal planuje Pan pracować i mieszkać w Norwegii. W Polsce bywa Pan rzadko. Jeśli już, jest Pan tu na kilka dni.

Jest Pan bardzo powiązany z Norwegią, zarówno finansowo, zawodowo, jak i prywatnie. Ma Pan tam pracę, znajomych i przyjaciół. Spełnia się Pan tam zawodowo i prywatnie.

Prosi Pan o indywidualną interpretację, czy musi się Pan rozliczać w Polsce z dochodów osiągniętych w Norwegii, mając na uwadze powyższe informacje. W Polsce w 2021 roku nie miał Pan żadnych dochodów, w kilku latach poprzednich też nie.

Certyfikat rezydencji podatkowej został dołączony do wniosku wraz z tłumaczeniem, oryginały dokumentów ma Pan w domu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Według Pana, Pana stałe ognisko domowe jest, było i będzie w Norwegii, ponieważ to w tym kraju przebywał Pan prawie cały rok oraz pracował. W Norwegii Pan pracował, mieszkał w wynajętym przez Pana mieszkaniu, uczestniczył Pan w wydarzeniach kulturalnych, uprawiał Pan sport, spotykał się ze znajomymi i przyjaciółmi. Jest Pan członkiem związków zawodowych. Z Norwegii zarządzał Pan całym swoim mieniem.

Nie posiada Pan żadnych inwestycji w Polsce ani w Norwegii.

Planuje Pan w przyszłości otworzyć własną firmę w Norwegii oraz kupić dom.

W Polsce posiada Pan mieszkanie w (...) przy ulicy (...). W miejscowości (...), gmina (...) posiada Pan dwie niezabudowane działki. Jedną z nich otrzymał Pan w ramach podziału spadku po zmarłym ojcu, drugą odkupił Pan od sąsiada, który potrzebował w tym czasie pieniędzy. Mieszkanie jest obciążone kredytem hipotecznym zaciągniętym na jego zakup. Nie traktuje Pan tej nieruchomości jako inwestycji, ponieważ mieszkanie zamierza Pan przekazać w ramach darowizny dla swojego syna, gdy osiągnie pełnoletność.

W Polsce posiada Pan samochód osobowy (...).

Posiada Pan polisy ubezpieczeniowe w Polsce oraz w Norwegii. Polisa ubezpieczeniowa w Polsce była wymagana w związku z zaciągnięciem kredytu hipotecznego. Polisy w Norwegii związane są z pracą, jaką Pan wykonuje oraz z tym, że jest Pan członkiem związków zawodowych. Jest Pan zameldowany na pobyt stały w Polsce oraz w Norwegii.

Norwegia w 2020 i 2021 roku oraz w latach wcześniejszych traktowała Pana jak rezydenta podatkowego. Oznacza to, że od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. oraz od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. był Pan opodatkowany w Norwegii jako rezydent podatkowy, co potwierdza załączony certyfikat rezydencji podatkowej. W kolejnych latach na pewno nie ulegnie to zmianie.

Nie zamierza Pan wracać do Polski na stałe. Planuje Pan mieszkać i pracować w Norwegii do śmierci, ponieważ tu jest Pana dom. Być może będzie Pan podróżował czasami na kilka dni w roku poza granicę Norwegii, do różnych państw na świecie i jednym z nich może być też Polska, ale będą to raczej pobyty kilkudniowe.

Żona z synem odwiedza Pana w każdym roku w Norwegii, w tym także w 2021. Być może przeprowadzą się na stałe do Norwegii, jeżeli uda się Panu kupić tutaj dom.

Żona nie jest na Pana utrzymaniu, ponieważ jest osobą zatrudnioną w Polsce, a poza tym mają Państwo podpisaną umowę o rozdzielności majątkowej.

Pana syn jest na utrzymaniu w połowie Pana oraz w połowie żony, co oznacza, że koszty utrzymania dziecka dzielone są w równych częściach na Pana i na żonę.

Prosi Pan o odpowiedź na Pana skrzynkę ePUAP.

Pytanie

1.Czy musi się Pan rozliczać w Polsce z dochodów osiągniętych w Norwegii za 2021 rok, jeśli w Polsce nie otrzymał Pan w tym roku żadnych dochodów mając na uwadze powyższe informacje?

2.Czy musi Pan składać jakiekolwiek dokumenty, deklaracje, czy też zeznania podatkowe w Polsce za 2021 rok?

Pana stanowisko w sprawie

W związku z brakiem ogólnodostępnych informacji podatkowych w Pana przypadku, postanowił Pan zadzwonić na infolinię KIS i przedstawił Pan swoją sytuację tak samo jak we wniosku.

Pani na infolinii po wysłuchaniu wszystkich informacji stwierdziła, że Pana ośrodek centrum życiowego oraz centrum gospodarczego jest w Norwegii, co potwierdza fakt, że otrzymał Pan certyfikat rezydencji podatkowej oraz to, że przebywa Pan tam przez większą część roku, pracuje i nie ma Pan żadnych dochodów w Polsce, dlatego też nie musi Pan składać żadnych dokumentów i deklaracji w Polsce. Pani poradziła również, aby złożył Pan ten wniosek, co też Pan uczynił. W związku z czym otrzyma Pan potwierdzenie na piśmie. Pan również uważa, że Pana centrum interesów życiowych i gospodarczych jest tylko i wyłącznie w Norwegii, co potwierdzają powyższe informacje. Nie planuje Pan również osiągać żadnych dochodów w Polsce w najbliższej przyszłości. W każdym roku podatkowym przebywał Pan więcej niż 183 dni w Norwegii (zazwyczaj jest to ponad 300 dni). Dlatego też myśli Pan, że jest Pan rezydentem podatkowym tylko w Norwegii, ale prosi Pan o udzielenie indywidualnej interpretacji Pana przypadku i udzielenie odpowiedzi na piśmie, aby był Pan pewien. Prosi Pan o pozytywne rozpatrzenie wniosku.

Uważa Pan, że nie powinien rozliczać w Polce dochodów osiągniętych w Norwegii za 2021 rok, ponieważ to tam przebywał Pan przez około 320 dni oraz w Norwegii było Pana ognisko domowe i ośrodek interesów życiowych i gospodarczych.

Uważa Pan, że nie musi składać żadnych dokumentów, deklaracji oraz zeznań podatkowych w Polsce, ponieważ nie jest Pan polskich rezydentem podatkowym i ma ograniczony obowiązek podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazał Pan we wniosku, od 2012 r. mieszka Pan i pracuje w Norwegii, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134 poz. 899 ze zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste oraz gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych Państw, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:

1.od 2012 roku mieszka Pani i pracuje w Norwegii i jest Pan rezydentem podatkowym w tym kraju;

2.w Polsce przebywa Pan wyłącznie w celu urlopu i spotkania z żoną i synem;

3.w Norwegii wynajmuje Pan mieszkanie;

4.w Polsce posiada Pan mieszkanie, w którym mieszka żona z synem, samochód osobowy oraz dwie niezabudowane działki;

5.żona nie pozostaje na Pana utrzymaniu – jest zatrudniona w Polsce;

6.syn jest częściowo na Pana utrzymaniu, a częściowo na utrzymaniu żony;

7.posiada Pan z żoną rozdzielność majątkową;

8.w Polsce nie uzyskuje Pan żadnych dochodów;

9.w Polsce posiada Pan kredyt hipoteczny na mieszkanie i polisę ubezpieczeniową z tego tytułu;

10.w Norwegii posiada Pan polisę ubezpieczeniową związaną z pracą;

11.zamierza Pan pozostać w Norwegii na stałe;

12.planuje Pan kupić w Norwegii dom, żeby żona i syn mogli wraz z Panem zamieszkać w Norwegii.

Powziął Pan w wątpliwość, czy za 2021 rok i lata kolejne powinien się Pan rozliczyć w Polsce z dochodów uzyskiwanych na terytorium Norwegii.

Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w 2021 r. posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste z Polską. Przebywa Pan w Norwegii, jednakże żona i syn zamieszkują na terytorium Polski. Żona nie jest na Pana utrzymaniu, macie Państwo podpisaną rozdzielność majątkową, lecz wspólnie z żoną łożycie na utrzymanie dziecka.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan więc w Norwegii. Mieszka tam Pan i pracuje. Posiada tam Pan główne źródło dochodów, wynajmuje mieszkanie. W Norwegii posiada Pan polisę ubezpieczeniową związaną z pracą. W Norwegii prowadzi Pan życie towarzyskie, uczestniczy w życiu kulturalnym - ma Pan tam znajomych i przyjaciół, spełnia się Pan tam zawodowo i prywatnie.

Zatem nie można określić państwa, w którym w 2021 r. znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Zastosowanie znajdzie więc art. 4 ust. 2 pkt b) polsko – norweskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:

Jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym stale przebywa.

Jak Pan wskazał we wniosku, w 2021 r. Pański pobyt w Norwegii przekroczył 183 dni.

Tym samym, w 2021 r. oraz w latach kolejnych (jeśli nie zmieni się stan faktyczny i prawny) podlega/będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem nie jest Pan zobowiązany składać w Polsce zeznania podatkowego z tytułu dochodów osiągniętych na terytorium Norwegii za 2021 rok, jak również nie będzie Pan zobowiązany składać zeznania za lata kolejne (jeśli nie zmieni się stan faktyczny i prawny).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje  w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).