Skutki podatkowe sprzedaży udziału w nieruchomości oraz zwolnienia od podatku dochodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości w związku z wydatkowaniem przychodu na własne cele mieszkaniowe.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości oraz zwolnienia od podatku dochodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości w związku z wydatkowaniem przychodu na własne cele mieszkaniowe. Uzupełniła go Pani pismem złożonym 7 czerwca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni 5 listopada 2010 r. na podstawie aktu notarialnego nabyła 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym, stanowiącym odrębną własność. Pozostały udział w przedmiotowej nieruchomości (1/2) nabył mąż Wnioskodawczyni. Pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej mężem w momencie nabycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego panował ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej (wprowadzony umową majątkową małżeńską), a przedmiotowe udziały zostały nabyte do majątków odrębnych małżonków. Dodatkowo cena nabycia przedmiotowego lokalu wyniosła 710 000 zł, z czego kwota 20 000 zł została zapłacona przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża w formie gotówki (każdy po 10 000 zł), a reszta kwoty, tj. 690 000 zł pochodziła z kredytu bankowego udzielonego Wnioskodawczyni oraz Jej mężowi. Nadto, jak wynika z treści umowy kredytowej, stroną kredytu - Kredytobiorcami byli małżonkowie (Wnioskodawczyni oraz mąż). 24 stycznia 2020 r. pomiędzy Wnioskodawczynią oraz mężem została zawarta w formie aktu notarialnego umowa zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości.

Na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawczyni oraz Jej mąż znieśli współwłasność przedmiotowego lokalu mieszkalnego w ten sposób, iż lokal ten wraz z prawami związanymi z jego własnością nabyła na wyłączną własność Wnioskodawczyni. Ponadto, na podstawie zawartej umowy - z tytułu powyższego zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni była zobowiązana dokonać spłaty na rzecz męża w wysokości 20 000 zł. Nadto, jak wynika z zawartej umowy, Wnioskodawczyni oraz mąż określili wartość przedmiotu umowy na kwotę 680 000 zł. Dodatkowo, z uwagi na prowadzone postępowanie rozwodowe pomiędzy Wnioskodawczynią oraz Jej mężem, 25 lutego 2022 r. Wnioskodawczyni oraz mąż zawarli w formie pisemnej porozumienie warunków rozwodu oraz zobowiązań finansowych obciążających strony.

Jak wynika, z zawartego porozumienia, od dnia zawarcia porozumienia mąż Wnioskodawczyni jest zobowiązany do ponoszenia następujących kosztów:

a)połowy raty z tytułu kredytu hipotecznego (zaciągniętego na przedmiotową nieruchomość),

b)opłaty za ubezpieczenia na życie związane z kredytem hipotecznym.

Natomiast Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia następujących kosztów:

a)połowy raty z tytułu kredytu hipotecznego (zaciągniętego na przedmiotową nieruchomość),

b)opłaty za ubezpieczenie na życie związane z kredytem hipotecznym.

Ponadto jak wynika z zawartej umowy

a)w przypadku męża, Wnioskodawczyni cyt.: „jeśli po dniu podpisania Porozumienia wierzytelność Banku wynikająca z umowy kredytu hipotecznego oraz umowy ubezpieczenia (...) zostanie na żądanie Banku zaspokojona z majątku Wnioskodawczyni, to Wnioskodawczyni będzie przysługiwało roszczenie regresowe wobec męża o zapłatę kwoty, która została zapłacona lub wyegzekwowana z jej majątku tytułem zaspokojonej wierzytelności. Nie dotyczy to jednak spłaty kredytu hipotecznego (zaciągniętego za zakup)”,

b)w przypadku Wnioskodawczyni cyt.: „jeśli po dniu podpisania Porozumienia wierzytelność Banku wynikająca z umowy kredytu hipotecznego oraz umowy ubezpieczenia (...) zostanie na żądanie Banku zaspokojona z majątku męża Wnioskodawczyni, to mężowi Wnioskodawczyni będzie przysługiwało roszczenie regresowe wobec męża o zapłatę kwoty, która została zapłacona lub wyegzekwowana z jej majątku tytułem zaspokojonej wierzytelności”.

Ponadto, w zawartym porozumieniu zostało również wskazane, iż: „W przypadku sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawczyni zobowiązuje się z kwoty uzyskanej ze sprzedaży spłacić w całości kredyt hipoteczny (w części obciążającej ją oraz w części obciążającej męża Wnioskodawczyni) oraz uiścić wszystkie należne podatki i koszty związane z umową sprzedaży oraz złożyć w odpowiednich urzędach wszelkie niezbędne dokumenty potrzebne do rozliczenia podatkowego dokonanej sprzedaży nieruchomości. W przypadku, gdy kwota uzyskana ze sprzedaży ww. nieruchomości, pomniejszona o spłatę kredytu hipotecznego oraz należne podatki i koszty związane z umowa sprzedaży będzie wyższa niż 100 000 zł, wówczas 40 % tej pozostałej kwoty Wnioskodawczyni zobowiązuje się przekazać mężowi. Jeżeli wyliczony przez Wnioskodawczynię obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży nieruchomości będzie miał inną wysokość niż podatek uiszczony przez Wnioskodawczynię, Strony dokonają rozliczenia uzupełniającego kwoty pozostałej ze sprzedaży domu, podlegającej podziałowi pomiędzy Stronami, do końca kwietnia 2023 r., przy czym mąż Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązany do zwrotu na rzecz Wnioskodawczyni kwoty wyższej, aniżeli kwota, która została dotychczas przekazana jemu przez Wnioskodawczynię, stanowiąca 40 % pozostałej kwoty, o jakiej mowa w akapicie powyżej”. 1 kwietnia 2022 r. Wnioskodawczyni dokona sprzedaży przedmiotowej nieruchomości za kwotę 880 000 zł, przy czym zapłata przez Kupujących nastąpił w ten sposób, iż Wnioskodawczyni otrzymał część środków ze sprzedaży na swój rachunek bankowy, natomiast pozostałą kwotę Kupujący przeleją w imieniu Wnioskodawczyni na rachunek bankowy tytułem spłaty kredytu hipotecznego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że kredyt został zaciągnięty 5 listopada 2010 r. w (…) Bank. Wnioskodawczyni wraz z mężem solidarnie odpowiadali za ten kredyt do momentu jego spłaty, kiedy to spłata, zgodnie z porozumieniem pomiędzy Wnioskodawczynią a mężem, przypadła na spłatę z Jej osobistego majątku. Lokal jest położony w ..... przy ul. ....(..). W lokalu Wnioskodawczyni zamieszkiwała w okresie od stycznia 2011 r. do października 2022 r. Lokal mieszkalny, który Wnioskodawczyni zakupiła służył realizacji Jej własnych celów mieszkaniowych. Wnioskodawczyni posiadała lokal mieszkalny przy ul. ..... (który został sprzedany 1 kwietnia 2022 r.), a obecnie posiada lokal mieszkalny przy ul. ..... Centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się obecnie w lokalu mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje, czyli w ..... W lokalu tym Wnioskodawczyni ma zarejestrowaną również jednoosobową działalność gospodarczą, która jest Jej źródłem dochodu. Wnioskodawczyni świadczy usługi u kontrahenta, z którym jest związana umową. Przedmiotem zniesienia współwłasności 24 stycznia 2020 r. był jedynie lokal mieszkalny. Sprzedaż lokalu 1 kwietnia 2022 r. nie nastąpiła w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy w świetle opisanego stanu faktycznego, odpłatne zbycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy w razie gdyby odpłatne zbycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, spłatę kredytu hipotecznego przez Wnioskodawczynię - zaciągniętego przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża na zbywaną nieruchomość - będzie można zaliczyć jako wydatki na cele mieszkaniowe?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie pytania nr 1, odpłatne zbycie nieruchomości w części nabytej przez Wnioskodawczynię na podstawie odpłatnego nabycia w 2010 r. (1/2 udziału) nie będzie stanowiło źródło przychodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w części w jakiej Wnioskodawczyni nabyła udział 1/2 w przedmiotowej nieruchomości, na podstawie zawartej 24 stycznia 2020 r. Umowy o zniesienia współwłasności, będzie stanowiło źródło przychodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie pytania nr 2, w sytuacji, w której odpłatne zbycie nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego na zakup zbywanej nieruchomości przez Wnioskodawczynię oraz Jej męża, będą wydatkiem na własne cele mieszkaniowe, w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałej sytuacji nie ma znaczenia, że kredyt na zakup zbywanej nieruchomości został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię oraz męża.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że 5 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła udział 1/2 części w nieruchomości (lokalu stanowiącego odrębną własność). W związku z tym, zbycie tego udziału w lokalu mieszkalnym przez Wnioskodawczynię 1 kwietnia 2022 r. nie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

24 stycznia 2020 r. pomiędzy Wnioskodawczynią i mężem została zawarta w formie aktu notarialnego umowa zniesienia współwłasności nieruchomości. Na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawczyni oraz Jej mąż znieśli współwłasność przedmiotowej nieruchomości w ten sposób, że nieruchomość tę wraz z prawami związanymi z jego własnością nabyła na wyłączną własność Wnioskodawczyni.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.):

Stosownie do art. 158 ww. Kodeksu:

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego:

W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej.

W wyniku zniesienia współwłasności 24 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła całość nieruchomości. Oznacza to, że w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości przekraczający wartości udziału jaki przysługiwał Jej przed tym zniesieniem. W związku z tym, sprzedaż 1 kwietnia 2022 r. udziału 1/2 części w nieruchomości stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy:

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D ‒ dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W ‒ wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P ‒ przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości lub wymienionych praw majątkowych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości lub ww. praw musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy, w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Zgodnie z art. 21 ust. 25a ww. ustawy:

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wskazać należy, że art. 1 pkt 13 lit. f) ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105) dodał w ustawie o podatku dochodowym art. 21 ust. 30a. Przepis ten ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. – stosownie do art. 70 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie ze wskazanym art. 21 ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślenia wymaga również kwestia, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Niemniej, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro Wnioskodawczyni zamierza skorzystać ze zwolnienia, powinna liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży udziału w nieruchomości na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy dla celów podatkowych, weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego, uprawniony jest żądać od podatników udokumentowania poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, czyli np. czy środki uzyskane ze sprzedaży udziału w ww. nieruchomości faktycznie wydatkowane zostały przez podatnika na własne cele mieszkaniowe.

Ponadto treść art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”, rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, jasno wynika więc, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym na udokumentowane własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1. Przepis wyraźnie bowiem stanowi, że kredyt (pożyczka) mają być zaciągnięte na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Ważne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Jednym z celów, których realizacja uprawnia do zwolnienia jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Stosownie do treści art. 366 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z wniosku wynika, że kredyt został zaciągnięty solidarnie przez Wnioskodawczynię i Jej męża na zakup lokalu mieszkalnego (nieruchomości), w którym Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe. Zatem, Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości w związku z przeznaczeniem i wydatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia na spłatę kredytu, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) i art. 21 ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię 1 kwietnia 2022 r. udziału 1/2 części w nieruchomości nabytego w 2010 r., nie stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Natomiast odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię 1 kwietnia 2022 r. udziału 1/2 części nabytego przez Wnioskodawczynię 24 stycznia 2020 r. w drodze zniesienia współwłasności, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak wydatkowanie w terminie przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne udziału w nieruchomości, środków pieniężnych (przychodu) jakie Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży 1 kwietnia 2022 r., na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego (nieruchomości) w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) i art. 21 ust. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając na uwadze treść art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), tutejszy Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy zrealizowała Pani swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. Interpretacja indywidualna wydawana jest jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania, ani nie podejmuje rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego typu orzekania, w tym kontroli podatkowej, czy postępowania podatkowego prowadzonego w oparciu o konkretną dokumentację i zebrane dowody. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pani zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).